หรือคนในครอบครัวที่ดีกับเราและเป็นตัวอย่างที่ดีที่เราประทับใจ

แต่ในบล็อคนี้ จะขอพูดถึงฮีโร่ที่เป็น “คนอื่น” ค่ะ

คนอื่น หมายถึงใครก็ตามที่ไม่ได้มีสายเลือดเกี่ยวข้องกับเราเลย 

แต่เราประทับใจในตัวเขา และเก็บเกี่ยวแนวคิดของเขามาปรับใช้กับชีวิตเรา 

ยิ่งกว่านั้น คนอื่น ที่เราพูดถึงดันเป็น“ดารา” ซะด้วย

คน ๆ นั้นคือ ดร. นาวิน เยาวพลกุล

หรือชื่อทั่วไปที่ทุกคนรู้จักคือ “นาวิน ต้าร์” ค่ะ

สรรพนามที่เราใช้เรียกฮีโร่ของเราคนนี้คือ “ท่านพี่” ค่ะ

เรื่องมันเกิดจากการนั่งดูรายการ BANG BANG BANG 

(เก่ามาก บอกอายุสุดๆ) ตอนห้าทุ่มในคืนหนึ่ง 

และได้เห็นนักร้องคนหนึ่งในจอทีวี

ความประทับใจครั้งแรกที่เห็นคือ ความหล่อและความใส ล้วนๆ 

และคิดในใจว่าผู้ชายคนนี้หลุดจากมาพระเอกหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นหรือเปล่า 

หน้าเป๊ะราวกับภาพวาดเลยทีเดียว

ขอแนบคลิปมาให้ชมกันเพื่อความอินค่ะ เพลงที่ว่าคือเพลงนี้

หลังจากนั้นมา ก็ทำการสืบค้นข้อมูล 

สมัยยังไม่มี Google ก็ใช้ถามเพื่อน ๆ ที่โรงเรียนค่ะ 

ก็สืบค้นมาได้จนรู้ว่า ผู้ชายคนนี้ชื่อ “นาวินต้าร์” 

ชื่อจริง นาวิน ชื่อเล่น ต้าร์ และต้าร์ไม่ใช่นามสกุลนะ 

(ตอนนั้นยังงง ๆกับการตั้งชื่อศิลปินมาก ๆ ) ก็เริ่มติดตามผลงานอย่างจริงจัง

และเก็บรวบรวมบทสัมภาษณ์จากนิตยสารและนำมาปะติดปะต่อกัน 

จึงได้รู้ว่าผู้ชายคนนี้นอกจากหน้าตาดีมากยังเรียนเก่งมาก ๆ อีกด้วย 

ในยุคนั้นจะหาใครที่เพอร์เฟคไปหมดทุกด้านแบบนี้ได้ยากมาก 

ท่านพี่จึงถือเป็นบุคคลที่โดดเด่นมากในสายตาของเรา...

โดดเด่นจนต้องเขียนจดหมายไปหาค่ะ !!

ลงมือเขียนจดหมายฉบับแรกไปทักทาย

และได้รับการตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว 

หลังจากนั้นก็ได้เขียนจดหมายโต้ตอบกันอยู่หลายฉบับ 

พร้อมทั้งท่านพี่ก็ส่งรูปส่งลายเซ็นมาให้ เป็นที่ปลาบปลื้มใจมากค่ะ

จนมาถึงจุดพีคสุดของเรื่องนี้...คือเราป่วยหนัก

เข้าโรงพยาบาลอยู่1 เดือน ตอนนั้นว่างและเหงามาก ๆ 

ก็ได้จดหมายจากคุณนาวินนี่แหละช่วยแก้เหงา 

จนพอเราบอกไปว่าตอนนี้ป่วย นอนอยู่โรงพยาบาลชื่ออะไร แผนกไหน 

อยากให้ท่านพี่มาเยี่ยม...ทายซิคะเกิดอะไรขึ้น?

โนๆๆ...ท่านพี่ไม่ได้มาค่ะ 

แต่ท่านพี่ส่งพี่ชายแท้ ๆมาเยี่ยมแทน 

ซึ่งตอนนั้นพี่โน่ พี่ชายของท่านพี่กำลังเรียนหมอ

อยู่ที่โรงพยาบาลเดียวกับที่เรานอนอยู่พอดี 

วินาทีที่นักศึกษาแพทย์คนหนึ่งเดินเข้าในห้อง 

มาหยุดอ่านชื่อที่เตียงแล้วทักชื่อเรานั้น 

เราเงยหน้าขึ้นไปเห็นชื่อปักที่เสือกาวน์ว่า 

“ดาวิน เยาวพลกุล” นี่คือสตันท์ค่ะ! 

ตอนนั้นในใจคิดว่า“เดี๋ยวนะ...นี่พี่ชายพี่ต้าร์ใช่ไหม”

แล้วพี่โน่ก็วางขวดอาหารเสริมลงบนโต๊ะแล้วพูดว่า

“สวัสดีครับ พี่เป็นพี่ชายต้าร์ 

คุณแม่กับต้าร์ฝากให้พี่มาเยี่ยมน้องฮะยังไงหายไว ๆ นะครับ”

ช็อตนั้นคือ ตกใจค่ะ! 

ทำอะไรไม่ถูกได้แต่พยักหน้าแล้วพูดว่า ขอบคุณค่ะ

แล้วพี่หมอโน่ก็เดินจากไป 

ส่วนเรายังนั่งสตันท์อยู่บนเตียงคนไข้หลังจากตั้งสติ หายตื่นเต้นแล้ว 

ก็เกิดความซาบซึ้งในน้ำใจของท่านพี่มากคือท่านพี่เป็นดารา 

เป็นใครที่ไหนไม่รู้ ไม่รู้จักกันมาก่อน 

เราก็เป็นแค่แฟนคลับเด็กๆ คนหนึ่งที่อาจบ้าดาราในสายตาเขาเฉย ๆ 

แต่เขากลับส่งพี่ชายส่งของฝากมาเยี่ยมไข้ตามที่เราขอ 

รู้สึกประทับใจมากจริง ๆ ค่ะใครไม่เจอเรื่องนี้กับตัวก็คงไม่เข้าใจ 

ว่าโมเม้นต์ดี ๆ แบบนี้มันหาไม่ได้ง่าย ๆเลย

หลังจากนั้นมา เราก็ตั้งใจไว้ว่า จะติดตามผลงานของท่านพี่

และช่วยสนับสนุนเป็นอย่างดีเท่าที่เราทำได้ 

ก็ติดตามมาเรื่อย ๆ และเหมือนว่าโตมาพร้อมๆ กับท่านพี่ 

หลาย ๆ แง่มุมในชีวิต หลาย ๆ เหตุการณ์ที่ผ่านมาด้วยกัน 

ยิ่งทำให้เรารู้ว่า ท่านพี่เป็นคนเก่ง 

และเป็นคนตั้งใจกับทุก ๆ เรื่องในชีวิต

และเป็นคนจริงจัง ทำอะไรก็ต้องเอาให้สุด 

ให้เต็มที่มาก ๆ เท่าที่มนุษย์จะทำได้

ท่านพี่มีแง่คิดดี ๆ อยู่เสมอ ในทุกบทสัมภาษณ์

ท่านพี่จะตอบคำถามได้ดี และมีความเป็นตัวเองสูง 

ไม่ทำตามแบบใคร ท่านพี่ไม่ได้หยิ่ง 

แต่รักในความเป็นส่วนตัวมาก ชอบชีวิตสันโดษ

และไม่ชอบความเป็นจุดเด่น 

(คิดว่าจุดนี้พอมาเป็นดาราก็จะอึดอัดนิดหนึ่งค่ะ)

ส่วนตัวเราแล้ว ได้มีโอกาสใกล้ชิดและสนิทสนม

กับพี่ต้าร์จริง ๆ ก็คือตอนที่ทำเว็บไซต์แฟนคลับให้ 

และพี่ต้าร์ก็ช่วยสนับสนุนอยู่ตลอด 

เวลาที่มีความท้อแท้ หรือเสียใจ 

แวะไปขอกำลังใจจากพี่ต้าร์

พี่ต้าร์จะส่งกำลังใจที่น่ารักมาให้ตลอด

พี่ต้าร์เป็นคนชอบทำมากกว่าพูด พี่ต้าร์รู้ว่า

คนเราจะพิสูจน์กันได้ก็ให้ดูจากการกระทำไม่ใช่คำพูด 

พี่ต้าร์จึงเน้นการลงมือทำมากกว่าการพูด

หรือให้คำมั่นสัญญาลอย ๆ 

ตัวอย่างเช่น การผันตัวเองมาเป็นนักไตรกีฬา 

พี่ต้าร์ลงรูปในช่วงการฝึกซ้อมน้อยมาก แต่จะลงผลลัพธ์ให้เห็นเลย 

จะล้ม จะบาดเจ็บจะชนะ หรือจะแพ้ 

พี่ต้าร์จะยอมรับมันได้ทุกครั้ง

เพราะรู้ว่าเป็นผลจากการกระทำของตัวเองไม่โทษใคร 

สมกับเป็นบุคคลตัวอย่างในเรื่อง

การเอาชนะใจตัวเองในทุก ๆ เรื่องจริง ๆ ค่ะ

บล็อคนี้ยาวมากค่ะ

จะให้พูดถึงเรื่องของ

ฮีโร่ในดวงใจคนนี้กี่หน้ากระดาษก็คงไม่พอค่ะ 

จากวันที่เปิดรายการ Bang Bang Bang 

ดูจนมาถึงวันนี้ 17 ปีแล้วค่ะ (นานมากกกกกกก) 

จะให้เล่าจบในบล็อคเดียวคงเป็นไปไม่ได้แน่ ๆ

ถ้ามีโอกาสจะมาเล่าเรื่องท่านพี่ให้ฟังอีกแล้วกันนะคะ

...Love Me Love My Navin...

- BABY INK -

จิ้มที่รูปแล้วกดติดตามได้เลยฮับ