|
|
Midnight in Paris - ปารีสของวู้ดดี้ อัลเลน
ยังจำได้ว่าในสมัยวัยรุ่น มีเพื่อนเคยถามผมว่าชอบผู้กำกับหนังอเมริกันคนไหนมากที่สุด ผมตอบอย่างไม่ลังเล วู้ดดี้ อัลเลน หนังของวู้ดดี้ อัลเลนที่ผมชื่นชอบส่วนใหญ่เป็นหนังในทศวรรษ 70 และ 80 ทั้ง Annie Hall, Manhattan, Crimes and Misdemeanors โดยเรื่องที่ชอบสุดคือ Hannah and Her Sisters ผมชอบกลิ่นอายของปัญญาชนในหนัง ตัวละครที่พูดถึง นิตเช่, ตอลสตอย, ดอสโตเยฟสกี้, โฟลแบรต์, อิงมาร์ เบิร์กแมน ฯลฯ
อย่างไรก็ตามหนังที่เขาสร้างในช่วงหลายปีหลังที่ผ่านมา ได้คลายเสน่ห์ดึงดูดใจ ผมแทบไม่สนใจหนังที่เขาสร้างในยุคหลังเลย จวบจนเรื่องนี้ Midnight in Paris !
เพียงเริ่มต้นของหนังด้วยฉากมหานครปารีส พร้อมด้วยเพลง Si Tu Vois Ma Mere ของ Sidney Bechet คลอประกอบภาพ montage ยาว 3 นาที โดยไม่มีบทสนทนาใดๆ ผมรู้สึกได้ว่า วู้ดดี้ อัลเลนที่เคยชื่นชอบในอดีตกำลังกลับมา (ทำให้นึกถึงฉากเปิดเรื่อง Manhattan)
เนื้อเรื่องกล่าวถึง กิล ตัวเอกซึ่งเป็นนักเขียนบทในฮอลลีวูดเดินทางมาพักผ่อนท่องเที่ยวในปารีสกับแฟนสาว เขาไม่พอใจในชีวิตของตน อยากเป็นนักเขียนนวนิยาย และรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้ใช้ชีวิตในวัยหนุ่มที่นี่ เขาชอบศิลปิน นักคิด นักเขียนที่อาศัยอยู่ในยุคทองของปารีสช่วงทศวรรษ 1920 ซึ่งตรงข้ามกับแฟนสาวซึ่งกำลังจะแต่งงาน ที่ไม่ได้รู้สึกเสน่หาปารีสในยุค 1920 เช่นเดียวกับเขา
แต่แล้วก็เกิดเรื่องมหัศจรรย์ขึ้น เมื่อคืนหนึ่งขณะที่กิลเดินทอดน่องตามลำพัง เขาได้ย้อนเวลากลับไปยังปารีสในทศวรรษ 1920 ได้พบกับ เอฟ สก็อตต์ ฟิตซ์เจอรัลด์, เฮมิงเวย์, เกอร์ทรูด สไตน์, ปิกัสโซ่, ดาลี, หลุยส์ บุนเยล, ที.เอส.เอลเลียต ฯลฯ เขาได้ย้อนกลับไปในทศวรรษ 1920 ทุกค่ำคืน ได้พบปะสนทนากับฮีโร่ของเขา จะวิเศษเพียงใดกับการใช้ชีวิตในปารีสในทศวรรษ 1920 ได้พบเห็นพูดคุยกับ นักคิด นักเขียน จิตรกร ศิลปินในยุคนั้น
หากได้เจอนักเขียนและศิลปินเหล่านั้นจริงๆ อย่างเอฟ สก็อตต์ ฟิตซ์เจอรัลด์ เฮมิงเวย์ หรือปิกัสโซ่ ผมคงตื่นเต้นแทบช็อคด้วยความลิงโลดใจเหมือนกิล เพราะไม่คิดว่าจินตนาการจะกลายเป็นจริง
อรรถรสในการชมหนังเรื่องนี้จะยิ่งมากขึ้น ถ้าเป็นคนชอบวรรณกรรมและศิลปะ เพราะจะเข้าใจในหลายฉากของหนัง ต้องมีพื้นฐานทางวรรณกรรมและศิลปะด้วย เช่นตอนหนึ่งที่ตัวเอกพูดกับเฮมิงเวย์ว่า "All modern American literature comes from Huckleberry Finn. นี่เป็นประโยคที่เฮมิงเวย์เขียนไว้ในหนังสือของเขา
หนังพูดถึงประเด็นการโหยหาอดีตกับช่วงเวลาอันรุ่งโรจน์ทางศิลปวัฒนธรรมที่ได้ผ่านพ้น โดยให้ข้อคิดที่คมคายว่าทุกยุคสมัยผู้คนต่างโหยหาอดีต ซึ่งความโหยหานั้นอาจเป็นม่านบังตาบางอย่าง เป็นการชดเชยการขาดหาย และความไม่สมหวังในปัจจุบัน
Midnight in Paris เป็นหนังมีบทสนทนาที่คมคาย ขบขัน รื่นรมย์ ทำให้ผมยิ้มได้ตลอดทั้งเรื่อง หนังเรื่องนี้เป็นเสมือนจดหมายรักต่อปารีส
หนังสำหรับคนที่ชอบวรรณกรรม ศิลปะ และคนซึ่งมีปารีสเป็นสถานที่พิเศษในหัวใจ
| Create Date : 02 กันยายน 2554 |
| Last Update : 2 กันยายน 2554 19:43:26 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 1569 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: BoOKend  วันที่: 4 กันยายน 2554 เวลา:0:16:08 น. |
|
|
|
| โดย: คนขับช้า วันที่: 28 พฤศจิกายน 2554 เวลา:21:49:10 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [