Group Blog
 
All blogs
 
ลำนำรักสีรุ้ง Extra Episode: รางวัลของความอดทน


แนะนำ

สำหรับคนที่เพิ่งได้อ่านนิยายเรื่องนี้เป็นครั้งแรก ขออธิบายล่วงหน้าว่าเรื่องนี้จะเน้นที่ความสัมพันธ์ระหว่างตัวเอกสองคนซึ่งเป็นชายทั้งคู่ และอาจมีเนื้อหาบางส่วนไม่เหมาะสมสำหรับเยาวชน หรือคนที่ไม่นิยมเรื่องแนว Boy's Love ดังนั้นหากไม่ชอบอ่านนิยายแนวที่ไม่มีนางเอก ขอแนะนำว่าให้คลิกไปอ่านหน้า About me , เท้าพาไป หรือ พร่ำ(เพ้อ)รายสะดวก ซึ่งเนื้อหาจะเกี่ยวกับเรื่องทั่วไปค่ะ เราเตือนคุณแล้วนะคะ


++------++


ลำนำรักสีรุ้ง Extra Episode : รางวัลของความอดทน


หลังจากมาอยู่หอกับผมเพื่อเรียนกวดวิชาได้เดือนกว่า ในที่สุดระยะเวลาปิดเทอมก็ใกล้จะสิ้นสุดลง และหว้าก็ต้องเดินทางกลับบ้านที่สกลนครเพื่อเตรียมตัวก่อนโรงเรียนเปิดเสียที

เนื่องจากตั๋วรถที่หว้าซื้อไว้เป็นรอบค่ำของคืนวันเสาร์ ตอนกลางวันผมกับเป้ก็เลยพาไปซื้อเสื้อกับกางเกงนักเรียนรวมทั้งรองเท้าใหม่ก่อน เพราะว่าเด็กวัยนี้โตเร็วมาก ถึงแม้ตอนนี้หว้าจะสูงแค่เลยไหล่ผม แต่หากเทียบกับตอนที่เจอกันเมื่อปิดเทอมคราวก่อนก็ถือว่าตัวยืดขึ้นมาหลายเซ็นต์ ไม่แน่ว่าเจอกันคราวหน้า หว้าอาจตัวสูงเท่าผมแล้วก็ได้

ตอนบ่ายพวกเราแวะกลับหอเพื่อให้หว้าได้จัดกระเป๋าอีกครั้ง พอตกเย็นเป้ถึงค่อยขับรถพาไปหมอชิต จำนวนผู้โดยสารที่มารอเดินทางเหมือนกันมีเยอะจนทำให้กว่าจะได้ที่จอดรถก็ต้องวนอยู่หลายนาที แต่โชคดีว่าพวกเราคาดการณ์ไว้ก่อนแล้ว ทำให้ยังพอมีเวลาเหลือพาหว้าไปกินข้าวเย็นในศูนย์อาหารก่อนได้

"เดี๋ยวถึงขนส่งที่โน่นเมื่อไหร่โทรมาบอกพี่ด้วยนะ ว่าแต่อยากซื้อขนมอะไรไปกินบนรถอีกหรือเปล่า?"

ผมถามขณะที่พวกเราเดินออกจากศูนย์อาหารเพราะใกล้จะได้เวลาไปขึ้นรถเต็มที หว้ามองไปทางร้านเซเว่นที่คนแน่นเอี้ยดแล้วก็ย่นจมูก แต่พอหันไปทางร้านโดนัทซึ่งตั้งอยู่ตรงกันข้ามก็ทำตาวิบวับ

"หว้าขอเป็นโดนัทละกัน คิวไม่ค่อยยาวดีด้วย พี่เป้ขอเงินหน่อยครับ"

ท้ายประโยค แทนที่จะหันมาขอเงินผม เจ้าน้องชายดันหันไปทางเป้แล้วก็แบมือขอค่าโดนัทอย่างคล่องปากจนผมต้องรีบปราม

"หว้า! ไปขอพี่เขาแบบนั้นได้ยังไง!? เงินพี่ก็มี เจ้าเด็กบ้านี่!"

หว้าทำเสียง 'ชะอุ้ย' เบาๆ ก่อนจะหันมายิ้มแหยๆ แต่พอผมจะหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมานับเงินให้ เป้ก็ยกมือมาห้ามไว้

"เอ้านี่ แล้วก็ซื้อมาทั้งกล่องนั่นแหละ จะได้เอากลับไปฝากพ่อกับแม่เขาด้วย"

หว้าเห็นธนบัตรสีม่วงในมือเป้ก็รีบพนมมือรับและฉีกยิ้มกว้าง "ขอบคุณคร้าบพี่เป้ แล้วพี่วิวจะเอาโดนัทด้วยป่าวหว้าจะได้ซื้อให้?"

ผมส่ายหน้าเพราะไม่ค่อยชอบกินของหวาน พอคล้อยหลังเจ้าน้องชายแล้วจึงค่อยหันไปหาคนที่ยืนอยู่ข้างๆ

"อย่าตามใจหว้านักสิเป้ ตั้งแต่น้องมาอยู่กรุงเทพด้วยเป้ก็ช่วยออกค่านู่นค่านี่ให้เยอะแล้วนะ"

ผมเอ่ยท้วงอย่างเกรงใจ เพราะระหว่างปิดเทอมมีหลายครั้งที่พวกเราไปกินข้าวหรือไปเที่ยวต่างจังหวัดใกล้ๆ ด้วยกันสามคน และบ่อยครั้งที่เป้เป็นคนควักกระเป๋าให้เวลาหว้าเรียกร้องอยากกินอะไรที่ผมคิดว่าฟุ่มเฟือยเกินเหตุ

"ไม่เป็นไรหรอก น้องไม่ได้มาบ่อยนี่ อีกอย่างก็ถือว่าฉลองที่ได้ส่ง กขค. กลับบ้านสักทีไง"

เป้พูดแล้วหันมายิ้ม ผมเลยได้แต่ยิ้มตอบอย่างระอา จริงๆ ก็พอจะดูออกว่าเป้ก็คงหมั่นไส้หว้าเหมือนกันที่มาแย่งความสนใจไประหว่างปิดเทอม แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อนั่นก็น้องชายผมทั้งคนที่นานๆ ครั้งจะได้เจอกันนี่นา

พวกเรายืนรอไม่นานหว้าก็เดินกลับมาพร้อมกับถุงใส่โดนัทกล่องโต เจ้าตัวดียิ้มแฉ่ง แต่พอจะเดินนำพวกผมไปที่ชานชาลา ผมก็กระแอมแล้วคว้าแขนน้องชายเอาไว้

"หว้า ลืมอะไรไปหรือเปล่า?"

คนถูกถามทำหน้าเหลอหลา "หา? ไม่มีนี่พี่วิว? กระเป๋าหว้าก็มีแค่สองใบ ก่อนออกจากห้องก็เช็คว่าเอามาทุกอย่างแล้วนี่นา”

หว้าตอบพลางหันมองกระเป๋าสะพายบนหลังสลับกับกระเป๋ามีล้อลากอีกใบที่ผมช่วยถือ จากนั้นก็เงยหน้าทำตาซื่อจนผมอยากจะเขกกะโหลกให้เสียจริงๆ

“เงินทอนที่ต้องคืนพี่เป้ล่ะ? โดนัทกล่องนี้มันคงไม่ได้ราคาห้าร้อยหรอกนะ?”

พอโดนผมทวงถามแทนเจ้าของเงิน หว้าก็หัวเราะแหะๆ แล้วกลอกตาไปมา ท้ายที่สุดก็ยอมควักเงินทอนส่งคืนให้เป้แต่โดยดีด้วยสายตาเขม่นนิดหน่อย ส่วนคนที่รับเงินคืนไปก็ยิ้มมุมปากเหมือนสาแก่ใจนักหนา บางทีผมก็งงกับสองคนนี้เสียจริงๆ เพราะบางครั้งก็เหมือนจะเข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย แต่บางทีก็ดูเหมือนไม่กินเส้นกันอย่างไรบอกไม่ถูก

พวกเราสามคนเดินต่อไปยังชานชาลาซึ่งรถบัสของหว้าเพิ่งเข้าเทียบจอด หลังจากเอากระเป๋าใบใหญ่ให้พนักงานใส่ใต้ท้องรถ หว้าก็เดินเข้ามากอดลาผมแน่นๆ ผมเลยกอดตอบแล้วก็ตบไหล่เบาๆ

“กลับบ้านไปก็ตั้งใจเรียนด้วยล่ะเรา แล้วเดี๋ยวค่อยเจอกันตอนปิดเทอมคราวหน้า”

“ครับๆๆ พี่เป้ ผมไปแล้วนะ ฝากดูแลพี่ผมด้วย”

“รู้แล้วล่ะน่า ไอ้ตัวยุ่ง”

หว้าหันไปไหว้ลาเป้แล้วพูดฝากฝังผมเสร็จสรรพ แต่ประโยคโต้ตอบของทั้งสองคนทำให้ผมขมวดคิ้วอย่างสงสัย หว้าเหลือบมาเห็นสายตาผมก็สะดุ้งนิดหน่อยก่อนจะยิ้มแป้น

“แหม หว้าก็ฝากฝังพี่ชายกับเพื่อนสนิทของพี่ไง เรื่องปกติไม่ใช่เหรอพี่วิว งั้นหว้าไปก่อนละนะ เดี๋ยวถึงบ้านเมื่อไหร่จะโทรมาหา บ๊ายบายยยย”

หว้าบอกลายาวเหยียดก่อนจะรีบเผ่นขึ้นรถพร้อมถุงโดนัท พอได้นั่งที่ซึ่งจองไว้ติดหน้าต่างก็โบกมือให้พวกผมหย็อยๆ ผมเลยได้แต่โบกมือตอบพลางยิ้มอย่างเอือมๆ กับพฤติกรรมทะลึ่งทะเล้น จนกระทั่งผู้โดยสารมากันครบและคนขับถอยรถออกจากท่า ผมกับเป้จึงได้เวลากลับหอกันบ้าง

“ในที่สุดก็ส่งไอ้ตัวแสบกลับบ้านไปซะได้ คืนนี้เป้จะได้กลับไปนอนห้องวิวซักที”

เป้เอ่ยขึ้นระหว่างพารถออกจากลานจอด ผมเลยหันไปแกล้งถามด้วยความหมั่นไส้ “อะไรเป้ ห้องนอนกับเตียงเป้ที่บ้านยังออกจะใหญ่น่านอนกว่าที่หออีก”

เนื่องจากพอขึ้นปีสี่เป็นต้นมา ผมก็เริ่มได้ไปทำความรู้จักกับครอบครัวของเป้บ้าง ทำให้ได้เห็นว่าบ้านของหมอนี่ใหญ่กว่าบ้านผมที่ต่างจังหวัดแค่ไหน นอกจากนี้ยังมีแม่บ้านคอยทำความสะอาดให้เป็นประจำด้วย ไม่ว่าจะมองยังไงก็น่าจะอยู่สบายกว่าห้องแคบๆ ของผมตั้งเยอะ

“ห้องกับเตียงใหญ่กว่า...แต่นอนที่บ้านแล้วไม่มีคนให้กอดนี่นา”

ผมฟังข้ออ้างแล้วได้แต่หัวเราะ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เข้าใจที่เป้พูด เพราะตั้งแต่เราคบกันมาและเป้มาค้างที่ห้องบ่อยๆ ผมก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าถูกทำให้คุ้นเคยกับการมีคนนอนกอดไปโดยปริยาย ทั้งที่ถ้าหากเป็นเมื่อสมัยก่อนที่ผมยังอยู่คนเดียวล่ะก็ ผมคงไม่มีทางคิดว่าวันหนึ่งจะชินกับการมีใครมานอนข้างๆ แทบทุกคืนแบบนี้แน่ๆ

เส้นทางที่เป้เลือกใช้ทำให้พวกเราขับรถกลับมาถึงหอในเวลาไม่นานนัก พอจอดรถแล้วคนขับก็เดินลงไปหยิบกระเป๋าใส่เสื้อผ้าใบย่อมที่ใส่ไว้ท้ายรถออกมา เพราะก่อนหน้าที่หว้าจะมาอยู่ด้วยนั้นผมเคยขอให้เป้เก็บของบางส่วนกลับไปไว้ที่บ้านก่อน พอวันนี้ได้ส่งน้องชายผมกลับต่างจังหวัดแล้ว พ่อคุณชายก็คงหมายมั่นจะกลับมาเคลมพื้นที่ของตัวเองคืนอย่างเต็มที่เลยกระมัง

หลังจากขึ้นลิฟต์มาถึงที่ห้อง เป้ก็ทำอย่างที่ผมคิดจริงๆ คือหยิบของในกระเป๋าออกมาจัดวางตรงที่ที่เคยอยู่ ไม่ว่าจะเสื้อผ้าสำหรับใส่เวลามาค้าง ผ้าขนหนู แปรงสีฟัน อุปกรณ์ล้างหน้าและโกนหนวด รวมทั้งของอย่างอื่นที่ผมไม่ใช้แต่พ่อคุณชอบใช้อย่างเช่นน้ำหอมหรือแว็กซ์แต่งผม ยังดีที่ผมเคยประกาศไว้ว่าห้ามสูบบุหรี่ในห้องไม่งั้นสงสัยคงมีที่เขี่ยบุหรี่มาด้วยแหง ถ้าหากใครมาถามผมว่าเป้สำอางไหม ผมก็คงตอบว่าอยู่ในระดับปกติสำหรับผู้ชายที่ชอบดูแลตัวเองทั่วไป เพียงแต่สำหรับผมที่ไม่ใช้ของพวกนี้ บางทีก็แอบคิดเหมือนกันว่าตานี่ก็ฟุ่มเฟือยใช่ย่อย

ผมเดินไปช่วยหยิบเสื้อผ้าของเป้ออกจากกระเป๋าเพื่อเก็บเข้าตู้ เพราะถ้าปล่อยให้เก็บเอง บางทีพ่อคุณชายก็ไม่ค่อยสนใจว่าไอ้ที่แขวนไปน่ะมันแทรกกับเสื้อผ้าฝั่งผมจนปนกันมั่ว ระหว่างที่ผมกำลังเรียงเสื้อผ้าที่แขวนแล้วให้เป็นระเบียบ เป้ที่เพิ่งเอาอุปกรณ์เสริมความหล่อทั้งหลายไปเก็บในห้องน้ำก็เดินมากอดเอวผมจากด้านหลังแล้วก้มลงฝังจมูกตรงซอกคอแรงๆ

“ยังไม่ต้องจัดให้เสร็จวันนี้ก็ได้วิว เดี๋ยวเป้ยังต้องมาทำห้องรกอีกเยอะ”

ก็ยังดีที่รู้ตัว...ผมคิดพลางทำเสียงหึขึ้นจมูก เป้เลยรัดเอวผมแน่นขึ้นเหมือนมันเขี้ยวจนผมหัวเราะ

“เรื่องทำรกนี่ชินมานานแล้วล่ะ ว่าแต่เป้อยากไปอาบน้ำก่อนมั้ย? ตัวเหนียวเหงื่อไปหมดเลยนี่ เดี๋ยวอาบเสร็จแล้ววิวนวดหลังให้”

ผมเสนอพลางหันไปตบไหล่เป้เบาๆ เจ้าเด็กโข่งตัวโตเลยทำตาเป็นประกายระยับ เพราะถึงจะรู้ว่าผมนวดเป็น แต่ส่วนใหญ่แล้วเป้จะเป็นคนมาอ้อนให้ผมนวดให้มากกว่าที่ผมจะเสนอตัวเอง

“อุตส่าห์ยอมเป็นเด็กดีกลับไปนอนบ้านมาทั้งเดือน วิวให้รางวัลแค่นวดเองเหรอ?”

เอากับเขาสิ ยังจะมีการมาต่อรองอีกแน่ะ แต่อย่างน้อยเป้ก็รู้จุดประสงค์ของผมแหละนะว่าเพราะอยากขอบคุณเรื่องนั้น

“ไม่รู้ล่ะ ตกลงจะให้นวดให้หรือเปล่า ถ้าไม่รีบไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้จะมาว่าที่เปลี่ยนใจทีหลังไม่ได้นะ”

ผมขัดขึ้นเพราะรู้สึกว่ามือใหญ่เริ่มจะมารุ่มร่ามอยู่แถวๆ หลังกับสะโพก เป้เลยหัวเราะก่อนจะยอมปล่อยมือแบบไม่ค่อยเต็มใจ “ได้ไง นานๆ ทีวิวจะออกปากเองแบบนี้ ขืนพลาดก็เสียดายแย่สิ”

เจ้าเด็กโข่งรีบชักเท้าหนีผมที่ทำท่าจะย่ำลงกระทืบแล้วผลุบเข้าไปในห้องน้ำ แต่ก็ยังได้ยินเสียงหัวเราะแว่วออกมา ผมเลยได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆ ก่อนจะหันไปเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้ต่อให้เสร็จ

เป้ใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก็เปิดประตูออกมา ทั้งเนื้อทั้งตัวมีผ้าขนหนูพันเอวอยู่ผืนเดียว เผยให้เห็นแผงอกกว้างกับช่วงขาแข็งแรงที่เพิ่งซับน้ำออกไปหมาดๆ ผมเลยบอกให้ไปนอนรอบนเตียงระหว่างที่ผมล้างมือกับเท้า เพราะเวลานวดผมจะนวดให้แบบจริงจัง แต่นอกจากคนในบ้านกับเพื่อนสนิทจริงๆ ก็ไม่ค่อยมีใครรู้หรอกว่าผมนวดเป็นเนื่องจากย่าเคยพาไปเรียนตอนเด็ก จะว่าไปผมก็ไม่ค่อยได้นวดให้ใครนานแล้วจนกระทั่งเป้กลับไปช่วยสอนยูโดให้รุ่นน้องแล้วกลับมาบ่นว่าเมื่อยนี่แหละ

เมื่อผมออกมาจากห้องน้ำอีกทีก็พบว่าเป้นอนคว่ำรออยู่บนเตียงแล้ว บนสะโพกมีผ้าขนหนูคลุมอยู่ ส่วนไฟดวงใหญ่ในห้องก็ถูกปิดและเหลือเพียงโคมไฟตรงหัวเตียงสำหรับให้ความสว่าง ผมเลยเปิดตู้เพื่อหยิบกางเกงเลมาเปลี่ยนใส่แทนกางเกงยีนส์ จากนั้นก็เดินเข้าไปแตะข้อเท้าเป้เบาๆ เป็นสัญญาณว่าจะนวดแล้ว และเริ่มด้วยการลงน้ำหนักฝ่ามือไปบนเท้าทั้งสองข้าง ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนการกดน้ำหนักไปตามท่อนขาให้สูงขึ้นเรื่อยๆ

"อืม..."

เป้ส่งเสียงครางในคออย่างสบายตัวเมื่อผมดึงผ้าเช็ดตัวออกและเลื่อนฝ่ามือผ่านสะโพกขึ้นไปถึงช่วงเอว พอถึงแผ่นหลังที่รู้สึกว่ากล้ามเนื้อขมวดจนแข็ง ผมก็ใช้ข้อนิ้วกดลงเพื่อช่วยคลายเส้นพลางก้มลงถาม

"เส้นตึงจังเลยเป้ ช่วงนี้ฝึกงานหนักเหรอ?"

เนื่องจากพวกเราฝึกงานช่วงปิดเทอมกันคนละที่ ผมจึงไม่ค่อยรู้ละเอียดนักว่างานของเป้ต้องทำอะไรเยอะแค่ไหน คนที่กำลังถูกนวดเลยตอบเสียงงึมงำเพราะซบหน้าอยู่บนท่อนแขน

"ก็วันหยุดบางวันเป้เข้าไปช่วยสอนยูโดให้รุ่นน้องด้วยไง พอไม่ได้มาให้วิวนวดเป็นเดือนก็เลยเส้นยึดน่ะสิ"

หาเรื่องกันหน้าตาเฉยเลยแฮะ...ผมคิดยิ้มๆ พลางกดฝ่ามือไปตามแผ่นหลังกว้างซึ่งอัดแน่นด้วยกล้ามเนื้อแกร่งที่มองกี่ครั้งก็ยังอิจฉา เสียงครางในคออย่างพอใจดังเป็นระยะจากร่างสูงใหญ่ กระทั่งผมนวดขึ้นไปถึงต้นคอแล้ว จึงค่อยวางแขนลงคร่อมไหล่เป้ไว้แล้วเลื่อนตัวลงนอนทับ

"ขอบคุณที่ช่วยดูแลหว้านะเป้"

ผมเอ่ยพลางแนบหน้าลงบนแผ่นหลังคนที่นอนคว่ำอยู่ใต้ตัวเองเบาๆ เป้ยิ้มแล้วดึงมือผมข้างที่วางอยู่บนไหล่ไปจับยึดไว้หลวมๆ

"ก็น้องชายคนเดียวของวิวทั้งคนนี่ ขืนไม่เอาใจไว้ก่อนเดี๋ยวเป้ก็ลำบากทีหลังสิ"

ผมหัวเราะเมื่อเป้ดึงมือผมข้างนั้นไปจูบ ผมเลยเลื่อนตัวขึ้นไปแนบริมฝีปากบนขมับของเป้ที่ผมเริ่มยาวแล้วกระซิบถาม

"อืม...นวดหลังเสร็จแล้ว เป้จะให้นวดข้างหน้าด้วยมั้ย?"

ผมถามพลางใช้ปลายนิ้วเสยผมบนหน้าผากเป้ที่ยาวจนเกือบปิดตาขึ้นให้ พ่อคุณชายเลยหรี่ตามองผมแล้วก็ยิ้มมุมปาก ส่วนนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มไม่ต้องพูดถึง เวลากำลังคิดอะไรทะลึ่งๆ ล่ะก็ฉายออกมาทางสายตาหมดไม่เคยเก็บไว้หรอก

"ถ้าเป้ขอมากกว่านวดได้ไหมล่ะ?"

ผมแกล้งทำหน้าใช้ความคิดพลางยันตัวลุกขึ้น "พรุ่งนี้วันหยุด…ก็...ไม่น่าจะมีปัญหามั้ง?"

พอได้ยินคำตอบเท่านั้น พ่อเจ้าประคุณก็พลิกตัวขึ้นนั่งแล้วดึงผมเข้าไปถอดเสื้อทันที แต่ผมก็ไม่ได้ขัดขืนเพราะตั้งใจไว้แล้วว่าคืนนี้จะให้ ‘รางวัล’ ที่เป้อุตส่าห์ทำตัวดีมาตลอดช่วงปิดเทอมเสียหน่อย

"นานๆ ทีหว้ามาก็มีข้อดีเหมือนกันแฮะ"

เป้พูดไปพลางก้มลงไซ้คอผมที่ถูกถอดเสื้อแล้วไปพลาง ผมเลยหัวเราะเพราะรู้ดีว่าคนพูดหมายถึงการที่นานทีปีหนผมถึงจะยอมเอาใจก่อน แต่นั่นก็เพราะปกติเป้จะชอบเข้ามาอ้อนก่อนประจำจนผมแทบไม่ต้องเป็นฝ่ายเริ่มต่างหาก

"ถ้าชอบจะบอกให้หว้ามาอยู่ด้วยบ่อยๆ ก็ได้นะ"

ผมแกล้งแหย่ขณะเจ้าตัวเลื่อนริมฝีปากลงไล้ปลายลิ้นบนยอดอก คนถูกถามเลยผละริมฝีปากออกนิดหนึ่งก่อนจะทำหน้ายุ่ง "อย่าดีกว่า นานๆ ทีค่อยมาแหละดีแล้ว พอไอ้ตัวแสบป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ แล้วเป้ทำอะไรไม่สะดวกเลย"

เป้พูดก่อนจะดันผมให้นอนลง ขณะเดียวกันก็ช่วยดึงกางเกงออกจนพ้นจากขาและทาบตัวตามลงมา ผิวกายเปลือยเปล่าของเราจึงสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิของกันและกัน เช่นเดียวกับความเปลี่ยนแปลงของร่างกายที่แนบชิด โดยตลอดเวลาเป้ไม่ละมือออกจากการฟอนเฟ้นไปทั่วร่างของผมเลย เช่นเดียวกับนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่แทบจะไม่ละจากนัยน์ตาของผมเหมือนกัน

แววตาที่ทอดมองมาแน่วนิ่งโดยไม่ปิดบังความปรารถนาทำให้ผมเริ่มเขิน แต่เพราะตั้งใจจะตามใจเป้อยู่แล้ว รวมทั้งอยากขอโทษที่ทำตัวเย็นชาไปหน่อยระหว่างที่หว้ามาอยู่ด้วย ผมเลยจูบบนคางที่เริ่มสากนิดๆ และยกสะโพกขึ้นให้ร่างกายท่อนล่างบดเบียดกัน ร่างสูงใหญ่ส่งเสียงคำรามต่ำเมื่อผมลดมือข้างหนึ่งลงโอบกระชับความแกร่งร้อนและลูบไล้ขึ้นลงเบาๆ ก่อนเจ้าตัวจะก้มลงประทับริมฝีปากและเลื่อนมือลงทำอย่างเดียวกันบนส่วนอ่อนไหวของผม

เสียงหอบหายใจของเราทั้งคู่ดังก้องในความสลัว ริมฝีปากอุ่นของเป้ดูดดุนลิ้นผมอย่างแรงจนแทบชา และโดยไม่รู้ตัว เป้ก็จับขาของผมแยกออกและรั้งสะโพกให้ขึ้นไปทาบบนหน้าขา ผมสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงความร้อนรุ่มที่กำลังดุนบริเวณร่องสะโพกอย่างคุกคาม และแม้จะรู้ดีว่านี่ออกจะลัดขั้นตอนไปหน่อยในเมื่อเราไม่ได้มีอะไรกันมาเกือบสามอาทิตย์นับตั้งแต่วันที่เป้พาไปคอนโด แต่ผมก็ไม่ต้องการขัดจังหวะอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านด้วยการเตือนว่าควรหรือไม่ควรทำอะไร จึงเพียงกระหวัดแขนรอบลำคอแกร่งแน่นพร้อมกับกระซิบเสียงพร่าเมื่อเป้ยอมปล่อยริมฝีปากผมให้เป็นอิสระในที่สุด

“รอบนี้เป้ทำก่อน แต่เดี๋ยวรอบหลังวิวขึ้นให้เองนะ”


++------++


วันต่อมา กว่าพวกเราจะตื่นมาอาบน้ำกันก็เกือบเที่ยงเพราะเมื่อคืนเข้านอนดึกมาก และเนื่องจากทั้งผมทั้งเป้ต่างหลับเป็นตายทั้งคู่ จึงไม่มีใครรู้เลยว่าหว้าโทรหาผมตั้งหลายรอบและฝากเมสเสจไว้ด้วย ผมเลยรีบโทรกลับไประหว่างที่เป้ขอตัวลงไปสูบบุหรี่ข้างล่าง เนื่องจากตอนนี้ผมห้ามไม่ให้สูบบนห้องเด็ดขาดแล้ว

“ไงหว้า ถึงบ้านแล้วเหรอ?”

“โอ้ย มาถึงตั้งแต่เช้าแล้ว ก็พี่วิวบอกให้โทรหาตอนถึงขนส่ง แต่หว้าโทรไปตั้งหลายทีก็ไม่รับเลยส่งเมสเสจไปให้ไง”

“อืม ขอโทษที เมื่อคืนพี่นอนดึกไปหน่อย”

ผมตอบพลางเดินไปหน้ากระจกและใช้นิ้วสางผมที่ยังชื้นนิดๆ พอให้หายยุ่ง เนื่องจากผมไว้ผมสั้นกว่าเป้มาก บางทีไม่ต้องใช้หวีก็จัดให้เป็นทรงได้แล้ว แต่แล้วเสียงหัวเราะจากปลายสายก็ทำให้ผมขมวดคิ้ว

“อะนะ ถ้างั้นหว้าไม่กวนแล้วดีกว่า แค่จะบอกให้พี่วิวรู้ว่ากลับถึงบ้านปลอดภัยครบสามสิบสองดีเท่านั้นแหละ งั้นฝากบอกพี่เป้ด้วยว่าถ้าเร็วๆ นี้มีโอกาสหว้าจะไปหาพี่วิวอีก”

ผมตอบรับในคออย่างงงๆ แต่ยังวางสายได้ไม่ถึงนาทีเป้ก็โทรเข้ามา ผมเลยกดรับพลางเดินออกไปที่ระเบียง เพราะรู้ว่าเป้คงจะสูบบุหรี่อยู่แถวๆ รถซึ่งจอดตรงลานด้านล่าง

“มีอะไรเหรอเป้?”

ผมตอบพลางโบกมือให้จากบนระเบียง เป้เลยโบกมือข้างที่ไม่ได้ถือโทรศัพท์ตอบ “เป้หิวแล้วล่ะ ออกไปหาอะไรกินกันดีกว่า ตลาดน้ำที่เคยไปตรงแถวๆ บ้านเพื่อนวิวโอเคมั้ย?”

“เอาสิ ของกินเยอะดีเหมือนกัน งั้นรอแป๊บนึงเดี๋ยวลงไป”

ผมวางสายแล้วหันไปหยิบกางเกงขาสั้นสามส่วนจากในตู้มาใส่ เนื่องจากช่วงนี้อากาศประเดี๋ยวก็แดดออกประเดี๋ยวก็ฝนตก ขืนใส่กางเกงขายาวไปแล้วเจอหล่มโคลนจะเลอะเทอะเสียเปล่าๆ หลังจากลงไปที่รถแล้วผมก็หันไปชวนเป้คุย

“เมื่อกี้โทรคุยกับหว้า หว้าบอกว่าถ้าเร็วๆ นี้มีโอกาสจะลงมาหาใหม่ด้วย”

เป้ซึ่งกำลังขับรถไปพลางดึงสายเข็มขัดนิรภัยมาคาดทำหน้ามุ่ย “เพิ่งจะกลับไปถึงบ้านวันนี้เองนี่ ไม่ต้องรีบกลับมาอีกเร็วๆ นี้ก็ได้”

ผมฟังแล้วก็หัวเราะ “อะไรกันเป้ ตอนไปไหนด้วยกันสามคนก็เห็นออกจะเข้ากันได้ดีนี่นา”

“เฉพาะเวลาที่วิวอยู่ด้วยน่ะสิ นี่ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นน้องชายวิวเป้ก็ไม่ใจดีด้วยขนาดนั้นหรอก”

ผมเหลือบมองคนพูดแล้วก็ยิ้ม เพราะถ้าออกปากถึงขนาดนี้ก็แปลว่าเจ้าตัวคงอึดอัดขัดใจพอสมควรทีเดียว ตอนรถติดไฟแดงผมเลยยืดตัวไปหอมแก้มให้ทีนึง

“ถ้างั้นวิวขอบคุณแทนหว้าด้วยก็แล้วกัน น้องยังเด็กอย่าไปถือสาเลย”

เป้หันมามองหน้าผม จากนั้นก็รั้งไหล่ผมเข้าไปหอมแก้มคืน “แต่เป้ให้วิวทำแบบเมื่อกี้ได้คนเดียวนะ ส่วนไอ้ตัวแสบน่ะไม่ต้อง เก็บไว้ที่บ้านอย่างนั้นแหละดีแล้ว”

ผมฟังแล้วได้แต่หัวเราะอีก ไม่รู้จะเห็นใจหรือหมั่นไส้คนพูดดี แต่ก็เพราะสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่แสดงออกว่าเป้ยอมตามใจผมแค่ไหนนี่แหละ ที่ทำให้ได้รู้ว่าผมก็เอาแต่ใจตัวเองเหมือนกัน ดังนั้นในบางเรื่องผมจึงควรอะลุ้มอล่วยให้เป้บ้าง

“ก็คงไม่ได้เจอกันจนอีกจนกว่าจะปิดเทอมคราวหน้านั่นแหละ พอถึงตอนนั้นเป้ก็เตรียมตัวไว้หน่อยแล้วกัน”

พ่อคุณชายฟังแล้วทำเสียงเดาะลิ้น พอไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียวก็ออกรถแล้วดึงมือขวาผมไปกุม

“ว่าแต่เมื่อคืนยังไม่ทันหายเมื่อยเลย สงสัยคืนนี้เป้ต้องให้วิวนวดให้อีกรอบซะล่ะมั้ง”

เป้พูดพลางใช้นิ้วโป้งไล้หลังมือผมไปมาจนจั๊กจี้ ผมเลยตอกกลับยิ้มๆ อย่างรู้ทัน

“ไอ้ทะลึ่ง”

ผมว่าก่อนจะหันไปเท้าศอกแล้วมองทิวทัศน์นอกหน้าต่าง แต่หูยังได้ยินเสียงเป้หัวเราะในคอแม้จะไม่หันไปมอง ถึงกระนั้นก็รู้ดีว่าคืนนี้คงไม่พ้นได้มีการฉายซ้ำเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อคืนแน่ๆ ซึ่งก็คงช่วยไม่ได้เพราะผมเองก็ไม่ค่อยอยากขัดใจคุณชายเขาเท่าไหร่

เพราะถึงยังไง....นั่นก็คือเป็นวิธีแสดงความในใจของผมที่เป้ชอบที่สุดแหละนะ...



++--- End รางวัลของความอดทน ---++



A/N: เขียนไปก็จะจุกน้ำตาลไป ไม่รู้คนอ่านเบื่อเป้-วิวหรือยังนะคะเนี่ย (แต่ยังมีคนถามหาอยู่ ก็เลยยังเขียนอยู่ ^^”) สำหรับเนื้อหาของตอนนี้กะจะเขียนนานแล้วเพื่อส่งท้ายการปิดเทอมให้น้องหว้า ไม่งั้นจะกลายเป็นว่าสิงอยู่ห้องวิวไปเรื่อยๆ แล้วเป้ไม่ได้กลับมานอนด้วยสักที จริงๆ เขียนตอนนี้ไปก็รู้สึกผิดกับ “แค่สบตา ก็รู้ว่ารัก” เหมือนกัน แต่เพราะเรื่องนั้นใกล้จบแล้ว อยากรวบรวมสติสตังให้ดีๆ จะได้ไม่เขียนออกมาแล้วขัดใจทีหลัง ระหว่างนี้เลยเขียนแต่เรื่องที่จบในตอนออกมาก่อน ไว้ปิดเทอม ป.โท เมื่อไหร่คงได้มาต่อคุณเชษฐ์กับภัทรให้ถึงตอนจบเสียที ระหว่างนี้ถ้ามีแรงปั่นเรื่องจบในตอนอีกจะเอามากำนัลให้ค่ะ

ปล. 1 ตามเวลาในเรื่องตอนนี้ วิวยังไม่ระแคะระคายว่าน้องหว้ารู้เรื่องที่เป็นแฟนกับเป้ตั้งนานแล้วค่ะ แค่นึกว่าเป้ไม่ชอบใจที่น้องชายมาแย่งห้องไปเฉยๆ (ส่วนพอรู้แล้วจะเป็นยังไง อูย...ไม่กล้าคิด)

ปล. 2 ชื่อตอนคราวนี้ง่อยมาก รู้ตัว...ไว้จะไปหัดคิดชื่อตอนคราวหน้าให้ดีกว่านี้นะค้า กระซิก





Create Date : 11 กันยายน 2554
Last Update : 11 กันยายน 2554 19:07:42 น. 18 comments
Counter : 1318 Pageviews.

 
ชอบคู่นี้ค่ะ รักกันแบบพอดี พอดี มีงอนบ้าง เหวี่ยงบ้างนิดๆพอให้รู้ว่าหวง ว่ารัก...น่ารัก ^^...แต่...วู้ววววว....นานๆได้อ่านบทรักแบบให้จิ้นเอาเองอย่างนี้เขินแฮะ...


โดย: Moddy IP: 58.9.78.130 วันที่: 11 กันยายน 2554 เวลา:20:45:56 น.  

 
มีนิมิตว่าจะได้อ่าน....แล้วก็ได้จริงๆด้วย^^
อ๊าย~~ มีความสุขทที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดด ใครจะเบื่อเป้วิวได้กันค่ะ ออกจะน่ารักน่าหลงขนาดดดดดดดด ฮิฮิ

เอาล่ะ! ได้ชาตพลังเตรียมพร้อมรับศึกวันพรุ่งนี้แล้ว ขอบคุณมากๆเลยนะคะ

ว่าแต่...กว่าจะปิดเทอมอีกนานมั้ย TOT คิดถึงคุณเชษฐ์หนูภัทรจนเหี่ยวแห้งหมดแล้ว
(เอ้อ...แต่วันนี้หายเหี่ยวหน่อยเพราะมีเป้กับวิวมาทำอิ๊อ๊ะน่าร๊ากให้ย้อมใจ ^^)

รออยู่น้า~~
ป.ลิง อยากอ่านตอนพิเศษเยอะๆๆๆๆๆ (ฮิฮิ แอบโลภมากนะเนี่ย bellbombน่ารัก คงไม่ว่าหรอกเนอะ ^3^)


โดย: SK26 IP: 58.9.14.165 วันที่: 11 กันยายน 2554 เวลา:22:37:55 น.  

 
โห้ยยย คุณรินขาาาาาาา ใครจะไปเบื่อเป้วิวลง มีแต่ชอบมากๆ อยากอ่านเรื่อยๆ ฮาาา
น่ารักขนาดนี้ อ่านไปยิ้มไป เขินไป จ๊ากกกก เป้น่ารัก ชอบโมเม้นท์ เป้วิวกุ๊กกิ๊ก
ยิ่งตอนนี้วิวอ้อนเป้ก่อน โฮกมากกกกกกกกก คุณชายนี่ก็หื่นออกหน้าออกตามากกกก
ซึ่งปกติก็ออกหน้าออกตาอยู่แล้ว เจอวิวอ้อนเข้าไป ถึงขั้นมีการขอเบิ้ล ก๊าก !
เวลาเป้พูดจาเอาใจวิว มันช่างเป็นชั่วโมงกรุบกริบเหลือหลาย อิอิ อ่านเท่าไหร่ก็ไม่พอ

รีเควสขอให้วิวอ้อนเป้อีกนะค่ะ ชอบอ่ะ ฮาาาาา


โดย: Ichigolady IP: 58.11.29.75 วันที่: 11 กันยายน 2554 เวลา:23:11:17 น.  

 
ไม่เคยเบื่อเป้กับวิวเลยคะ
ชอบมากๆ
และตอนนี้ก็หวานซะ
เลยคิดเล่นๆ แต่ทำจริงๆก็ได้นะคะ
ให้ช่วยเขียนตอนคู่นี้งอนกันบ้าง
เอาให้ขมกันไปเลย แล้วค่อยหวาน

ไปแหละจะโดนอะไรเขวี้ยงใส่ไหมเนี่ย


โดย: unoony IP: 58.9.48.60 วันที่: 11 กันยายน 2554 เวลา:23:55:23 น.  

 
ยังคิดถึงเป้กับวิวอยู่เสมอ เหมือนเป็นเพื่อนสนิทกะเราไปแล้ว ยังอยากรู้ว่าเขาจะมีชีวิตอยู่กันยังงัยต่อ เหมือนเพื่อนบ้านรั้วติดกัน ก็คอยแอบสอดส่อง (โรคจิตว่ะ 555) อยากเห็นเป้หึงแบบจริง ๆ จัง ๆ มั่งน้า คงน่าดูพิลึก 555 ไม่ใช่แค่หวงแบบหวงกับพี่ศิลป์อ่ะ ถือเป็นการเช็คเรตติ้งวิวสักหน่อยอ่ะ ^^!


โดย: mickii IP: unknown, 202.28.17.5 วันที่: 12 กันยายน 2554 เวลา:8:59:24 น.  

 
อ้ายยยย..หวานน้ำตาลในเลือดพุ่งขึ้นเลยทีเดียว น้องเจ้าเลห์ แฟนก็เจ้าเล่ห์ วิวกว่าจะตามสองคนนี้ทัน ฮ่าๆๆๆ
เรารอเรื่องคุณเชษฐ์กับภัทรจบอ่ะ จะไ้ด้ตามอ่านมันทีเดียว และสัญญาว่าถ้าเรื่องนี้รวมเล่มก็จะตามอุดหนุนเช่่นเคยนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่าาาาาา...^^V


โดย: sunisa IP: 58.137.231.151 วันที่: 12 กันยายน 2554 เวลา:11:58:48 น.  

 
ไม่มีทางเบื่อหรอกค่ะ!!!! ตะโกนบอกดังๆเลย555 นั่งอ่านไปยิ้มไปอย่างมีความสุข งานนี้หวานจนน้ำตาลเรียกพี่เลย... มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องราวที่คุณรินแต่งค่ะ^^
แอบเห็นด้วยกับ คห.4 อยากให้มีงอนกันบ้างจัง แล้วค่อยหวานตบท้ายให้ทะเลหวานไปเลยอะไรแบบนั้น

ที่อยากเม้นท์เยอะๆแต่ไม่รู้จะพิมพ์ยังไงให้หมด...
สู้ๆนะคะทั้งหลายๆเรื่อง เป็นกำลังใจให้ค่ะ


โดย: sine IP: 118.172.215.247 วันที่: 12 กันยายน 2554 เวลา:12:07:04 น.  

 
หวานมากกกกกกก อ่านแล้วน้ำตาลจะขึ้นไหมเนี่ย


โดย: mist IP: 172.19.3.153, 203.170.131.3 วันที่: 12 กันยายน 2554 เวลา:13:58:53 น.  

 
คุณมด - พักหลังนี้เขียนบทรักแบบจัดเต็มไม่ค่อยออกเลยค่ะ (เหรอ?) แต่แบบว่าคู่นี้ก็หวานกันเป็นปกติอยู่แล้ว เลยเขียนแบบเหลือให้ไปจิ้นกันต่อมั่งจะได้ไม่เลี่ยนคนเขียนซะก่อน (แค่นี้ก็คงแทบแย่กันแร้ว)


----------


คุณ SK26 - โอ้ว นิมิตแม่นมาก มีแบบว่าเห็นเลขท้ายสอง-สามตัวล่วงหน้ามั่งไหมอะคะ ถ้าเห็นส่งมาทางนี้มั่งจิ เอิ้กๆๆ XD

ทุกวันนี้เราใช้เวลาเขียนแต่ละตอนนานกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยค่ะ สงสัยอายุมากขึ้นสมองเลยทำงานไม่เต็มที่ (ขาดวิตามินบี?) เขียนไปแก้ไปอยู่นั่น แต่คนอ่านมีความสุขก็ดีใจค่า

สำหรับปิดเทอม...ก็ประมาณต้นๆ ถึงกลางๆ ตุลาคมค่ะ ช่วงนั้นคงพายุเข้าหอบใหญ่ เนื่องจากทั้งสอบปลายภาค + เปเปอร์สามวิชา + สอบคอมพรีฯ ทุกวันนี้ถามตัวเองว่าฉันลงเรียนโททำไม 555+ แต่ว่างเมื่อไหร่จะรีบพาคุณเชษฐ์กับน้องภัทรมาเติมมอยส์เจอร์ไรเซอร์ให้นะคะ จะได้ไม่แห้งเหี่ยว (โอ้ย มุกคนเขียนแต่ละเม็ด ดังแป้กๆๆ ยังกับรีดเม็ดกระถินจากฝักกันทีเดียว)

ตอนพิเศษนี่คงมีมาให้ได้อ่านเรื่อยๆ ละค่ะ ไว้คุณ SK26 มีนิมิตคราวหน้าเมื่อไหร่อาจได้อ่านอีกก็ได้นะ ;d


----------


คุณ Ichigolady - ที่ยังเขียนต่อทุกวันนี้ก็เพราะมีคนขอนี่แหละค่ะ หุหุ จริงๆ แล้วพระเอกของเราก็คล้ายว่าจะ(แอบ)หื่นทุกเรื่องนะ แต่เรื่องนี้พ่อเจ้าประคุณเปิดเผยสุดๆ ยังดีว่าพอจะเก็บอาการบ้างเวลาอยู่ต่อหน้าประชาชี (เอ๊ะ หรือไม่เก็บ?) ยังดีว่าวิวภูมิต้านทานความหวานสูง ไม่งั้นสงสัยทนความช่างหยอดของเป้ไม่ไหวแน่ 5555

ส่วนวิวจะอ้อนเป้อีกไหม...ต้องคอยติดตามกันต่อไป ฮาาาาา


----------


คุณ unoony - ไม่กล้าเขวี้ยงหรอกค่า จริงๆ คู่นี้เคยผ่านโมเม้นต์ (เหมือนจะ) ขมมาแล้วตอนก่อนมีอะไรกันครั้งแรก (มีแค่ในรวมเล่ม) แต่หลังจากนั้นก็เหมือนชิลกันไปเรื่อยซะมากกว่า เพราะหาเรื่องให้งอนกันยากจริงๆ เป้ก็ไม่อยากให้วิวโกรธ ส่วนวิวก็เป็นคนไม่ค่อยใช้อารมณ์ อย่างดีก็เลยจะแค่งอนกันนิดๆ หน่อยๆ ไว้เดี๋ยวจะลองไปแอบสตอล์คดูว่าเขามีเรื่องขมๆ ให้เขียนถึงมั่งไหมนะคะ


----------


คุณ mickii - จริงๆ คุณ mickii อยู่ห้องข้างๆ ห้องวิวนี่เอง 555+ ว่าแต่ถ้าเป้หึงแบบจริงๆ จังๆ จะเป็นไงหว่า คงน่าหวาดเสียวเหมือนกันนิ เอิ้กๆ


----------


คุณ sunisa - เกิดเป็นวิวนี่ลำบากแท้ คนรอบข้างดูจะเจ้าเล่ห์กว่ากันไปเสียหมด แต่ก็น่ารักเพราะยังงี้ละเนอะ (เขียนเองหลงตัวละครเองวุ้ย)

สำหรับคุณเชษฐ์กับภัทร ตอนนี้ภาวนาสุดใจให้เขียนจบได้ปีนี้ค่ะ สปีดเรายิ่งเต่าๆ อยู่ด้วย นักเขียนคนอื่นปีนึงเขียนจบได้เกือบสองเรื่อง แต่ยายคนนี้ต้องสองปีถึงจะหลุดจบไปได้สักเรื่อง ฮ่าๆๆ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค้า~



----------


คุณทราย - ยินดีมากที่ทำให้คนอ่านยิ้ม + มีความสุขค่ะ ^_____^ คงเพราะถ้าเราอารมณ์ไม่ดีจะเขียนไม่ออก แต่พออารมณ์ดีจะเขียนลื่น มันเลยสื่อออกมาในนิยายด้วยละมั้ง ว่าแต่คนอยากเห็นคู่นี้งอนกันเยอะจัง ทำไงดีหว่า...เอิ้กๆๆ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่า ได้มาล้นถังเลย เย้


----------


คุณหยี – แนะนำให้รีบเจาะเลือดตรวจค่าน้ำตาลด่วนค่ะ ก๊ากกกกกก


โดย: bellbomb (Applebee ) วันที่: 12 กันยายน 2554 เวลา:17:33:40 น.  

 
วันนี้งานยุ่งมาก ถึงมากที่สุด T_T
พอกลับถึงบ้าน ก็เปิดเช็คบล็อคของคุณรินเป็นอย่างแรกเลยค่ะ
^
^
พออ่านจบ พูดอะไรไม่ออก นอกจาก "น่ารักอ่ะ" (ช่วยทำเสียงประกอบแบบดีเจบุ๊ีคโกะไปด้วย...) ท่าทางเป้จะอัดอั้นมานานเกือบเดือน พอน้องหว้ากลับไปก็แทบจะรอไม่ไหวกันเลยทีเดียว 555+ พี่แกหื่นได้โล่ห์จริงๆ

เอ่อ..ว่าแต่ตอนที่บอกว่า "แม้จะรู้ดีว่านี่ออกจะลัดขั้นตอนไปหน่อยในเมื่อเราไม่ได้มีอะไรกันมาเกือบสามอาทิตย์" ไอ้ขั้นตอนที่ลัดไปนี่มันยังไงเหรอคะ ต้องให้เจ้าของบล็อคมาเฉลยซะแล้นนนน ใช่ ยืดอก พก __ หรือเปล่าหนอ ^o^


โดย: sherry IP: 223.204.196.35 วันที่: 12 กันยายน 2554 เวลา:22:15:25 น.  

 
ไม่เบื่อหรอกค่ะ ยังรักเป้กะวิวอยู่รอเมื่อไหร่จะออกเล่มต่อซะที แหะๆ^-^

เรื่องตอนนี้น่ารักมากค่ะ
วิวยอมให้เป้อ้อนแบบนี้แถมมีเอาใจอีก
เป้รักตายเลย ถึงหว้าจะมีความดีความชอบแต่เป้คงไม่อยากเห็นหว้าอีกนาน^-^

ช่วงนี้อากาศแปรปรวนมากเลย เดี๋ยวฝนตก
เดี๋ยวแดดจ้าเชียว ยังไงก็ระวังสุขภาพด้วยนะคะ


โดย: porntip IP: 125.26.144.29 วันที่: 13 กันยายน 2554 เวลา:14:03:58 น.  

 
คุณเชอร์รี - เข้าใจฟีลงานยุ่งเลยค่ะ ยิ่งวันไหนโดนตามมากๆ นะ โอย อยากหนีไปอยู่ในห้องน้ำซะจริงๆ T_T (เอ่อ...แต่บางทีก็ทำ 5555)

ตอนนี้เขียนมาเอาใจแม่ยกเป้โดยเฉพาะ เพราะโดนท้วงมาว่าวิวไม่ค่อยเอาใจเป้เลย ก็เหมือนจะประสบความสำเร็จนะคะ อย่างน้อยเป้ก็ได้ตักตวงคืนเต็มอิ่มแถมขอเบิ้ลอีกต่างหาก

ส่วนอะไร ตรงไหนที่ลัดขั้นตอน อันนี้ต้องไปถามคู่ขวัญเอาเอง เพราะคนเขียนก็ไม่รู้ค่ะ 555 XD


----------


คุณ Porntip – เล่มต่อคงยังอีกนานนนนนค่ะ เพราะถึงเอาตอนพิเศษที่มีมารวมกันก็ยังสั้นจุ๊ดอยู่เลย (ไม่นับที่รวมในเล่มแรกไปแล้ว) มองในแง่ดีว่าก็จะได้อ่านตอนพิเศษของคู่นี้ไปเรื่อยๆ แล้วกันเนอะ ^^

สำหรับปิดเทอมคราวนี้ เป้คงเบื่อหน้าหว้าไปอีกนาน แต่ก็น่าเห็นใจ เพราะเป็นน้องแฟนเลยทำอะไรไม่ได้ งานนี้เจ้่าหนูหว้าโชคดีไปเต็มๆ เลย

คุณ Porntip ก็รักษาสุขภาพด้วยเหมือนกันนะคะ


โดย: bellbomb (Applebee ) วันที่: 13 กันยายน 2554 เวลา:15:49:17 น.  

 
น่ารักมากมายสำหรับคู่นี้
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
.........แต่อีตาน้องหว้า ปิดเทอมนานไปหน่อยนะคะ



โดย: ppmay IP: 49.49.150.65 วันที่: 16 กันยายน 2554 เวลา:19:13:39 น.  

 
คุณ ppmay ก๊ากกกกกกก น้องหว้าเป็นเด็กติดพี่ค่ะ นานๆ จะได้มาอยู่กับพี่ชายสักที เลยต้องอยู่ให้คุ้ม XD


โดย: bellbomb (Applebee ) วันที่: 16 กันยายน 2554 เวลา:23:23:37 น.  

 
เจ้าของบล็อคยังไม่นอนเหรอคะ มาตอนคอมเมนต์แฟนๆซะดึกเชียว ^^

nite nite ค่ะ


โดย: sherry IP: 223.204.246.233 วันที่: 17 กันยายน 2554 เวลา:0:05:28 น.  

 
Good morning ค่ะคุณเชอร์รี (อรุณสวัสดิ์กันสายเชียว) เดี๋ยวนี้นานๆ จะได้นอนดึกซะทีค่ะ เห็นคอมเมนต์จากนักอ่านมาเลยต้องตอบซะหน่อย อิอิ


โดย: bellbomb (Applebee ) วันที่: 17 กันยายน 2554 เวลา:10:51:34 น.  

 
อะแฮ่ม…. มาซะช้าเลย หลังจากละเลียดความหวานอยู่เป็นนานสองนาน เราก็มีความในใจมานำเสนอจ้า.....

" พี่เป้ขอเงินหน่อยครับ " ไอ้หว้าเอ๊ย.. ตกลงใครพี่มันว่ะเนี่ย


"ไม่เป็นไรหรอก น้องไม่ได้มาบ่อยนี่ อีกอย่างก็ถือว่าฉลองที่ได้ส่ง กขค. กลับบ้านสักทีไง"
กร๊ากกกก อันนี้แรงกว่า ให้มันได้งี้ซี๊คุณชาย...

“เงินทอนที่ต้องคืนพี่เป้ล่ะ? โดนัทกล่องนี้มันคงไม่ได้ราคาห้าร้อยหรอกนะ?”
คุณชาย : เยสสสสสสสส ให้มันได้งี้ซี๊แฟนกรู
ไอ้ตัวดี : อ๊ากกกกกกกกก ให้มันได้งี้ซี้พี่กรู
พี่แอ๋ว : ป๊าดดดดดดดดด ให้มันได้งี้ซี้ สะใจโว้ย... ( ชั่วโมงนี้เริ่มหมั่นไส้ไอ้ตัวดีแล้ววุ้ย ปรี๊ดดดดดดด ขอเปลี่ยนข้างชั่วคราวคร้ากรรมการ )

“ครับๆๆ พี่เป้ ผมไปแล้วนะ ฝากดูแลพี่ผมด้วย” ฮ่าๆๆๆ ไอ้หว้าเอ๊ย.. ไม่ต้องฝาก คุณชายแกก็ขยันแลขยันดูอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันแล้วม้าง เอ๊ะ... หรือมีความนัยแอบแฝงป่าว....

“ห้องกับเตียงใหญ่กว่า...แต่นอนที่บ้านแล้วไม่มีคนให้กอดนี่นา” อร๊ายยยย แค่กอดอย่างเดียวเหรอคุณชาย

"อืม...นวดหลังเสร็จแล้ว เป้จะให้นวดข้างหน้าด้วยมั้ย?" ฮิ้ว... วันนี้เจ๊วิวใจดีจัง อิจฉาคุณชายอ่ะ

“รอบนี้เป้ทำก่อน แต่เดี๋ยวรอบหลังวิวขึ้นให้เองนะ” อ๊ากกกกก ตาย ตาย ตายไปเลย เจ๊วิวเปลี๊ยนไป๊.... ว่าแต่... “ ขึ้นให้เอง “ อันนี้หมายความงัยอ่ะ “ ขึ้นให้เอง “ “ ขึ้นให้เอง “ “ ขึ้นให้เอง “ “ ขึ้นให้เอง “ “ ขึ้นให้เอง “ “ ขึ้นให้เอง “ “ ขึ้นให้เอง ““ ขึ้นให้เอง ““ ขึ้นให้เอง “ “ ขึ้นให้เอง “ “ ขึ้นให้เอง “ “ ขึ้นให้เอง “ โอ๊ย...... ไม่เข้าใจ “ ขึ้นให้เอง “ “ ขึ้นให้เอง “ “ ขึ้นให้เอง “ “ ขึ้นให้เอง “ “ ขึ้นให้เอง “ งึมงำงึมงำ.... ไมม่เข้าใจ ไม่เห็นภาพ งง....



โดย: aew IP: 125.27.97.47 วันที่: 27 กันยายน 2554 เวลา:15:18:29 น.  

 
พี่แอ๋ว กร๊ากกกกกกกกกกก รู้สึกหลังๆ คนที่เคยเอ็นดูน้องหว้าจะย้ายฝั่งมาหมั่นไส้กันซะเยอะเลยค่ะ (เอ๊ะ? หรือทุกคนไปแล้วหว่า? ความงกเป็นเหตุแท้ๆ ไอ้หนูเอ๊ย ^^”)

วิวคุมค่าใช้จ่ายดีสมกับที่เรียนคณะ.....อุ๊บ ลืมไปไม่เคยระบุนี่นา (ป่านนี้มีใครยังเดาไม่ได้อีกละนั่น?) ส่วนงานนี้เป้คงสะใจไปตามระเบียบ เพราะปกติต้องยอมเวลาน้องแฟนไถตลอด คราวนี้แฟนช่วยเอาคืนให้โดยที่เจ้าตัวก็ไม่รู้ตัว คุณชายคงนึกอยากหัวเราะดังๆ แต่ติดตรงที่ยังทำต่อหน้าไม่ได้

ส่วนที่พี่แอ๋วทิ้งท้ายว่า...ไม่เข้าใจ...ไม่เห็นภาพ...อันนี้ไปไถ่ถามคู่กรณีเขาเองละกันนะ เพราะรินก็ม่ายรู้วววววว 55555+


โดย: bellbomb (Applebee ) วันที่: 28 กันยายน 2554 เวลา:10:27:18 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Applebee
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 29 คน [?]






ลายปากกา



~ สงวนลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ~
ห้ามมิให้ผู้ใดละเมิดโดยนำข้อความทั้งหมดหรือส่วนใดไปเผยแพร่โดยมิได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร หากฝ่าฝืนจะถูกดำเนินคดี
ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด!!

Friends' blogs
[Add Applebee's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.