โดยส่วนตัวประทับใจในคีตกวีท่านนี้มาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยอยู่แล้ว จวบจนทุกวันนี้ก็ไม่เสื่อมคลาย
เมื่อเห็นกลอนบทนี้ เลยไม่พลาดที่จะบันทึกไว้ในบล็อกของตัวเอง...พลาดได้ซะที่ไหน...
บางครั้ง ความรัก ก็เข้ามาหาเรา เพื่อให้เราเรียนรู้ มิใช่ให้เราครอบครอง
... ไม่ผิดหากจะ รัก คนมีเจ้าของ แต่จะผิดหากเข้าไปทำหน้าที่ซ้ำซ้อนคนอีกคน
...หน้าที่ของความรัก คือการเดินไปมอบความรัก และยืนเฉยๆ เพื่อรับมันไม่ใช่การดิ้นรนเพื่อให้ได้มา
...ในห้วงรัก การถูกรัก มันสุขใจ การมอบความรักมันอิ่มเอมและเมื่อได้รับการปฏิเสธ มันทรมาน
...ความรัก จะเกิดขึ้นเมื่อเกิดการถ่ายเทพลังอันอ่อนโยนของ คนสองคน
...ความรัก มิใช่การเข้าไปเป็นชีวิตเขา แต่คือการเข้าไปอยู่ข้างๆชีวิตเขา
...คนบางคนเหมาะที่เกิดมาเพื่อให้เรารัก แต่ ไม่เหมาะที่จะร่วมชีวิตด้วย
...ความรัก ระยะแรกทำให้ร่างกายหลั่งสารกระตือรือร้นทำให้มนุษย์ทำทุกอย่างให้ได้มาซึ่งความรัก
...แฟน ก็คือ เพื่อนคู่คิด ที่ก้าวไปด้วยกันในวันข้างหน้า
...ในวันที่ความรักคงที่ สารกระชุ่มกระช่วยงดทำงานสิ่งเดียว ที่จะทำให้อยู่ด้วยกันได้ตลอดไป คือ ความเข้าใจ ล้วนๆ
...ความห่างไกล มันทรมาน เวลาเจอกันจึงหอมหวาน และเป็นความทรงจำที่เก็บไปนั่งเพ้อฝันได้ในวันจาก
...บุคคลไม่พึงประสงค์สำหรับทุกคู่รัก มักจะเดินทางมาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย
...ผู้ชายแสดงความรักด้วยการกระทำ ขณะที่ผู้หญิงอยากรู้ว่า รัก จากคำพูด
ความรัก ไม่ต้องการ แค่วันเดียว
ความรัก ไม่ต้องเกี่ยว กับวันไหน
ความรัก ไม่ต้องมี เวลาใด
ความรัก ไม่ต้องใช้ ให้ใครชี้
ความรัก ไม่ต้องมี ข้อวิจารณ์
ความรัก ไม่ต้องการ การกดขี่
ความรัก ไม่ต้องให้ ใครตราตี
ความรัก ไม่ต้องมี เส้นพรมแดน
ความรัก ไม่ต้องรอ ข้อพิสูจน์
ความรัก ไม่ต้องพูด ตามแบบแผน
ความรัก ไม่ต้องการ การตอบแทน
ความรัก ไม่ต้องแค่ หัวใจคน
ความรัก ไม่ต้องการ การเป็นต่อ
ความรัก ไม่ต้องรอ ขอเหตุผล
ความรัก ไม่ต้องย้ำ ความมีจน
ความรัก ไม่ต้องทน ที่จะรัก
หมายเหตุ : ฉบับเต็มต้องเป็นแบบนี้ ไม่ไหว ไม่ไหว คัดลอกเค้ามาก็ตัดเอาเฉพาะตอนที่ชอบซะงั้น
 |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
