น้ำมนต์ที่ใหญ่ที่สุดในโลก
เมื่อย่างเข้านับแต่วันแรกที่เขียนบล็อกลงในพื้นที่บล็อกแก็งค์ออนไลน์
ในวันที่๑๐ เมษา ปี ๒๕๕๑ ย่างเข้าจนถึงวันนี้
ก็สามปีครึ่งเห็นจะได้ ก็จำนวนเรื่องที่ช่างสรรค์นับตั้งแต่เขียนเพื่อให้คนอื่นอ่าน
จนบัดนี้ หันมาเขียนและวาดอะไรก็ตามแต่ใจที่ผู้เขียนอยากอ่านเอง
ซึ่งก็มีจำนวนเรื่องปาไป ๕๑๐ ชิ้น เกือบทุกชิ้นไม่เคยเขียนเสร็จเสียในวันเดียว
ก็ปล่อยทิ้งๆขว้างๆ เอาแกะมาเกา มาเหลา
วันดีคืนดี ก็ปล่อยทิ้งขว้างๆคาๆ ส่วนหนึ่งเพราะถูกคนครหาว่า
ทำอะไรไม่ค่อยเป็นชิ้นเป็นอัน ทำๆหยุดๆ หนักเข้าก็หาว่าเป็นออทิสติกส์ไหมเพ่
ส่วนหนึ่ง ก็ถูกครหาอีกว่ามันใช้คำภาษาไทยผิดๆถูกๆ ไม่ค่อยฝึกไวยากรณ์
เวลาพิมพ์งาน การวางรูปแบบประโยคมักสับสน อ่านแล้วเข้าใจได้เฉพาะตัวเอง
จะบอกว่า ไม่จิ๊ง ไม่จริง ขี้จุ๊ ขี้หกนักแล เหว้าบ่ซื่อ
ก็เหมือนจะเป็นการแก้ตัว เลยทำบล็อกแรกเพื่อให้หมอนั้นอ่าน
(จนทุกวันนี้ มันเลิกอ่านเพราะกดไลท์ในเฟซมันหนุกกว่า)
กลับกลายเป็นว่า ผู้เขียนกลายเป็นเด็กที่ถูกทิ้ง
ยังคงเตร็ดเตร่ เขียนบล็อกดั่งสารเสพย์ติด เขียนตั้งแต่ไม่มีใครเมนต์
จนพักหนึ่ง มีบ้างท่านมากรุณาเจิมเม้นต์ จนทุกวันนี้ก็กลับเหมือนกับวันแรก
และส่วนหนึ่ง เป็นเพราะความบ้าค้นของผู้เขียน
ที่มักอัดอย่างไม่ยั้ง ชอบจัดหนักแบบให้ผู้อ่านท้อกันไปข้างหนึ่ง
ขอบคุณทุกท่านที่เคยเผลอเข้า โดยอาจจะคลิกบล็อกที่อยู่ข้างบน
บางคนอาศัยเจิมบล็อก ปานจะเสียงเซียมซี
ถ้าได้หญิงอาจเป็นร้าย ส่วนได้ชายอาจเป็นดี
ยินดีด้วยครับ ที่ท่านจิ้มมาถูกเพศแต่อาเพศในเรื่องเนือ้หา
ก็ไม่มีอะไรมาก แค่อยากบอกว่า ผู้เขียนยังสนุกกับการเขียนที่หนึ่งอีกหนึ่งปี
ยินดีที่ได้รู้จัก และรู้จักด้วยความยินดี
.........................
คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
Create Date : 24 พฤศจิกายน 2554 | | |
Last Update : 25 พฤศจิกายน 2554 11:55:38 น. |
Counter : 1240 Pageviews. |
| |
|
|
|