พิษพยาบาท
จอม วศิน เล่าเรื่องขนหัวลุกระหว่างแมงมุมยักษ์กับจิ้งหรีด
ผม ฝันเห็นแมงมุมยักษ์ทารันทูร่าสีดำขนยาวยุ่บยั่บ กำลังหมอบนิ่งบนหน้าอกผม ส่วนผมก็มองดูมันด้วยความประหลาดใจ...ไม่ได้คิดหวาดกลัวหรือตกอกตกใจอะไร โธ่! ก็ผมเป็นคนเลี้ยงมันเองตั้งแต่ยังตัวเล็กๆ แล้วนี่นา จะไปกลัวมันทำไม
น่า แปลกใจนิดหน่อย ที่เห็นในฝันน่ะโตขนาดฝ่ามือกางๆ เห็นจะได้ ทั้งที่ตัวจริงๆ ผมเลี้ยงมันไว้ในลังพลาสติก หลังตู้เย็นชั้นล่างน่ะ ตัวมันเล็กกว่านี้เกือบครึ่งแน่ะ!
ว่าแต่มันมาเข้า ฝันเพราะอะไร? ผมผงกหัวมองสบตามันแล้วถามว่า ไอ้ขนปุยมาหาข้าทำไม? หิวจัดล่ะซี...ใช่มั้ย? ผมดับไฟนอน แต่ในฝันเห็นมันชัดเจน...แสงมาจากไหนไม่รู้
คำ ตอบคือน้ำตาเอ่อคลอ ก่อนจะไหลพรากลงมาเหมือนน้ำตาเด็กๆ ที่กำลังเจ็บปวดสาหัส มันยกขาขึ้นเช็ดน้ำตา...แต่น้ำตาไอ้ขนปุยยังหยดลงบนอกผมจนอุ่นวาบ...
ขณะนั้น คล้ายกับกาลเวลาหยุดนิ่งลงโดยสิ้นเชิง!
ผม กำลังเรียน ม.6 อยู่ที่สามเสนฯ นี่เอง ซื้อแมงมุมขนปุยพันธุ์ทารันทูร่ามาจากตลาดนัดซันเดย์ได้หลายเดือนแล้ว ขนาดตอนนั้นมันไม่โตเท่าไหร่ แต่ตัวสีดำเหมือนถ่านกับแข้งขาที่มีขนปุกปุย แม่ผมเห็นเข้าถึงกับร้องกรี๊ด ...ต้องปลอบอกปลอบใจแทบแย่ กว่าแม่จะทำใจได้ ยอมให้ผมเลี้ยงแมงมุมยักษ์
"เขาว่ามันมีพิษถึงกับกัดตายไม่ใช่รึ" แม่ทำหน้าแสยง "โดนมันกัดจะทำยังไง?"
"โธ่! เราเลี้ยงเป็นซะอย่างไม่เป็นไรหรอกแม่" ผมชักแม่น้ำทั้งห้าให้แม่สบายใจ "เขาเลี้ยงแมงป่อง เลี้ยงงูเป็นฝูง เข้าไปนอนในกรงเดียวกับมันก็มี แต่เขาก็ไม่โดนกัด ฝรั่งน่ะถึงกับลงไปอยู่กับปลาปิรันย่าด้วยซ้ำ...ใครกลัวก็อย่าไปยุ่งกับมัน ละกัน"
ไม่ช้าแม่ผมก็ค่อยๆ ชินกับไอ้ปุกปุยไปเอง!
มันไม่กิน สัตว์ตาย ผมต้องไปซื้อจิ้งหรีดตัวเล็กๆ ที่เขาใส่กระดาษแข็งรองไข่ไก่ขาย มีเป็นสิบเป็นร้อยตัวเลยนะครับ ถึงเวลาก็ให้อาหารไอ้ปุกปุยโดยหย่อนลงไปทีละ 4-5 ตัว จิ้งหรีดก็อยู่กับแมงมุมยักษ์อย่างสบายอารมณ์...ตราบเท่าที่เจ้าแมงมุมยัง ไม่หิว
แต่ถ้ามันหิวเมื่อไหร่ จิ้งหรีดจะตกเป็นเหยื่อชนิดแทบจะไม่รู้ตัว!
ไอ้ ปุกปุยลอกคราบทีก็โตที! ตอนนั้นมันจะอ่อนแอ ปวกเปียก เนื้ออ่อนๆ ไร้ขนเหมือนเด็กแดงๆ ที่ช่วยตัวเองไม่ได้ ต้องเอาจิ้งหรีดออกให้หมด...ไม่งั้นนักล่าจะกลายเป็นเหยื่อซะเอง!
ผม ไปตลาดนัดซันเดย์บ่อยๆ เห็นแมงมุมแปลกๆ สองชนิด สีดำสนิทแต่เข่าแดงเรียกพันธุ์ "Red Knee" ตรงตัว อีกชนิดเป็นสีชมพูระเรื่อ สวยสะดุดตา พันธุ์ "Rosy" ที่ดึงดูดใจสุดๆ คือมันตัวเล็กจิ๋วขนาดเหรียญสิบบาทได้ ถามราคาตัวละสามร้อยผมเลยซื้อมาอย่างละตัว
"เข่า แดง" กับ "ทองคำ" นี่อยู่ร่วมกล่องกันได้ ขืนเอาใส่กล่องกับแมงมุมยักษ์มีหวังโดนไอ้ปุกปุยขย้ำกินหมด... เจ้าสามตัวนี่ชอบหม่ำจิ้งหรีดตัวน้อยๆ เหมือนกันครับ
บอกตรงๆ ว่าตอนผมหย่อนเหยื่อลงไปทีไร อดนึกสงสารมันไม่ได้ทุกที เพราะรู้ดีว่าไม่ช้ามันจะต้องตาย กลายเป็นอาหารมื้อเด็ด...ต้องตัดใจว่าสัตว์เล็กย่อมตกเป็นเหยื่อสัตว์ใหญ่! เมื่อถึงเวลานั้น แมงมุมจะรออย่างเงียบกริบ จ้องจิ้งหรีดที่กำลังเพลินอยู่กับการทำความสะอาดหนวดตัวเอง...จากนั้นขา แมงมุมก็จะตวัด กอดเอาจิ้งหรีดเข้ามาฝังเขี้ยวดูดกิน!
แมงมุมทารันทู ร่าลอกคราบหลายครั้ง จนกระทั่งตัวใหญ่เกือบเท่าฝ่ามือทันตาเห็น วันๆ มันจะหมอบนิ่งอยู่กับพื้นมอสส์อ่อนนุ่ม ดูสงบเสงี่ยม เยือกเย็นอยู่ในกล่องมืดสลัว...ดูๆ แล้วนึกถึงเสือจำศีลทุกทีเลยครัว แต่ถ้าหย่อนมือลงไปมันจะยอมให้ผมช้อนมันขึ้นมาเล่น
เห็นเงียบๆ เฉยๆ ยังงั้นเถอะ หย่อนจิ้งหรีดลงไปมันจะจ้องอย่างน่าขนลุก ส่วนจิ้งหรีดเองถ้ามันโดนกินเข้าไปสักตัว ไอ้พวกที่เหลือจะรู้ชะตากรรมตัวเอง มันจะกรีดปีกส่งเสียงหวาดกลัว...เจ้าแมงมุมยักษ์เชื่องกับผมมาก บางทียังไต่มาบนมือเหมือนจะบอกขอบคุณ
...ว่าแต่คืนนี้มันกระแดะมาเข้าฝันผมทำไมนะ?
กะพริบ ตา 2-3 ครั้งก็รู้ว่าตื่นแล้ว ผมเอื้อมไปกดมือถือดูเวลา...โห! เกือบตีห้าแล้วซี...รู้สึกอุ่นๆ ที่หน้าอก อ้อ! ไอ้ปุกปุย...ยื่นมือไปให้มันไต่ขึ้นมา แต่มันหายไปแล้วครับ โธ่! ก็เห็นมันในฝันแท้ๆ นี่นา!
ขยับจะลุกขึ้นแต่ชะงัก...เอ๊ะ! มันมาเข้าฝันทำไม? หรือเมื่อคืนลืมให้อาหาร?
ทัน ใดนั้น ผมเสียววูบไปถึงหัวใจ สลัดผ้าห่มเผ่นผลุงลงจากเตียง วิ่งลงบันไดไปที่ตู้เย็น...คุณพระช่วย! เมื่อวานมันลอกคราบ ผมลืมสนิทได้ยังไงเนี่ย?
รีบเปิดกล่องมือไม้ สั่น...ไอ้ปุกปุยฟุบนิ่งอยู่ที่มุมกล่อง ท้องถูกกัดพรุนจนเป็นรูลึก...จิ้งหรีดราว 4-5 ตัวนั้นราวจะโตเบ้งขึ้นผิดตา แว่วเสียงจี๊ดจ๊าดตามเคย...แต่ไม่ใช่ร่ำร้องเพราะหวาดกลัวอีกแล้ว นอกจากจะหัวเราะครื้นเครงสมใจเคียดแค้นของพวกมัน!
 |
|
| Create Date : 18 พฤษภาคม 2554 |
| Last Update : 18 พฤษภาคม 2554 8:33:15 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1213 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 237 คน [
