• หน้าแรก ทักทาย พูดคุย
• เรียบเรียงเรื่อยเปื่อย
• รีวิวภาพยนตร์แนว Action
• รีวิวภาพยนตร์แนว Drama
• รีวิวภาพยนตร์แนว Thriller
• รีวิวภาพยนตร์แนว Horror
• รีวิวภาพยนตร์แนว Sci-Fi
• รีวิวภาพยนตร์แนว Romantic Comedy
• รีวิวภาพยนตร์แนว Romantic Drama
• รีวิวภาพยนตร์แนว Comedy
• รีวิวภาพยนตร์แนว Fantasy
• รีวิวนิยายแปลแนวสืบสวนสอบสวน
• รีวิวนิยายแปลแนวแฟนตาซี
• ซีรี่ย์เกาหลี
• A Pocket Book's Mini Review

รูมเมต ปริศนาเพื่อนร่วมห้อง : นิยายแนว Psycho Thiller ชั้นดีเต็มรูปแบบ รีวิวไม่สปอยล์แต่อย่างใด รูมเมต ปริศนาเพื่อนร่วมห้อง เป็นผลงานคุณภาพจากฝีมือของผู้เขียน อิมะมุระ อายะ และแปลโดยคุณหนึ่งฤทัย ปราดเปรียว เป็นงานเขียนที่ผู้อ่านที่ชื่นชอบเรื่องราวลึุกลับ ตื่นเต้น ซับซ้อนซ่อนเงื่อน ระทึกขวัญและหักมุม จะต้องชื่นชอบอย่างแน่นอนเมื่อได้อ่านจบ หนังสือเล่าเรื่องราวโดยเปิดฉากด้วยคดีสังหารโหดชาวต่างชาติ แล้วตามมาด้วยเล่าเรื่องของฮารุมิ ฮากิโอะ เด็กสาวที่มาเรียนต่อโตเกียว แล้วบังเอิญต้องมาแชร์อพาร์ทเมนต์ร่วมกับ นิชิมุระ เรโกะ แต่แล้ววันหนึ่ง เรโกะกลับหายตัวไปจากห้อง โดยค้างค่าเช่าห้องไว้ หนำซ้ำก่อนหนัาที่จะหายตัวไป เธอก็เริ่มทำตัวแปลก ๆ นิสัยที่เคยเป็นเมื่อแรกที่รู้จักกับฮารุมิก็เปลี่ยนไปเหมือนคนละคน ฮารุมิจำเป็นต้องออกตามหาตัวเรโกะ โดยที่เธอไม่คาดคิดว่าจะได้พบเจอและเข้าไปพัวพันกับเรื่องราวประหลาดสุดจะคาดเดาได้ ผมขอเกริ่นเรื่องย่อ ๆ ไว้แค่นี้แล้วกัน เพื่อผู้อ่านบางท่านที่ยังไม่ได้อ่าน จะได้อรรถรสเต็มที่เมื่อลงมืออ่าน แต่ถ้าใครบังเอิญได้อ่านเรื่องย่อบนปกหลังไปแล้ว ก็อ่านจะถูกสปอยล์เนื้อหาบางประเด็นไปแล้ว จริงอยู่ที่เรื่องย่อที่บอกไว้หลังเล่มนั้นไม่ได้เฉลยเนื้อหาที่สำคัญ และยังมีเนื้อหาอื่น ๆ ที่เฉลยในเรื่องให้อ่านอีกเยอะ แต่ถ้าอยากให้คุ้มค่าจริง ๆ ก็อย่าเพิ่งอ่านปกหลังแล้วกัน อันนี้แล้วแต่จะสะดวกนะครับ ไม่ได้ห้ามแต่อย่างใด (เพราะผมก็อ่านก่อนเหมือนกัน แต่ก็สนุกกับเรื่องได้ ไม่มีปัญหา) สิ่งที่เป็นจุดเ้ด่นของงานเขียนเล่มนี้คือ การแทรกวิธีการดำเ้นินเรื่องที่แปลกใหม่เข้ามา ในเรื่องแต่ละบทจะมีการเล่าเรื่องที่เรียกว่า "โมโนล็อก" อยู่ก่อนหน้าทุกครั้ง เป็นการเล่าเรื่องสั้น ๆ แต่เป็นประเด็นสำคัญของเนื้อหาแต่ละช่วง โดยเล่าผ่านมุมมองของฆาตกร (ใช้สรรพนามบุรุษที่หนึ่ง) ซึ่งทำให้เรื่องราวของหนังสือน่าสนใจ และทวีความตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้อ่านส่วนคั่นนี้ ผู้เขียนเลือกแนวเรื่องที่จะเขียนขึ้นมาชัดเจน หาข้อมูลในประเด็นที่จะนำมาเล่น และนำประเด็นนั้นมาต่อยอด แตกตัว แล้วจับมาเล่นอย่างเต็มที่ ด้วยความสนุกสนาน และมั่นใจในเรื่องราวของตัวเองสุด ๆ เนื้อหาของเรื่องดำเนินไปอย่างรวดเร็ว มีสองอย่างที่เกิดขึ้นตลอดเส้นทางของเรื่องราวนี้ คือ "ปริศนา" และ "ไขปริศนา" ดังนั้นผู้อ่านที่ชื่นชอบเนื้อเรื่องแนวนี้ ไม่ต้องเสียเวลาอดทนรออ่านจนจบเพื่อจะได้ลิ้มรสชาติการไขปริศนาในตอนท้ายเหมือนกับนิยายหลาย ๆ เรื่อง แต่ตลอดเวลาที่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้นั้น เราจะได้รับอาหารมื้อเล็ก ๆ เพื่อประทังความหิวกระหายใคร่รู้เรื่องราวในตอนจบอย่างเต็มที่ ผู้เขียนได้สร้างเบาะแสทิ้งไว้เยอะัแยะมากมาย และก็สะสางในเวลาไม่นานนัก หลายครั้งก็ล่อเราให้หลงด้วยเบาะแสต่าง ๆ แล้วหักหลังเราว่า "มันไม่ใช่" สุภาษิตประโยคหนึ่งบอกไว้ว่า "ซ่อนใบไม้ให้ซ่อนในป่า" ผมคิดว่าเหมาะแก่การอธิบายหนังสือเล่มนี้ได้ใกล้เคียง แต่ด้วยความที่เนื้อหาในหนังสือนั้นเดินหน้าไปค่อนข้างรวดเร็ว ทำให้อาจดูมีความไม่สมเหตุสมผลอยู่บ้างทีตัวละครในเรื่องนั้น สามารถไขปริศนาหลายอย่างด้วยข้อสันนิษฐานของตัวเอง หรือผู้ร่วมงาน จนกลายเป็นข้อสรุปที่ปราศจากหลักฐาน และเรื่องราวต่อจากนั้นก็เหมือนกับยอมจำนนข้อสันนิษฐานของตัวละคร โดยการโยงใยให้เนื้อหาความจริงสอดรับกับข้อสันนิษฐานนั้นอย่างง่าย ๆ แต่ผู้อ่านก็พร้อมจะมองข้ามข้อด้อยนี้ได้ไม่ยาก ด้วยมีเรื่องราวอื่นให้สนใจอย่างต่อเนื่อง รูมเมต ปริศนาเพื่อนร่วมห้อง จึงเป็นนิยายแนวสืบสวนที่เล่นกับประเด็นอย่างเต็มที่ และตอบสนองความพึงพอใจของนักอ่านที่ชอบเรื่องราวแนวนี้อย่างเต็มตัว ไม่ต้องมาดราม่าให้เสียเวลา เลือกแนวแล้วใส่เต็มที่ ผมให้คะแนนเรื่องนี้ในฐานะผลงานที่ขายตัวเองชัดเจน ไม่เสียเวลากับประเด็นอื่น ๆ ให้มากความ 9/10 ครับ วันนี้ขอรีวิวแค่นี้ก่อนแล้วกันนะครับ เนื่องจากติดธุระอยู่ตจว. ส่วนเนื้อเรื่องใครอ่านแล้วไม่เข้าใจ ทิ้งคอมเมนท์ไว้ก่อนแล้วกัน ไว้จะมาสรุปและวิเคราะห์เพิ่มเติมอีกที หรือท่านอื่นเข้ามาแล้ว แล้วมีใครสงสัย จะช่วยอนุเคราะห์แทนจขบ.ก็ไม่ว่ากัน ขอกลับมาสรุปเนื้อเรื่องทั้งหมดนะครับ เผื่อใครอ่านแล้วยังงง ๆ แน่นอนจากตรงนี้สปอยล์ทั้งเรื่อง ใครยังไม่ได้อ่านผ่านไปก่อนเลยครับ อาโอยางิ อาซามิ เป็นคนที่ป่วยเป็นโรค DID หรือโรคจิตเภท คือมีหลายบุคลิกในตัวคนเดียว ซึ่งโรคนี้มักเกิดจากการที่คนนั้นต้องเผชิญกับเหตุการณ์ที่ทำร้ายจิตใจของ ตัวเองอย่างรุนแรงบางอย่าง จนทำให้ภายในตัวเองมีการแบ่งภาคบุคลิกตัวเองขึ้นมา โดยคนที่เป็นแบบนี้มีหลายแบบ เช่น 1) แบบที่บุคลิกทุกบุคลิกจะติดต่อสื่อสารกัน บุคลิกหลักหรือคือตัวตนจริง ๆ แต่ดั้งเดิมจะทราบว่าตัวเองมีหลายบุคลิกและมีการติดต่อพูดคุยกันได้ภายในจิต ใจของตัวเอง 2) แบบที่บุคลิกหลักไม่รู้ว่าตัวเองเป็นคนหลายบุคลิก เวลาที่บุคลิกภายในของตัวเองแสดงตนออกมา บุคลิกหลักจะจำอะไรไม่ได้ ซึ่งในแบบที่สองนี้บางทีบุคลิกอื่นในตัว ก็อาจจะรู้จักติดต่อสื่อสารกันได้ หรืออาจจะไม่รู้จักกันก็ได้ และในบรรดาบุคลิกทั้งหมดนี้ ไม่จำเป็นที่บุคลิกหลักจะเป็นผู้มีอำนาจทั้งหมดเสมอไป อาจมีบางบุคลิกที่แข็งแกร่งกว่าก็ได้ อาซามิเป็นแบบที่ 2 นี่เอง โดยเรื่องราวชีวิตของอาซามิ เริ่มจาก ตอนสมัยเป็นเด็กนั้นอาศัยอยู่กับพ่อแม่ที่อเมริกา ข้างบ้านมีเพื่อนบ้านเป็นเด็กมหาวิทยาลัยชื่อบ็อบ อาซามิซึ่งตอนนั้นอายุ 6 ขวบถูกบ็อบข่มขืน นั่นอาจเป็นสาเหตุให้อาซามิกลายเป็นคนหลายบุคลิก คือ มีบุคลิกชื่อ แมรี่ ที่เป็นผู้หญิงแกร่ง เข้ากับสังคมได้ดี ซึ่งชื่อนี้มาจากตุ๊กตาหมีเท็ดดี้แบร์ของเธอ และบุคลิกแซมมี่ เป็นเด็กอายุ 6 ขวบและหยุดการเจริญเติบโตอยู่แค่นั้น ซึ่งเป็นชื่อเล่นที่ใช้ตอนอยู่อเมริกา บุคลิกแซมมี่จะพูดได้แต่ภาษาอังกฤษและเป็นเด็ก หลายครั้งที่บุคลิกนี้ปรากฏตัวก็จะร้องไห้ตัวสั่นเหมือนเด็กและพูดแต่ภาษา อังกฤษ บุคลิกแมรี่พูดได้ทั้งญี่ปุ่นและอังกฤษเพราะเติบโตมาพร้อม ๆ กับอาซามิ และมีจิตใจแข็งแกร่ง ต่อมาอาซามิมาอยู่ญี่ปุ่นมาอาศัยญี่ปุ่น ช่วงแรก ๆ พูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้ ทำให้ถูกเพื่อนล้อ เป็นปมด้อยเป็นเหตุให้เกิดบุคลิกที่ชื่อ ยูคิ ขึ้นมา ซึ่งเป็นบุคลิกที่เอามาจากชื่อตุ๊กตาญี่ปุ่นของเธอ ต่อมาอาซามิซึ่งอาจอยู่ในสภาพของยูคิ ตกหลุมฮิราดะ โยจิ และหนีไปแต่งงานด้วย แต่อยู่ด้วยไม่ถึง 2 ปี โยจิก็ออกลาย อาซามิ (หรือยูคิ) ก็เลยกลับมาบ้านแล้วมาได้แต่งกับ นิชิมุระ ซาดะอิจิ ชีวิตมีความสุขดีจนมีลูกสาวด้วยกัน ชื่อ นิชิมุระ เรโกะ แต่ปัญหาเกิดขึ้นหลังจากมีลูก บุคลิกแมรี่ปรากฏตัวกลับขึ้นมา ทำให้ตัวอาซามิ (ในสายตาคนอื่น แต่ตอนนั้นคือ แมรี่) ไม่สนใจเลี้ยงดูเอาใจใส่ลูก เอาแต่ออกเที่ยว เพราะตอนนั้นแมรี่สวมบทบาทอยู่ ซึ่งแมรี่ไม่รู้สึกว่า เรโกะคือลูกของตัวเอง จนสุดท้ายชีวิตแต่งงานจึงต้องจบด้วยการหย่า หลังจากนั้นอาซามิก็เข้ามาทำงานในเมือง แต่ปัญหาที่เกิดขึ้นคือบางครั้งระหว่างที่ทำงานอยู่ บุคลิกอื่น ๆ ปรากฏตัวออกมา ทำให้จำสิ่งที่ทำไม่ได้ ลืมโน่น ลืมนี่ บางอย่างเคยทำได้ก็ทำไม่ได้ เช่น การใช้คอมพิวเตอร์ ทำให้อาซามิต้องเปลี่ยนงานบ่อย ๆ จนสุดท้ายจึงทำงานไม่ได้ แมรี่จึงออกมาทำงานกลางคืนแทน การทำงานกลางคืน ทำให้เกิดบุคลิกอีกหนึ่งคนขึ้นมาคือ คาโอริ ระหว่างที่แมรี่ทำงานกลางคืนและบางครั้งต้องนอนกลับแขกน่ารังเกียจ แมรี่จะใช้ให้คาโอริทำแทน แต่ถ้าเป็นคนที่เธอชอบพึงพอใจ เธอก็จะเป็นแมรี่ ช่วงนั้นแมรี่ปกครองบุคลิกทั้งหมดและอยู่ด้วยกัน โดยเรียกรวมกันว่ารูมเมต มีแมรี่ แซมมี่ ยูคิ คาโอริ และอาซามิ ต่อมาภายหลังแมรี่ไปเจอกับมัตสึชิตะ ทาคาฮิโระ โดยบังเอิญ ซึ่งตอนนั้นบุคลิกยูคิที่หลับไหลมาระยะหนึ่งได้ออกมาสวมบทบาทอยู่ ยูคิซึ่งเป็นคนอ่อนไหว แม่บ้านแม่เรือน ว่าง่าย จึงตกหลุมรักมัตสึชิตะอย่างง่าย ๆ และในช่วงระยะเวลาเดียวกันนั้น อาซามิ ได้เจอกับลูกสาวของตัวเองที่โตเกียว โดยเธอแวะมาปรึกษาเรื่องเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ทำให้เธอเกิดบุคลิกใหม่เลียนแบบลูกสาวของตัวเอง คือ นิชิมุระ เรโกะ และมาบังเอิญเจอกับฮารุมิ ฮากิโอะ โดยบังเอิญ จึงขอแบ่งห้องเช่าเป็นรูมเมตกัน แต่ภายหลังบุคลิกเรโกะพบว่าตัวเองไม่ใช่นักศึกษาที่แท้จริง จึงเกิดความสับสนและหายตัวไป แมรี่จึงกลับมาแทน ระหว่างนั้นแมรี่ได้พบความจริงว่า ฮารุมิก็เป็นคนแบบเดียวกับเขา คือ ฮารุมิ มีอีกบุคลิกหนึ่งอยู่ในตัว คือบุคลิกของพี่ชาย ที่ชื่อเคนสึเกะ บุคลิกนี้เกิดจากการที่ฮารุมิเทิดทูนพี่ชายของตัวเอง เพราะเคนสึเกะคอยเลี้ยงดูและดูแลน้องมาตั้งแต่เล็ก ๆ แต่ตัวเองกลับเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้พี่ชายประสบอุบัติเหตุตาย ทำให้เธอโทษตัวเอง และเธอยังถูกแม่ตัวเองว่าว่าเป็นสาเหตุที่ทำให้พี่ชายตายด้วย ด้วยเหตุนี้ทำให้เธอมีบุคลิกเคนสึเกะโดยไม่รู้ตัว โดยเคนสึเกะจะออกมาปกป้องฮารุมิเวลาเจอเรื่องร้าย ๆ พอเคนสึเกะในตัวฮารุมิ เจอแมรี่จึงตกหลุมรักแมรี่ เพราะเธอเป็นพวกแบบเดียวกับเขา ต่อมาแมรี่เจอกับโรเบิร์ต ปาร์กเกอร์ ซึ่งก็คือบ็อบที่ข่มขืนอาซามิตอนเด็ก ๆ และฆ่าพ่อแม่ของเธอปิดปากโดยบังเอิญ เพราะบ็อบมาเป็นแขกของเธอและติดใจเธอ แมรี่เลยวางแผนฆ่าบ็อบโดยให้เคนสึเกะทำให้ เคนสึเกะในร่างฮารุมิก็ฆ่าบ็อบให้ แต่พอแมรี่บอกว่าเสร็จงานแล้วจะทิ้งเคนสึเกะ เขาจึงโมโห และไม่ยอม แต่แมรี่บอกว่าถ้าเคนสึเกะไม่ยอมจะเอาเทปที่อัดการสนทนา ตอนที่เคนสึเกะบอกจะไปฆ่าบ็อบให้ ให้ฮารุมิฟัง ซึ่งเคนสึเกะไม่ยอม เพราะเขารักน้องสาวมาก เคนสึเกะในร่างฮารุมิ จึงฆ่าแมรี่ตายแต่กลับหาเทปไม่เจอ เพราะแมรี่ฝากเทปไว้กับเพื่อนชื่อฮิซาโกะ ตอนที่ฆ่าแมรี่ มีเสียงบางเสียงในหัวสมองบอกให้ทำ ซึ่งตอนนั้นยังไม่รู้ว่าคือเสียงอะไร ต่อมาฮิซาโกะมอบเทปให้ทาเคฮาระ เอจิ นักข่าวอิสระ หลานฝั่งแม่ของเคนสึเกะ ซึ่งเป็นรุ่นพี่ของฮารุมิ (เคนสึเกะอีกคนหนึ่ง ซึ่งฮารุมิแอบชอบ) แต่บุคลิกเคนสึเกะในตัวฮารุมิรู้ความจริง (เพราะสามารถรับรู้เรื่องราวได้แม้ตอนที่เป็นฮารุมิ แต่ฮารุมิไม่รู้เรื่องของเคนสึเกะ) จึงฆ่าทาเคฮาระตายเพื่อชิงเทป แต่ก็ไม่เจอ (ตอนที่ฆ่านี้ ก็มีเสียงในหัวสมองบอกว่าอย่าทำ) เพราะทาเคฮาระซ่อนไว้ และได้ส่งอีเมล์ล่วงหน้าบอกที่ซ่อนไว้กับเคนสึเกะ (รุ่นพี่ของฮารุมิ) เคนสึเกะฟังเทปนั่นแล้วพบความจริงว่าในตัวของฮารุมิมีอีกบุคลิกหนึ่งคือพี่ ชายของเธอ เขาเลยจะแก้ไข โดยการหลอกพาฮารุมิไปต่างจังหวัดโดยบอกว่าจะไปเอาเทป ซึ่งเขาคิดว่าเมื่อถึงเวลาจวนตัว เคนสึเกะต้องปรากฏตัวออกมาป้องกันไม่ให้ฮารุมิฟังแน่ ๆ แล้วก็เป็นจริง เคนสึเกะ (บุคลิกพี่ชาย) ปรากฏตัวมาคุยกับเคนสึเกะ (พระเอก) สุดท้ายพระเอกก็กล่อมให้เคนสึเกะในตัวฮารุมิยอมหลับลึกและจากไป เหมือนฆ่าตัวตาย และจะไม่โผล่ออกมาอีก แลกกับการที่พระเอกจะไม่นำเทปนี้ไปให้ตำรวจ แต่ตอนจบมีหักมุม คือในตัวฮารุมิได้เกิดบุคลิกเคนสึเกะขึ้นมาอีกหนึ่งบุคลิกคือ เลียนแบบมาจากเคนสึเกะซึ่งเป็นพระเอก โดยตอนแรกทั้งฮารุมิ และบุคลิกเคนสึเกะ (พี่ชาย) ก็ไม่รู้มาก่อน แต่ตอนที่จะฆ่าแมรี่นั้น บุคลิกเคนสึเกะ (พระเอก) ก็เชียร์ให้ทำ พอตอนที่จะฆ่าทาเคฮาระ บอกว่าอย่าทำ นั่นเพราะทาเคฮาระเป็นญาติกับพระเอกนั่นเอง บุคลิกใหม่นี้มีกำลังขึ้นมากหลังจากที่บุคลิกเคนสึเกะ (พี่ชาย) จากไป โดยเขาวางแผนว่าจะทำความรู้จักกับฮารุมิ เพราะเขามองว่าข้อผิดพลาดที่คนก่อนทำไว้คือไม่ยอมสื่อสาร แต่เขาจะค่อยสื่อสารและทำให้ฮารุมิยอมรับเขา แล้วหลังจากนั้นก็จะกำจัดเคนสึเกะ (พระเอกที่เป็นตัวตนจริง ๆ) ทิ้ง เพราะเขาบอกว่า บนโลกใบนี้ไม่จำเป็นต้องมีเคนสึเกะถึงสองคนหรอก กว่าจะสรุปเรื่องราวได้หมด เหนื่อยเหมือนกัน ถือว่าผู้เขียนวางโครงเรื่องมาเป็นอย่างดีจริง ๆ   Create Date : 02 พฤษภาคม 2553     Last Update : 8 พฤษภาคม 2553 1:22:56 น. Counter : 2559 Pageviews.   4 comment Share Tweet

รัก ลวง ตาย : โศกนาฏกรรมแห่งความรัก บทความนี้อาจมีเนื้อหาที่สปอยล์บางส่วน แต่ไม่เปิดเผยเนื้อหาสำคัญของเรื่อง ผมเป็นคนดูหนังได้ทุกสไตล์ จะตลก ซึ้ง เศร้า อาร์ต หรือยิงภูเขา เผา กระท่อม ก็ดูได้ทั้งนั้น แต่ถ้ามีให้เลือกว่าจะดูอะไรก่อน คงต้องขอแนว Thiller , Suspense , Horror ประมาณนี้ก่อนเป็นอันดับแรก แต่กับนิยายนี่ยอมรับเลยว่า ยังอ่านได้ไม่หลายแนว (แน่นอนแนวโปรด ต้องสืบสวน ฆาตกรรม ซับซ้อนซ่อนเงื่อน) อย่างเคยพยายามอ่าน The Note Book ของ Nicholas Sparks ทุกวันนี้ยังอ่านไม่จบ ยังอยู่บนหิ้งอยู่เลย แต่ถ้าเป็นเวอร์ชั่นหนังก็คงไม่มีปัญหา (แต่ยังไม่ได้ดูอยู่ดี) แน่นอนเหตุผลสำคัญหรือหนังเราดูกันชั่วโมงครึ่ง สองชั่วโมงก็จบ แต่กับนิยายบางเล่ม ใช้เวลาอ่านต่อเนื่องกันเป็นวัน ๆ สำหรับเรื่อง รัก ลวง ตาย นี่ผมคว้ามาอ่าน เนื่องจากได้ยิน (ได้อ่าน) ความเห็นหลายคนว่ายอดเยี่ยม และทำเป็นซีรี่ย์แล้ว (ในชื่อว่า Galileo ไว้วันหลังค่อยเขียนถึงซีรี่ย์อีกที) เลยไปหาซื้อมาอ่านแทบจะทันที แล้วก็ไม่ผิดหวัง ถ้าคุณอ่านจบแล้วสามารถแปะป้ายได้เลยว่ายอดเยี่ยม พลิก ๆ ดูแล้วก็พบว่าผู้เขียนคือ ฮิงาชิโนะ เคโงะ ได้รับรางวัลจากงานเขียนชิ้นนี้มาหลายรางวัลทีเดียว....เดี๋ยวเรื่องประวัติเอาไว้ตอนท้ายนะครับ ถ้าใครเคยดูเรื่อง Titanic จะรู้ว่า หนังเรื่องนี้จะไม่มีทางประสบความสำเร็จมหาศาลได้อย่างแน่นอน ถ้าศูนย์กลางของหนังเรื่องนี้ไม่ได้อยู่ที่ความรักของ Jack กับ Rose เป็นเรื่องจริงที่คนเราโหยหาความรัก คนทุกคนมีช่องว่างในหัวใจ คนดูหนังและอ่านนิยายอย่างไรก็ไม่ต่างกัน เมื่อใดที่เราพบประสบกับเรื่องราวความรักที่น่าประทับใจ เรามักจะมีใจให้กับเรื่องนั้น ๆ มากขึ้นอีกหลายเท่าตัว ลองจินตนาการถึง Titanic ที่ไม่มีเรื่องระหว่าง Jack กับ Rose ดูซิครับ มันจะกลายไปเป็น Poseidon เวอร์ชั่นทุนสร้าง 200 ล้านดอลล่าห์แทน แล้วก็จะกลายเป็นหนังหายนะขายเอฟเฟกต์ไปแทน รัก ลวง ตาย หรือ YOGISHA-X KENSHIN ก็เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน แต่มาในรูปแบบที่แบ็คกราวน์เป็นเรื่องฆาตกรรม ซ่อนเงื่อนแทน หนังสือเปิดเรื่องด้วยการแนะนำให้เรารู้จักกับตัวละครหลักของเรื่องคือ อิชิงามิ ครูสอนวิชาคณิตศาสตร์โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าอิชิงามิ เป็นคนประเภทที่เวลาเราเดินสวนกันบนท้องถนนหรือ แม้แต่จะนั่งอยู่ในห้องเดียวกัน เราก็อาจจะสนใจหรือจดจำเขาได้เลย หน้าตา บุคลิก ท่าทาง ไม่มีอะไรที่ชายคนนี้จะเรียกร้องความสนใจของคนรอบข้างได้เลย เป็นคนประเภทโลว์โปรไฟล์ (Low profile) แต่ก็ใช่ว่าเขาจะเดือดร้อน เขายอมรับได้ในสิ่งที่เขาเป็น แต่มีสิ่งหนึ่งที่หลายคนไม่อาจรู้ได้ คือ ชายคนนี้เป็นอัจฉริยะที่หาได้ยากยิ่งนัก ผู้เขียนไม่รอช้าที่จะพาเราไปสู่จุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่จะเป็นโศกนาฏกรรมแห่งความรักในที่สุด เมื่อยาสึโกะม่ายสาวลูกติดผู้หนีจากอดีตอันเลวร้ายของตัวเอง กลับต้องมาเผชิญกับฝันร้ายอีกครั้งในรูปแบบ ของการโผล่มาอย่างไม่คาดคิดของสามีเก่า และสถานการณ์ได้บีบบังคับให้เธอและลูกสาวตัดสินใจหาทางออกให้กับตัวเอง ด้วยการร่วมกันจัดการกับปัญหานี้...ให้หมดไป และให้มั่นใจว่า มันจะไม่กลับมาทำร้ายเธอและลูกสาวอีก จริง ๆ แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นจะไม่เกี่ยวกับ อิชิงามิเลย ถ้าเพียงแต่ 1) เขาไม่ได้อาศัยอยู่ในห้องข้าง ๆ ยาสึโกะ 2) เขาไม่เคยแวะไปซื้ออาหารกล่องจากร้านที่ยาสึโกะทำอยู่บ่อย และเห็นได้ว่า อิชิงามิมีใจให้กับแม่ม่ายคนนี้ 3) และเขาไม่เสนอตัวเองเข้าช่วยเธอและลูกสาว ด้วยการใช้สมองอันชาญฉลาดของเขาเข้าจัดการกับปัญหานี้ให้ ให้บังเอิญว่านายตำรวจคุซานางิ ที่เข้ามาดูแลเคสนี้ เป็นเพื่อนกับศาสตราจารย์ยุกาว่า ซึ่งได้รับสมญานามว่า ศจ.กาลิเลโอ เนื่องจากเป็นนักฟิสิกส์ที่ฉลาด และนำหลักการทฤษฏี ความเป็นเหตุเป็นผลทางวิทยาศาสตร์มาใช้ช่วยเหลือคลี่คลายคดีให้คุซานางิหลายต่อหลายครั้ง และแน่นอน เขาได้รับการยอมรับว่าเป็นอัจฉริยะคนหนึ่ง คุซานางิ , ยุกาว่า , อิชิงามิ เรียนจบจากมหาวิทยาลัยเดียวกัน คุซานางิ เป็นเพื่อนกับ ยุกาว่า และ ยุกาว่าเป็นเพื่อนเก่ากับ อิชิงามิ เนื้อเรื่องหลังจากนั้นจึงเป็นการชิงไหว ชิงพริบกันด้วยหลักตรรกศาสตร์ และสมมติฐานทางวิทยาศาสตร์ ของสองอัจฉริยะที่โคจรมาพบกัน คนหนึ่งเป็นศาสตราจารย์ชื่อดัง ที่ช่วยตำรวจไขคดีปริศนายาก ๆ มาแล้วหลาย ๆ ครั้ง อีกคนหนึ่งเป็นครูคณิตศาสตร์โรงเรียนมัธยมธรรมดา ๆ ไม่มีใครรู้จัก ไม่มีผลงานชื่อดัง ดำเนินชีวิตไปวัน ๆ ความสุขเล็ก ๆ ในชีวิตตลอดเวลาที่ผ่านมาคือการได้ไขคำตอบโจทย์คณิตศาสตร์ยาก ๆ จนกระทั่งได้พบกับความหมายของความรักในวันสิ้นหวังของชีวิต คนหนึ่งจำใจทำเพื่อความถูกต้อง อีกหนึ่งคนเต็มใจทำเพื่อความรัก โดยมีชีวิตตัวเองเป็นเดิมพัน ผู้เขียนสร้างแคแรกเตอร์ตัวละครอัจฉริยะที่มีบุคลิกแตกต่างกันขึ้นมาสองตัว แล้วโปรยคำถามไว้ว่า "อะไรยากกว่ากัน ระหว่างการหาคำตอบกับการพิสูจน์ว่าคำตอบของคนอื่นที่หามาได้นั้นถูกต้องหรือไม่" นิยายแนวสืบสวนส่วนใหญ่มักจะเล่นกับคำถามว่า Who done it! คือมีคดีแล้วหาตัวฆาตกรรม ทริกที่ใช้ และตบท้ายด้วยแรงจูงใจ แต่เมื่อเราอ่านเรื่องนี้ ตลอดทั้งเรื่องเราจะสัมผัสถึงแรงจูงใจของตัวละครในเรื่องอบอวลแต่หม่นหมองอยู่ตลอดเวลา คือ ความรักที่ใสซื่อของอิชิงามิ ดังนั้นเนื้อหาไม่ได้มุ่งไปที่ประเด็นว่าใครเป็นคนทำ แต่ทำอย่างไรต่างหาก ผมอ่านแล้วแว่บนึงก็นึกถึงตัวละครของ Vincent Hanna (รับบทโดย Al Pacina) กับ Neil McCauley (รับบทโดย Robert De Niro) ในหนังเรื่อง Heat (ของ Michael Mann) คนหนึ่งเป็นตำรวจ อีกคนเป็นผู้ร้าย ฉลาดเท่าทันกัน ชิงไหว ชิงพริบกัน และต่างยอมรับในกันและกันว่าเป็นคู่แข่งที่ทัดเทียมกัน เป็นมิตรภาพที่มีให้กันบนความขัดแย้ง ยุกาว่า และอิชิงามิก็มีลักษณะเช่นนั้นเหมือนกัน คนอย่างอิชิงามิ ภาษาอังกฤษ เรียกว่า "No one" ไร้ตัวตนและไม่มีความหมาย แม้แต่ยาสึโกะเองก็ไม่เปิดใจรับความรู้สึกของอิชิงามิ เธอวางเขาไว้ในตำแหน่งที่สูงที่สุดได้เพียงแค่ผู้มีพระคุณ แต่แม้กระทั่งเขารู้ว่าความรักของเขายากที่จะสมหวัง เขาก็ยินดีทำเพื่อความรัก ผู้อ่านย่อมเห็นใจตัวละครตัวนี้เป็นอย่างยิ่ง ไม่แปลกใจที่ใครหลายคนจะเสียน้ำตาให้กับเรื่องนี้เมื่ออ่านจบ บทพูดและการพรรณาในเรื่องมีสัดส่วนที่พอเหมาะ ไม่เยิ่นเย้อ หรือรวบรัดจนเกินไป ผู้เขียนไม่มัวเสียเวลาอธิบายถึงความรู้สึกของอิชิงามิในเชิงพรรณาให้มากความ แต่ใช้วิธีอธิบายผ่านการกระทำของตัวละครเอง ซึ่งเป็นวิธีการที่ทำให้เรื่องนี้ยังคงความเป็นนิยายสืบสวนได้เป็นอย่างดี มีเพียงแค่จุดเดียวที่ผมรู้สึกถึงข้อด้อยของเรื่องราวอยู่บ้าง คือ การหาทางออกให้มิซาโตะ ลูกสาวของยาสึโกะนั้น รู้สึกว่าจะรวบรัดและกระทันหันเกินไปหน่อย แม้จะจบแบบโศกนาฏกรรม ทำร้ายจิตใจคนอ่านอยู่บ้าง แต่เมื่อพิจารณาแล้วก็เป็นทางออกสมควรเกิดขึ้น เพื่อชี้ให้เห็นความถูกผิด และการรับผลของการกระทำอย่างที่ควรจะเป็น ถือเป็นหนังสือที่ใครถามว่าจะแนะนำเรื่องไหน ก็คงจะนึกถึงเรื่องนี้เป็นลำดับต้น ๆ แหละครับ สำหรับเรื่องนี้ได้รับรางวัลมา 4 รางวัล แต่ที่สำคัญคือ Naoki Award ซึ่งน่าจะเป็นรางวัลที่ผู้เขียนสะใจมากที่สุด เพราะเป็นรางวัลสูงสุดของวงการวรรณกรรมญี่ปุ่น และก่อนหน้านี้เคยเข้าชิงและพลาดมาแล้วถึง 5 ครั้ง ฮิงาชิ เคโงะ มีผลงานอื่น ๆ ที่ตีพิมพ์ในไทย เช่น ความลับ , ความลับใต้ทะเลสาป , จดหมายจากฆาตกร , เกมนี้ชื่อลักพาตัว , รักในโลกพิศวง อ้อ เล่มนี้ตีพิมพ์ด้วย สนพ. NB Horror นะครับ ซึ่งผมแปลกใจว่าทำไม JBook ปล่อยเรื่องนี้หลุดลอยไปได้ ทั้ง ๆ ที่เรื่องอื่น ๆ ของฮิงาชิโนะ เคโงะ JBook ก็พิมพ์ไปตั้งหลายเล่ม   Create Date : 22 เมษายน 2553     Last Update : 23 เมษายน 2553 15:27:33 น. Counter : 1395 Pageviews.   7 comment Share Tweet

• Nanatakara
• Masaomi
• Clear Ice
• Webmaster - BlogGang