ชิ้นส่วนแห่งความทรงจำ
Group Blog
 
All Blogs
 
5 ผู้คุม

ตอนที่แล้ว

.....ข้าได้รับมอบหมายให้มาดูแลคนเหล่านี้ให้อยู่ในกำแพง ท่านผู้นั้นบัญชาลงมาว่า ห้ามให้ผู้ใดออกนอกบริเวณกำแพงนี้เป็นอันขาด ถ้ามีผู้ใดออกไปได้ ข้าจะถูกลงโทษด้วยการช็อตไฟฟ้า ยิ่งมากจำนวนเท่าไหร่ ปริมาณกระแสไฟฟ้าก็ยิ่งมากเป็นทวีคูณ ข้าจึงบัญญัติไว้ว่า ถ้าใครฝ่าฝืนแอบหนีออกไปได้ ถ้าข้าจับมันได้ ข้าจะตัดหัวเสียบประจานมัน แล้วเพื่อเป็นการไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่าง ข้าก็ได้บัญญัติไว้อีกว่าจะลดพื้นที่ของคนเหล่านี้ให้เหลือน้อยลง มีคนๆหนึ่งที่หนีและโดนจับได้ ข้าก็จัดการมันตามกฎเกณฑ์ที่ข้าวางไว้ และเมื่อท่านผู้นั้นรู้ก็จับข้าช็อตไฟฟ้าทันที ข้าทรมานมาก และสาบานได้เลยว่าจะไม่ปล่อยให้ใครหลุดออกไปอีก แต่ไม่นานจากนั้นก็มีคนๆหนึ่งแอบหนีออกไปอีก ข้าก็โดนทรมานซ้ำอีกครั้งด้วยความรุนแรงที่มากเข้า อย่าให้ข้าจับแกได้ ข้าจะถลกหนังหัวแก ไอ้คนไร้ค่า

.....ตอนนี้ที่ข้าทำได้ คือทำอย่างไรให้ไอ้คนพวกนี้ไม่หนีออกไปข้างนอกอีก เพราะท่านผู้นั้นบัญชาลงมาตั้งแต่ก่อนโน้นแล้วว่าให้คนพวกนี้ทำงานบางอย่างให้ท่านในทุกๆตอนกลางวัน ข้าเกรงว่าพวกนี้จะหนีเพราะหน่ายงาน จึงทยอยให้ความสุขสบายแก่พวกมันอย่างค่อยเป็นค่อยไปในเวลาเลิกงาน เพื่อให้พวกมันมีความสุขมากพอที่จะไม่หนีออกไป แม้ว่าวิธีนี้จะมีพวกมันหนีออกไปสองคนแล้วก็ตาม แต่ก็ถือว่าได้ผลเพราะพวกนั้นทุกคนไม่ต่อต้าน และไม่มีความรู้สึกที่อยากหนีปรากฏให้ข้าเห็นเลย

.....หลังจากมีคนหนีไปสองคนแล้ว มีเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้ข้ารู้ว่าคนที่จะหนีออกไปไม่น่าจะมีอีก คือมีคนๆหนึ่งไปยืนจ้องกำแพง แล้วพวกคนอื่นๆก็จับตัวคนๆนั้นมาให้ข้า ข้าเห็นเช่นนั้นก็โบยตีมัน และให้รางวัลแก่ผู้ที่แจ้งความมา เท่านี้ก็เป็นไปได้ยากที่จะมีใครหนีอีกต่อไป ความรู้สึกปลอดภัยของข้าจึงบังเกิด

.....ท่านผู้นั้นมาสอดส่องดูแลที่นี้อย่างสม่ำเสมอ ท่านชอบใจที่ข้าทำได้ถึงขนาดนี้ มีคนหนีเพียงสองคน ซึ่งแค่นั้นก็มากเกินพอแล้วสำหรับข้า ท่านกล่าวชื่นชมข้าและมอบหมายให้ข้าดูแลที่แห่งนี้ต่อไป เพราะท่านอาจจะมาน้อยครั้งเข้า ดูเหมือนว่าข้าต้องดูแลที่นี้ไปตลอดชีวิต เพราะนี่คือหน้าที่ของข้า

ตอนต่อไป


Create Date : 21 ตุลาคม 2552
Last Update : 18 พฤศจิกายน 2552 20:40:01 น. 0 comments
Counter : 310 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

blueocynia
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




กาลเวลาร่องลอยคอยร่วงโรย
น้ำค้างโปรยปรอยทั่วทุกหัวระแหง
ดังความสุขทุกข์มิหลงจงสำแดง
จำต้องแปลงเปลี่ยนเรื่องเพราะเตือนความ

วันเวลาอยู่คู่ความทรงจำ ไม่ว่าทุกข์หรือสุขเพียงใด
วันเวลาเหล่านั้นจะค่อยเข้ามาสู่ความทรงจำของเราเอง
Friends' blogs
[Add blueocynia's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.