BlogGang.com : : บลูเบิร์ด - ใต้ถุน กุฎิ

ทำเพื่อส่วนรวม ทำในสิ่งที่ถูกต้อง ตามกติกา

Group Blog

All Blogs

ใต้ถุน กุฎิ

เจ้าโหน่ง เป็นชายตุ้งติ้งมากเป็นน้องชายของเณร ซึ่งพักกุฎิใกล้กับของหลวงตาผม( ตอนเรียนประถมผมเป็น อารามบอยครับ) ช่วงเย็นๆวันหนึ่งก็วิ่งเล่นแถวลานวัด เจ้าโหน่งบอกโดนผีหลอก เพื่อนๆตอนนั้นที่วิ่งเล่นกันอยู่หลายคนก็กรูกันเข้ามาถามหลายสิ่งหลายอย่างกับสิ่งที่เจ้าโหน่งเห็นและเจอ เจ้าโหน่งก็บอกมีแต่เสียงแถวหัวนอน แต่ไม่เห็นตัว เพื่อนๆก็ยุดิ ยุให้ผมมานอนเป็นเพื่อนและดูว่ามีจริงหรือเปล่า ที่นอนของเจ้าโหน่งก็เป็นเตียง นอนกลางมุ้งนอนที่กุฏิคลัง แต่สิ่งที่ผมเคยเห็นและเคยดูมาก่อนก็คือ
ที่ใต้กุฎิ จะมีโลงศพเก่าๆอยู่ มีซากคล้ายหนอนแห้งๆ เป็นคลาบๆอยู่ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก สรุปก็คือคืนนั้นผมมานอนเป็นเพื่อน เพื่อความมั่นใจผมก็เปิดไฟนอนด้วย
หลับไปตอนไหนไม่รู้ รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกปวดฉี่ ไม่รู้กี่โมงกี่ยาม ก็ลุกไปฉี่โดนไม่ได้เห็นมีอะไร กลับมานอนต่อ แต่ว่าเพิ่งตื่นก็ยังไม่ได้นอน นั่งอยู่ก่อนในมุ้งนั้นแหละเจ้าโหนงเอาแมวตัวไม่ใหญ่มากนักมานอนด้วย ผมก็เลยแหย่แมวเล่นสักหน่อย ไม่น่าจะถึงสองนาทีจากนั้นผมได้ยินเสียงสูงเสียงหนึ่ง " แกล๊บ" เล่นเอาตกใจเลย และยังจำความรู้สึกได้ว่าหัวใจเต้นแรงมาก เพราะในบรรยากาศที่เงียบสนิทขนาดนั้น มีเสียงอะไรผิดปกติ ก็จะดังชัดเจนมาก
ล้มตัวนอนทันที เบียดเจ้าโหน่งโดยไม่รอช้า นิดเดียวที่หัวถึงหมอน ได้ยินเสียงเคาะข้างฝาตำแหน่งหัวนอนผม เสียงดังรัวๆ แล้วก็หยุด(ขณะที่พิมพ์นี่ขนแขนยัง stand-up เลย) ตั้งแขนและขาช่วยกันสะกิดเจ้าโหน่งโดยไม่ต้องสั่ง
ทำอย่างไรก็ไม่ตื่น ยังสงสัยว่าตอนนั้นทำไมไม่ร้องออกมา
เสียงเคาะก็ดังไม่หยุด ทางซ้ายมือผมก็เป็นหน้าต่างแบบทรงไทย แต่มีเหล็กตรงๆกั้นอยู่ กลัวมากเอามือปิดหน้าไว้ แต่ก็มีช่องเล็กระหว่างนิ้วไว้เพื่อให้มองเห็นอะไรบ้าง ลุ้นไปที่หน้าต่างที่เดียวเผื่อจะมีอะไรโผล่มาที่นั้น เพราะด้านนอกหน้าต่างมืดที่สุด ไม่เห็นอะไรแต่เป็นความรู้สึกที่กลัวมากในเวลานั้น เสียงดังที่หัวนอนก็ยังมีอยู่
แต่สุดท้ายเหมือนระฆังช่วย กุฎิหลวงตาเปิดไฟ เสียงเคาะที่หัวนอนหยุดไปด้วย ผมดีใจจนบอกไม่ถูก แต่ก็รู้เวลาแล้ว เพราะหลวงตาจะตื่นประมาณตีห้า ทีนี้เจ้าโหน่งก็ตื่นขึ้นมาด้วย เช้ามืดวันนั้นก่อนฟ้าจะสางไปไหนไปด้วยกัน
รอจนเดินบาตรกับหลวงตาเสร็จ ก็เล่าให้หลวงตาฟัง หลวงตาก็ได้แต่ยิ้มๆ และก็ปลอบ ไม่มีอะไรหรอก เขาอาจแค่มาหยอกเล่น ตั้งแต่นั้นมาผมไม่กล้าไปนอนเป็นเพื่อนเจ้าโหน่งอีกเลย ผมกลับไปนอนบ้าน แต่ช่วงเช้ามาช่วยพระ
บ้านผมอยู่ห่างวัดแค่50 เมตรเองแค่มีคลองกั้น
เลิกเป็นเด็กวัดก็ตอนไปเรียนมัธยม ตอนนั้นยังมี มศ๑ หนึ่งอยู่...... มานึกถึงตอนนี้ผมก็ตอบไม่ได้ว่าเสียงที่เกิดนั้นคือเสียงอะไรแน่...แค่ประสบการณ์