นิทานเรื่องนี้ สอนให้แม่รู้ว่า
การเร่งเด็กมากเกินไปก็ไม่ดี
จงปล่อยเด็กให้เค้าได้มีพัฒนาการตามวัยของเค้าดีที่สุด

ที่กิ๊กคิดอย่างงี้เพราะ มีหลายๆเรื่อง ที่กิ๊กก็คาดหวัง(อยู่ลึกๆ)

ให้มิสาเค้ามีพัฒนาการบางอย่าง ก่อนวัยของเค้า
ก็เหมือนแม่ๆหลายๆคนแหละ อยากให้ลูกเก่ง ..
ถ้าลูกเราทำอะไรได้ก่อนวัย
โห...พัฒนาการน้องดีกว่าเด็กวัยเดียวกันนะคะ อะไรแบบนี้
(อย่าปฎิเสธว่าคุณไม่ใช่แม่แบบนี้ 555)
แต่เผอิญว่า จากหลายๆอย่างของมิสา ทำให้กิ๊กรู้ว่า
มิสาเป็นเด็กตามเกณฑ์ 555
คือ อย่าไปเร่ง อย่าไปลุ้นมาก...
ถ้าถึงวัยที่เค้าจะทำอะไรได้ เค้าก็จะทำได้เอง
เช่น คว่ำได้ 4 เดือน คลานได้ 7 เดือน พูดได้ 1 ขวบ เดินได้ 1.2 ขวบ
(อันนี้ไม่ถือว่าช้านะ เพราะเค้าบอกว่า 1- 1 ขวบครึ่ง)
ไม่มีอะไรเร็วกว่าเด็กปกติ ไม่มีอะไรเลอเลิศ แต่ไปตามเกณฑ์ปกติ

จริงๆอย่างเรื่องฝึกนั่งกระโถน (เลิกเพิร์ส)
กิ๊กก็เคยคิดฝึกมิสานะ ตั้งกะขวบ 4 เดือนอ่ะ
เอาแบบไวๆเลย
อยากให้ลูกมีพัฒนาการล้ำหน้าไง 555
แต่มันไม่ได้อ่ะ มิสายังพูดไม่คล่องเลย
แค่ทำท่าชี้ๆ และที่สำคัญ มิสาไม่ยอมนั่งกระโถนด้วย
กิ๊กซื้อ combi อย่างแพง 3 พันกว่าบาทให้
แต่มันเหมือนใหญ่ไป เพราะมิสาตัวเล็ก เวลาเค้านั่ง ขามันจะกางมากไป ไม่พอดี
โทษกระโถนเลย 555
แล้วพอมานึกถึงเรื่อง ความเป็นเด็กตามเกณฑ์ของมิสา
กิ๊กเลยล้มเลิกเรื่องการฝึกไป
ไม่รู้ว่า จะต้องให้เค้าเลิกไวทำไมด้วย กิ๊กคิดนะ เพื่อประหยัดเพิร์สเหรอ ?? ก็ไม่เกี่ยว 555
แล้วอ่านเจอถึงวิธีเลิกเพิร์สของหลายๆคน ดูเหนื่อยอ่ะ
พอเด็กฉี่ราด ก็ต้องมาคอยเช็ด คอยอะไร...คือ แม่อ่ะเหนื่อย
หรือ ไม่ก็ต้องปูผ้า ปูอะไรรอบบ้าน
กิ๊กมันพวกขี้เกียจ เลยให้ใส่ไปงั้นแหละ 555
บางคนบอก หยุดเลย ไม่ออกนอกบ้าน 1 อาทิตย์ เพื่อเลิกเพิร์สให้ได้อะไรแบบนี้
กิ๊กก็ไม่สามารถอ่ะค่ะ...

++ ภาพเด็กป่วย..ที่ดูเหมือนไม่ป่วยเลยซักนิด เหอ เหอ++

กิ๊กก็เลยรอไปเรื่อยๆ
จนมิสาครบ 2 ขวบ มิสาก็สามารถบอก อึ ได้
บอกนี่หมายถึง บอกก่อนที่จะอึนะคะ
ก่อนหน้านี้ มิสาเค้าบอก ฉี่ได้ อึได้ แต่ว่า จะบอกหลังจาก ฉี่หรืออึแล้ว 555
คือ เป็นการรายงาน ว่าชั้นฉี่แล้วนะ อึแล้วนะ 555
แต่อย่างที่บอก ไม่ได้เร่งรัดจะฝึก ก็เลยไม่ได้ไปบอกเค้าว่า มิสาต้องบอกก่อนสิคะ อะไรแบบนี้
แต่พอ 2 ขวบ มิสาเค้าก็บอก “จะอึ” พอเปิดดูเพิร์ส...เฮ้ย ยังไม่อึนี่หว่า
ก็เลยรีบอุ้มเค้าไปนั่งส้วม (ไม่ได้ฝึกกระโถนด้วย เพราะไม่นั่ง)
หลังจากนั้น เค้าก็จะบอก อึ...เราก็พาไปนั่งส้วม...จบ !
ก็ไม่เคยพลาดเลย 100%

ตอนแรกก็ได้แต่ อึนะ แต่ฉี่เค้ายังไม่บอก (คือ บอกตอนฉี่ไปแล้วเหมือนเดิม)
ประมาณ 2 ขวบ 1 เดือน กิ๊กเลยแกล้งถามเค้า เวลาพาไปอึก็จะถามว่า ฉี่ด้วยมั้ยคะ
ทำให้เค้าเริ่มรู้จัก คำว่า ปวดฉี่ เพื่อที่จะบอก ฉี่ ได้ก่อนที่จะ ฉี่ จริงๆ
แล้วก็ไม่ยากเลย เพราะตอนนี้เค้าพูดคล่องแล้วไง
เค้าก็บอก จะฉี่ จะอึ เองได้ตลอด
ซึ่งจะบอกว่า ตลอดการฝึกของกิ๊ก กิ๊กให้มิสาใส่แพมเพิร์สตลอดค่ะ กันเหนียว
(บอกแล้วเป็นแม่ที่ขี้เกียจ 555)
หมายความว่า ใส่มันทั้งวันน่ะแหละ
แต่มิสาเค้าจะถามก่อน จะฉี่ ฉี่ได้มั้ยอ่ะ...
กิ๊กก็จะบอกเค้า อย่าเพิ่งฉี่นะคะ ไปห้องน้ำก่อน เค้าก็จะรู้
แต่ถ้าไปข้างนอก พอเค้าถาม ฉี่ได้มั้ยอ่ะ...
ถ้ามันไม่มีห้องน้ำ กิ๊กก็จะบอกเลย ฉี่ใส่เพิร์สเลยค่ะ
คือ มิสาจะขออนุญาตก่อนตลอด 555
เพราะฉะนั้น การเลิกเพิร์สของมิสา กิ๊กเลยไม่เคยต้องมาก้มหน้าก้มตาเช็ดพื้นเลยซักครั้ง
เคยพลาดแค่ 1 ครั้ง เพราะบอกไม่ทัน ครั้งเดียวจริงๆ...


กิ๊กคิดว่า มันฝึกได้ง่าย ก็เพราะ เค้าพูดได้แล้วนี่แหละ...



++ ปากเธอจะเลอะไปไหน++

พอครบ 2 ขวบ 2 เดือน กิ๊กก็เลิกให้ใส่เพิร์สเลย โดยเริ่มจากตอนอยู่บ้านก่อน
แต่ออกข้างนอก ก็ยังใส่ เพราะกลัวเค้ากลั้นไม่ได้นาน แล้วมันไม่มีห้องน้ำ
แต่ก็ไม่เคยพลาด เธอจะถามก่อนทุกครั้งอยู่ดี
มาเลิกแบบไม่ใส่เลย แม้จะออกนอกบ้าน ตอน 2 ขวบ 4 เดือน
ที่คิดว่า มิสาพอจะกลั้นได้บ้างแล้ว
แต่ก็ยังใส่ตอนนอน เพื่อที่จะได้นอนนานๆ
(แต่ถึงใส่ ก็ไม่เคยเปียกเลยนะ เพราะก่อนนอนจะให้ฉี่ก่อน แล้วเธอก็ไม่ฉี่เลยยันเช้า)

++ ซนได้อีก @ เมเจอร์ อเวนิว ++

สรุป กิ๊กเลยรู้สึกว่า การเลิกเพิร์สของมิสาง่ายนิดเดียว
ไม่เหนื่อยเลย ไม่มีอะไรต้องเครียด
แค่รอให้ถึงวัยที่เค้าพร้อมแค่นั้นเอง