ก็แค่อดีต
อดีต...มีครั้งหนึ่งเป็นความทรงจำที่ฝังลึกในใจ และไม่เคยมีสักครั้งที่จะสามารถลบมันทิ้งได้เลย ตอนนั้น เรากำลังจะเข้าเรียน ม.1 ตอนนั้น พ่อ แม่ เรากำลังแยกทางกัน ตอนนั้น ครูที่โรงเรียนมักเรียกเราไปถามเรื่องนี้ทุกวัน ต่อหน้าพวกเขา เรายิ้มตอบพวกเขาว่า"ดีแล้วหย่ากันได้ อยู่กันไปก็ทะเลาะกัน" แต่พอต้องกลับมาบ้าน บ้านที่มีแต่เรากับพี่ชายอีก 2 คน บ้านที่ตอนนั้น มีแค่ยายเป็นผู้ใหญ่ในบ้านแค่คนเดียว บ้านที่ตอนนั้น โดนตัดไฟ ตัดน้ำ เพราะพ่อเราไปทาง แม่เราไปทาง ตอนนั้นเราไม่รู้หรอกว่ารู้สึกยังไง หรือพี่เรารู้สึกยังไง เรารู้แต่ว่าเราไม่เคยลืมภาพวันนั้นเลย มันฝังอยู่ในหัวใจเราตลอดเวลา เหมือนแผลเป็นรอยใหญ่ ที่วันดีคืนดีมันก็ปวดจี๊ดที่เดิม มีอยู่คืนหนึ่ง พ่อเรากลับมาบ้านเพื่อเอาทีวี เครื่องเล่นวีดีโอที่พ่อเคยซื้อให้พวกเราไว้ดู ไปให้ผู้หญิงอีกคนของพ่อ ส่วนแม่เราก็กำลังท้องกับสามีใหม่ บ้านที่มืดเพราะไม่มีไฟอยู่แล้ว แต่ในใจเรากับพี่ ๆ มันมืดกว่านั้นหลายเท่านัก ถึงทุกวันนี้ทั้งพ่อและแม่ จะกลับมาเลี้ยงดูให้ความรักกับเราแล้ว ถึงทุกวันนี้พวกเขาจะไม่ได้อยู่ด้วย แต่ก็ยังดูแลพวกเราอยู่ ถึงทุกวันนี้เราจะอยู่กับพ่อ และเราก็รับรู้ว่าพ่อรักเรามากแค่ไหน แต่สิ่งหนึ่งที่มันไม่เคยจางหายไปจากใจเราเลยคือความรู้สึกในคืนนั้น ในช่วงเวลานั้น ผลกระทบจากเหตุการณ์นั้น มันทำให้เรากลัว กลัวที่จะต้องไว้ใจใครอีก กลัวจนไม่กล้าที่จะเชื่อใจใคร กลัวว่าถ้าเราเปิดใจให้ใครสักคน แล้ววันหนึ่งเขาก็จะเดินจากเราไปอีก ขนาดคนที่เราคิดว่ารักเรามากที่สุด เขายังเคยทิ้งเรามาแล้ว ทุกวันนี้เราทำได้เพียงปิดซ่อนตัวเองไว้ เราเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าวันไหน...อดีต ความทรงจำเหล่านี้ มันจะลบเลือนจากใจเรา
Create Date : 09 ตุลาคม 2551 | | |
Last Update : 9 ตุลาคม 2551 18:12:17 น. |
Counter : 391 Pageviews. |
| |
|
|
|