Group Blog
All Blog
|
First time to school...(28/5/12) กิ๊กกับพี่หยี่เลือกรร.แนวทางเลือกให้กับมิสา เพราะบ้านเราเป็นแนวไม่เน้นวิชาการค่ะ 3 วันแรกของการไปเรียน เค้าให้แม่ไปอยู่ด้วยค่ะ แล้วก็เลิกเรียนแค่เที่ยง มิสาไม่ถึงกับสนุกสนาน แต่ก็ไม่ร้องไห้เลย กิ๊กคิดว่า เค้าคงยังงงๆอยู่ เพราะในห้องมีทั้งครู ทั้งเพื่อน และพ่อแม่เพื่อน เต็มห้องไปหมด มิสาก็เลยยังไม่รู้สึกอะไร 555 แต่นับจากวันที่ 4 เป็นต้นไป ที่ต้องอยู่คนเดียว นี่ล่ะค่ะ ของจริง !! มาดูกันดีกว่า ว่ามิสาเป็นยังไงบ้าง อิอิ ++ Ready for school !! ++  31/5/12 วันที่ 1 (ที่ต้องอยู่คนเดียว ไม่มีแม่อยู่ด้วย) วันนี้มารร.แบบไม่รู้ตัวว่าแม่จะไม่อยู่ด้วย เลยแฮปปี้อยู่ เดินเข้ารร.เองได้...ตอนส่งถึงมือครู มิสาทำหน้ามึนๆ ยังไม่ร้องไห้ แต่พอหันไปหันมา ทำไมแม่ไม่เข้ามาด้วยหว่า...ก็ร้องสิครับ..แล้วครูก็รีบอุ้มไปเลย 555 พอซัก 9 โมง แม่ไปแอบดู เห็นมิสาหยุดร้องแล้ว เปลี่ยนชุดแล้วด้วย คุณครูจูงมือมิสา ออกมาเล่นทรายด้านนอก เหมือนเป็นนิมิตรหมายอันดี หยุดร้องไห้เร็วกว่าที่คิด แอบงงว่า ทำไมเปลี่ยนชุด สงสัยจะฉี่ราด เพราะไม่กล้าบอกครู.. ตอนมารับกลับ คุณครูรายงานว่า น้องร้องไห้ตอนเช้า แต่น้องโอเคนะคะ ให้ทำอะไรก็ทำค่ะ แต่มีร้องบ้างเป็นพักๆ ฟังแล้วเหมือนโอเคมากๆๆๆ สำหรับเด็กติดแม่แบบสุดๆอย่างมิสา ไม่ร้องทั้งวัน ก็บุญแล้ว 555 แต่พอกลับมาบ้าน เอ๊ะ! ทำไมชุดนร.ที่คุณครูใส่ถุงกลับมาให้มันเปียกๆ ลูกจ้างที่บ้านบอกว่า มันมีคราบผักด้วยค่ะ สงสัยมิสาจะอ๊วก !! แม่เจ้า ...เป็นไงล่ะ ร้องไห้จนอ๊วก 555 ++ 3 วันแรกแม่มาด้วยคร่า++  1/6/12 วันที่ 2 วันนี้นั่งรถมาโดยดี ไม่มีอาการอะไร แต่พอถึงกลางทาง เหมือนนึกขึ้นได้ บอกว่า ไม่อยากไปรร. พ่อกับแม่ หัวเราะก๊ากเลย 555 เพราะมิสาเก็บอาการมาตลอด แต่สุดท้าย ก็ไม่อยากมารร.อยู่ดี พ่อต้องอุ้มเดินมาหน้ารร. ส่งให้คุณครู ก็ร้องทันที คุณครูเคยบอกว่า วันนี้จะอาการหนักกว่าเมื่อวาน เพราะเด็กเริ่มรู้ตัวแล้วค่ะ 555 แม่ก็เลยทำใจไว้เต็มที่ ร้องทั้งวันมั้ยเนี่ย.... ตอนมารับ คุณครูรายงานว่า น้องร้องตอนเช้านิดหน่อยค่ะ แต่ว่าตอนนี้ (ณ เวลาที่รายงาน 11.30 น.) น้องก็ยังร้องอยู่ค่ะ 555 แม่ๆฮากันครืน อ้อ ! น้องอึราดด้วยนะคะ กรี๊ด !! ทำไมๆๆๆๆ มิสาบอก อึ ฉี่ได้ 100% แล้วนะ ทำไมยังอึราด แล้วพอน้องอึราด ก็เหมือนเค้าจะเสีย self น่ะค่ะ น้องก็เลยร้องไห้ กลับมาบ้าน เลยถามมิสาว่า มิสาอึราดเหรอคะ ทำไมล่ะคะ ก็ได้คำตอบว่า มิสาไม่กล้าบอกครู แม่เลยบอกมิสาว่า ถ้าปวดอึ ต้องบอกคุณครูนะคะ ไม่งั้นจะอึราดนะ ไม่บอกครู จะอึราด... อืมม...เธอมีแนวทางชัดเจนนะคะ  ++ สู้ตายค่ะ !! ++  5/6/12 วันที่ 3 วันนี้มาเรียน หลังจากหยุดยาว 4 วัน (วันหยุด 3 วัน หยุดเพราะเป็นหวัด 1 วัน) และจะเป็นวันที่เรียนเต็มวันวันแรก ต้องนอนกลางวันที่รร.ด้วย คุณครูเตือนว่า วันนี้จะอาการหนักที่สุดค่ะ เพราะว่าเด็กเพิ่งหยุดยาวมา ตอนไปส่ง เริ่มมีอาการ ไม่อยากมารร. นั่งมาในรถ พอนึกได้ ก็ร้อง มีการออดอ้อน ไม่อยากไปรร. พอถึงหน้ารร. พ่ออุ้มส่งให้ครู ก็ร้องทันที 555 แม่มันคิดในใจ...วันแรก ร้องไห้จนอ๊วก วันที่ 2 ก็อึราด วันที่ 3 จะเป็นไงอีก(ฟระ)เนี่ย -__- ตอนมารับ คุณครูรายงาน วันนี้มิสาร้องนิดเดียวตอนเช้าค่ะ ทำกิจกรรมต่างๆได้ กินข้าวเองได้ ส่วนเรื่อง นอน ตอนแรกน้องไม่ยอมนอนค่ะ ต้องเอาหมอนไปกอดๆ แล้วก็หลับเองได้ค่ะ ประมาณว่า ชั้นนอนเองได้ ไม่ต้องยุ่งกะชั้นค่ะ 555 เย้ๆๆๆๆ แค่นี้ก็ดีใจแล้วอ่ะ 555 เพราะมิสามีพัฒนาการดีขึ้น ซึ่งเราก็ไม่คิดว่ามันจะดีขึ้นได้เร็วขนาดนี้ เริ่มมีความเชื่อมั่นในตัวลูก คิดว่าลูกเราต้องทำได้ๆๆๆๆ ++ บรรยากาศ 3 วันแรก ++  6/6/12 วันที่ 4 วันนี้งอแงมากที่สุด เริ่มตั้งแต่จะไม่ยอมใส่ชุดนร. 555 นั่งรถไป ก็ร้องเป็นพักๆ หาเรื่องจะกลับบ้าน ไม่อยากไปรร. ฯลฯ พอเอาลงจากรถก็ร้องไห้ ต้องอุ้มตลอด อาการหนักจริง อะไรจริง !! จนกระทั่งส่งถึงมือครู...เธอเงียบ !! (ประมาณว่า คงทำอะไรไม่ได้แล้ว 555) รออยู่จน 8.30 โมง แม่ๆชวนไปดูเด็กๆเข้าแถว ซึ่งปรากฏว่า ห้องมิสา ไปกันยกห้อง นั่นแสดงว่า เด็กหยุดร้องกันแล้ว (เพราะถ้าร้อง คุณครูจะไม่ให้ไปเข้าแถว) เลยค่อยเบาใจ เพราะกลัวว่ามิสาจะร้องไห้เยอะมากกก ... ...ก็อาการตอนเช้า มันออกมากซะขนาดนั้นอ่ะ แต่อีกใจ ก็มั่นใจในตัวลูกนะ คิดว่า วันนี้เค้าต้องทำได้ (คิดว่า อาจจะร้องเยอะแค่ตอนเช้า แต่จากนั้น ก็ไม่ร้องและทำกิจกรรมต่อไปได้) ตอนมารับ คุณครูรายงาน วันนี้มิสาทำกิจกรรมได้หมดค่ะ ทานข้าวเอง ทานได้เยอะด้วยค่ะ ทานของว่างก็เยอะ ทานนมหมด ร้องเพลง ลั๊นลามากค่ะ วันนี้โอเคเลยค่ะ ร้องเพลงเสียงดังเชียวค่ะคุณแม่ แม่รีบถามครู แล้วตอนเช้าร้องไห้เยอะมั้ยคะ วันนี้ร้องนิดเดียวจริงๆค่ะคุณแม่ นิดเดียวเอง โอ้ววว ! ดีใจๆๆๆๆๆๆ ไม่คิดว่า จะได้ยินคำว่า มิสาลั๊นลาจากคุณครูได้ 555 แสดงว่า แม่คิดไม่ผิดที่มั่นใจในตัวลูกใช่มั้ย ++ วันนี้ใส่ชุดพละค่ะ ++  แม่รู้ว่า มิสาต้องปรับตัวได้ ลูกต้องเรียนรู้ได้ ถึงแม้ว่า มิสาจะเริ่มต้นไม่เหมือนเด็กคนอื่น มิสาไม่ยอมให้ใครจับตัว ไม่ยอมให้ใครอุ้ม มิสาไม่พูดกันคนที่ไม่คุ้นเคย มิสาไม่เคยอยู่กับใครที่ไม่ใช่แม่ แม่ปล่อยมิสากับคนอื่นไม่ได้เลย มิสาอยู่ได้แค่ พ่อ ยาย และพี่ขวัญ แค่ 4 คนเท่านั้นจริงๆ นอกนั้นอยู่ได้ 5 นาที ก็ร้องหาแม่แล้ว แม่คิดตลอดนะว่า มิสาจะไปรร.ได้ยังไง มิสาไม่เคยอยู่กับคนอื่น แม่ลองเอาไปอยู่เนิร์สอย่าง kido ขนาดมิสาคุ้นกับครูแล้ว แม่หนีไปเข้าห้องน้ำ 5 นาที มิสาร้องไห้ไม่หยุด และก็กลายเป็นจำฝังใจ ไม่ยอมไปคิโด้อีกเลย ขนาดฝากมิสาไว้กับญาติๆคนอื่น ที่คุ้นแล้วนะ แต่ก็ได้ไม่เกินชม. พอหาแม่ไม่เจอก็ร้องแล้ว แม่เลยนึกไม่ออกจริงๆว่า มิสาจะไปรร.ได้ยังไง แม่ถึงกับนั่งร้องไห้ เพราะคิดว่า ลูกเราทำไม่ได้หรอก ยังไงก็คงอยู่ไม่ได้ ร้องไห้เป็นเดือน เป็นเทอมแน่ๆ แต่แม่ก็ต้องทำ...  ใจนึง อยากให้รอไปก่อน ซัก 3 ขวบค่อยมาใหม่ดีมั้ย ขอให้โตกว่านี้หน่อย พอปรับตัวอยู่กับคนอื่นได้บ้าง อยากลองไปคุยกับครู แต่อีกใจ ก็คิดว่า อย่างมิสา ต่อให้ 3 ขวบ ก็คงร้องอยู่ดี เพราะนิสัยมิสาเป็นแบบนี้เองมาตั้งแต่เด็ก แต่ตอนนี้ แม่ก็รู้แล้วว่า แม่คิดผิด ...แม่ควรจะเชื่อมั่นในตัวลูกของแม่มากกว่านี้ เพราะมิสาจะต้องทำได้ มิสาต้องปรับตัวได้ แค่วันนี้ มิสากลับบ้านมาพร้อมกับผมเปียทรงใหม่ แม่ก็แน่ใจว่า ลูกแม่ดีขึ้นแน่ๆ เพราะการที่ให้คุณครูนั่งถักผมเปียให้ ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ เพราะมิสาไม่เคยให้ใครจับตัว ไม่นั่งกับใครนานๆ.... แต่มีอีกปัญหาที่ยังคงอยู่ คือ คุณครูบอกว่า น้องยังขับถ่ายโดยไม่บอกคุณครูนะคะ นั่นหมายความว่า มิสายังอึราดอยู่ค่ะ .. เพราะมิสาเค้าไม่พูดกับคนที่ไม่คุ้นค่ะ การที่ให้เค้าเดินไปบอกคุณครูว่า ปวดอึ เป็นเรื่องที่ทำได้ยากมาก (สำหรับมิสา) เธอเลยยังยึดมั่นในอุดมการณ์ มิสาจะอึราด ค่ะ ก็คงต้องฝึกกันต่อไป... มิสาขา...ตอนนี้ แม่เชื่อแล้วว่า ลูกแม่ต้องทำได้ แม่จะเป็นกำลังใจให้มิสานะคะ แม่เชื่อว่า วันนึง มิสาจะเป็นเด็กรักรร.และชอบมารร.ค่ะ  ปล. ขอบันทึกไว้หน่อย เรื่องการป่วยของมิสา เพราะจริงๆมิสาเป็นเด็กแข็งแรงค่ะ จากครั้งหลังสุดที่ป่วยเมื่อม.ค. 55 มิสาก็ไม่เคยป่วยอีกเลย ขนาดไปเที่ยวทั้งสิงคโปร์ ทั้งยุโรป เจอหิมะ เจอฝน ก็ไม่เป็นอะไรเลยค่ะ....แต่พอไปรร.ได้ 5 วัน พอวันเสาร์ มิสาก็มีน้ำมูกเลยค่ะ 555 กิ๊กเลยรีบพาไปหาหมอค่ะ เพราะไม่อยากให้เป็นมากกว่านี้ ไม่อยากให้หยุดรร. เพราะช่วงแรกๆที่ไปรร. คุณครูไม่อยากให้หยุดบ่อยค่ะ เพราะเด็กจะได้ปรับตัวได้ แต่สุดท้าย ก็เลยให้มิสาหยุดวันอังคารเพิ่มอีก 1 วัน (อาทิตย์นั้นเป็นวันหยุดวิสาขฯ ซึ่งหยุดชดเชยวันจันทร์อยู่แล้วค่ะ) และเริ่มไปรร.ในวันพุธที่ 6 ค่ะ 
มิสาเก่งมากๆแล้วค่ะ
แค่นี้ก็เรียกว่าปรับตัวได้เร็วมาก พี่ภูร้องไห้ตั้ง 2 อาทิตย์ กว่าจะยอมไป มิสาใส่ชุดนักเรียนแล้วน่ารักจังเลยค่ะ โดย: แม่นุช (Pibhu
 ) วันที่: 30 กรกฎาคม 2555 เวลา:13:15:13 น. |
Beauty & Bambi
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 36 คน [?] ณ 31/1/2023 นิยามตัวเองได้ว่า เป็นคนชอบ เที่ยว กิน ช๊อป ค่ะ...แต่หลังๆไม่ได้อัพบล็อคเลย มัวแต่เล่น ig กับ เฟส ^^ บล็อคที่เขียนไว้อาจจะนานแล้ว แต่ก็ยังหวังว่าจะพอมีประโยชน์กับเพื่อนๆนะคะ ถ้าได้เที่ยว (หลังโควิด ) จะมาอัพอีกนะคะ *** เราไม่ค่อยได้เข้ามาเช็คที่ blog เท่าไร่ ถ้าเพื่อนๆอ่านแล้วมีคำถาม รบกวนถามมาทางอีเมลล์เลยนะคะ (ดูอีเมลล์จาก profile ได้ค่ะ) เรายินดีตอบทันทีค่ะ แต่ถ้ามาทิ้งคำถามไว้ที่ blog หรือ หลังไมค์ มันอาจจะนานกว่าเราจะมาอ่านเจออ่ะค่ะ ***
Friends Blog
Link |
|||||||||||||
เอาใจช่วย สาวน้อยน่ารัก นะคะ