|
|
ชีวิต ฉบับย่อส่วน
........เกิดมา จนถึงวันนี้ ก็ 25 ปีเข้าไปแล้ว นึกสำเหนียก ในบุญคุณ
ของพ่อ แม่ แทบทุกวัน แต่ไม่เคยได้ตอบแทนซักกะที จะว่าไป ตอบแทน
ยังไงก็ไม่หมดหรอก........พูดถึงชีวิตของผม ก็ขึ้นๆ ลงๆๆๆๆ 555
ตามแบบ ของคนที่ทำอะไรตามใจตัวเอง มาตั้งแต่เด็ก....
ผมเป็นคนที่ไม่สมบูรณ์ ทางร่างกาย ทางครอบคัวก็โอเคดี
อยู่กันพร้อมหน้าบ้าง แต่ส่วนมาก จะไม่พร้อมซะส่วนใหญ่ พ่อผมมักะหายตัว
ไปไหนก็ไม่รู้ แต่นิยามของพ่อผมคือ อยู่ต่างจังหวัด แต่ยังไง ก็กลับมากินข้าวที่บ้านอยู่ดี ไม่เคยคิดว่าพ่อเลย เรื่องเจ้าชู้ เป็นเรื่องส่วนตัวของเขา
และ....แม่ผมก็ไม่เห็นจะสนใจซักเท่าไหร่ แม่บอกว่า อยู่กับลูกก็พอ
แม่ผมเป็นคนมองโลกในแง่ดี ซึ่งก็เป็นสิ่งที่ผมมองแม่ผมว่า
เป็นคนดี ไม่เคยว่าคนอื่น แต่ชอบว่าลูกตัวเอง ย้ำว่า ว่า นะครับ ไม่ใช่ด่า
เรียน อนุบาล ก็เรียนดีนะผมน่ะ เป็นเด็กน่าัรักใช้ได้ ฟันหลออีกตะหาก 55
พอขึ้นประถม ก็เรียนๆเล่นๆ เพราะชอบสนุก ชอบอยู่กับเพื่อน อยู่กันเป็นแก๊ง
ไปไหนไปกัน จนถึง ป.4 ต่อยกับเพื่อนครั้งแรก เจ็บดีชะมัด เฮ้อ
มัธยมต้น ก็เรียนมันใกล้ๆบ้านนั่นแหล่ะ เทอมแรก พระเจ้า สอบได้ที่สองของห้อง โอ้ๆๆๆๆ ไม่เคยสัมผัส บรรยากาศแบบนี้มาก่อน หุๆๆๆๆ เราก็เจ๋งเหมอนกันนิ เรียนดี เพราะไม่ค่อยมีเพื่อนด้วยมั้ง เทอมแรกๆ พอเทอมสอง
.....ก็เหมือนเดิม 555 แต่ไม่เคยสอบตกนะ ตอน ม. ต้น เพื่อนเยอะครับ
ฝูงเบ้อเร่อ มีเรื่องมีราวก็บ่อย เพราะเพื่อน นี่่ล่ะ -*-
จำได้ ก่อนจบ ม. 3 อาจารย์ถามทุกคนในห้องว่า ใครจะเรียนต่อ ม.ปลาย บ้าง........ผมยกมืออยู่คนเดียว -*- แต่เป็นคนเดียวของห้อง ที่ออกมาเรียน ปวช. 555 คนอื่นในห้องแทบจะเรียน ม.ปลาย ที่เดิมกันหมด
ตอนจบ ม.3 ลุงจะฝากเข้า ไฟฟ้า พระจอมเกล้าฯ พระนครเหนือ
ก็ไม่ได้คิดอะไร กะแค่เข้าไปเรียนแล้วทำให้ดีที่สุดแทน.......แต่ วันที่เขาสอบคัดเข้าเรียน ดันเป็นไข้เลือดออก เวรจริงๆ นอนโรงบาล 5 วัน ไอ้ 5 วัน
ที่นอนอยู่โรงพยาบาล โรงเรียนที่เล็งๆจะไปสอบ มันสอบซะหมดแล้ว
ซวยดีแฮะ ......แต่ถ้าไม่ป่วยวันนั้น ผมอาจจะไม่ได้เรียนในสิ่งที่ผมชอบก็ได้
ระหกระเหิน มาเรียน ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง แถว วัดสเมียนนารี เป็นโรงเรียนเอกชน ไม่ค่อยมีชื่อซักเท่าไหร่ ...เข้าเรียน วิชาชีพ สถาปัตย์กรรม
ก็เรียนมาเรื่อยๆ ผมก็ถือว่ามีฝีมือในการขีดๆเขียนๆอยู่บ้างแหล่ะ ก็ทำได้ดีในหลายวิชามางด้านนี้ ทั้งวิชาเบื่อต้น พวก ดรออิ้ง วาดเขียด เอ๊ยเขียน
ในปีหนึ่ง ปีสอง เริ่มเรียนวิชาเฉพาะมากขึ้น ออกแบบ ก็กลายเป็นคนเก่ง อันดับต้นๆของห้อง อิอิ skect design ได้เกือบเต็มแทบทุกงาน 555 ไม่อยากจะคุย พอ ปวช. ปีสาม ก็กลายเป็น จตุรเทพ ประจำโรงเรียน โอ้ว
ก็คือ มีอยู่สี่คนที่ เมพขิงๆ มาก ในการทำภาพ perspective presentation
สมัยผมเรียน มันอยู่ในช่วงคาบเกี่ยว กับการทำงานด้วย คอมพิวเตอร์
ตอนแรกก็ใช้ไม่เป็นหรอก พวกโปรแกรม 3d auto cad อะไรนั่นน่ะ
ต่อต้านซะด้วยซ้ำ 55 มันต้องเขียนด้วยมือดิ่ ถึงจะเจ๋งจริง อิอิ.............
ได้ไปแข่งขัน ทักษะวิชาชีพ กับเขาด้วยล่ะ ตอนปีสามเทอมสอง
ได้ที่สองมา ไม่อยากบอกเลย ว่า เจ้าภาพโกง อิอิ(ว่าเขาได้นะ)แค่ตอนนั้นรู้สึกว่าโดนโกง เพราะ งานที่แข่ง ทีมผม ทำได้ดีจริงๆนิ วางแปลน จัดทำ present ออกมาได้ตรงตามที่วางแผนไว้ แต่ได้ที่สอง ที่หนึ่งงานก็ดีนะ แต่
คิดว่างานเราก็ไม่แพ้แน่ 55
ชีวิต ตอนเรียน ปวช. สนุกดี เพื่อนเยอะ ได้ร่วมกิจกรรมก็เยอะ
เป็นนักดนตรีโรงเรียนด้วย อิอิ เป็นนักร้องนำแบบฟลุ๊คๆ จำได้ ที่โรงเรียน
ตอนนั้น ปีหนึ่ง มีประกวด ดนตรี ที่ห้องก็ ทำวงไปประกวดกับเขา แต่ตอนประกวด ไม่ได้มีส่วนร่วมกับเขาหรอก ได้แต่ส่งแรงเชียร์ ประกวด ได้ที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ อิอิ มันฟลุ๊คก็ตอนหลังประกวด วงก็ยังอยู่ไง แต่มือกลอง มือเบส
มันเริ่มขี้เกียจมาซ้อมมั้งรวมทั้งนักร้องด้วย ไอ้เพื่อนซี้ผม มันก็ตีกลองพอเป็นไง(มันบอกเคยเรียน)และเพื่อนอีกคนก็เล่นเบสได้(เห็นมันบอก)
ด้วยความที่อยากเห็นเพื่อนตีกลองไง ก็เลยไปบอกเพื่อนที่มันทำวงนั่นแหล่ะ
เฮ้ยๆ ไอ้อ๊อฟมันตีได้เว้ย มันบอกตูอยู่ ......เออ บอกมันมาลองตีดิ่(เพื่อนผมตอบ) ก็ตกลงนัดกัน เย็นวันนั้นเล๊ย ไปห้องซ้อมกัน
แต่ก็มีแค่ดนตรีไง คนร้องไม่มี ไอ้เราก็นึกสนุก ก็เลยไปร้องเล่นๆ
ย้ำ ร้องเล่นๆ เอามัน (แต่ก็ไปกับเขาทุกครั้งอ่ะนะที่ซ้อม55) ซ้อมกันได้สักพัก ที่โรงเรียนก็มีงานอะไรซักอย่าง แต่เรายังไม่รู้เรื่องไง ไอ้เพื่อนที่เล่น
กีร์ต้า ก็บอกว่า ...เฮ้ย วันที่ขึ้นเล่น มึงจำเนื้อให้ได้นะโว้ยยย...
เราก็อึ้งสิ เฮ้ย อะไร ตูมาร้องเล่นๆเอาหนุกๆนะเฟ้ย มันก็สวนกลับมา
เอ๊า มึงไม่ร้องแล้วใครจะร้องวะ -*- ก็เลยต้องร้องแบบ ฟลุ๊คๆ งง อิอิ ตื่นเต้นเป็นบ้า 55 หลังจากนั้นก็ควงไม ยาวววว ยันปีสามเลย เล่นงานโรงเรียน
งานแนะแนว( ไปเล่นตามโรงเรียนมัธยม) หลายโรงเรียน สาวๆกรี๊ดตรึม 55
พอก่อนๆ 55 เดี๋ยวเล่าใหม่วันหลัง
****ที่เขียน ไม่ได้ตั้งใจจะอวดอ้างตัวเองแต่อย่างใด แค่อยากเล่า ชีวิต
ฮาๆ ของผม(ที่ไม่ค่อยตลกเท่าไหร่)ให้คนที่เข้ามาเยี่ยมเยียนได้อ่านกัน
รับรอง มันไม่ทำให้คุณๆ ที่อ่าน รู้สึกเครียดหรอก(มั้ง)
| Create Date : 20 ตุลาคม 2551 |
| Last Update : 20 ตุลาคม 2551 14:20:49 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 200 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เอ่อ...เป็นครั้งแรก ที่ประกาศก้องว่า ตูข้า มี blog เป็นของตัวเอง -*- .....ใน blog นี้ ผมคือ เจ้าของห้อง ที่เข้ามาเช่า
บ้านที่ชื่อ พันทิป อยู่ ผม ไปนั่งเล่นในร้านกาแฟแทบทุกวัน แต่ไม่ค่อยได้คุยอะไรกับเขาซักเท่าไหร่ เพราะรู้ตัวว่า
ความรู้มันมีน้อย อาศัยฟังอย่างเดียว 555
ยังไง ก็ ฝากสวัสดีทุกๆท่าน ที่เขามาเยี่ยมนะครับ
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
