เช้านี้โกรธตัวเองสุดๆ    ที่ไม่ได้ทำอะไรซักอย่าง  อุ๖าส่าห์ไปพิษณุโลกแล้ว รถดันมาเสียในตัวเมือง  ไม่พอยังทะเลาะกับพี่เรื่องรถนี่แหละ   โมโหใส่เค้า ก็โมโหตัวเองด้วยที่แก้ปัญหานี้ไม่ได้  แพลนที่ตั้งใจว่าจะทำก็ไม่เคยจะได้ทำ     เสียใจจริงๆอบรมเรื่องการค้าออนไลน์ก็หวังว่าจะได้รู้อะไรว่าทำอะไรยังไง เขาถึงขายกันได้สำเร็จ  ก็พลาดไป    ตอนบ่ายจะไปเทียบโอนวิชาวุฒิครู  ที่มน  ก็ไม่ได้ไป    จะไปศูนย์หนังสือจุฬาก็อด  จะไปงานกู๊ดลักที่เอมสตาร์จัดก็พลาด พรุ่งนี้มีอบรมเรืองทำเว็บอย่างไรให้รวยก็พลาด    วันอาทิตย์มีอบรมบุคคลิกภาพก็แคลเซิ่ลแพลน มันพลาดอะไรดีๆไปหลายอย่าง เสียเวลาอุตส่าห์ขี่รถไปจนถึงเป้าหมายแล้วก็ไม่ได้ไปอีก   มันน่าเจ็บใจ แต่ก็จะหายไป  เพราะกลับมาบ้านก็ดีเหมือนกัน   เพราะจะได้เคลียร์งานให้เสร็จเพราะที่บ้านมีสิ่งที่ต้องทำเยอะแยะมาก    เอาเป็นว่าวันเยอะเสียจนลำดับไม่ถูกเลย  ยังไงก็ขอบคุณวันนี้ในสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา ดีนะที่มันไม่ร้ายแรง  ขอบคุณพี่สาวและพี่เขยที่ไปรับกลับบ้าน

วันนี้ได้ฟังเรื่องคนไม่เต็มเลี้ยงพ่อแม่จากพี่สาว แล้วสะเทือนอารมณ์คือ พ่อเป็น ผอ  แม่ทำอะไรไม่ทราบ มีลูกหลายคนทุกคนเป็นครูรับข้าราชการ ยกเว้นน้องชายคนเล็กที่ไม่เต็มตึง ไม่ได้เรียนหนังสือ พ่อตัวเองก็รังเกียจ ไม่อยากให้เข้าไกล้ ไกล้เมื่อไรคอยจะทำร้ายเช่น ถีบลูกชายคนนี้ อยู่เป็นประจำ น้องชายคนเล็กนี้ก็ทำอาชีพขายของกินขี่จักรยานเร่ขายตามบ้าน เป็นคนที่เลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่เป็นอย่างดีเงินทุกบาทที่หามาได้ก็ให้แม่ มีหลายครั้งและหลายคนที่พี่น้องของชายสติไม่ไดีนี้แอบมาขอเงินของน้องชายจากแม่ไปจุนเจือตัวเอง เนื่องจากหนี้สินที่ท่วมหัว ทั้งบ้านรถ ค่าใช้จ่ายต่างๆ ครั้นเมื่อพ่อป่วยเป็นอัมพฤตอัมพาตลูกคนอื่นๆก็หายหน้าหายตา ไม่เคยจะเลี้ยงดู ลูกคนที่เลี้ยงดูผู้เป็นพ่อทุกวันนี้ก็ือลูกที่สติไม่สมประกอบคนนั้น จากที่เคยถีบลูกตัวเองไม่ให่เข้าไกล้ เพราะเกลียดความพิการ  ต้องกอดลูกชายที่เคยชังไว้พร้อมน้ำตาที่อาบนองหน้า    เรื่องนี้สอนอะไรเราบ้าง กลับมาคิดพิจารณาบ่อย

ที่นึกได้ตอนนี้คือ

อยู่กับคนที่เรารักและรักเรา คนในครอบครัวนี่แหละสุดท้ายก็ต้องอยู่ดูแลกัน

เลี้ยงพ่อแม่ทุกคนที่ทำแบบนี้ไม่เคยอับจนชายคนนั้นหากินเลี้ยงพ่อแม่

เลือกที่รักมันที่ชังสุดท้ายคนที่เกลียดก็ต้องมาดูแลตัวเอง

เคยมั้ยที่ใครคนหนึ่งถูกเลือกเหมือนสิ่งของสิ่งหนึ่ง      มันรู้สึกยังไงน่ะเหรอ  มันเจ็บมาก  เพราะมันทำให้เรามองตัวเองมีค่าน้อยลงสำหรับคนที่เราว่าเค้าจะเลือกเรา    เราไม่ได้เป็นฝ่ายเลือก  เพราะเราหน้าตาไม่ดี   ฐานะ  ร่างกายไร้สง่าราศรี       นี่ไง     เหตุผลของคนทั่วๆไป     แต่รู้มั้ย เรากำลังทำร้ายตัวเองอยู่  ด้วยการยอมรับว่าเราด้อยค่า       นั่นเป็นการบอกตัวเองว่ามันเกิดขึ้นจริง      

ทั้งที่มันไม่มีจริงๆเลยซักนิด ทำไมไม่มีใครมาจีบ    ทำไมไม่มีแฟน  ทำไมไม่อย่างนู้นอย่างนี้   มันจะมายังไงเพราะ  ไม่เคยเปิดโอกาสให้ใครจีบเลย     บางคนเจอไลฟไสล์ของเราก็หันหลังกลับไปซะละ   จริงๆตอนนี้ก็ไม่เคยเดือดร้อนอะไรไปกว่า การมีบ้านใหม่ซักหลัง    ความอยากเรียนต่อด้วยทุนของอีราสมุส มุนดุส พอคิดตรงนี้ได้มันทำไห้เรารู้สึกว่า  ชีวิตเรามีจุดมุ่งหมายนะ    แต่เราเองน่ะ มัวแต่พาตัวเองจมปรักอยู่กับ สิ่งไร้สาระต่างๆที่มากเกินไป     ขนาดความตั้งใจทำให้สิ่งที่ดีได้อย่างสม่ำเสมอ  จุดเริ่มต้นของความคิดวันนี้ คงจะทำให้ตัวเองได้ไปนอนซะที  จะได้ไม่ต้องมาทำอะไรที่แย่ๆแบบเดิมๆอีก