ไม่ว่าจะทำอะไร มันก็ต้องมีครั้งแรกด้วยกันทั้งนั้นแหละครับ...

จำได้ตอนที่เข้าโรงเรียนครั้งแรก คลับคล้ายว่า ร้องยังกับถูกเชือด
เพราะเรามีความรู้สึกว่า ในโรงเรียนนี้มันมีรังสีอำมหิตรุนแรงเหลือเกิน
จากยัยแก่หน้าเหี่ยว แว่นตาเรียว ที่พ่อบังคับให้เราไหว้พร้อมทั้งเรียกว่า
"คุณครู"

ตอนมีแฟนคนแรก
สมัยเรียนตอนนั้นก็มีความรู้สึกว่า โลกใบนี้มันสดใสเหลือเกิน
อะไรๆก็มองเป็นสีส้มๆไปหมด (เผอิญผมชอบสีส้มครับ อย่าแปลกใจไป)
ตอนเช้ารีบไปโรงเรียนจะได้นั่งคุยกัน ตอนเที่ยงไปกินข้าวก็นั่งใกล้ๆกัน
ตกเย็นต้องไปส่งเค้าที่ป้ายรถเมล์
ประมาณว่าเพื่อจะได้อยู่ด้วยกันให้ได้นานที่สุด

ตอนสอบเอ็นทร้านส์ติดครั้งแรกดีใจแทบกระโดด จะกรี๊ดเดี๋ยวคนแถวนั้นจะหาว่าเป็นกระเทย จะโว้ย
เดี๋ยวเค้าก็จะหาว่าอยากมีเรื่อง เสี่ยงรับสหบาทา ฉลองเอ็นฯติดเป็นยิ่งนักได้แต่ดีในทุบบอร์ดดังปังๆๆ จนเพื่อนที่ไปด้วยกันต้องมาลากออกไปทำใจ

ตอนเจอเธอครั้งแรก................บอกไม่ถูกแหะเรื่องนี้
รู้แต่ว่าไม่รู้บอกกับตัวเองเมื่อไหร่ว่า
ฉันจะรักผู้หญิงคนนี้ไปตลอดชีวิต...

แต่เมื่อชีวิตมันไม่ได้ราบเรียบเหมือนรันเวย์ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ ครั้งแรกของเรานั้น
ต่างก็ย้อนกลับมาให้ข้อคิดกับเราทั้งสิ้น เมื่อเราโตขึ้น

ยัยแก่หน้าเหี่ยว
แว่นตาเรียว
ที่พ่อต้องบังคับให้เราไหว้ในตอนนั้น.....กลับกลายเป็นคุณครูที่ใจดีที่สุดตั้งแต่เรามีคุณครูมา

แฟนคนแรกที่เราอยากอยุ่ด้วยตลอดเวลาเป็นนักหนา ก็สอนให้เรารู้ว่า
การคบเพื่อนต่างเพศ.. เราต้องปฏิบัติตัวอย่างไร

การสอบเอ็นฯติด สอนให้เรารู้ว่า ความสำเร็จนั้น
ไม่ใช่จุดสิ้นสุดของสิ่งหนึ่ง แต่เป็นสัญญาณ
ให้เราเริ่มต้นทำอีกสิ่งหนึ่งต่างหาก

การเจอเธอครั้งนั้นสอนให้ผมรู้ว่า...ผมต้องรักษาสิ่งที่รักเอาไว้ให้ดีที่สุด
ด้วยการเปลี่ยนที่ตัวผมเอง ไม่ใช่จะไปบังคับขู่เข็ญให้ใครเปลี่ยน

นี่คือ
Blog แรกของผม
ครั้งแรกของการทดลองสิ่งใหม่อีกสิ่งในชีวิต....ก็ไม่รู้ว่ามันจะสอนอะไรกับผมได้บ้าง....เพราะนั่นมันเป็นเรื่องของอนาคต

แต่ตรรกะง่ายๆที่ผมคิดได้ตอนนี้คือ เบื้องหลังความสำเร็จอันสวยงาม
มันมีอะไรที่ปวดหัวต้องทำมากมายกว่าจะได้มันมา

ใครหลงเข้ามาอ่านก็รบกวนติชมด้วยนะครับเพิ่งทำครั้งแรก
นั่งงมอยู่ตั้ง2วันกว่าจะเสร็จ ผู้ด้อยน้อมรับความคิดเห็นของผู้รู้ทุกท่านคร้าบบบบ..

จะทำตัวเป็นผู้ฟังที่ดี





..........นายวีน.......

Music : ฉันขอโทษ Artist : เชษฐา ยารสเอก