รากนครา ... ปิยะพร  ศักดิ์เกษม

คำโปรย ...

ชีวิตที่บัดนี้มิอาจเดินหน้าและถอยหลัง ด้วยด้านหนึ่งคือชายที่เธอรัก...เพิ่งรู้ชัดว่ารักจนสุดหัวใจ ทุ่มเทอุทิศให้ได้แม้ชีวิต ขณะที่อีกด้านหนึ่งคือเกียรติของบ้านเกิด และบุพการีกับภาระหน้าที่ ซึ่งต้องรักษาสืบทอดไว้ด้วยทั้งชีวิตเช่นกัน จะมีใครสักกี่คนที่หวนระลึกถึงคนหลายคน ผู้กลบฝังความต้องการ ชีวิต และหัวใจของตนเองไว้ ภายใต้ภาระหน้าที่แห่งการค้ำจุนบ้านเมืองและสังคม ดุจเดียวกับ ‘ราก’ ต้องฝังตัวอยู่ใต้พิภพ เพื่อค้ำจุน กิ่ง ใบ และลำต้นอันตระหง่านงาม ...ผู้คนเหล่านั้นก็เป็นดั่ง ‘ราก’ แห่ง ‘นครา’

จากใจ เมื่อได้อ่านจ้า ...

เรื่องรากนครานี้ เพิ่งมีโอกาสได้หยิบขึ้นมาอ่านค่ะ ทั้งๆ ที่ได้มีการทำเป็นละครไปเมื่อหลายปีมาแล้ว ตอนเป็นละครเราไม่ค่อยได้ดู และทราบรายละเอียดเพียงคร่าวๆ เท่านั้น ว่ามีใครแสดงเป็นใครบ้าง เมื่ออ่านจบ ก็รู้สึกว่าทางช่องก็เลือกตัวละครได้ใกล้เคียงพอสมควรนะคะ

ส่วนเรื่องย่อ นั้นเราไม่ขอย่อยนะคะ เพราะเรื่องนี้เคยเป็นละครมาแล้ว คงจะพอทราบกันบ้าง ขอบอกแค่ความรู้สึกหลังอ่านนะคะ

เนือเรื่องกดดันมากค่ะ ในความรู้สึกของเรา โดยเฉพาะนางเอง หรือแม้นเมือง เหมือนเธออยู่ในที่ที่ จะเดินต่อไปก็ไม่ได้ ถอยหลังกลับก็ไม่ได้จริงๆ เป็นเรื่องที่ต้องเลือกทำระหว่าง หน้าที่ กับความรู้สึกของตัวเอง อ่านแล้วรู้สึกอึดอัดกดดันมากค่ะ แต่สนุกซาบซึ้งไปตลอดเนื้อเรื่องจนจบเลยทีเดียว อยากบอกว่าประทับใจมากเลยคะ สำนวนของผู้แต่งก็อ่านสบายๆ ไหลรื่น ไม่ผิดหวังเลยค่ะ เสียดายอย่างเดียว ที่นางเอกไม่ได้ยินคำบอกรักของพระเอกเลยตลอดเรื่อง เฮ้อ น่าเศร้า กับเนื้อเรื่องจริงๆ ค่ะ เป็นเรืองที่จบเศร้ามาก  และก็ประทับใจมากอีกเรื่องหนึ่งเลยค่ะ