|
|
4. มาโกเบ ก็ต้องทานเนื้อโกเบสิครับ...
โกเบ
โรงแรมที่เราเลือกพักที่เมืองโกเบ คือ โรงแรม Green Hill Hotel Urban ซึ่งเป็น Business Hotel ที่ตั้งอยู่ใกล้กับสถานี Sannomiya แบบที่สามารถเดินไปได้ไม่ลำบากนัก ด้วยเหตุผลเพียงประการเดียว คือ ถูกที่สุด ห้องเตียงเดี่ยว Single Room ราคาคืนละ 3,900 เยน รวมภาษี มีห้องน้ำในตัว ไม่มีอาหารเช้า ซึ่งก็ถือว่าถูกกว่าราคาของโรงแรม Toyoko Inn Sannomiya-eki mae No.2 ที่แม้จะตั้งอยู่ติดกับสถานี Sannomiya เลย แต่ราคาห้องเตียงเดี่ยว เริ่มต้นที่ 7,300 เยน และคืนนี้เราก็พักคนเดียว ไม่ได้ต้องการความสะดวกอะไรมากนัก เอาเป็นว่าให้มีที่ซุกหัวนอนได้ก็พอแล้ว ซึ่งก็เป็นไปอย่างที่คาด คือ คุณภาพเหมาะสมกับราคาจริง ๆ (อืม...อย่าไปคิดอะไรมาก) แต่ก็ถือว่าใช้ได้... ห้องแคบเท่าแมวดิ้นตาย ห้องน้ำเล็กตามมาตรฐาน แต่มี Fuction เสริมให้นั่นก็คือ ช่อง Adult TV ซึ่งมีตัวอย่างให้ดู 4 ช่อง (ดูได้แค่ช่องละ 1 นาที เอง...ว้า) ถ้าอยากดูให้เต็มที่ก็ต้องซื้อชั่วโมงเพิ่มต่างหากนะจ๊ะ...หุ หุ
สนใจดูและจองผ่านเว็บได้ที่นี่จ้ะ //www.ghu.jp/index_e.html
พอ 19.00 น. เราก็ออกไปสถานี Sannomiya ที่นัดเจอกับฝน เพื่อจะไปทานเนื้อโกเบด้วยกัน... มาถึงโกเบ ก็ต้องกินเนื้อโกเบ สิ ใช่มั้ย ???... ร้านที่เราจะไป คือ ร้าน Kobe Grill Kobo ที่เคยมีสมาชิกห้องก้นครัว เคยรีวิวเอาไว้เหมือนกัน แต่เหตุผลที่เลือกร้านนี้ ก็เพราะเห็นว่าราคาถูกที่สุด
(ปกติเนื้อโกเบ ชุดละหลายหมื่นเยนนะ แต่ที่ร้านนี้เห็นโฆษณาว่าราคาชุดละสี่-ห้าพันเยนเท่านั้น แถมมีส่วนลดให้ด้วย แต่ต้อง Print คูปองจาก Internet ที่เว็บ //r.gnavi.co.jp/fl/en/k774000/coupon.htm ไปให้เขานะ)
ร้านนี้อยู่แถว ๆ สถานี Motomachi เดินหากันอยู่นานเป็นชั่วโมง ถามทางจากชาวบ้านแถวนั้นไปเรื่อย คนแถวนั้นก็รู้บ้าง ไม่รู้บ้าง หนาวก็หนาว เมื่อยก็เมื่อย กว่าจะเจอก็เกือบถอดใจกินราเม็งแถวๆ นั้นแทนแล้วล่ะ ความจริงเราก็เดินผ่านหน้าร้านนี้มา 3 รอบแล้วล่ะ แต่หน้าร้านมันดันเขียนภาษาอังกฤษว่า Kobe Yakisoba & Grill-Dinning ไม่ใช่ Kobe Grill Kobo ซักกะหน่อย สุดท้ายฝนรู้สึกตงิด ๆ ใจ เข้าไปถามในร้าน ก็สรุปว่าใช่ร้านที่เราเดินหามาตั้งนานแล้วนั่นเอง
เนื้อโกเบที่ร้านนี้ ตามที่ลดราคาให้ใน Internet เป็น Teppanyaki Set ชื่อว่า Kobo Course มี สลัดห่อฟองเต้าหู้,ไก่ย่าง,คอหมูย่าง,ปลาหมึกย่าง,เนื้อโกเบ เกรด A5,ยากิโซบะ แล้วก็ไอศกรีม 2 ลูกเล็ก ๆ ในราคาคนละ 4,880 เยน (ราคาลดแล้ว)...ทั้งชุดนี้ ให้มาแค่อย่างละ 1 ที่ แบ่งกันกิน 2 คน...(ยกเว้น ยากิโซบะ กับไอศกรีม ที่ให้คนละ 1 ที่)เหมือนจะยังไม่อิ่มยังไงก็ไม่รู้
ร้านนี้ ทำให้เราได้เริ่มรับรู้ถึง Spirit ของคนทำงานบริการในญี่ปุ่น ซึ่งเราเคยได้ยินคนเขาร่ำลือกันนักหนามานานแล้วว่า ตั้งใจบริการกันอย่างสุดลิ่มทิ่มประตู น้องพนักงานที่รับ Order ที่ร้านนี้ น่ารักมาก ไม่ใช่แค่รับ Order แล้วก็เสิร์ฟอาหารให้เราเท่านั้น แต่ยังมาชวนพูดชวนคุย แนะนำอาหารและวิธีการกิน แม้น้องเขาจะพูดได้แต่ภาษาญี่ปุ่นก็ตาม ก็ยังมาชวนคุยตลอด แต่โชคดีที่ฝนรู้ภาษาญี่ปุ่น พอคุยกันรู้เรื่อง เลยทำให้เราเข้าใจด้วย แถมยังช่วยถ่ายรูปให้เราด้วย แถมตอนเราคุยกับฝนเรื่องที่ว่าเราจะไปถ่ายรูปที่ Kobe Tower เห็นเราทำท่างง ๆ เขาก็รีบเอาแผนที่เมืองโกเบมาชี้ให้ดู แล้วบอกทางไปให้ด้วย พอทานเสร็จ เค้าก็เดินออกมาส่งถึงหน้าประตู โค้งแล้ว โค้งอีกกันเลยทีเดียว
เราทานกันเสร็จประมาณ 22.00 น. ฝนก็ขอกลับโอซาก้าเลย เพราะกลัวรถไฟหมด ส่วนเราอยากไปถ่ายรูปวิว อ่าวโกเบตอนกลางคืน เลยแยกกันที่สถานี Kobe แล้วเราก็เดินเท้าฝ่าลมหนาวเย็นยะเยือกระยะทางเกือบกิโล ต่อไปที่ห้าง Mosaic เพื่อให้ได้วิว Kobe Tower กับ Habour Land อันเป็นมุมยอดฮิตมหาชน ที่ใคร ๆ มาโกเบก็ต้องถ่ายมุมนี้ แต่ปรากฏว่า พอเดินไปถึง ได้มุม ได้วิว เล็ง จะกดชัตเตอร์ มันก็ดันดับไฟ Kobe Tower ซะงั้น... 
พระเจ้า ...เพิ่งรู้ว่ามันปิดไฟตอน 23.00 น. แบบว่า เซ็งเป็ด เซ็งห่านมาก...หมดกัน ข้าพเจ้าเดินมาให้เหนื่อย ให้เมื่อย ให้หนาวทำไม เพื่ออะไรเนี่ย... ไหน ๆ มาถึงแล้ว ก็เลยถ่ายรูปฉลองความโง่ของตัวเองซะ ได้มาแต่รูป Kobe Tower มืด ๆ มาเป็นที่ระลึกนี่ล่ะ กลับโรงแรมไปนอนดีกว่า... 
| Create Date : 19 เมษายน 2553 |
| Last Update : 19 เมษายน 2553 10:32:58 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1211 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: yosita_yoyo  วันที่: 19 เมษายน 2553 เวลา:11:42:44 น. |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
