|
วันที่หวัดกิน
จริงๆมันคือเมื่อวาน (10กันยายน) หลังจากที่เดินเล่นสยามฯมาสักพัก พอเริ่มๆรู้สึกว่าตัวเองแก่...(อีกแล้ว!) ก็เลยกลับมาเมเจอร์รัชโยธิน
เออ นอกเรื่องอีกล่ะ ทำไมรู้สึกว่าตัวเองแก่ก็ไม่รุ คืออาจเป็นเพราะเห็นว่ามีแต่หนูๆหน้าใสหน้าหล่อหน้าสวยหน้าตาน่ารักเดินกันว่อนเลย หนูๆพวกนี้มากวดวิชาที่สยาม อันเป็นเรื่องที่เราเคยทำเมื่อ 5-6ปีก่อน เลยรู้สึกว่าตัวเองแก่ล่ะมั้ง
หลายท่านอาจจะบอกว่า เฮ่ย ผู้ใหญ่ก็เดินสยามได้...แต่ไม่รู้ทำไมผมมองเห็นแต่เด็กๆหว่า? ขนาดไปนั่งกินข้าวในร้าน โต๊ะอื่นๆ รวมทั้งลูกค้าที่เข้ามาใหม่อีก 3 โต๊ะ ยังเรียนมัธยมกันทั้งนั้นเลย (โต๊ะหนูอ่ะแก่สุดแล้ว เด็กมหาลัยปีสามปีสี่สามคนนั่งคุยกัน เฮ้อ~!)
สรุปว่าแก่
กลับมาที่เมเจอร์รัชโยธินต่อ ไปเยี่ยมชมโรงงานช็อคโกเลตของคุณวิลลี่วองก้า อันเป้นหนังสืออีกเล่มที่เราชอบมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว เพลงเพราะดี ชอบจัง หนังก็เพี้ยนดี เอิ้กๆ
สองทุ่มครึ่ง หนังเลิก เริ่มรู้สึกแปลกๆในหัว นั่งรถของเบียร์กลับบ้าน ระหว่างทางแวะซื้อยาแก้ไอกับยาแก้หวัดมาเผื่อ ได้ใช้จริงๆครับ กลับบ้านอาการทุกอย่างออกพร้อมกันหมด ไข้ขึ้น ตัวร้อน น้ำมูกไหล ไอดัง ...ก็ยังมีแก่ใจนั่งเล่นเพลย์สองอีกราวๆสิบหานาที ก่อนที่จะบอกตัวเองว่า...ไม่ไหวแย้วววว...ลากตัวเองขึ้นเตียงนอน
สองชั่วโมงระหว่างนั้นเป้นอะไรที่ทรมานมากๆ ตัวร้อนแทบจะระเบิดออกมาให้ได้ หลับไม่สนิท พิลกไปพลิกมาตลอด กระทั่งเที่ยงคืนสี่สิบนาที จึงลุกขึ้นมา เดินลงไปข้างล่าง อาบน้ำ....
คงจะหาว่าบ้าล่ะสิ อาบน้ำตอนตีหนึ่งทั้งๆที่ไม่สบาย...แต่ก็ทำไปแล้ว เพราะตัวร้อนมาก ได้ผลล่ะ....ตัวเย็นลงอย่างไม่น่าเชื่อ จนกลับมาเป้นปกติ อาการปวดหัวเหลือเพียงแค่ 5%เท่านั้น (ถ้ามันมีเครื่องวัดเป้นตัวเลขอ่ะนะ)
เปิดตู้เย็นเจอแคนตาลูปสีส้มงดงามแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน(เพราะพิษไข้^^) คว้ามากินเกือบหมดชาม แล้วก็ขึ้นไปนั่งเล่นเพลย์สองต่อ (กร๊ากก!)
เล่นๆๆๆๆไปถึงตีสาม ร่างกายก็ยังแข็งแรงไม่ยอมป่วย จนต้องบอกตัวเองว่านอนเทิ้ดดด เดี๋ยวร่างกายมันแกล้งแข็งแรงจะแย่เอา
จึงนอนหลับด้วยประการฉะนี้
Create Date : 12 กันยายน 2548 |
Last Update : 12 กันยายน 2548 2:01:23 น. |
|
3 comments
|
Counter : 363 Pageviews. |
|
|
|
โดย: SANaDa วันที่: 12 กันยายน 2548 เวลา:2:27:55 น. |
|
|
|
| |
|
|
ไม่ช็อคไปนะ ทีหลังอย่าทำนะ อันตรายน่ะค่ะ
จิงๆแล้ว อายุอย่างเรา ไม่แก่หรอกค่ะ หนูๆพวกนั้น เค้าโตเร็วตะหาก อย่าคิดมากสิคะ อิอิ(แอบปลอบใจตัวเองด้วย)