ไม้เท้า "มัทนี เกษกมล" เป็นนักแปลคนแรกๆ ที่ฉันรู้จัก และรักสำนวนแปลของเธอ ความประทับใจที่มีต่อ"ต้นส้มแสนรัก" ในวัยเด็ก ทำให้ฉันจดจำชื่อของเธอได้ดี และได้ติดตามงานชิ้นหลังๆ ในเครือสำนักพิมพ์ดวงกมลต่อมาอีกหลายเล่ม แต่สมองทึบๆ ของฉันก็จดจำชื่อเรื่องได้ไม่หมด (มีอยู่เรื่องหนึ่งเกี่ยวกับน้ำพุแห่งชีวิตอมตะ ทำหายไป ยังเสียดายทุกครั้งที่นึกถึง) หนังสือเล่มล่าสุดที่คุณมัทนีแปล และฉันมีโอกาสได้อ่าน ทั้งๆ ที่เธอแปลมานานมากแล้วแหละ แต่เพิ่งไปคุ้ยเจอจากแผงหนังสือเก่า มีชื่อเรียบๆ แต่เร้าความสนใจ(ของฉัน)อย่างแรงว่า "ไม้เท้า" แปลจาก "The Walking Stick" ต้นฉบับภาษาอังกฤษของ Mr.Winston Mewdsley Graham ฉันอ่านอย่างตะกรุมตะกราม และจบภายในสองสามวัน น่าเสียดายจริงๆ ความจริงน่าจะ่ค่อยๆ ละเลียดอ่านวันละเล็กละน้อย แต่ความใจร้อนเป็นสันดานที่แก้ไม่มีวันหาย บอกได้คำเดียวว่าประทับใจ ฉันชอบนวนิยายเรื่องนี้จังเลย ชอบโครงเรื่องง่ายๆ แต่ยิงหมัดเด็ดตรงเป้าเพราะความฉลาดในการเล่าเรื่อง ชอบภาษาเรียบๆ แต่เต็มไปด้วยชั้นเชิงแบบเซียนภาษา ชอบความนิ่ง แต่แรง ที่หาได้ยากเต็มทนในนวนิยายแนวดราม่าทั่วๆ ไปตามแผง แต่มากที่สุด คือชอบความเศร้าบาดลึก เจ็บหนึบในหัวใจแทนตัวเอกของเรื่อง และนี่คือบางประโยคที่ฉันอ่านแล้วหัวเราะหึหึอยู่ในใจ "แน่ล่ะ ฉันรักลูก แต่ก็ต้องให้ได้สัดส่วนกับที่รักตัวเองด้วย ไม่งั้นพออายุ 45 หรือ 50 เข้า ก็ว้าเหว่ทำอะไรไม่ได้ ไม่ศิวิไลซ์เสียเลย" 555+ ฉันเห็นด้วยว่ะ แล้วก็นี่ด้วย "อาราเบลลาน่ะ กว่าจะอายุเท่านี้(25)ก็อกหักไปแล้วหกครั้ง แต่ชั่วพริบตาเดียวเขาก็ลืมได้ แต่เธอไม่ใช่คนอย่างนั้น เธอจะจมอยู่กับความหลังและโศกเศร้าแทบตาย.." คุณมัทนีค่ะ ถ้าคุณมีโครงการจะแปลเล่มไหนอีก ช่วยส่งข่าวให้แฟนเก่าอย่างฉันรู้ด้วยนะคะ ป.ล. ค้นดูในเน็ตแล้วรู้ว่าทำเป็นหนังออกมาด้วย(ตั้งแต่ปี 1970) เดี๋ยวจะหามาดู   Create Date : 16 กันยายน 2550     Last Update : 16 กันยายน 2550 15:24:17 น. Counter : 341 Pageviews.   2 comment Share Tweet

เอาอย่าง"สิงห์ สนามหลวง" บก.เครางาม "สิงห์ สนามหลวง" เคยพูดถึงหลักการง่ายๆ ของการสร้างสุขให้ชีวิตว่า 1. อยู่ในที่ที่มีอากาศปลอดโปร่ง 2. ทำงานสร้างสรรค์ 3. รักใครซักคน 4. พ้นจากความทะเยอทะยาน อุเหม่..มันช่างจับใจจนน้ำตาซึม เป็นดรรชนีง่ายๆ แต่ชี้วัดได้แม่นยำเป๊ะๆ โดยไม่ต้องหากรอบทฤษฎีนู้นนี่มาจับให้เมื่อย ยิ่งเรา"แอบ"ติ๊ต่างว่าท่านผู้นี้เป็นกูรูคนสำคัญมาตลอด ยิ่งรู้สึกเห็นด้วยอย่างแฮง ที่คิดถึงกฏทอง 4 ข้อ นี้ขึ้นมา เพราะช่วงนี้รู้สึกว่าชีวิตเสียสมดุลไป เหมือนจะขาดๆ ข้อใดข้อหนึ่งไปพักใหญ่แล้ว แถมเป็นข้อสำคัญซะด้วย นั่นก็คือ "ทำงานสร้างสรรค์" ใช้ชีวิตมีปลอกคอ วิ่งวนเหมือนหนูถีบจักรให้เดือนชนเดือน และถูกพันธนาการไว้ด้วยโซ่แห่งความกลัว(ตกงาน) ไม่มีเวลาให้หัวจิตหัวใจได้สร้างทำอะไรเลย ห่อเหี่ยว หดหู่ โหยให้อยู่ในหัวอกลึกๆ ไม่ไหวแล้วโว้ย...ต้องซ่อมแซมชีวิตด่วนเลย สิงห์ช่วยด้วย!! **ภาพจาก sarakadee.com เอ่อ..แหะๆ คนใกล้ตัวสะกิดบอกว่า อันที่จริงต้นฉบับของหลักการนี้มีด้วยกัน 5 ข้อแน่ะ มีต้นเค้ามาจากกามูส์ อีกข้อคือ"มีเวลาดูฟ้าดูตะวัน" แต่ข้อนี้ยังไม่ขาดแคลนเท่าข้อที่ขาดอยู่   Create Date : 12 กันยายน 2550     Last Update : 12 กันยายน 2550 22:31:41 น. Counter : 284 Pageviews.   2 comment Share Tweet

คิดถึงสุวรรณี ถ้าหากว่าสุวรรณี สุคนทา ยังมีชีวิตอยู่ ปีนี้เธอจะมีอายุครบ 75 ปี เมื่อเดือนมีนาคมที่ผ่านมา เธอคงประพันธ์งานดีๆ ทั้งหวานทั้งห้าว และเปี่ยมเสน่ห์ตามสไตล์ของเธอ ออกมาสู่บรรณพิภพอีกหลายเล่ม เธอคงเขียนถึงแง่เล็กมุมน้อยในสังคม ด้วยภาษาที่ไม่มากไม่น้อยแต่พริ้วไหวและมีชีวิต "สวนสัตว์" เล่มนั้น ทำให้บ้านนอกกลายเป็นนิยามที่แสนคลาสสิค สารภียามเช้า แม่น้ำงามกลางเมืองและตำนานเรื่องปลาหัวตะกั่ว เรื่องรักบาดลึกของ "ตางก" ที่ตรึงอารมณ์สะท้อนสะท้านอยู่ภายใน หวังว่าคุณยังคงแต่งบทกวีดีๆ อยู่บนสรวงสวรรค์ที่คุณสถิตอยู่ อยู่กับลูกชายที่คุณรัก และแม่ไก่"สีทอง" ตัวนั้น คิดถึงคุณจริงๆ "สุวรรณี สุคนทา" ................. ภาพจาก Dbookclub.com   Create Date : 05 กันยายน 2550     Last Update : 5 กันยายน 2550 21:11:10 น. Counter : 424 Pageviews.   7 comment Share Tweet

กองทัพมด มวลมดแห่งนครเบล โอ-ฆาน เซลจิ๋วนับล้านเซลที่รวมตัวกันเป็นสมองหนึ่งก้อน น้อมรับบัญชาจากแม่รัง และไม่มีตัวไหนสำคัญมากไปกว่ากัน การตายจากไปเพียงหนึ่งเดียวแทบจะไม่มีความหมายใดๆ เพราะจุดประสงค์ของสังคมทรงพลังแรงกล้ากว่าชีวิต มดคือคอมมิวนิสต์โดยกำเนิด นักสังคมนิยมสุดขั้วที่แบ่งชั้นวรรณะเพียงเพื่อความอยู่รอดของเผ่าพันธุ์ เมื่อมดทหารหัวขาด มันยังคงต่อสู้ไปได้อีกระยะหนึ่งเพื่อรับมือกับผู้บุกรุก มดน้ำหวานที่ทำหน้าที่เหมือนแทงค์เก็บอาหารขนาดใหญ่ ยอมอุทิศท้องของมันเพื่อกักเก็บหยาดน้ำหวาน ให้เพื่อนร่วมรังไว้ดื่มกิน ขบกรามเข้ากับผนังห้องเก็บของ และห้อยหัวอยู่อย่างนั้นตราบอายุขัย การกระทำของมวลหมู่มดดูเหมือนไร้ซึ่งอัตตาโดยสิ้นเชิง น่าขนลุกเมื่อเทียบกับสังคมแบบ"ปัจเจก" ของมนุษย์ขี้เหม็น แต่มดกับคนมีบางสิ่งบางอย่างที่คล้ายคลึง นั่นคือ "จุดหมาย" ที่น่าขัน ไม่ว่านั่นจะเพื่อความอยู่รอดของสังคม หรือความอยู่รอดของปัจเจกชนก็ตามที เราต่างกันเพียงสายพันธุ์เท่านั้นเอง   Create Date : 30 สิงหาคม 2550     Last Update : 30 สิงหาคม 2550 22:18:43 น. Counter : 660 Pageviews.   5 comment Share Tweet

100 years of solitude ตัวละครทุกตัวในหมู่บ้านมาคอนโดต่างมีบุคลิกที่โดดเดี่ยว อูร์ซูล่าร์ผู้เฝ้าแต่ดูแลบ้านให้เป็นบ้านอยู่ได้ แม้ร้อยปีล่วงพ้น เธอตัวหดเล็กลงเรื่อยๆ และตายไปในปีใดปีหนึ่งระหว่างวัย 120-144 ปี อูร์ซูล่าคือเฟมินิสต์ในดวงใจตลอดกาลของเรา บูเอนดิย่าเฒ่าผู้หลงมนตร์โลกลี้ลับแห่งวิทยาศาสตร์ กับเมลกียาเดสเพื่อนเก่าที่มาเยือนจากโลกวิญญาณ ยิปซีชราที่ไม่ว่าจะมีชีวิตอยู่หรือตายดับไปแล้ว ก็ให้ความรู้สึกเหนือจริงเยี่ยงภูติพราย ออเรลิยาโน่ นักรบที่สะอื้นไห้จากครรภ์มารดา เมื่อตระหนักว่าตัวเองไร้ความสามารถที่จะรัก อมารันตาผู้สุมไฟในใจด้วยริษยาและอาฆาต พันมือตัวเองด้วยผ้าดำตลอดกาล รีเบคก้า สาวน้อยผู้มาพร้อมห่อผ้าบรรจุกระดูกพ่อแม่ และระเบิดความสับสนด้วยการขูดกินปูนขาว ดิน แนมด้วยไส้เดือน ฝังชีวิตตัวเองอยู่ในเรือนร้างอวลกลิ่นควันปืนไปจนวันตาย เรเมดิออสผู้เลอโฉมรุ่นหลาน โฉมงามซึ่งพ้นไปจากความเป็นมนุษย์ และคร่าชีวิตหนุ่มหน้าโง่ด้วยความงามที่เธอไม่นำพา หนึ่งร้อยปีแห่งความโดดเดี่ยว การ์เบรียล การ์เซีย มาเควซ คุณเขียนถึงเรื่องราวของมาตุภูมิได้ร้ายกาจเหลือเกิน   Create Date : 25 สิงหาคม 2550     Last Update : 25 สิงหาคม 2550 9:36:18 น. Counter : 486 Pageviews.   1 comment Share Tweet

• มโนสาเร่
• my best friend
• film
• my stuff
• my team

• Webmaster - BlogGang

• นสพ.com
• โอเพ่น.com
• photobucket.com
• wikipedia.com
• BlogGang.com