Bloggang.com : pinku_punk - บันทึกชีวิตสาว OL ....วันที่ 4 : ไปดูงานนอกสถานที่

Bloggang.com : weblog for you and your gang

The Story of Morning Glory

Group Blog

All blogs

บันทึกชีวิตสาว OL ....วันที่ 4 : ไปดูงานนอกสถานที่

วันนี้เริ่มทำใจว่า...เอาล่ะ เราจะมาถึง สนง. ประมาณ 8.30 น. คือตื่นเช้าหน่อย แต่เลือกวิธีเดินทางที่สะดวกเราคือรถเมล์ เรือนี่...เอาไว้ให้วันฤกษ์งามยามดีก่อนค่อยไปล่ะกัน เอิ๊กๆๆๆ ยังเข็ดไม่หาย (ใครสนใจอยากอ่านเรื่องเรือกับนส.บุ้งบิ้ง...หรือ นส.บุ้งบิ้งกับร.เรือ ก็ไปอ่านได้ในบันทึกวันที่ 1 ค่าาาา)

ตอนเช้าไม่มีอะไร แต่สายๆหน่อยพี่ GM มอบหมายให้เราไปดูงานนอกสถานที่...ซึ่งเราขอไม่ลงรายอะเอียดนะ เพราะมันเกี่ยวกับกิจการของบริษัทเราและบริษัทอื่น...แต่เอาง่ายๆคือ ไปดูว่า ตอนนี้คู่แข่งของเราเค้าทำอะไรอยู่นั่นเอง...นอกจากนั่นก็เป็นบทเรียนให้เด็กใหม่อย่างเราด้วยว่า..."แล้วเราล่ะ จะทำอะไรได้บ้าง" คือจะแข่งกับเขาได้ยังไง....แข่งกันในที่นี้ไม่ใช่ว่า คอยขัดแข้งขัดขา ฆ่ากันให้ตายไปข้าง แบบนี้ก็เกินไป แต่คือทำยังไงให้เราได้ เขาก็ได้...แต่ขอให้เราได้มากกว่าก็ดี อีกอย่าง การไปดูงานนอกสถานที่ครั้งนี้ก็ทำให้เราให้ความต่างของตัวสินคาของเรากับสินค้าของรายอื่นๆได้ชัดเจนขึ้น....และเข้าใจความเป็นเรามากขึ้น

แต่สิ่งที่มาพร้อมกับการไปดูงานนอกสถานที่นั้น ก็ควบคู่มากับการเดินค่ะ ซึ่งแน่นอนว่าสาว OL เริ่ดๆอย่างเราๆ คงไม่ใส่อีแตะเดินร่อนไปทั่วอยู่แล้ว...มันต้องส้นสูงเท่านั้น อย่างต่ำๆก็ 1 นิ้ว....แต่ด้วยความที่อิฉันเนี่ย เห็นว่างานใน สนง. ที่ทำอยู่นั้นแทบไม่ได้เดินอะไร ซื้อคู่ที่มันสูงๆหน่อยล่ะกัน ขาจะได้ดูยาว ก้นที่มันใหญ่ๆเบอะๆจะได้ดูเล็กลง (อันนี้สำคัญมวากกกกกกกก) บุ้งบิ้งก็จัดไปเลยค่ะ 2 นิ้ว!!!!! (ปกติอิฉันก็ไม่เคยใส่เล้ย!!!!)

เอาล่ะเว้ยเฮ้ย...เดินร่อนไปทั่วพร้อม ส้นสูง 2 นิ้ว...อิฉันถึงกับเห็นสัจธรรมเลยทีเดียวเชียว "มนุษย์นั้นช่างมีกรรมจริงๆ...อยู่ดีไม่ว่าดี ดั๊นปีนขึ้นเดินอยู่บนอะไรที่ไม่ได้สบายเล้ยยยย และทั้งๆที่รู้ก็ยังขยันปีนกันขึ้นไป....มีกรรมจริงๆ"

เถอะ ถึงรองเท้ามันจะกัด ขาจะเมื่อย น่องเกร็งกันจนเอ๊นจะระเบิดออกมา...แต่เราก็ฟอร์มสวย เริ่ด เชิด มั่น ค่าาาาา เดินกะเผลกไม่ได้เด็ดๆ เสียกิริยาและเป็นการลบลู่รุ่นพี่ OL ทั้งหลายสุดๆ...อิฉันเลยเชิดหน้า ชูคอ เดินสับขาราวกับอยู่บนแคทวอร์ค ฉับๆ งามๆ ไปตลอดการไปดูงานนอกสถานที่...แต่คุณเอ๊ยยยย...ใจในนี่กรีดร้องจนเส้นเสียงขาดไปแล้ว!!!!!
มันเจ็บเท้าจริงๆนะให้ตายเถอะ ยิ่งเรามีแผลจากวันก่อนๆอยู่แล้ว...เจอวันนี้เข้าไปอีก....นรกอยู่ตรงหน้ากันลยทีเดียว ..... ใครที่เคยโดนรองเท้ากัด แต่ยังต้องฝืนทนใส่ส้นสูงหรือรองเท้าที่มันใส่แล้วไม่สบายคงรู้ดี....ยิ่งความรู้สึกตอนที่แผลสดทั้งเก่าทั้งใหม่เสียดสีไปกับหนังของรองเท้าที่แข็งๆ (มันยังใหม่เลยยังแข็งอยู่บ้าง) โอ๊ยยยยย อยากไปข่วนหน้าอีคนขายที่บอกว่า เด๋วมันก็ขยายจ้ะ สักพักมันจะนิ่ม ให้รู้แล้วรู้แร่ดไป ...มันไม่นิ่มเลยว้อยยยยย