*ข้าศึกใดๆ ในโลกนี้...ไม่มีอำนาจลึกลับร้ายกาจ แหลมคม เหมือนข้าศึกภายในใจเรา*

*ศีลห้า..เป็นรากฐานของการกระทำกรรมต่างๆ ไม่ว่ากรรมดีและกรรมชั่วกรรมดีต้องเว้นจากโทษห้าข้อนี้ ข้ออื่นๆ เป็นเรื่องปลีกย่อยออกไปจากศีลห้าทั้งนั้น...เมื่อไม่มีศีลห้าข้อนี้กำกับอยู่กับใจแล้ว ความชั่วนอกนั้นทั้งหมดจะหลั่งเข้ามาครองใจ ความดีทั้งปวงไม่สามารถจะทำให้เกิดมีขึ้นมาได้...ถึงทำให้เกิดมีขึ้นมาได้ ก็ไม่สามารถจะตั้งอยู่ได้นาน ไม่ต้องพูดถึงสมาธิ สมาบัติ ปัญญาหรอก...เครื่องกลั่งกรองของธรรม เพื่อให้ใสสะอาดจากโลกนั้นนอกเหนือไปจาก ศีล สมาธิ ปัญญา แล้วไม่มี*

*ศาสนา...ตั้งต้นที่กายกับใจ เทวดา อินทร์ พรหม ไม่สามารถที่จะบรรลุมรรคผลนิพพานได้ เพราะเหตุว่ามันสุขเกินไป...เราเกิดมาเป็นมนุษย์นับว่าดีอักโขแล้ว ขอให้รักษามนุษยธรรมไว้ก็แล้วกัน ถ้ารักษาไว้ไม่ได้ มันจะเลวลงไปกว่ามนุษย์นี้อีก ไปเกิดเป็นสิงห์สาราสัตว์ แต่ละภพชาติมันนานแสนนาน...*

*ผู้ไม่เข้าใจในเหตุผลของความตาย เมื่อถึงความตายจึงเป็นทุกข์ เพราะอาลัยในความตายแต่ผู้ตายกลับสบายแฮ เพราะไม่ต้องตายอีก...คนที่ตายไปแล้วเท่านั้นเป็นผีที่น่าเกลียด? แต่หาได้รู้ไม่ว่า *ตัวของเราก็เป็นผีสดศพหนึ่งดีๆ นี่เอง*นอกจากจะป็นผีสดแล้ว ยังเป็นป่าช้าที่ฝังผีของสัตว์ต่างๆ มีหมู วัว เป็ด ไก่ เป็นต้น ซึ่งเราขนมาฝังอยู่ทุกๆ วัน...คนที่ตายแล้ว เขาไม่ได้เป็นป่าช้าของสัตว์อื่นอีกต่อไปแล้ว...*

ธรรมจากหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
(พระราชนิโรธรังสี คัมภีรปัญญาวิศิษฎ์)วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย