Group Blog All Blog
|
*-* เรื่องราวของหมิ่งหมิง *-*
หมิ่งหมิง 1 ขวบ 3 เดือนครึ่งแล้วค่ะ
เคยได้ยินประโยคนี้จากไหนไม่รู้ เด็กรู้อะไรมากกว่าที่คุณคิด จริงเลยค่ะ หมิ่งหมิงรู้เรื่องมาก หลายอย่างที่เราไม่ได้สอน เค้าทำได้ น่าจะเรียนรู้เองจากที่สังเกต เพราะเราสังเกตว่าเวลาหมิ่งหมิงเห็นอะไรที่ไม่เคยเห็น เค้าจะมองจ้อง ตาแทบไม่กระพริบเลย เหมือนเค้าจะดูว่ามันจะยังไง แล้วเค้าจะจำไว้ค่ะ ถ้ามีโอกาสเค้าจะนำมาใช้เลย อย่างตอนเช้าช่องสาม จะมีรายการ แจ๋ว สัญญลักษณ์ก็ชูนิ้วโป้ง แล้วเอามาจุ๊บที่ปาก มีเสียงด้วย หมิ่งหมิงดูทุกวัน (ที่จริงแม่มันดู) เมื่อวานเราลองให้หมิ่งหมิงทำดู เค้าทำได้ด้วยล่ะ จุ๊บมีเสียงด้วย แต่ใช้นิ้วชี้นะ เค้ายังชูนิ้วโป้งไม่เป็น (ไม่รู้จะสอนยังไง) นับวันจะชอบฟังเพลงมากขึ้น อย่างตอนเช้าหมิ่งหมิงจะชอบกินข้าวไป มองไปนอกหน้าต่างไป จะมองเห็นแมววิ่ง นกบิน ธงชาติปลิว หมาออกมาอึบ้าง ไม่ว่าจะเห็นอะไร หมิ่งหมิงจะให้เราร้องเพลงนั้นๆ ซ้ำแล้วซ้ำอีก แล้วเค้าก็จะยืนโยกตัวไปมา บางทีมีโบกมือ ตบมือ ยกมือ โอ๊ย...อะไรที่เค้าทำได้แล้ว งัดออกมาเป็นท่าเต้นหมดเลย ส่วนเราก็ร้องเพลงไปสิ หยุดเมื่อไหร่ มีโวยวาย เสียงแหบเสียงแห้งอยู่เนี่ย หมิ่งหมิงอยู่ไม่เฉยเลย ถ่ายรูปยากมาก ยิ่งเราใช้มือถือถ่ายด้วยนะ ไม่ได้เลย กล้องใหญ่ ไม่กล้าใช้ เดี๋ยวพังคามือ (ซุ่มซ่ามจัด) พี่โตบ่นแน่ รูปหมิ่งหมิงเลยไม่ค่อยมี ไม่ได้ถ่ายรูปหมิ่งหมิงนานแล้วเหมือนกัน ช่วงหลังๆ พี่โตมีอาการขี้เกียจถ่าย แบบว่าเลิกเห่อลูกละ หมิ่งหมิงเดินได้คล่องขึ้นมานิดนึง แรกๆ เรารู้สึกว่าเค้าถนัดเดินขาขวามากกว่าขาซ้าย เวลาเดินจะเดินด้วยขาขวาก่อนแล้วขาซ้ายก็กึ่งก้าวกึ่งลากตาม ดูเหมือนคนเมาอ่ะ ไม่รู้เป็นเรื่องปกติหรือเปล่า พอไม่กี่วันเริ่มเดินได้ดีขึ้นอีก ขาซ้ายชักจะไม่ค่อยลากแล้ว ดูจะเดินใกล้เคียงคนปกติมากขึ้น แต่ช้ามาก บางทีเดินๆอยู่ เห็นอะไรน่าสนใจ ก็หยุดดูซะงั้น กว่าจะถึงจุดหมายปลายทางได้ นานซ๊า หรือบางทีแวะดูอะไรอยู่นั่นแหละ จนลืมว่าจะต้องเดิน เราว่าถ้าหมิ่งหมิงกล้าๆเดินนะ ป่านนี้เดินคล่องแล้วล่ะ พูดรู้เรื่องด้วยนะ เดี๋ยวนี้เวลาใส่เพิส (แบบเทป) ต้องนอนใส่ หมิ่งหมิงไม่เคยอยู่เฉยๆเลย จะพลิกคลานอย่างเดียว เราเลยคิดจะฝึกเค้าให้นอนเฉยๆ คือเวลาจะใส่เพิส เราจะเอาเพิสมาให้เค้าดู แล้วบอกว่า ตอนนี้หม่าม๊าจะใส่เพิสให้หนูแล้วนะ หนูต้องนอนเฉยๆนะคะ พูดเพราะๆ นิ่มๆ เค้าก็ฟัง ครั้งแรกไม่ทำค่ะ พอครั้งสองสามก็ดีขึ้น แต่เรากลัวเค้าลืม ตอนใส่เพิสเราก็จะพูดตลอดเวลาเลยว่ากำลังใส่อยู่นะ ใกล้จะเสร็จแล้วนะ อะไรเงี้ย หลังๆ พอก่อนจะใส่เราแค่บอกว่าจะใส่เพิสแล้วนะ เค้าก็นอนให้เฉยเลยค่ะ ใส่สะดวกดีจัง อยู่บ้านเลยใส่แบบเทปให้ เพราะถูกกว่าแบบกางเกง เรื่องเอาคัตตั้นบัดแคะขี้มูกให้เค้าก็เหมือนกัน บอกเค้า เค้าก็เฉยให้ค่ะ เรื่องตัดผมอีก สะดวกเชียว น้องสะใภ้เราอยู่หน้าร้านมักจะมีมะขามจี๊ดจ๊าด (เคยกินป่าว นึกแล้วน้ำลายสอ) ติดโต๊ะตลอด ตอนเล่นกับหมิ่งหมิงน้องสะใภ้เราก็ชอบเอามะขามแตะลิ้น หมิ่งหมิงก็จะเปรี้ยวหน้าเบี้ยวเลย แต่ชอบมาก จะเลียมะขามตลอดเลย เรามาเห็นก็บอกน้องสะใภ้เราว่าไม่ให้กินแล้ว เดี๋ยวท้องเสีย หมิ่งหมิงก็ยังพยักหน้าจะกินอยู่นั่นแหละ น้องสะใภ้เราก็ใจอ่อนให้กิน เราก็ทำเสียงกระแอมๆ ขู่ พอจะกินอีกก็ทำเสียงขู่อีก หมิ่งหมิงกลัวเราจะว่า เลยไม่กล้ากินตั้งแต่นั้นมา จนลืมเรื่องนี้ไปแล้ว หลายวันต่อมาน้องสะใภ้เราก็เอามาให้กินอีก ตอนนั้นเราไม่อยู่ด้วย แต่หมิ่งหมิงไม่กล้ากินล่ะ คงนึกได้ว่าเราไม่ให้กิน เค้าก็ไม่กินเลยนะ ทั้งๆ ที่อยากกินมาก บางทีแอบกิน พอเห็นเรารีบคายเลย ทั้งๆที่เรายังไม่รู้เลยว่าหมิ่งหมิงกินมะขามอยู่ ท่าดีใจของหมิ่งหมิงล่ะเนี่ย  *-* หมิ่งหมิงไปฉีดวัคซีนมา หม่าม๊าฮือฮามาก!!!!!! *-*
หมิ่งหมิงไปฉีดวัคซีนมา เมื่อวานนี้ค่ะ 1 ขวบ 2 เดือน 20 วัน
ทำสิ่งที่คาดไม่ถึงอีกแล้ว นับวันจะมีอะไรแปลกๆ มาให้หม่าม๊าดูเรื่อยๆ เลยนะเด็กคนนี้ น้ำหนัก 12.1 กก. ส่วนสูง 78 ซม. รอบศีรษะ 49.5 ซม. รอบอก 47 ซม. (หัวใหญ่กว่าตัวอีกแล้ว) ระหว่างรอคิวฉีดวัคซีน ที่ รพ. จะมีเครื่องเล่นให้ปีนขึ้นไป แล้วลื่นลงมาเป็นไม้ลื่น (ไม่รู้เค้าเรียกอะไร) ลองให้หมิ่งหมิงเล่นดู โดยเราอุ้มหมิ่งหมิงขึ้นไปแล้วลองให้ลื่นลงมาดู หูย! เค้าชอบมาก ก็ให้เค้าลื่นเล่นสองสามครั้ง แล้วก็มานั่งเล่นใกล้ๆตรงนั้น ซักพัก หมิ่งหมิงคลานไปที่ทางลงแล้วปีนขึ้นไปเฉยเลย แทบไม่เชื่อสายตา ยังเดินไม่ได้เลยอ่ะ ปีนได้ไงวะเนี่ย งงมาก ท่าทางจะใช้แรงแขนเยอะมาก แต่เค้าพยายามปีนน่าดูเลย ไม่แน่ใจว่าเห็นเด็กอื่นปีนหรือเปล่า หรือเค้าปีนของเค้าเองก็ไม่รู้ พอปีนขึ้นไปสุดแล้วก็จะลื่นลงมาเอง สนุกสนานมาก เราหวาดเสียวกลัวจะตกลงมา ปีนหลายรอบมาก จนเหนื่อยหยุดปีนเอง หมิ่งหมิงลืมม้าโยกที่เคยเล่นที่ รพ. เมื่อตอนเด็กๆ ไปแล้ว ตอนนั้นฤทธิ์ยังไม่มาก นั่งเล่นได้อย่างเรียบร้อย เดี๋ยวนี้ไม่สนใจเลย ถึงคิวเข้าไปฉีดวัคซีน หมอดูน้ำหนัก บอกว่าน้ำหนักดี แต่อย่าให้มากกว่านี้ ไม่งั้นจะถือว่าอ้วน ส่วนหัวของหมิ่งหมิงค่อนข้างใหญ่ เราเคยลองจับกระหม่อมเค้าดู ยังไม่ปิด เลยลองถามคุณหมอเรื่องกระหม่อม ว่ายังกว้างอยู่ กลัวจะปิดไม่มิด หมอบอกไม่ผิดปกติ แต่ก็ถือว่าไม่เล็ก เพราะหัวค่อนข้างใหญ่ มันก็สมส่วนกัน ไม่เกินขวบครึ่งจะปิดมิดแน่นอน พอฟังแล้วก็ค่อยยังชั่วหน่อย เราแอบหวั่นๆ นิดๆ มาตั้งนาน นอกนั้นไม่มีอะไรจะถามหมอเลย ส่วนมากจะรู้จากในชานเรือนนี้แล้ว ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนด้วยนะคะ ที่ช่วยกันถาม ช่วยกันตอบ เราก็แอบอ่านมั่ง ตั้งกระทู้ถามเองมั่ง ตอบมั่ง จนสามารถเลี้ยงเด็กคนนึงให้โตขึ้นมาซนขนาดนี้ได้ มาดูหมิ่งหมิงปีนสไลด์เดอร์กัน ต้องบอกก่อนค่ะว่า วันนี้ใส่กระโปรงให้หมิ่งหมิง มันยาวเลยเข่า เวลาคลานหรือปีนมันจะทับกระโปรง ก็เลยต้องขมวดๆ เหน็บไว้ข้างหลังให้เค้า จะได้เล่นได้สะดวกหน่อย เป็นบทเรียนว่า ถ้าจะไปเล่นอะไรปีนๆ ต้องใส่กางเกงขาสั้นเท่านั้น ก็เลยต้องโป๊ เห็นแพมเพิร์สเลย (ไม่ใส่กกน.ด้วย อายจัง) แต่หมิ่งหมิงไม่อาย เริ่มปีน  พยายามใช้เข่ายัน ใช้แขนช่วยดึงตัว  หนทางยังยาวไกล  ใกล้ถึงแล้ว ฮึบบบบ !  ถึงแล้ว แต่หน้าตายังมุ่งมั่นต่อไป  จะต้องลงให้ได้ เอ้า! หม่าม๊าเห็นดังนั้น รีบเข้าไปช่วย แหม! จะลงได้ยังไงล่ะคะนั่น ขาอ้าขนาดนั้น  ลงได้แล้ว แต่ทำหน้าทำตา แล้วคิดในใจ หม่าม๊ามาช่วยหนูทำไมล่ะเนี่ย หนูจะลงได้อยู่แล้วเชียว  ไปดูปลาดีกว่า เฮ้อ!.....วัยรุ่นเซ็ง  *-* วันนี้หมิ่งหมิงกินข้าวสวยวันแรกในชีวิต *-*
วันนี้หมิ่งหมิงกินข้าวมื้อเย็นเป็นข้าวสวยอย่างจริงจังจนอิ่ม มื้อแรกในชีวิต
ไม่ได้กะว่าจะป้อนเป็นข้าวสวยให้หรอกค่ะ พอดีแม่เรากินข้าวอยู่ หมิ่งหมิงก็ขอแม่เรากินด้วย แม่เราก็แบ่งใส่ชามเล็กๆให้เค้ากิน แบบกินเล่นๆ เพราะเดี๋ยวเค้าก็จะได้กินข้าวของตัวเองแล้ว ปรากฏว่าหมิ่งหมิงชอบ กินซะเยอะเชียว จนอิ่มเลย คิดไม่ถึงค่ะ ว่าหมิ่งหมิงจะกินข้าวสวยได้ด้วย ทุกทีเราจะให้เป็นข้าวต้ม ไม่ก็โจ๊กเละๆ หมิ่งหมิงโตขึ้นจริงๆ ด้วย - เรื่องการเดิน เดินได้หลายก้าวขึ้นแล้วค่ะ - ฟันยังไม่ขึ้นมาเพิ่มเลย ตอนนี้มีอยู่ 4 ซี่ข้างหน้า ตั้งนานแล้ว - ชอบเพลงช้าง เพลงชาติ เพลงนิ้วโป้งอยู่ไหน เพลงโดราเอมอน ทำท่าประกอบได้ด้วย - เพิ่งจะทำมือหมุนๆ เพลงนอยจ๊ะนอยได้แล้ว อาม่าสอนตั้งแต่ 2 เดือน ตอนนี้ขวบ 2 เดือนแล้ว เพิ่งจะทำได้ แต่ทำได้แบบตลกๆ 55555 - ปีนขึ้นเก้าอี้เองได้แล้ว - ลงจากที่สูงได้แล้ว แบบเอาเท้าลง ไม่ตกด้วย (ทุกทีเอาหัวลง) - คิดอะไรซับซ้อนได้มากขึ้น เช่น มีเก้าอี้ 2 ตัว อยู่หน้าคอม ตัวนึงสีส้ม ตัวนึงสีเขียว เค้าอยากนั่งสีเขียว ก็ชี้บอกเรา อยากให้เรานั่งสีส้ม ก็ชี้บอก แล้วอยากให้เราเปิดเพลงช้างในคอมให้ฟัง ก็บอกได้ ด้วยภาษาใบ้ ที่เรารู้กับหมิ่งหมิง 2 คน และเรื่องอื่นๆ อีกหลายอย่าง - อะไรที่เคยทำตอนเล็กๆ ตอนนี้ไม่ทำแล้ว ไม่ใช่ว่าทำไม่เป็น แต่เหมือนว่าโตแล้ว ของพวกนั้นมันไร้สาระที่จะทำ อะไรแบบนี้อ่ะ - มีการเล่นอย่างนึงที่สอนเค้าเล่นตอนเล็กๆ ตั้งแต่ประมาณ 2 เดือน และเป็นอย่างแรกในชีวิตที่เล่นเป็น คือเอาผ้าอ้อมมาคลุมหัวแล้วเอาออกมาจ๊ะเอ๋ ตอนนั้นชอบเล่นมาก แล้วก็หายไปเลย ไม่เล่นอีก จนตอนนี้กลับมาเล่นอีกครั้ง แถมบางครั้งเล่นคนเดียวสนุกสนานมาก - ชอบนอนตักหม่าม๊า ถ้าถึงเวลานอน แล้วนอนตักเรานะ หลับง่ายเชียว - กำลังหัดหมิ่งหมิงให้ไหว้เวลาผู้ใหญ่ให้ของ เวลาเจอรูปในหลวง เวลาเห็นพระ เวลาไปหาผู้ใหญ่ - หมิ่งหมิงทำอะไรไม่อ่อนช้อยแบบเด็กผู้หญิงเลย กระโตกกระตากเหมือนเด็กผู้ชาย แถมทะเล้นอีกต่างหาก - ชอบนอนทับตุ๊กตา - เห็นตุ๊กตาเป็นไม่ได้ เข้าไปหอม เข้าไปกอดทุกทีเลย ฯลฯ พรุ่งนี้จะไปฉีดวัคซีนแล้วค่ะ  *-* หมิ่งหมิงเดินก้าวแรกในชีวิต หม่าม๊าดีใจสุดๆ *-*
ได้ฤกษ์เขียนบันทึกของหมิ่งหมิงอีกซักครั้งนึง หลังจากห่างมานานจนคิดว่ากะจะไม่เขียนอีก เพราะความขี้เกียจมาเกาะหลังอยู่แน่น แกะไม่ออก แต่วันนี้ไม่เขียนไม่ได้แล้ว มันมีแรงบันดาลใจอย่างสูง ทำให้ต้องมานั่งบันทึกอีกครั้ง
ตอนนี้เด็กหญิงหมิ่งหมิง 1 ขวบ 2 เดือน 13 วันแล้วค่ะ เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา (8 พค.) ค่ะ ประมาณ 10 โมงเช้ากว่าๆ เราพาหมิ่งหมิงลงไปเล่นที่หน้าร้านตามปกติ เค้าก็ยืนเล่นอยู่บนเคาน์เตอร์รับงานด้านหน้าร้าน เด็กที่ร้านคนนึงคอยดูหมิ่งหมิงอยู่ ส่วนเราไปด้านใน พอเดินออกมาหน้าร้าน หมิ่งหมิงเห็นเรา หมิ่งหมิงก็รีบเดินมาหาเราทันที คงจะลืมคิดไปว่ายังเดินไม่เป็นมั๊ง แต่เดินได้แค่สองก้าวก็ล้ม เราเห็นแค่นั้นดีใจแทบเต้น ทั้งวันเราเลยพยายามให้หมิ่งหมิงเดินอยู่เรื่อยๆ (คนมันดีใจน่ะ) แต่หมิ่งหมิงก็พยายามที่จะเดินนะ เหมือนเค้าจะเห่อความสามารถใหม่ๆน่ะ เดินได้ก้าวเดียวบ้าง สองก้าว สี่ก้าวบ้าง ครึ่งก้าวยังมีเลย แค่นั้นเราก็ดีใจซะไม่มี อย่างที่เราเคยบอกไว้ในบันทึกก่อนๆ ว่าเราอยากเห็นหมิ่งหมิงเดินกับพูดได้ซักที เพราะสองเรื่องนี้เค้าช้า ไม่ทันใจเรา เหตุการณ์เมื่อวานทำให้เราดีใจมาก เล่าข้ามไปนิดนึง คือ คืนก่อนที่เค้าจะเดิน เราก็จับหมิ่งหมิงยืน (ซึ่งยืนได้นานๆ มาซักพักแล้ว) แล้วทุกคน(ในบ้าน) ตบมือพร้อมกับร้องเพลง หมิ่งหมิงโยกตัวตามเฉยเลย มีการย่อเข่านิดนึงด้วย แล้วทำมือโบกไปมาด้วย จนจบเพลง พอจบเพลง บอกหมิ่งหมิงว่าเก่ง เค้าตบมือให้รางวัลตัวเอง โหย! หมิ่งหมิงขี้อวดมาก หมิ่งหมิงเต้นเพลงช้างได้แล้วนะ แต่คนอื่นจะดูไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก เราดูออกคนเดียว ฮิฮิ แล้วก็ทำท่าเพลงนิ้วโป้งอยู่ไหนได้ด้วย คือเราร้องให้เค้าฟัง นิ้วโป้งอยู่ไหน นิ้วโป้งอยู่ไหน อยู่นี่จ๊ะ อยู่นี้จ๊ะ สุขสบายดีหรือไร สุขสบายทั้งกายและใจ ไปก่อนล่ะ สวัสดี แล้วรอบต่อไปก็นิ้วชี้ นิ้วนาง นิ้วกลาง นิ้วก้อย ท่าประกอบก็คือ ถ้าร้องนิ้วไหน ก็ชูนิ้วนั้นขึ้นมากระดิกกระดิก แค่นั้นเอง ร้องไปสองสามครั้ง พอจะร้องต่อ เค้าทำนิ้วตามเฉยเลย แต่เป็นแบบนิ้วหงิกหงิก 555 ตลกดีค่ะ อย่างที่เราเคยบอกว่าหมิ่งหมิงรักชาติมากเลย ไปไหนเห็นธงชาติจะต้องกรี๊ดกร๊าด ตื่นเต้นตลอด มีอยู่วันนึงไปซื้อของแม็คโครแถวบ้าน ไปตอนเย็น ฟ้ายังไม่มืด ก็เช่นเคย เห็นธงชาติก็กรี๊ดกร๊าดตามประสาเค้าล่ะ ตลอดทาง ยิ่งหน้าแม็คโครมีธงชาติอันใหญ่มาก และมีอันเล็กเรียงกันอีกเยอะมาก หมิ่งหมิงกรี๊ดกร๊าดดังกว่าเดิมอีก แทบคลั่งแน่ะ พอเข้าไปซื้อของ กลับออกมาอีกที มืดซะละ ทีนี้หมิ่งหมิงก็มองธงชาติไม่เห็น (ทำไงดี???) ทางออกของหมิ่งหมิงคือ ให้เราร้องเพลงชาติให้ฟังตลอดทางตั้งแต่ออกจากแม็คโครจนถึงบ้าน เพื่อนๆ คิดดูสิ ดีนะที่มันใกล้บ้านเรา เลยใช้เวลาร้องแค่เกือบครึ่งชั่วโมงเอง ฮึฮึ วิธีที่เค้าบอกให้เราร้องเพลงให้ฟัง ยังไงรู้มั๊ยคะ คือชี้นิ้วไปข้างหน้า แบบหาธงชาติเหมือนทุกที แล้วโยกตัว หมายความว่าให้เราร้องเพลงชาติ แต่เพื่อความแน่ใจ เราถามว่า ร้องเพลงประเทศไทยใช่มั๊ย เค้ารีบพยักหน้า พอเราร้อง เค้าก็โยกตัวตลอดเลย โยกตัวตลอดทางกลับบ้านเหมือนกัน ขอบ่นหน่อยค่ะ เลี้ยงหมิ่งหมิงเนี่ย ค่อนข้างเหนื่อยมากเลย เค้าซนจริงๆ ไม่เคยอยู่เฉยเลยแรงก็เยอะ ไม่ค่อยยอมนอนเลย ต้องง่วงจัดๆ ถึงจะยอมนอน มีหลักฐานมาให้ดู ว่าหมิ่งหมิงรักชาติขนาดไหน เสื้อตัวโปรดเลยนะเนี่ย ใส่เสื้อตัวนี้ทีไร อวดเค้าไปทั่วเลย  ถึงกับต้องหาธงชาติอันเล็กมาให้หมิ่งหมิงโบกกันเลยทีเดียว โบกไป  โบกมา  โบกตลอดเวลา  มาดูเม่นกันดีกว่า  เม่นยิ้มหวาน  ไอ้หัวเหม่งเอ๊ย  โอ๋! หัวเหม่งหม่าม๊าก็ร๊ากกกกก  แว่นหนูสวยมั๊ยคะ (ดูทำหน้าสิ ใส่แว่นแล้วไม่กล้าขยับหน้าเลย) ด้านหน้า  ด้านข้างมั่ง  แถมรูปจากปาปารัซซี่ค่ะ แอบถ่ายตอนหมิ่งหมิงรู้ตัว 555  ===== จบแล้วค่ะ ===== *-* หมิ่งหมิงไปฉีดวัคซีนมา เค้าทำอะไรให้เราประหลาดใจด้วยล่ะ *-*
เมื่อวานพาหมิ่งหมิงไปฉีดวัคซีนมาค่ะ หมิ่งหมิงทำเราแปลกใจหลายอย่าง ตอนก่อนออกจากบ้าน มันเป็นเวลาเย็นแล้ว เกือบได้เวลาเค้ากินข้าวแล้วอ่ะ แต่เราคิดว่า รพ.ก็อยู่ใกล้บ้าน ไปฉีดแป๊บเดียว ค่อยกลับมากินข้าวบ้าน แถมยังใกล้เวลาง่วงแล้วด้วย เราล่ะเสียวๆ ว่าหมิ่งหมิงจะงอแง ไม่ให้ความร่วมมือ
แต่ผิดคาดค่ะ ก่อนไปเค้าอารมณ์ยังดีอยู่ พอไปถึงรพ. ยิ่งอารมณ์ดีใหญ่เลย เหมือนกับว่าได้ไปเที่ยว (อยู่บ้านมาก คงเบื่อเนอะ) ที่รพ.มีของให้เล่นไว้รอหมอ ปกติเวลาไป เค้าจะชอบนั่งม้าโยก เราก็เลยจับเค้าไปนั่งม้าโยก คราวนี้หมิ่งหมิงไม่เล่นม้าโยกทีละตัวน่ะสิ เค้านั่งตัวนึง จับอีกสองสามตัวมาไว้ใกล้ๆ แล้วเอามือจับมันทุกตัวเลย พอเราเอาออก ให้เหลือตัวเดียว แทนที่จะนั่งโยกเฉยๆ หมิ่งหมิงยืนโยกเลย หุหุ ยืนยังไม่แข็งเลย ซ่าออกซะแล้ว พอเบื่อก็ไปเล่นโน่นนี่เรื่อยเปื่อย ไม่เชิงเล่นหรอกค่ะ ประมาณว่าสำรวจไปทั่วๆ มุดตรงโน้นตรงนี้ คลานจากห้องนั้นออกห้องนี้ จนเราจับไม่ไหว ปล่อยเลย คลานซะให้สะใจ ตอนนี้เลยสนุกใหญ่ คลานกว้างขึ้น ไปตามทางเดินบ้าง หน้าเคาน์เตอร์บ้าง ไปจ๊ะเอ๋คนนู๊นคนนี้ที่ไม่รู้จักบ้าง เจอตู้ปลาก็ชี้นิ้ว ร้องกรี๊ดให้พาไปดู พอถึงคิว พยาบาลเรียก เราก็อุ้มหมิ่งหมิงขึ้นมา โอโห! ปรากฏว่าหลังเท้ากับหัวเข่าดำปี๋เลย ก็เลยไปทั้งหยั่งงั้นแหละ ไอ้เราก็มัวแต่วิ่งไล่จับหมิ่งหมิง ไม่ทันสังเกต พอเข้าพบหมอ รีบออกตัวก่อนเลยว่าขาดำไปหน่อยนะคะ พยาบาลบอกว่า เห็นคลานไปทั่วเลย เราก็ อ้าว! เห็นด้วยเหรอเนี่ย อายนิดนึง ไม่รู้ตกเป็นเป้าสายตาใครต่อใครมั่งนะเนี่ย แม่เราบอกว่าหมิ่งหมิงซนมาก ไม่เคยเจอเด็กซนขนาดนี้เลย แม่เราเลี้ยงเรากับพี่น้องมา 4 คน ยังไม่เหนื่อยเท่าเลี้ยงหมิ่งหมิงคนเดียวเลย พอวันนี้ไปรพ. เราเข้าใจและเชื่อเลย ว่าแม่เราพูดถูก วัดส่วนสูงได้ 75.5 น้ำหนัก 11.2 รอบศีรษะ 49 รอบอก 50 คราวนี้หัวเล็กกว่าตัวหน่อยนึง ทุกทีหัวใหญ่กว่าตัวเรื่อยเลย พยาบาลชอบตกใจ สำหรับเด็ก 1 ปี 1 เดือน 14 วัน คุณหมอชอบบอกว่า หมิ่งหมิงน้ำหนักดี ส่วนสูงอยู่ในเกณฑ์ เราว่าออกแนวอ้วนเตี้ยแฮะ ไม่อยากให้เป็นเช่นนั้นเลย แต่หมิ่งหมิงกินเก่งจริงๆง่ะ ไม่ให้กินก็ต้องพาไปเที่ยว แล้วเราจะมีปัญญาพาออกไปเที่ยวได้ไงทั้งวัน เหนื่อยแย่ ถ้าอาม่าอยู่บ้านช่วยเลี้ยงเค้าก็จะได้กินทั้งวัน (ไม่ฟังเราพูดหรอก) ถ้าอาม่าไม่อยู่ เราเลี้ยงคนเดียว เราให้กินมื้อหลัก 3 มื้อ ของว่างมื้อเดียว ไม่ได้กินทั้งวัน แต่ส่วนมากอาม่าจะอยู่แฮะ เสร็จจากรพ. นั่งรถกลับบ้าน ตอนนั้นมืดแล้วประมาณทุ่มนึง หมิ่งหมิงเห็นรถคันนึงนำหน้ารถเราออกจากซอยตลอด เค้าคงผิดสังเกตมั๊ง ชี้ใหญ่เลย แล้วส่งเสียงอะไรไม่รู้ เราก็เลยบอกเค้าว่า นั่นต้องพูดว่า รถ ไหนหมิ่งหมิงพูดซิ แล้วเค้าก็พูดอะไรไม่รู้ก๊กๆ แล้วชี้ แล้วเราก็ไม่ได้สนใจอีก ซักพัก เอ๊ะ! ทำไมพูดก๊กๆ อยู่ได้ ไม่พูดแบบอื่นบ้าง ก็เลยพยายามฟังเค้า จนเราเข้าใจว่าเค้าพูดว่ารถนั่นแหละ แต่ออกเป็น ก๊ก เราเลยถามหมิ่งหมิงว่า รถใช่มั๊ย หมิ่งหมิงพยักหน้า เราเลยให้เค้าพูดคำว่ารถอีกที เค้าก็พูด ก๊ก เหมือนเดิมอีก เราดีใจมากเลย หมิ่งหมิงพยายามจะพูด หมิ่งหมิงใกล้จะพูดได้แล้วเหรอเนี่ย หรือเค้าพูดได้นิดหน่อย แต่เราไม่ทันสังเกต รู้แต่พูดปับป๊า หม่าม๊า หม่ำหม่ำ ได้แค่นั้น ปกติเวลาหมิ่งหมิงอึ เราจะใช้ล้าง แล้วเช็ด ระหว่างล้างกับเช็ดก็จะวางแพมเพิร์สไว้ใกล้ๆ ซึ่งเรายังไม่ทันเก็บ จะจัดการหมิ่งหมิงเสร็จก่อนแล้วค่อยเก็บทีเดียว วันนี้ก็เหมือนกัน แต่ระหว่างที่เราเช็ดก้นเค้าให้แห้งและกำลังจะใส่แพมเพิร์สอันใหม่อยู่ หมิ่งหมิงร้องแอ๊ขึ้นมาพร้อมมองหน้าเราและชี้ไปที่อึที่เรายังไม่เก็บ และทำมือแบบเหม็นเฉ่าเฉ่า (เหม็นมากๆ ภาษาจีน) (คือเอานิ้วโป้งปิดจมูกไว้รูนึง อีก 4 นิ้วโบกกำๆแบๆ) เราเคยสอนเค้า เราว่าหมิ่งหมิงคงเหม็นมากจนทนไม่ไหวแน่เลย อึเค้าเหม็นมาก ขอบอก ไม่คิดว่าเค้าจะสื่อสารกับเราเป็นด้วยเนอะ ดีใจค่ะ เค้าเริ่มรู้ความมากขึ้นเยอะ ทำอะไรแบบที่เค้าคิดไม่ถึงหลายอย่างเลย ------------------------------------------------------------- สงกรานต์ที่ผ่านมา อาม่าจับหมิ่งหมิงทาดินสอพองซะสะใจ (อาม่า) เลย จนหมิ่งหมิงไม่กล้าขยับหน้า เพราะตึงไปหมด ไม่กล้ายิ้มด้วย  น้องชายเราจับแต่งตัวเป็นทหาร ปลอกแขนแบบเป็นลายสัก ก็เอามาสวมที่ขา น้องสาวเรามีแทททูรูปอสูรกาย ก็เอามาแปะที่แขน พรางหน้าด้วยแป้ง นี่อ่ะนะ เด็กผู้หญิง  ว่าแล้วก็ตาเบ๊ะใส่ซะเลย  แล้วไปเดินเล่น  หมิ่งหมิงชอบหอมแก้มคนและสัตว์ทั้งมีชีวิต รูปภาพหรือตุ๊กตา อาม่าก็เลยวาดรูปคนให้ วาดเสร็จหมิ่งหมิงก็หอมทันทีเลย (คนหรือปีศาจ ไม่อาจเดาได้)  เล่นจ๊ะเอ๋  ทำมิวสิควิดีโอ  รูปนี้ไม่ชัดเท่าไหร่ แต่เห็นแก้มเต็มๆ เข็มจิ้มจะแตกมั๊ยเนี่ย  กินเม็ดมะม่วงอย่างเพลินใจ  หมิ่งหมิงชอบดูวิวที่หน้าต่าง  |
หมูน้อยตัวโต
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
