เมื่อต้องเข้ารพ.ในวัน Bangkok Shutdown (13 ม.ค. 57)

ถ้าจะเริ่มบันทึกถึงการคลอดท้องนี้ ก็คงต้องเริ่มตั้งแต่เข้ารพ.กันเลยทีเดียว 555 เพราะกำหนดผ่าคลอดสิตา คือ วันที่ 14 ม.ค. 57 เวลาประมาณ 8 โมงเช้า ซึ่งถ้าใครผ่าก่อนเที่ยงเนี่ย รพ.เค้าจะให้เรามานอนรอได้ก่อน 1 คืน (ฟรี อิอิ) โดยเข้าเช็คอินห้องพักได้ตั้งแต่เวลา 20.30 น. นั่นแปลว่า กิ๊กจะต้องเดินทางมารพ. BNH (ซึ่งอยู่ระหว่างถ.สีลมกับสาทร ทีมีม็อบพอดี๊พอดี) ในวันที่ 13 ม.ค. 57...

ซึ่งตอนแรกที่ตัวเองรู้ว่าจะมี BKK shutdown ในวันนี้เนี่ย ก็ออกอาการเซ็งเลยนะ คือ นึกว่าจะพ้นแล้วไง มาคลอดตั้งกลางเดือนม.ค....ปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นก็คือ ถ้าปิดถนนแล้วเราจะไปยังไง ? กิ๊กไปโพสต์ลง FB เพื่อนๆก็เป็นห่วงกันใหญ่ ให้เลื่อนบ้างอะไรบ้าง แต่กิ๊กก็ไม่ได้เลื่อน (ห่วงฤกษ์มากกว่า 555) ก็ได้โทร.ไปถามเรื่องรถพยาบาลสำรองไว้ ถ้าเค้าปิดถนน.อย่างน้อย ก็คงเปิดให้รถพยาบาลไป

แต่ปรากฏว่า พอถึงวันที่ 13 จริงๆ ก็ลองดูๆ ปรากฏว่า ปิดถ.สีลม แต่สาทรไม่ได้ปิด ซึ่งเราก็คงไปทางนั้น (จากเจริญนคร) แล้วเราก็ออกจากบ้านค่ำๆด้วย เพราะเค้าให้เข้าได้หลัง 2 ทุ่มครึ่ง...ซึ่งพอออกจากบ้านจริงๆ ปรากฏกลายเป็นว่า ถนนโล่งมากกกก วิ่งข้ามสะพานสาทรถึงรพ.ฉลุยมาก ไม่เกิน 15 นาทีก็ถึง (รึถนนอาจจะโล่งกว่าวันปกติด้วยซ้ำ เพราะคนไม่กล้าออกจากบ้าน 555) พอไปถึงรพ. ก็รีบไลน์บอกทุกคนที่เป็นห่วงว่าถึงแล้วนะ รถโล่งมาก เป็นอันสบายใจหายห่วงได้ 555

ประสบการณ์ผ่าคลอด (14 ม.ค. 57)

ประสบการณ์ผ่าคลอดท้องนี้ ขั้นตอนต่างๆก็ยังคงเหมือนเมื่อตอนท้องแรก (ก็น่าจะเป็นหยั่งงั้นป่ะ 555) ลองไปอ่านกันดูได้นะคะ ที่ลิงค์นี้....จะมีแตกต่างไปบ้าง ก็คือ ส่วนห้องรอผ่าคลอด รู้สึกว่าจะทำใหม่ (รพ. renovate ใหม่) เป็นห้องๆ มีผ้ากั้นเรียบร้อย (ตอนนั้นเหมือนเอาเตียงจอดรออยู๋หน้าห้อง 555) และตอนที่ให้พี่หยี่เข้ามา เป็นตอนหลังบล็อคหลังเรียบร้อยแล้ว คือ เข้ามาท้ายสุด (หลังจากส่งกิ๊กเข้าห้องรอผ่าคลอด)...คราวนี้ก็ฝากกล้องไว้กับพี่หยี่ แต่ไม่ต้องมีแว่นแล้ว อิอิ ส่วนหน้าตา ก็แต่งไว้แล้วเรียบร้อย ไม่พลาดเหมือนคราวที่แล้ว 555

วินาทีที่ลูกจะออกจากท้อง ยังคงตื่นเต้นเหมือนเดิม อาจจะมากกว่าเดิมนิดนึง เพราะท้องนี้ซาวด์น้อยมาก (แค่ 2 ครั้ง ครั้งสุดท้าย คือ 7 เดือน และไม่ได้ซาวด์ 4 มิติ) ทำให้ไม่ค่อยเห็นลูก เลยไม่ค่อยแน่ใจว่าเค้าจะสมบูรณ์ทุกอย่างรึป่าว ก็เลยลุ้นมากหน่อย กับอีกเรื่อง คือ เรื่องนน.ลูก เพราะคนนี้ดูเหมือนจะตัวเล็กกว่ามิสา (และผ่าออกมาก่อนด้วย ตอน 38 วีค ของมิสา 39 วีค) ก็เลยกังวลๆอยู่...ส่วนความตื่นเต้น วินาทีที่ลูกออกมานั้น ยังคงตื่นเต้นถึงขึดสุดเหมือนเดิม พอได้ยินเสียงเด็กร้องเท่านั้นแหละ น้ำตามันก็ไหลพรากๆเหมือนเดิมเลย 555 (ตอนแรกยังนึกว่าจะไม่ไหลนะ เพราะท้อง 2 ที่ไหนได้)...

จากนั้นพยาบาลก็อุ้มลูกมาให้ถ่ายรูป 3 คน...ขำคุณหมอวิสัญญี เดินมาถอดหมวกพร้อมจัดผมให้เสร็จสรรพ บอกว่าจะได้ถ่ายรูปสวยๆ 555 ...พอเห็นลูกครั้งแรก ก็พยายามประเมินขนาดลูก รู้สึกว่าตัวเล็กจัง จะนน.โอเครึป่าว 555...ซึ่งพอหมอสูติจัดการเย็บท้องเรียบร้อย แล้วเหลือพยาบาลเก็บงานอยู่ (คือไม่รู้เค้าทำอะไรบ้าง รู้แต่เหลือเราและพยาบาล) แป็บนึง คุณหมอ ก็รีบเดินเข้ามาบอกว่า ลูกหนัก 2,866 นะคะ (เหมือนคุณหมอก็ลุ้นไปด้วย เพราะมีบอกว่า เท่าคนโตใช่มั้ย เหมือนว่าคุณหมอกลัวน้อยกว่าคนโต 555)...แปลกดีที่พอรู้ว่า 2800 แล้วก็โล่งอก สบายใจ ทั้งๆที่ท้องแรก พอรู้ว่า 2800 กลับเครียด เพราะตอนนั้นอยากให้ถึง 3 พัน แต่ท้องนี้คิดว่าตัวจะเล็ก พอถึง 2800 ก็ดีใจแล้ว 555 (แสดงว่า ความรู้สึกขึ้นกับความคาดหวัง ไม่ใช่นน.จริงๆ 555)

พอถึงตอนนอนรอดูอาการก่อนกลับห้องเนี่ย ท้องแรก จำได้ว่านอนไม่หลับ ทำให้มึนทั้งวัน ท้องนี้เลยตั้งใจมากๆๆๆ ชั้นต้องหลับๆๆๆ แต่ปรากฏ ยังไม่ทันจะได้หลับ พยาบาลก็มาเข็นกลับห้องซะแล้ว คิดว่าน่าจะนอนอยู่ไม่เกินชม.อ่ะค่ะ (ท้องแรก เหมือนนอนแบบ 3 ชม.อะไรแบบนี้) มาถึงห้องพักตอนประมาณ 10 โมงกว่าๆ พี่หยี่ก็รออยู่ที่ห้อง แล้วก็เหมือนจะคุยๆอะไรกันได้ รู้เรื่องดี ไม่มึนเท่าไร่ ประมาณ บ่ายโมง พยาบาลก็พาลูกมาให้ดูดนมค่ะ

ซึ่งวันแรกเนี่ย บอกได้เลย ท้องนี้มึนน้อยกว่าท้องที่แล้วมากๆ ท้องที่แล้ว มึนแบบต้องนอนอย่างเดียว รับโทร.อะไรไม่ได้เลย แต่ท้องนี้ ก็มึนนิดๆ คือ ไม่เชิงมึน เหมือนง่วงมากกว่า 555 แต่สามารถอ่านไลน์ อ่าน FB ได้ 555 ตอนบ่ายๆ คุณแม่พามิสา พาญาติๆมา ก็ยังสามารถพูดคุยได้ สั่งให้ถ่ายรูปได้ (แต่จริงๆ คือ รู้สึกง่วงนอนมากกว่า 555)

 และที่ดีใจมาก สำหรับการผ่าครั้งนี้ คือ วันรุ่งขึ้น เมื่อต้องลุกเดินครั้งแรก (ผ่าคลอด หมอให้นอนราบ 24 ชม.) ปรากฏว่า เจ็บน้อยกว่าคราวที่แล้วเยอะเลย 555 ตอนแรกเตรียมใจเต็มที่ เพราะรู้ว่ามันเจ็บสุดๆ (เขียนขู่คนอื่นไว้ในบล็อคด้วย 555) ปรากฏว่า พอลองลุกเดินไปเข้าห้องน้ำดู เฮ้ย มันไม่เจ็บเท่าไร่แฮะ แค่วันแรก ก็เดินเหินได้สบายเลย วันต่อๆไป ไม่ต้องพูดถึง ขนาดหมอยังชมว่า คุณเดินได้คล่องมากเลยนะเนี่ย ^^" ใครๆเห็นก็ชมกันหมด เดินได้สบาย ขนาดว่าวันที่ 4 ออกจากรพ. แล้วไปต่อที่รพ.เซ็นหลุยส์ ก็เดินจากรถไปวอร์ดเด็กเอง (ไกลนะ เพราะรพ.ใหญ่มาก) พอใครรู้ว่าเพิ่งผ่ามา 4 วัน ก็ชมกันใหญ่ว่าเก่งนะเนี่ย อิอิ...ก็เป็นอะไรที่งงๆเหมือนกัน ไม่รู้ว่าเพราะอะไร บางคนก็บอกว่า ท้อง 2 แล้ว อายุมากขึ้น มันจะโทรมขึ้น (หมายถึง สุขภาพแย่ลง เหนื่อย เจ็บมากขึ้น) แต่ของกิ๊กตรงกันข้ามอ่ะ รู้สึกกระฉับกระเฉง ว่องไวกว่าท้องแรกเยอะเลย ... ดีใจจัง

แต่ที่ลุ้นกว่าท้องแรก คือ เรื่องปัสสาวะครั้งแรกหลังถอดสายปสว.ออก เพราะมันปัสฯไม่ออกเลยน่ะจิ เค้าบอกว่า ถ้าไม่ออกเนี่ย ต้องสวนปสว. ซึ่งเจ็บมาก (เพราะไม่ได้ฉีดยาชา สวนสด) กิ๊กก็กลัวมากเลย ...ท้องแรก จำได้ว่า ครั้งแรกก็ออกเลย เลยไม่มีปัญหา แต่คราวนี้ ลองอยู่ 3 ครั้ง ประมาณเกือบ 6 ชม. (หลังถอดสายแล้ว) คือ ปวดนะ แต่พอไปนั่งมันไม่ออก ก็กลัวมาก...ครั้งสุดท้าย เข้าไปนั่ง ทำใจให้สบายสุดๆๆๆ ในที่สุด ก็ออกเองได้ โล่งอกเลย เป็นอันผ่านไปได้สบายๆ ^^

ด.ญ. นาริสิตา มารายงานตัวแล้วค่า

ชื่อจริง ด.ญ. นาริสิตา ชื่อเล่น สิตา ค่ะ

ชื่อจริง พ่อกับแม่เลือกเอง เอาให้คล้องกับนิรามิสา พี่สาว

ส่วนชื่อเล่น เลียนแบบมิสา คือ เอาพยางค์หลังของชื่อมา เป็น สิตา ก็เก๋ๆไทยๆดีน๊า

นน.แรกเกิด 2,866 กรัม ส่วนสูง 48 ซม.

เกิดเวลา 8.xx วันที่ 14 ม.ค. 2557 ค่ะ

(วันเกิด แม่แอบไปดูฤกษ์มา เพราะเลือกไม่ได้จริงๆ แต่ 14 ม.ค. ในปฎิทิน ก็เป็นวันธงชัยด้วยนะลูก ^^)

ว่าด้วยเรื่อง Breastfeeding

ท้องนี้ นมมาไวมากกกก...เริ่มตั้งแต่ที่รพ. ที่พอคลอดสิตาปุ๊บ พอพยาบาล พามาดูดครั้งแรก ตอน บ่ายโมงตรง (คลอด 8 โมง) นมก็มาทันที (ตอนมิสา นมมาตั้งวันที่ 3 แน่ะ) แต่ก็ยังไม่คิดอะไรมาก พยาบาลเอายาโมทิเลี่ยมมาให้ก็กินปกติ ดื่มน้ำขิง ดื่มน้ำร้อน กะโด๊ปให้นมมาเต็มที่ ตอนไปห้องให้นมในวันที่ 2 (รอบบ่ายโมง) เห็นแม่ๆในห้องนั่งประคบเต้ากันใหญ่ เราก็ยังว่า ของเราไม่ต้อง เพราะมันไม่ได้แข็ง ได้คัดอะไรเล้ยย หารู้ไม่...

พอบทนมจะมา มันก็มาทันที จริงๆ ส่วนใหญ่สิตากินเต้าเดียวหลับตลอด ณ ตอนนั้น ยังไม่รู้ว่านมมาเยอะ ก็บอกคุณพยาบาลว่า ลูกเอาแต่หลับไปยอมกิน แต่พอลองปั๊มกระตุ้นหลังลูกดูด นมออกมา 1 ออนซ์ได้ ( รอบ 9 โมง วันที่ 3 ) พยาบาลเลยบอกว่า นมแม่เยอะนี่เอง ตัวเล็กเลยกินเต้าเดียวอิ่ม แต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไรมาก

รูปนมที่ปั๊มได้ รอบ 9 โมงเช้าของวันที่ 3 หลังลูกดูด ข้างนึง 0.5 ออนซ์ อีกข้าง 1 ออนซ์ (จำไม่ได้ว่าข้างไหนให้ลูกดูด)....ตอนมิสา อย่าว่าอะไรเลย ปั๊มได้แค่ติดก้นขวด 5555

วันที่ 3 รอบ 5 โมงเย็น มิสากินแค่เต้าเดียวอิ่ม มันก็เลยเหลืออีกเต้า ซึ่งคัดมากๆๆๆ ขอพยาบาลปั๊ม ก็ปั๊มไม่ออก เริ่มรู้สึกถึงอาการคัดเต้าอย่างรุนแรง แต่ก็ไม่รู้ทำไง เพราะต้องรอให้ลูกดูดรอบต่อไป คือ 3 ทุ่ม ซึ่งพยาบาลก็บอกว่า ช่วงนี้นมจะมาเยอะหน่อยนะแม่  (คือ ช่วง 2-3 ทุ่ม จะมาเยอะกว่าตอนกลางวัน แปลว่า จะคัดเยอะขึ้น) พอรอบ 3 ทุ่ม สิตาก็ดูดอีกเต้าออก แต่ไม่หมด กินเสร็จ ก็มาปั้มออกอีก แต่มันเหมือนพอเต้าเริ่มแข็ง ก็จะปั๊มไม่ค่อยออก (แม้จะประคบแล้วก็ตาม) ตอนนี้เริ่มมีพยาบาลหลายคนบอกว่า แม่นมเยอะนะเนี่ย แล้วคืนที่ 3 ทั้งคืน ก็เป็นคืนที่ต้องจดจำเลย เพราะว่า คัดเต้ามากกก....คัดจนนอนไม่หลับ นอนตะแคงไม่ได้ ตอนหงายก็ดันปวดหลัง (ที่นอนแข็งมาก ขอบอก) ไหนๆ ก็นอนไม่ได้อยู่แล้ว ก็ไปให้นมที่ห้องให้นมเลยละกัน เพราะ 2 คืนที่ผ่านมา รอบตี 1 กับรอบ ตี 5 กิ๊กจะให้พยาบาลเอาสิตามาดูดที่ห้อง แล้วก็ให้นมท่านอนไปเลย แต่คืนที่ 3 มันไม่ไหวจริงๆ ต้องไปที่ห้องให้นม เพราะต้องประคบนม และต้องปั๊มหลังกินเสร็จ (ถ้าที่ห้องจะไม่มีที่ประคบ และไม่มีเครื่องปั๊มนม)


สรุป ไปห้องให้นมตอน 00.45 น. กลับมาอีกที ตี 2 ซึ่งนอนไม่หลับเหมือนเดิม ก็เลยตั้งนาฬิกาไว้ ตี 4.45 เผื่อไปประคบนมก่อน ก่อนให้นมรอบตี 5 มีเวลานอน 2 ชม.นิดๆ ซึ่งก็บอกเลยว่า นอนไม่หลับเลย พอตี 4.45 ลุกขึ้นมาแปรงฟัน แล้วก็ไปห้องให้นม กลับมาอีกทีก็ 6 โมงเช้า ได้หลับซัก 1 ชม. ก็ตื่น เตรียมตัวอาบน้ำ กินข้าว เพื่อไปให้นมรอบ 9 โมงเช้าอีก สรุป คือ ไม่ได้นอนทั้งคืน น๊อครอบเลย เหอ เหอ


วันสุดท้าย วันที่ 4 เป็นวันที่จะได้กลับบ้าน ลุ้นมากว่าสิตาจะได้ออกจากรพ.รึป่าว เรื่องนม คิดว่าน่าจะพอ แต่กลัวลูกตัวเหลือง ปรากฏว่าผ่าน...สิตากลับบ้านได้ ตอนกลับ พยาบาลเอานมที่เราปั๊มระหว่างอยู่รพ.มาให้คงเพราะลูกไม่ได้กินเลย ได้มาตั้ง 5-6 ออนซ์ ถุงใหญ่มาก เลยเริ่มรู้แล้วว่า สงสัยจะนมเยอะจริง 555

ซึ่งกลับมาบ้านแล้วก็คัดเต้ามากก คัดจนเจ็บ ทรมาน เลยคุยกับเพื่อนที่คลอดใกล้ๆกัน และท้อง 2 เหมือนกัน เพื่อนบอกว่า เพื่อนรู้ว่า ท้อง 2 นมจะมาเร็ว และเด็กจะยังกินน้อยอยู่ เพื่อนเลยไม่กินโมทิเลี่ยม แล้วก็ไม่ปั๊มกระตุ้น (ปั๊มหลังลูกดูด) ทำให้นมมากำลังพอดีๆ ไม่คัดเต้าเหมือนเรา....แม่ๆท้อง 2 จะทำตามก็ได้นะคะ จะได้ไม่คัดเต้าเหมือนกิ๊ก (เฉพาะ ท้อง 2 นะ)

ได้กลับบ้านแล้วคร่า

แม้ว่ากิ๊กจะมั่นใจว่ามีน้ำนมพอแน่นอน แต่ก็ยังคงกลัวว่าสิตาอาจจะยังไม่ได้กลับบ้านเพราะค่าตัวเหลืองอาจจะไม่ผ่าน ก็เลยมีลุ้นบ้าง แต่ในที่สุด ก็ผ่านเรียบร้อย และถึงน้ำนมเยอะ แต่นน.ตัวสิตาก็ลดลงอยู่ดี วันที่ออกจากรพ.ลดเหลือ 2,650 กรัม คุณหมอนัด follow up อีก 2 วัน (คือ เท่ากับอายุ 5 วัน) เพื่อดูนน.ต่อไป

มีเรื่องน่าปลี้มเล็กๆเกี่ยวกับสิตานิดนึง คือ ตอนที่พยาบาลห้องเนิร์สเค้าอุ้มสิตามาให้กิ๊กให้นม พยาบาลเล่าว่า น้องเลี้ยงง่ายมากเลยค่ะ ไม่ร้องกวนเลย คือ พอตื่นก็นอนลืมตาแป๋วๆ ไม่ร้องโยเยเลย (แล้วก็ถามว่า พี่สาวเลี้ยงง่ายหยั่งงี้รึปาว) กิ๊กก็ อ๋อ ค่ะ ...ไม่ได้คิดไรมาก  พอให้นมเสร็จ กิ๊กนั่งปั๊มนมต่อ พอปั๊มเสร็จ ก็เดินไปดูลูก(ที่อยู่ที่ห้องเนิร์สแล้ว) พยาบาลก็บอกว่า หลับปุ๋ยแล้วแม่ ไม่ดิ้น ไม่ร้องอะไรเลย....แล้วกิ๊กก็ไปได้ยินพยาบาลคนอื่นเค้าคุยกัน เค้าบอก 01 ยังคง concept เลี้ยงง่ายเหมือนเดิม 555 คือเหมือน แอบเมาท์นะ แต่เราได้ยิน 555...code 01 มันมาจากเบอร์ห้องพักกิ๊กค่ะ (ที่นี่เค้าจะเรียกเด็กเป็นเบอร์ห้อง) มันเลยเหมือนว่า เป็นที่รู้กันว่า 01 เลี้ยงง่าย อะไรแบบนี้....เลยมาบอกพี่หยี่บอก ขอให้กลับไปบ้าน 01 เลี้ยงง่ายจริงๆเหอะ 555

ได้กลับบ้านแล้ว แต่ใช่ว่า สิตาจะได้กลับบ้านเลยนะคะ...เพราะคุณหมอบอกว่า สิตามีปัญหา tongue tie ค่ะ 555 เหมือนพี่มิสาเลย ใครอยากรู้ตามไปลิงค์นี้เลยค่ะ...คุณหมอเลยกลัวจะดูดนมได้ไม่ดี เลยบอกให้รีบไปตัดซะ ให้ไปตอนบ่าย(วันกลับ)เสียเลย เพราะว่าเป็นเยอะ เดี๋ยวดูดนมได้น้อย นน.ไม่ขึ้น (ซึ่งเป็นเหตุผลที่คุณหมอนัดวันที่ 5 แทนที่จะเป็นวันที่ 7) ซึ่งกิ๊กก็เลยพาไปตัดที่เดียวกับมิสา คือ ที่รพ.เซ็นหลุยส์ค่ะ...เรื่องนี้เดี๋ยวเอาไว้ต่อตอนหน้านะคะ ^^