|
|
พ่อแม่มังกรเปิด ตลาดนัด หาคู่ให้ลูก
พ่อแม่มังกรเปิด ตลาดนัด หาคู่ให้ลูก
โดย ผู้จัดการออนไลน์ 13 สิงหาคม 2548 12:18 น.
บรรดาคุณพ่อที่มา เปิดแผง ในสวนสาธารณะจงซานในปักกิ่ง
บรรดาพ่อแม่ผู้ปกครองที่ออกเดินวนเวียนสำรวจไปในสวนสาธารณะ เพื่อเสาะหาคู่นัดหมายให้แก่ลูกของตน....
พวกเขากำลังค้นหาอะไร?
หาคนที่เหมาะสม....ที่จะมาเป็นคู่ชีวิตของลูกสาวลูกชายของพวกเขา
บริเวณริมน้ำหลังสวนสาธารณะจงซานในปักกิ่ง บนถนนสายเล็กๆที่แวดล้อมด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ กลายเป็นแหล่งสัญจรไปมาของผู้คนมากหน้าหลายตา โดยมากอยู่ในวัยกลางคน พวกเขาบ้างสะพายเป้กระเป๋า บ้างเหน็บแฟ้มเอกสาร บ้างถือปากกากับกระดาษ สายตาจับจ้องไปยังผู้คนที่เดินผ่านไปมาอย่างสำรวจตรวจตรา ราวกับกำลังค้นหาเพชรเม็ดงามจากท้องสมุทร บ้างจับกลุ่มพูดคุย แบ่งกันดูภาพถ่าย บ้างก็เอ่ยปากถามไถ่อย่างไม่ปิดบัง...
เป็นผู้ชาย หรือผู้หญิง?
ผู้หญิง เธอล่ะ?
ผู้หญิง เหมือนกัน กล่าวจบ ต่างฝ่ายก็แยกย้ายกันจากไป
บ่ายวันอาทิตย์ ผู้เฒ่าหลินสองตายายเดินทางเข้ามายังสวนสาธารณะจงซาน พ่อเฒ่ากล่าวแสดงความรู้สึกว่า คนเยอะจริงๆ ยังกับเข้ามาในตลาดยังงั้นเลย
พ่อเฒ่าหลินมีลูกสาวอายุ 32 ปีคนหนึ่ง ทำงานในบริษัทโฆษณาแห่งหนึ่ง ลูกสาวเขาก็ไม่ได้สนับสนุนหรือคัดค้าน เพียงแต่บอกให้พวกเราระวังตัวให้มาก อย่าให้เบอร์โทรศัพท์แก่ใครง่ายๆ
สองตายายออกเดินไปตามทาง ระหว่างนั้นก็สำรวจรอบข้างไปพลาง มีคนเข้ามาไต่ถามพวกเขาบ้างเป็นครั้งคราว หลังจากเดินชม ตลาดนัด กันจนเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า พ่อเฒ่าหลินก็ว่าจะเดินทางกลับกันเสียที แต่แม่เฒ่าหลินยังไม่ยอมแพ้ ไหนๆก็มาเสียตั้งไกลแล้ว เผื่อว่าจะมีที่เหมาะกันล่ะ?
เมื่อได้พักเอาแรงครู่หนึ่ง ทั้งคู่ก็ออกเดินสำรวจอีกครั้ง สุดท้าย พ่อเฒ่าหลินได้ข้อมูลกับเบอร์โทร. ไปสองหน้ากระดาษเต็มๆ กลับบ้านไป ก่อนกลับยังทิ้งคำพูดไว้ประโยคหนึ่ง ผมรู้สึกว่ามาที่นี่ก็เหมือนกับได้มาชมนิทรรศการยังไงยังงั้น แต่เป็นนิทรรศการไร้รูป สิ่งที่ไม่ได้นำออกมาจัดแสดงก็คือโฉมหน้าของพวกลูกๆนี่ล่ะ
ลูกบ้านเรา เป็นเหมือนดอกไม้งาม
แม้ว่าอากาศจะร้อนอบอ้าวแค่ไหน แต่ดูเหมือนไม่อาจทำให้บรรดาพ่อแม่ทั้งหลายรู้สึกย่อท้อลงได้ พวกเขาต่างมุ่งมั่นอยู่กับการค้นหาแลกเปลี่ยนข่าวสารของลูกๆ พ่อแม่บางคนนำเสนอด้วยวิธีแปลกใหม่ เพื่อเรียกร้องความสนใจจากผู้คนรอบข้าง
มีคุณพ่อท่านหนึ่งสวมกางเกงสีขาวมีสายรัด ด้วยท่าทีมาดมั่น เขานำภาพถ่ายขนาด 5 นิ้วของลูกชายมาทำเป็นกรอบรูป วางเรียงรายบนบาทวิถี ท้ายรูประบุรายละเอียดพร้อมสรรพ ชาย อายุ 28 ปี สูง 1.76 เมตร ปริญญาตรี มีบ้านในปักกิ่ง ลูกชายโทน... บ้างก็ทำเป็นเข็มกลัดติดหน้าอก...รอบข้างเต็มไปด้วยสรรพสำเนียงแจกแจงคุณสมบัติของลูกๆ บ้างก็เดินสำรวจรับฟังข้อมูลเหล่านี้อยู่อย่างเงียบเชียบ
และนอกเหนือจากการมีบ้านมีรถ ที่ดูเหมือนจะเป็นคุณสมบัติพื้นฐานแล้ว พ่อแม่ทั้งหลายยังต้องการหาลูกเขยลูกสะใภ้ที่มีคุณสมบัติพิเศษอื่นด้วย...
ชายกลางคนร่างสันทัดคนหนึ่ง กำลังมองหาหญิงสาวที่มีเลือดกรุ๊ปบี เขาบอกว่า คุณไม่เคยได้ยินเหรอ ที่เกาหลีเขาพบว่าคนที่มีเลือดกรุ๊ปบีนี่ ฉลาดที่สุดนะ
ส่วนคุณลุงร่างผอมบางสวมแว่นตาหนาเตอะ ในมือถือแผ่นป้ายเขียนข้อความว่า ผมมีลูกชายโทนที่ไม่ถูกตามใจจนนิสัยเสีย แต่ชอบเก็บตัวและซื่อเกินไป ชอบขีดเขียน เขายังขาดอีก ? จึงอยากจะหาภรรยาแบบ มู่กุ้ยอิง คุณลุงอธิบายว่า ทั้งบ้านมีแต่คนเก็บตัว ไม่รู้จักพูดจาพาที จึงอยากจะได้ลูกสะใภ้ที่เก่งกล้าสามารถมาดูแลครอบครัว
ผู้คนที่เข้ามาร่วมกิจกรรมในสวนสาธารณะจงซาน
คนสองวัย...ใจเดียวกัน?
ความคิดของคนรุ่นเรา ยังไงก็ต้องแต่งงานมีครอบครัว จะได้มีลูกหลานไว้เลี้ยงดูยามแก่เฒ่า พ่อเฒ่าหลินกล่าว
ขณะที่บรรดาพ่อแม่ร้อนอกร้อนใจจนต้องลุกขึ้นจัดกิจกรรม ตลาดนัด หาคู่ให้ลูก แต่ปฏิกิริยาที่ตอบรับกลับมานั้น แม้ว่าพ่อแม่บางรายจะได้รับการเห็นพ้องจากลูกๆ แต่ก็มีบางรายที่ต้องแอบมาร่วมกิจกรรมโดยไม่บอกกล่าวให้ลูกได้ทราบ
การแต่งงานไม่ใช่เรื่องสำคัญที่สุด และก็ไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต ตอนนี้เรื่องสำคัญที่สุดสำหรับผมคือการทำงาน และผมก็ไม่อยากทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ต้องการ ไม่ว่าจะเพื่อใครก็ตาม เสียงจากลูกคนหนึ่ง
น่าขายหน้าจะตายไป นี่ถ้าเกิดเพื่อนร่วมงานรู้เข้า คงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน หลินฟางก็เป็นคนหนึ่งที่ไม่เห็นด้วยกับการไปร่วมกิจกรรม ตลาดนัด ของพ่อแม่ และแม้จะรับปากลูกไว้ แต่พอลับหลังแม่ของเธอก็แอบมาที่นี่จนได้
รวมพลังคนเป็นแม่
จะหาคู่ก็ต้องมีเวที
ฉันก็ไม่ใช่คนรับผิดชอบเรื่องนี้หรอกนะ แค่เป็นคนต้นคิดคนหนึ่งเท่านั้นเอง ครูวั่งกล่าว ก็แค่จัดหาเวทีให้ทุกคนที่ซื้อบัตรเข้ามาในสวนสาธารณะก็เข้ามาร่วมกิจกรรมได้
ครูวั่งเล่าว่า เมื่อปลายปีที่แล้ว ปักกิ่งนิวส์รายงานข่าวเกี่ยวกับการหาคู่ของกลุ่มคนทำงานในสำนักงาน มีคนเสนอว่า เธอมีลูกชายฉันไม่รู้ ฉันมีลูกสาวเธอก็ไม่ทราบ บรรดาคุณแม่ทั้งหลายถึงจะร้อนใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ อยากจะให้คุณแม่ๆ หาสวนสาธารณะสักแห่งมาเป็นสถานที่แลกเปลี่ยนข้อมูลข่าวสารกัน ให้ความสัมพันธ์ในชีวิตคู่ของลูกเริ่มต้นจากคนเป็นแม่
ครูวั่งอ่านบทความชิ้นนั้นแล้วก็คิดถึงลูกสาวของตัวเองที่ปกติจะใช้ชีวิตอยู่ในแวดวงเพื่อนๆไม่กี่คน อายุ 31 แล้วแต่ยังไม่มีแฟนสักที ดังนั้น เธอจึงเขียนบทความชิ้นหนึ่งส่งให้ทางสำนักพิมพ์ เป็นข้อความเรียกร้องให้บรรดาคุณแม่ทั้งหลายได้มารวมตัวกัน แลกเปลี่ยนข้อมูล ที่สวนสาธารณะหลงถาน แต่ภายหลังเห็นว่าที่สวนสาธารณะจงซาน เป็นแหล่งพบปะของบรรดาผู้มีการศึกษา อีกทั้งการเดินทางก็สะดวก จึงขยายจุดนัดพบออกเป็นสามแห่งคือที่ สวนหลงถาน ฉื่อจู๋เอี้ยนและที่จงซาน
พอรู้ว่ามีกิจกรรมแบบนี้ พวกเราดีใจมากเลย จะได้มีที่ทางพบปะกันได้สะดวก บรรดาผู้ปกครองทั้งหลายต่างพูดกันเป็นเสียงเดียวกัน
ปัจจุบัน เนื่องจากกิจกรรมนี้เป็นที่รู้จักแพร่หลายมากขึ้น ผู้คนที่มาจึงเริ่มมีกลุ่มคนรุ่นหนุ่มสาวเข้ามาร่วมกิจกรรมเพิ่มมากขึ้น แต่ปัญหาที่น่าปวดหัวก็คือ ครูวั่งพบว่า สัดส่วนของฝ่ายหญิงมีมากกว่าฝ่ายชายถึง 3:1 เลยทีเดียว ซึ่งก็ทำให้พ่อแม่ของฝ่ายชายมีโอกาสเลือกมากกว่า และอัตราความสำเร็จจากการจับคู่จากกิจกรรมในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมามีเพียงร้อยละหนึ่งเท่านั้น นอกจากนี้ การที่ข่าวคราวการจัดกิจกรรมในสวนสาธารณะเป็นที่รู้จักมากขึ้น ก็ทำให้มีกลุ่มคนที่เข้ามาหลากหลายมากขึ้น บ้างก็มีเป้าหมายแอบแฝง อย่าง เป็นแม่สื่อ มาขายของ ฯลฯ ตอนนี้ในกลุ่มผู้ปกครองก็มีคนอาสาว่าจะคอยเดินสำรวจตรวจตราในขณะที่มีการจัดพบปะกัน หากพบพฤติการณ์ที่ไม่เหมาะสมจะได้หยุดยั้งได้ทันท่วงที
เรียบเรียงจาก หนันฟางโจวม่อ
แหล่งที่มา //www.manager.co.th/MetroLife/ViewNews.aspx?NewsID=9480000107622
| Create Date : 14 สิงหาคม 2548 |
| Last Update : 14 สิงหาคม 2548 8:43:58 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 376 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: wmvcore  วันที่: 14 สิงหาคม 2548 เวลา:13:30:17 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
งั้น ก็หาเผื่อเราด้วยซักคนละกัน