|
หนังสือรวมจดหมายของ Rilke | The Lost Art of Reading
12 สิงหาคม นอกจากเป็นวันแม่แห่งชาติแล้ว ยังเป็นวันเกิดของผมด้วย ปีนี้รู้สึกดีมากเลย เพราะได้หนังสือรวมจดหมายของริลเค (Rilke) มาครอบครอง คนที่เคยอ่านเล่ม จดหมายถึงกวีหนุ่ม ของเขาคงรู้ดีว่าริลเคเขียนจดหมายได้ดีเพียงใด ลึกซึ้งขนาดไหน ในชีวิตเขาเขียนจดหมายติดต่อกับบุคคลสำคัญมากมาย อาทิ Auguste Rodin, Andre Gide, Hugo von Hofmannsthal, Stefan Zweig, Boris Pasternak ฯลฯ
ผมได้อ่านบทความ The Lost Art of Reading ผู้เขียนบรรยายถึงความสามารถในการอ่านหนังสือของตนเองที่เปลี่ยนไป
Sometime late last year -- I don't remember when, exactly -- I noticed I was having trouble sitting down to read. That's a problem if you do what I do, but it's an even bigger problem if you're the kind of person I am. Since I discovered reading, I've always been surrounded by stacks of books.
บทความนี้มีส่วนพ้องกับบทความเมื่อปีก่อนในนิตยสาร The Atlantic - Is Google Making Us Stupid? ซึ่งเขียนถึงอินเตอร์เน็ตที่ส่งผลกระทบต่อการอ่านหนังสือ (เล่ม) ของมนุษย์ หลายคนที่เคยเป็นหนอนหนังสือมาก่อน ปัจจุบันไม่มีสมาธิในการนั่งลงอ่านหนังสือยาวๆ พวกเขารู้ตัวว่าได้สูญเสียความรื่นรมย์ ความลุ่มลึกในการอ่านหนังสือไป
การอ่านแบบผ่านๆ อ่านเร็วๆ บนหน้าจออินเตอร์เน็ต ได้สร้างความคุ้นเคยแบบใหม่ให้กับมนุษย์ วิถีการอ่านแบบใหม่นี้อาจเหมาะกับการอ่านข่าวสารต่างๆที่ผ่านเข้ามาในแต่ละวัน ทว่าไม่ใช่การอ่านแบบ deep reading ความวิเศษจากอ่านหนังสือเล่มคือการตัดตัวเองจากโลกภายนอกทั้งหมด ไม่มี link มารบกวน ไม่มีมัลติมีเดียอื่นๆให้ดู จึงได้ใช้ความสงบ สมาธิ และจินตนาการ
Works of art are of an infinite solitude (Letters to a Young Poet)
| Create Date : 11 สิงหาคม 2552 | | |
| Last Update : 28 สิงหาคม 2552 19:35:17 น. |
| Counter : 746 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
A Conversation with Milan Kundera
บทสัมภาษณ์ Kundera โดย Lois Oppenheim เป็นบทความเก่าเมื่อ 20 ปีก่อน คนที่เคยอ่านเล่ม The Art of the Novel และ Testaments Betrayed คงคุ้นเคยกับแง่มุมความคิดที่มีต่อศิลปะนวนิยายของเขา
ฉลาด ลึกซึ้ง เฉียบแหลม เขาเปรียบเสมือน Diderot แห่งยุคสมัยปัจจุบัน
LO: This seems entirely reasonable to me. In fact, I cant see what more could be wanted than the guarantee of authenticity that the copyright provides. You have provoked many discussions about Central Europe, All of your fiction takes place in Czechoslovakia and even in your theoretical work, The Art of the Novel, Central Europe is very important. Would you mind clarifying just what this notion of Central Europe represents for you, just what its real perimeters are?
MK: Lets simplify the problem, an enormous one, and limit ourselves to the novel. There are four great novelists: Kafka, Broch, Musil, Gombrowicz. I call them the "pleiad" of Central Europes great novelists. Since Proust, I cant see anyone of greater importance in the history of the novel. Without knowing them, not much of the modern novel can be understood. Briefly, these authors are modernists, which is to say that they are impassioned by a search for new forms. At the same time, however, they are completely devoid of any avant-garde ideology (faith in progress, in revolution, and so on), whence another vision of the history of art and of the novel: They never speak of the necessity of a radical break; they dont consider the formal possibilities of the novel to be exhausted; they only want to radically enlarge them.
From this as well there derives another rapport with the novels past. There is no disdain in these writers for "tradition," but another choice of tradition: they are all fascinated by the novel preceding the nineteenth century. I call this era the first "half-time" of the history of the novel. This era and its aesthetic were almost forgotten, obscured, during the nineteenth century. The "betrayal" of this first half-time deprived the novel of its play essence (so striking in Rabelais, Cervantes, Sterne, Diderot) and diminished the role of what I call "novelistic meditation." Novelistic meditationlets avoid any misunderstanding here: Im not thinking of the so-called "philosophical novel" that really means a subordination of the novel to philosophy, the novelistic illustration of ideas. This is Sartre. And even more so Camus. La Peste. This moralizing novel is almost the model of what I dont like. The intent of a Musil or a Broch is entirely different: it is not to serve philosophy but, on the contrary, to get hold of a domain that, until then, philosophy had kept for itself There are metaphysical problems, problems of human existence, that philosophy has never known how to grasp in all their concreteness and that only the novel can seize. This said, these novelists (particularly Broch and Musil) made of the novel a supreme poetic and intellectual synthesis and accorded it a preeminent place in the cultural totality.
These authors are relatively little known in America, which I have always considered an intellectual scandal. But really it is a matter of an aesthetic misunderstanding that is quite comprehensible when one considers the particular tradition of the American novel. In the first place, America didnt live through the first half-time of the history of the novel. In the second, at the same time that the great Central Europeans were writing their masterpieces, America herself had her own great "pleiad," one which would influence the entire world and which was that of Hemingway, Faulkner and Dos Passos. But its aesthetic was entirely opposed to that of a Musil! For example: a meditative intervention of the author into the narrative thread of his novel appears in this aesthetic as a displaced intellectualism, as something foreign to the very essence of the novel. A personal recollection: The New Yorker published the first three parts of The Unbearable Lightness of Beingbut they eliminated the passages on Nietzsches eternal return! Yet, in my eyes, what I say about Nietzsches eternal return has nothing to do with a philosophic discourse; it is a continuity of paradoxes that are no less novelistic (that is to say, they answer no less to the essence of what the novel is) than a description of the action or a dialogue.
LO: You refer constantly to the European novel. Is this to say that for you the American novel is generally less significant?
MK: You are right to mention this. It really bothers me to not be able to find the right term. If I say "Western novel," it will be said that I am forgetting the Russian novel. If I say "world novel," I am concealing the fact that the novel I am speaking of is the one historically linked to Europe. That is why I say "European novel"; but I understand this adjective in the Husserlian sense: not as a geographical term, but a "spiritual" one which takes in both America and, for example, Israel. What I call the "European novel" is the history that goes from Cervantes to Faulkner.
| Create Date : 07 สิงหาคม 2552 | | |
| Last Update : 28 สิงหาคม 2552 19:35:30 น. |
| Counter : 1084 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
จดหมายของโฟลแบรต์ | Obama เป็น Fox หรือ Hedgehog? | 150 ปี On Liberty
ในเล่ม The Guermantes Way ของพรูสต์ มีบทสนทนาที่กล่าวถึงศิลปะการเขียนจดหมาย นักเขียนบางคนเขียนจดหมายได้ดีกว่าเขียนนิยายเสียอีก ที่หนังสือพูดถึงคือโฟลแบรต์ ("our most respected, honored master" คือคำยกย่องที่เฮมิงเวย์เคยเขียนไว้)
มีข่าวการค้นพบจดหมายของโฟลแบรต์ในเว็บ Guardian เป็นจดหมายที่เขาเขียนถึงสตรีชาวอังกฤษนาม Gertrude Tennant นอกจากจดหมายของโฟลแบรต์แล้ว ยังพบจดหมายของนักเขียนดังคนอื่นๆอีก
The package contained correspondence from Oscar Wilde, Henry James, Gladstone and Victor Hugo, as well as a bundle of 24 letters from Flaubert, including around a dozen which had never before been seen.
จากข้อเขียนอันโด่งดังของ Sir Isaiah Berlin จึงมีผู้เขียนบทความเปรียบ Obama เป็น Fox ในขณะที่ George W. Bush เป็น Hedgehog เขาบอกว่า
With no fear of contradiction, Barack Obama can be described as a fox and George W. Bush as clearly a hedgehog. It is more difficult than I thought to describe all modern American presidents as either foxes or hedgehogs, but labeling FDR, JFK, and Clinton as foxes and LBJ and Reagan as hedgehogs is not likely to be contested. Less clear is how to categorize Truman, Nixon, Carter and Bush I. But Obama and Bush II are prototypical of these labels.
The Philosophers Magazine เขียนบทความถึง On Liberty ของ John Stuart Mill งานเขียนที่ส่งอิทธิพลไปทั่วโลก เนื่องในโอกาสครบรอบ 150 ปีครับ
| Create Date : 03 สิงหาคม 2552 | | |
| Last Update : 28 สิงหาคม 2552 19:35:44 น. |
| Counter : 822 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
Orhan Pamuk เขียนถึง Andre Gide
ผมได้อ่านตอนหนึ่งจากหนังสือรวมบทความ Other Colours ของออร์ฮัน ปามุก (Orhan Pamuk) เป็นตอนที่เขาเขียนถึงนักเขียนชื่อดัง อองเดร ชีด (Andre Gide)
ในช่วงชีวิตของชีด เขาจดบันทึกสมุดส่วนตัวเป็นประจำ และสมุดบันทึกนี้ก็เป็นหนังสืออันโด่งดังชิ้นหนึ่งของเขา ปามุกหยิบตอนที่ชีดเขียนถึงตุรกี ตอนที่เขาเดินทางมาอิสตันบูล ชีดเขียนว่า
"Nothing sprang from the soil itself. Nothing indigenous underlines the thick froth made by the friction and clash of so many races, histories, beliefs and civilizations.
The Turkish costume is the ugliest you can imagine, and the race, to tell the truth, deserves it.
ชีดไม่ชอบตุรกี หลังจากกลับจากที่นั่น เขาเขียนว่า
"For too long I thought that there was more than one civilization, more than one culture that could rightfully claim our love and deserve our enthusiasm.... Now I know that our occidental (I was about to say French) civilization is not only the most beautiful; I believe, I know that it is the only one."
เขียนแบบนี้ไป พวก Political correctness ในปัจจุบันคงโจมตีน่าดู แต่ปัญญาชนตุรกียุคนั้นต่างยกย่องชีด เราต้องแยกแยะทัศนะส่วนตัวบางอย่างของนักเขียน ต้องเปิดกว้าง เปรียบได้กับที่ดอสโตเยฟสกี้ไม่ชอบฝรั่งเศส เพราะมองว่าสังคมฝรั่งเศสกำลังเสื่อมจากการบูชาเงินตราและวัตถุ ไม่บริสุทธิ์เหมือนรัสเซีย สิ่งนี้ไม่ได้หยุดความหลงใหลของชีดต่อดอสโตเยฟสกี้ ชีดชื่นชอบและเขียนหนังสือประวัติดอสโตเยฟสกี้
ปามุกเขียนถึงอิทธิพลของชีดที่มีต่อปัญญาชนนักเขียนตุรกี เขายกข้อเขียนของ Tanpinar นักเขียนชาวตุรกีซึ่งเขียนไว้หลังจากที่ชีดได้รางวัลโนเบลสาขาวรรณคดีในปี 1947
In these post-war years one of the pieces of foreign news which has afforded me most is Andre Gide winning the Nobel Prize. This honourable gesture, this deserved admiration, has satisfied us all on one point about which we had been justifiably uneasy: Europe still stands. Despite the storms of disaster which have swept over it, the destruction of homelands, the wretchedness of great numbers of people waiting for peace which eluded them, eight capital cities under occupation, and France and Italy squandering themselves on civil strife, Europe still stands. Because Andre Gide is one of those rare people, just the mention of whose name reminds us of the finest aspects of a civilization or a culture.
During the war years there were two people I often used to remember and think about. They appeared to me like two stars of salvation in an occupied, devastated and desolated Europe, in a grim darkness pregnant to an unknown future. They were Gide, whose whereabouts were unknown to me, and ... Valery whom, by various roundabout means, I had discovered was living in Paris without wine, without cigarettes, and even without bread.
These two friends alone were keeping Europe alive in its purest form and broadest sense. They were re-inventing old stories, re-establishing their value, in short rescuing a culture which was the essence of humanity from the grip of prosalcism and aggression.... They were the identity of a culture in human form.
ผมสะดุดกับประโยค Because Andre Gide is one of those rare people, just the mention of whose name reminds us of the finest aspects of a civilization or a culture. ในอดีตเราเพียงแค่เอ่ยนามนักเขียนชั้นยอดที่ยังมีชีวิตก็สามารถเป็นตัวแทนของแง่มุมอันเลอเลิศของอารยธรรม ทว่าโลกวัตถุนิยมในปัจจุบันหาใช่อย่างนั้นไม่ วรรณคดีไม่ใช่สิ่งที่ผู้คนทั่วไปสนใจ น่าเสียดายแทนผู้คนในศตวรรษที่ 21 เหลือเกิน
| Create Date : 31 กรกฎาคม 2552 | | |
| Last Update : 28 สิงหาคม 2552 19:35:55 น. |
| Counter : 1030 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
Kindle กับเรื่องน่าห่วงใยในอนาคต | White Nights ดอสโตเยฟสกี้เวอร์ชั่น Visconti
กลายเป็นประเด็นร้อนที่พูดถึงในวงการหนังสือ เมื่อผู้ใช้อุปกรณ์ Kindle พบว่าหนังสือ 1984 และ Animal Farm ของ George Orwell ที่ซื้อมาได้ถูกลบออกไปจากเครื่อง ทาง Amazon ได้ออกมาขอโทษ เนื่องจากพบว่ามีปัญหาเรื่องลิขสิทธิ์ และจะดำเนินการคืนเงินให้นักอ่านที่ซื้อไป
เรื่องนี้ย่อมทำให้เกิดความวิตกกังวล เพราะเป็นที่ยอมรับกันว่า โลกการอ่านในอนาคตจะเป็นโลกที่ปราศจากกระดาษ ตัวหนังสือถูกอ่านจากอุปกรณ์อิเล็กทรอนิคส์ และหากผู้ผลิตอุปกรณ์อย่าง Kindle สามารถ remote มาลบหนังสือได้ โลกในอนาคตจะเป็นโลกที่น่าหวาดหวั่นเป็นอย่างยิ่ง ไม่จำเป็นต้องใช้อุณหภูมิเผาหนังสือของ Ray Bradbury เพียงแค่คลิกก็ลบหนังสือได้ทันที
เพิ่งมีโอกาสชมหนังเรื่อง White Nights (1957) ของ Visconti หนังเรื่องนี้ดัดแปลงมาจากเรื่องสั้นของดอสโตเยฟสกี้ ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับชายหนุ่มในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ได้พบกับหญิงสาวแปลกหน้าคนหนึ่ง ในหนังของ Visconti ได้นักแสดงดัง Marcello Mastroianni มารับบทนำ
หนังถ่ายภาพสวย แต่เมื่อเทียบกับ The Leopard และ Death in Venice นี่ไม่ใช่ผลงานเด่นของ Visconti เรื่องราวเน้นไปที่ประเด็นความรักชาย-หญิงเป็นหลัก ให้อารมณ์เมโลดรามา ซึ่งละเลยประเด็นสำคัญอย่างหนึ่งที่ดอสโตเยฟสกี้ต้องการสื่อ คือความรู้สึกแปลกแยกของผู้คนสมัยใหม่ (เรื่องนี้เป็นหน่ออ่อนของ Notes From Underground ซึ่งดอสโตเยฟสกี้ได้พัฒนาความคิดอันลึกซึ้งยิ่งขึ้น)
เปรียบกับ Four Nights of a Dreamer (1971) ของ Bresson ซึ่งดัดแปลงมาจากเรื่องเดียวกัน ผมชอบหนังของ Bresson มากกว่า
| Create Date : 30 กรกฎาคม 2552 | | |
| Last Update : 30 กรกฎาคม 2552 13:52:15 น. |
| Counter : 1154 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [