สาวยาคูลท์ วันนี้หยุดงาน ไม่มีแรงไปผจญกับศึกประจำวันเหมือนเคย เช้าๆ แดดสว่างใส เลยไปเดินเล่นตลาดนัดแถวบ้าน สวนกับสาวยาคูลท์รุ่นเด็กนางหนึ่ง เธอรวบผมง่ายๆ ใส่ยูนิฟอร์มสีเบจคาดน้ำตาลที่คุ้นตา ดูตั้งอกตั้งใจปั่นจักรยานเพื่อเอายาคูลท์ไปส่งลูกค้า น่ารักดี ใบหน้าซื่อๆ กับการขายแลคโตบาซิลลัสรสเปรี้ยว ทำให้กาลเวลารอบๆ ตัวเธอเหยุดนิ่งเหมือนกลับไปอยู่ในยุคที่อะไรๆ มันไม่ก้าวกระโดดเหมือนทุกวันนี้ สาวยาคูลท์จะต้องสุขภาพดีแน่ๆ เพราะเธอออกกำลังทุกวัน ชีวิตไม่ซับซ้อนซ่อนเงื่อน แต่งตัวด้วยสีเบจ-น้ำตาล แสนจะคลาสสิคทุกๆ วัน ปัญหาโลกร้อนทำไงดี? น่าจะลองมาปรึกษาพวกเธอดูนะ ในขณะที่ใครต่อใครรีบร้อนลนลาน โกงบ้านโกงเมือง แข่งกันสะสมอาวุธนิวเคลียร์ สาวยาคูลท์กับจักรยานของเธอ ดูมีสติและน่าัรักดีจัง   Create Date : 03 ตุลาคม 2550     Last Update : 3 ตุลาคม 2550 17:15:32 น. Counter : 288 Pageviews.   0 comment Share Tweet

แต่ก่อนคนเรายังโง่ ยังไม่ยอมลงจากต้นไม้ เก็บลูกไม้ใบหญ้ากินประทังชีวิต เอะอะๆ ก็ใช้กำลังข่มขู่ คุมพวกอ่อนแอในฝูงให้อยู่ใต้อาณัติ ถ้ายังไม่เชื่อฟังก็ฆ่าเสีย พี่น้องร่วมเผ่าพันธุ์ไม่มีละเว้น จำเนียรกาลผ่านมาหลายสมัย จนคนเริ่มฉลาดขึ้นเรื่อยๆ ออกจากถ้ำมาสร้างตึก สร้างถนน สร้างจรวด สร้างยาคุมกำเนิด สร้างโครงข่ายอินเตอร์เน็ต สร้างยาเม็ดต้านเศร้า ฯลฯ ศิวิไลซ์ถึงขนาดนี้ แต่น่าแปลก ความรุนแรงที่เป็นสันดานของสัตว์ป่า กลับฝังแน่นอยู่ในพฤติกรรมของมนุษย์เรื่อยมา นับวันยิ่งทวีความรุนแรง ซับซ้อน น่าทุเรศสะอิดสะเอียนมากขึ้นทุกที และดูเหมือนจะไม่รู้สึกว่าความรุนแรงเหล่านี้ เป็นเรื่องผิดปกติอีกต่อไป ไม่รู้สึกผิดหรือละอายอีกต่อไป ไอ้ชาติคน เผ่าพันธุ์อันน่าเศร้าที่สุดในดาวสีฟ้าดวงนี้ อันเนื่องมาจากภาพข่าวการล้อมปราบพระและนักศึกษาที่พม่า   Create Date : 27 กันยายน 2550     Last Update : 27 กันยายน 2550 12:57:36 น. Counter : 318 Pageviews.   2 comment Share Tweet

เลือกปฏิบัติ ถ้าจะว่ากันอย่างละเอียด มนุษย์เราคงแบ่งได้ร้อยพันจำพวกในร้อยพันสถานการณ์ แต่เอาให้ง่ายที่สุด และชัดเจนที่สุด โดยเฉพาะในสถานการณ์ที่ต้องทำงานกันเป็นทีม กลับแบ่งคนออกได้ง่ายๆ แค่ 2 จำพวก คือพวกที่ "ทำไม่พูด" กับพวกที่ "พูดไม่ทำ" พวกหลังนี่สังเกตง่ายๆ ว่าพูดเก่ง แขวะได้ทุกเม็ด และถนัดในการยั่วโมโหเป็นพิเศษ น่าเสียดายที่พลังสร้างสรรค์เหล่านี้ ไม่ถูกนำมาแปรเปลี่ยนเป็นชิ้นงาน บางทีการพูดจาส่อเสียดคนอื่น หรือชิงจับผิดงานที่ตัวเองไม่ได้ทำ น่าคิดเหมือนกันว่าเป็นการรีบกลบปมด้อยของตัวเองหรือเปล่า ครั้นคนทำงานได้รับคำชม กลับโทษว่าตัวเองถูกเลือกปฏิบัติซะังั้น เออ..ง่ายดีนะ ถ้าจะเอาคำว่าเลือกปฏิบัติในกรณีเช่นนี้มาขยายผล คงอธิบายได้ง่ายๆ ว่าใครที่ไหนก็เลือกที่จะชื่นชมคนทำงาน และติเตียนพวกสันหลังยาวอยู่แล้ว ็ก็ของมันง่ายจะตายไป ต้องพูดใหม่ว่า เลือกปฏิบัติ(ได้ถูกแล้ว) ต่างหากเล่า หรือว่าไม่จริง   Create Date : 13 กันยายน 2550     Last Update : 13 กันยายน 2550 22:11:03 น. Counter : 251 Pageviews.   0 comment Share Tweet

น้อยใจ เมื่อวานอ่านบทสัมภาษณ์ของคนดังคนหนึ่ง แล้วเจอคำพูดสะดุดใจจังเบ้อเริ่ม "คนที่มีความทุกข์ คือคนที่เฝ้าคิดแต่เรื่องของตัวเอง" อ้าว...นั่นมันเป็นคำจำกัดความของตรูเลยนี่หว่า ทั้งติดทุกข์ ทั้งซึมเศร้า ทั้งขี้น้อยใจ ได้เหรียญทองมาครบทุกด้านแบบไม่ต้องพยายาม ระหว่างเข้าห้องน้ำปลดทุกข์ ได้ลองคิดทบทวนไปพลางๆ ว่าคำูพูดประโยคนั้นช่างถูกต้องตรงใจเสียจริงๆ เพราะว่าการหมกมุ่นอยู่กับวงชีวิตแคบๆ ทำให้เรามีสภาพเหมือนหมาน้อยที่ไล่งับหางตัวเอง เฝ้าแต่เพ่งทุกข์ ระวังระไวต่อสิ่งต่างๆ ที่เข้ามากระทบอารมณ์ เหมือนลูกหมาหน้าโง่ที่ไม่รู้ว่าการวิ่งเป็นวงกลมนั้นมันไปไม่ถึงไหน แถมพองับได้จริงดันเจ็บจิ้ดจนสะดุ้งโหยง ไล่-งับ ไล่-งับ อยู่อย่างนั้นจนนับรอบไม่ถ้วน น่าสังเวชแท้ อาการน้อยใจ ดูจะเป็นปฏิกิริยาที่ชัดเจนที่สุดของคนที่หมกมุ่นอยู่แต่เรื่องของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นเพราะขาดความมั่นใจจนต้องหวั่นกลัวระแวงระไวตลอดเวลา หรือสำคัญตัวเองผิดคิดว่าใครๆ ต้องให้ความสนใจเป็นอันดับหนึ่งอยู่เสมอ พอไม่ได้มากเท่าที่หวัง อาการน้อยใจเป็นกำเริบทันที โอ้..เราทั้งนั้น ยิ่งแก่ยิ่งกำเริบ ยิ่งกร้านยิ่งแ้ก้กันลำบาก ไม่เอาแล้ว เลิกดีกว่า..ไม่อยากเป็นลูกหมาหน้าโง่   Create Date : 06 กันยายน 2550     Last Update : 6 กันยายน 2550 21:34:09 น. Counter : 590 Pageviews.   3 comment Share Tweet

she's superstar สัมภาษณ์คนดังเป็นงานที่ดูดพลังมากๆ ไม่เป็นตัวของตัวเองอย่างถึงที่สุด และทำให้รู้สึกเปิ่น โง่ กับรอยยิ้มประดิษฐ์ประดอยที่พยายามเอาใจอีกฝ่าย จนกว่างานจะสิ้นสุดลง แม้จะบอกตัวเองว่า เราสามารถค้นหาข้อดีจากงานทุกอย่างที่ทำได้ แต่ในระยะเวลาสั้นๆ (เท่าที่เวลาอันมีค่าของคนดังจะเจียดให้นักข่าวได้) คนเราจะคุยกันได้ซักกี่มากน้อย บทสนทนาอันรวบรัด จึงเป็นแต่เพียงคำถามและคำตอบสูตรสำเร็จ ลดทอนความสำคัญของงานเขียนให้เหลือเพียงคำอธิบายภาพ(ดารา)ขนาดยาว ดาราก็เซ็ง คนสัมภาษณ์(จำเป็น) ก็อึดอัด ทุกฝ่ายแค่อยากให้สถานการณ์สตรอบอรี่นี้สิ้นสุดลง กลับมาบ้าน และรู้สึกหมดเรี่ยวหมดแรง ถามตัวเองในใจว่า "มึงจะทำไปทำไมเนี่ย"? เรื่องนี้สามารถอนุมานไปถึงมิติอื่นๆ ในชีวิตได้เหมือนกัน บางทีคนเราประวิงเวลาไปเรื่อยๆ ทำสิ่งที่ไม่สลักสำคัญไปเรื่อยๆ เพื่อรอให้ถึงเวลาที่จะได้ทำแต่งานที่ตัวเอง "อยาก" ทำจริงๆ แต่พอรู้สึกตัวอีกที ไอ้งานที่ทำฆ่าเวลาไปเรื่อยๆ เหล่านั้น มันจะกลายเป็นตัวตนจริงๆ ของเราเข้าซักวัน คิดแล้วเศร้าพิลึก เฮ้อ...   Create Date : 28 สิงหาคม 2550     Last Update : 28 สิงหาคม 2550 19:12:59 น. Counter : 365 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• มโนสาเร่
• my best friend
• film
• my stuff
• my team

• Webmaster - BlogGang

• นสพ.com
• โอเพ่น.com
• photobucket.com
• wikipedia.com
• BlogGang.com