วันที่ 26 เมษายน 2550 เป็นวันที่แม่กับพ่อตื่นเต้นที่สุดในชีวิตจ๊ะ เพราะวันนี้เราจะได้เจอหนูอันนาของแม่ซักที แม่ตื่นตั้งแต่ตี 3 ลุกขึ้นอาบน้ำ ทำใจให้สงบ แล้วพ่อก็ขับรถพาแม่ไป รพ. จ๊ะ อยากจะบอกว่าพ่อคงตื่นเต้นเพราะขับรถเลย ทางเข้า รพ. ไปหน่อย เราได้จอดรถหน้า รพ. เลยจ๊ะ
แล้วก็เดินไปติดต่อที่แผนกฉุกเฉินว่าจะมาคลอด ฮึ่ม.. รพ.ไม่มีคนเลย เงียบมากๆ จ๊ะลูก แม่รอพ่อสักพัก เค้าก็พาแม่ไปห้องรอคลอดจ๊ะ ให้แม่เข้าไปก่อน แล้วค่อยให้พ่อเข้าไปหาจ๊ะ

นางพยาบาลมาสวนอุจจาระก่อน เสร็จแล้วก็นอนรอเวลาจ๊ะ แม่นัดคุณหมอเอาไว้ว่าไม่เกิน 8 โมงเช้า เราตั้งใจผ่าหนูออกมาจ๊ะ แม่เลือก
วันที่ดีๆ ให้หนู และเวลาดีๆ ให้หนูจ๊ะ แต่รอไปรอมาคุณหมอก็มาบอกว่ามีเคสหนึ่งที่ฉุกเฉินมาก คุณแม่คนนั้นน้ำคร่ำออกมามากต้องผ่าตัดก่อน ขออนุญาตแม่ขอแซงคิว แต่รับรองว่าไม่เกิน 8 โมงเช้า แม่ก็ตกลงยอมให้เค้าแซงคิวจ๊ะ

แม่ก็รอจนถึงเวลาก็มีคนมาเข็นแม่เข้าไปที่ห้องผ่าตัด ระหว่างนั้นก็มีทีมวิสัญญีแพทย์มาอธิบายให้แม่ฟังว่าแม่ต้องโดนคุณหมอทำอะไรบ้าง พอเวลา 7 โมงครึ่ง แม่ก็ได้เข้าห้องผ่าตัด ห้องไม่ใหญ่ อากาศเย็น แต่แม่ไม่สั่นเลยนะลูก แปลกมาก เพราะจริงๆ แม่เป็นคนขี้หนาวมาก อาจเป็นเพราะมีหนูอยู่ แม่ก็เลยอุ่นไงลูก อีกไม่นานแม่กะหนูจะได้เจอกันแล้วจ๊ะ

คุณหมอวิสัญญีก็มาบล๊อกหลังให้แม่ แม่โดนจิ้มเข้าไป 3 ครั้ง เพราะหมอหาช่องระหว่างสันหลังไม่เจอ เฮ้อ...เจ็บตัวตั้ง 3 ครั้ง แต่ไม่เป็นไรแม่ทนได้ลูก สักพักแม่ก็เริ่มร้อนที่ขา แล้วก็ชาจ๊ะ คุณหมอทดสอบว่าแม่ชาแล้ว (เอาคีมหนีบ) เสร็จแล้วหมอวิชัยก็เข้ามาจ๊ะ คุณหมอเอาผ้ามากั้นตรงอกไม่ให้แม่เห็นด้วยหล่ะลูกว่าเค้าทำอะไรกันอยู่ ระหว่างที่หมอวิชัยผ่าเอาหนูออกมาก็คุยกับคุณหมอดมยาตลอดเลย หันมาคุยกับแม่ด้วยอีกต่างหาก แม่ไม่รู้สึกอะไรเลย แต่ได้กลิ่นไหม้ๆ และคิดว่าหมอกำลังกรีดท้องอยู่แน่นอน

7.59 น. หนูก็ส่งเสียงร้องออกมาก่อน คุณหมอเด็กอุ้มหนูออกไปทำความสะอาด หนูร้องเสียงแหบมาก แม่ยังถามคุณหมอเลยว่าทำไมเสียงหนูเป็นแบบนั้น หมอบอกว่าหนูมีน้ำคร่ำในปากจ๊ะ ต้องดูดออกก่อน แม่ก็รอและมองหนูตลอด
แม้ว่าแม่จะง่วงมากแค่ไหนแม่ก็พยายามจะไม่หลับเพื่อจะได้เจอหนูก่อน แล้ว
สักพักเราก็ได้เจอกัน หน้าหนูมีไขเต็มเลย มองไปมองมาหนูหน้าเหมือนพ่อเลยจ๊ะ

หนูคงได้พบพ่อแล้วใช่มั๊ย แม่ก็ถูกเข็นไปที่ห้องพักฟื้นก่อน แม่ง่วงนอนมากๆ เลย นอนไป 1-2 ชม. แม่ก็ถูกเข็นขึ้นไปบนห้อง ได้เจอพ่อของหนูก่อนเลย แม่นอน นอน และนอน และก็คันที่หน้า เพราะฤทธิ์ยาบล๊อคหลัง แต่คุณหมอก็เข้ามาฉีดยาแก้คันให้จ๊ะ ไม่นานอาหม่ากับอี๊ไก่ พี่น๊อตจังก็มานะลูก แม่รู้สึกว่าขาเริ่มหายชาแล้วหล่ะ แต่ไม่ค่อยอยากกระดุกกระดิกเลย


หมอบอกว่าให้แม่พยายามพลิกตัวไปมา ลำไส้จะได้ทำงานและได้กินข้าวไวๆ แม่หิวนะลูก อิอิ ไม่ได้ทานข้าวเลยต้องพยายามพลิกตัวจ๊ะ แต่ที่สำคัญแม่อยากเจอหนูแล้วหล่ะ ยากเดินไปหาหนู แม่เห็นแต่รูปที่พ่อไปถ่ายหนูมา อยากเห็นหนูตัวเป็นๆ ซะที

Create Date : 04 กรกฎาคม 2550
Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2551 10:32:47 น.		3 comments
Counter : 384 Pageviews.
Share Tweet