- 27 Mars 10 ทันน่า น่าจะทันอยู่ ทันน่า น่าจะทันอยู่ ไม่มีเวลาอัพบล้อกมาก เดี๋ยวต้องไปเจียวไข่ให้สามีกิน อีกหนึ่งชั่วโมงต้องไปงานแต่งงานของวสันตะ แม่บ้านทำความสะอาด แต่มีเรื่องที่อยากบันทึกไว้ในที่นี้ เมื่อวานเป็นวันแห่งการรอคอย รอให้เฮียมูตอบอนุมัติให้ดำเนินการพิมพ์ปีศาจแห่งเล็กซิงตันได้ เป็นวันที่ค่อนข้างเหวอๆ สำหรับฉัน เพราะฉันไม่ค่อยชินกับการรอคอยแบบทำอะไรไม่ได้ แถมมีไฟจี้หลังเรื่องที่ว่าหนังสือจะพิมพ์เสร็จทันหรือไม่ทันงานหนังสืออย่างนี้เสียเท่าไหร่ แต่ก็พยายามทำใจเย็นๆ ตรวจต้นฉบับแก้ไขเพิ่มเติมสุดท้ายที่คุณนุ้ยส่งมา ส่งคำตอบกลับว่าโอเคแล้ว แต่อย่าเพิ่งส่งโรงพิมพ์ให้รอก่อน ตัดความขี้เกียจลุกจากหน้าจอไปเรียนโยคะรอบเช้า กลับมาส่งอีเมลเชิญชวนสมาชิกเว็บสำนักพิมพ์กำมะหยี่ไปเดินงานหนังสือ ต่อด้วยทำไฟล์แจ้งหน้าที่จะต้องมีการเปลี่ยนเพลต เพิ่มเพลต เลื่อนเพลต ให้ทางโรงพิมพ์คัดออก และเตรียมรอไฟล์ใหม่ที่จะนำมาใช้ในการเพิ่มหน้า โดยเสี่ยงภัยอาจจะเสียเงินฟรีนิดหน่อย ด้วยการบอกให้พิมพ์เพลตที่ไม่ต้องแก้ไขรอไปเลย ที่ยอมเสี่ยงสั่งก่อน เพราะฉันคิดทบทวนแล้วว่าเนื้อหาในเพลตที่ไม่มีการแก้ไขดังกล่าว ไม่ว่าช้าหรือเร็วก็ต้องพิมพ์ เพราะทางเจ้าของลิขสิทธิ์ไม่ได้ติดใจตรงนั้น ติดที่เรื่องสั้นเรื่องที่เจ็ดที่หายไปเสียมากกว่า ดังนั้นการพลิกล็อคเรื่องที่ว่าเขาจะไม่อนุญาตให้เราพิมพ์ก้อนที่ทำเสร็จแล้วจึงมีเปอร์เซ็นต์น้อยมาก ส่วนเรื่องสุดท้ายที่เติมมา ถ้าเผื่อเลวร้ายที่สุด ถ้าเขาเกิดบอกมาว่ามันไม่ใช่เรื่องที่อยู่เล่มเส้นแสงฯ แต่เป็นเรื่องที่เรายังไม่ได้แปล เราก็ยังไม่ได้ลงมือทำอะไรที่จะทำให้เสียหายเสียเงิน นอกจากการเสียแรงของคุณนุ้ย และการเสียเวลาของทั้งพี่แป๊ดและฉันที่ต้องมานั่งตรวจต้นฉบับกันแต่เช้าตรู่ ช่วงบ่าย เป็นช่วงแห่งการรอคอยคำตอบต่อไป ลักษมี แม่หมอนวดมานวดให้ตั้งแต่บ่ายสองจนถึงเกือบสี่โมง ระหว่างนอนนวด ฉันพยายามทำใจให้นิ่ง ไม่คิดลบ ไม่คิดกังวล เคลิ้มๆ เลือนๆ ไปเรื่อยๆ นวดเสร็จดูแลเช็ดตัวไอ้ลูกหมา เก็บอึ เก็บฉี่หมา เล่นกับหมา ฝึกหมานั่ง ฝึกหมาหมอบ แล้วอาบน้ำไปเรียนโยคะช่วงเย็น หวานใจไปรับตอนขากลับ ไปกินอาหารอิตาเลียนกันที่ร้านในห้างข้างๆ บ้าน มีตื่นตกใจกันนิดหน่อย เพราะคืนนี้เขาไม่เสิร์ฟไวน์ เนื่องจากพรุ่งนี้จะมีการเลือกตั้ง แล้วเราไม่รู้เรื่องรู้ราวไม่ได้สต็อคไวน์ไว้ที่บ้านเลย เหลือไวน์แค่ขวดเดียว กับเบียร์อีกหนึ่งขวด (นี่ยังไม่นับกาวาลโดส คอนยัค รัมและจิน) ระหว่างอาหารมื้อค่ำ ในช่วงอาหารจานหลัก คุณเจน ตัวแทนติดต่อลิขสิทธิ์อีเมลมาบอกเข้าไอโฟน (เครื่องมือสื่อสารที่ช่วยให้การทำงานทางไกลสะดวกรวดเร็วขึ้นมาก สามารถเช็คเมล ตรวจงานได้จากทุกที่) ว่าเฮียมูอนุมัติให้พิมพ์ปีศาจแห่งเล็กซิงตันได้แล้ว ฉันส่งข่าวดีต่อถึงทีมงาน เปิดไฟเขียวให้คุณนุ้ยส่งไฟล์อาร์ทเวิร์กให้โรงพิมพ์ดำเนินการต่อได้เลย เช้านี้ทางโรงพิมพ์แจ้งว่าได้รับไฟล์แล้ว และจะทำเพลตในวันนี้ ในเมื่อปกพิมพ์เสร็จแล้ว เนื้อในก้อนใหญ่เริ่มต้นพิมพ์ล่วงหน้าไปแล้ว เหลือก้อนเล็กๆ ที่เหลือนี้อีกนิดหน่อย น่าจะทันอยู่ ยังไงก็น่าจะทันอยู่ >> หากต้องการฝากข้อความ คลิกที่นี่ค่ะ   Create Date : 27 มีนาคม 2553     Last Update : 27 มีนาคม 2553 12:00:59 น. Counter : 891 Pageviews.   2 comment Share Tweet

- 25 Mars 10 สงบสยบปัญหา สงบสยบปัญหา วันนี้ลุกจากเตียงลงมาเปิดคอมพิวเตอร์ ส่งอีเมลสื่อสารกับทางเมืองไทยตั้งแต่เจ็ดโมง เพราะมีเรื่องที่ต้องดำเนินการประสานงานให้เรียบร้อยโดยเร็วที่สุด ไม่งั้นมันเสียหายไปหมด ใครอยากรู้ว่าเรื่องอะไร คลิกติดตามไปอ่านได้ --> ที่นี่ ค่ะ ตอนแรกที่รู้เรื่อง ฉันใจหายวาบ นั่งนึกหาทางออกสารพัด เพราะจริงๆ แล้ว ฉันไม่รู้ว่าทางเฮียมูเขาซีเรียสเรื่องอะไร เรื่องที่เรื่องในต้นฉบับไทยไม่ตรงกับต้นฉบับญี่ปุ่น หรือเรื่องที่เราพิมพ์เรื่องสั้นของเขาไม่ครบ ถ้าเป็นอย่างหลัง ฉันซื้อลิขสิทธิ์เรื่องสั้นเล่มใหม่แล้วใส่เพิ่มให้ครบก็ได้นะ ถ้าเป็นอย่างแรก เล่มเส้นแสงฯ ที่ลงเรื่องผิด เดี๋ยวฉันพิมพ์ใหม่เปลี่ยนให้ ส่วนเล่มปีศาจแห่งเล็กซิงตัน ตอนนี้ฉันสั่งพิมพ์ไปแล้ว เดี๋ยวมีครั้งที่สองฉันจะเอามาเติมให้ได้มั้ย สรุปคือพยายามทำทุกอย่างให้การพิมพ์เล่มปีศาจแห่งเล็กซิงตันที่มีหกเรื่องที่อยู่ที่โรงพิมพ์ตอนนี้ไม่ถูกกระทบกระเทือน เสนอทางออกไปอย่างนั้นผ่านตัวแทน อีเมลให้น้องออมถามทางโรงพิมพ์ว่าตอนนี้อยู่ถึงขั้นตอนไหนแล้ว ยังไงถ้าหยุดได้ให้หยุดก่อน แล้วออกไปทำโยคะ วันนี้ฉันทุ่มเทรวบรวมสมาธิเป็นพิเศษ สามารถควบคุมใจให้สงบใส่ใจกับท่าต่างๆ ในตอนนั้นได้ดีพอสมควร มีหน้าเฮียมูลอยมาหลอกหลอนเป็นแว่บๆ แต่โดยรวมแล้วถือว่าใช้ได้ ใจของฉันนิ่งมาก เป็นพัฒนาการทางอารมณ์ที่แม้แต่ฉันเองยังแปลกใจตัวเองที่ยังสามารถนิ่งสงบได้ขนาดนี้ เพราะเดิมพันในครั้งนี้ ไม่ใช่แค่เรื่องเงินหลักแสนที่ต้องใช้ในการพิมพ์หนังสือใหม่ทั้งหมด ถ้าหนังสือพิมพ์เสร็จแล้ว ฉันนึกภาพไม่ออกจริงๆ ว่าหนังสือ 3000 เล่มที่ไม่สามารถวางขายได้มาวางกองกันแล้วมันเยอะแยะมากมายขนาดไหน... แล้วฉันจะเอากระดาษเปื้อนหมึกเหล่านี้ไปเก็บไว้ที่ไหน นี่ฉันฆ่าต้นไม้ไปเปล่าปลี้ๆ ไปกี่ต้นเนี่ย (เออเนอะ ยังมีอารมณ์มากรีนอีกแน่ะ ) นอกจากเรื่องนั้นยังมีแฟนๆ ของสำนักพิมพ์ที่รอคอยอย่างใจจดใจจ่อ ไหนจะพี่แป๊ด แม่งานและบรรณาธิการที่กำชับนักหนาว่าออกให้ได้ให้ทันนะ พี่ดูแลเล่มนี้มากกว่าหนังสือของพี่เองเสียอีก หลังจากทำโยคะจบลง เช็คอีเมลในไอโฟน ได้คำตอบกลับมาจากทางตัวแทนว่า การทำซิกแซกอย่างนั้นอาจจะมีผลร้ายในอนาคต เขาอาจจะทบทวนสัญญาลิขสิทธิ์ต่างๆ ที่ทำกันไว้ โดยมีคำตัดสินใจเป็นข้อเสนอแกมบังคับพ่วงมาข้างท้ายจากทางญี่ปุ่นให้ฉันเอาเรื่องที่พิมพ์แล้วในเล่มเส้นแสงฯ มาใส่เล่มปีศาจนี้ และให้พิมพ์ซ้ำเส้นแสงฯ ที่มีเรื่องที่ถูกต้องโดยเร็วที่สุด และให้แปลจากภาษาญี่ปุ่นด้วย ตรงนี้ฉันถือว่าเป็นเรื่องโชคดี เพราะถ้าให้ใส่เรื่องที่ขาดหายไปอย่างลึกลับเรื่องนั้นลงในเล่มปีศาจเนี่ย กว่าจะแปลเสร็จ ตรวจเสร็จ ทำเลยเอาท์ น่าจะกินเวลาเกินงานหนังสือไปแน่ๆ เอางานเก่ามาใส่ก่อนอย่างนี้ อย่างน้อยก็เริ่มต้นที่การดึงต้นฉบับมาเปลี่ยนเลขหน้าแล้วพิมพ์แทรกเข้าไป กระนั้น สถานการณ์อีกด้านก็ไม่ได้เลวร้ายไปเสียทีเดียว มีข่าวดีจากน้องออมบอกมาว่า ทางโรงพิมพ์พิมพ์ปกเรียบร้อยแล้ว แต่ยังไม่ได้พิมพ์เนื้อใน แต่ทำเพลตเสร็จแล้วกำลังจะขึ้นไม่ขึ้นแหล่ เย้... อย่างน้อยก็โล่งใจว่าเรายังไม่ได้เอากระดาษมาใช้เปล่าๆ (กรีนได้อีกค่ะ) ถึงแม้เพลตที่ทำไปแล้วมีต้องเสียเงินเพิ่มเปลี่ยน 3 เพลต เพราะต้องแก้ไขตรงหน้าเครดิต ฉันต้องเขียนอธิบายความเป็นมาเป็นไปในหน้าคำนำสำนักพิมพ์ และการแทรกเรื่องที่เพิ่มเข้ามาก่อนหน้าโฆษณาก็ทำให้เพลตเดิมสะเทือน กลับถึงบ้านเปิดโทรศัพท์เครื่องที่ใช้ในเมืองไทย ตั้งใจจะโทร.ไปอธิบายเรื่องราวให้น้องออมช่วยประสานทางโรงพิมพ์ต่อ กดรายชื่อไปมาถึงเบอร์ของเพื่อนฝน เลยโทรศัพท์ไปเล่าเรื่องให้ฟัง คุณนายฝนดีใจหายกระตือรือร้นช่วยกันหาหนทาง รับประสานงานคุณนุ้ยเรื่องจัดหน้า โทร.บอกโรงพิมพ์ให้เสร็จสรรพ และรับปากด้วยว่าจะไปอธิบายให้พี่แป๊ดเข้าใจ หลังจากนั้น เขียนอีเมลประสานกับน้องอาร์ทแห่งโรงพิมพ์เจซี ที่ดีใจหายเช่นกัน เข้าใจสถานการณ์และตั้งรับทำงานอย่างแข็งขัน ไม่มีอาการหงุดหงิดรำคาญ ที่เหลือตอนนี้ก็ฝากความหวังเอาไว้กับคุณนุ้ยเท่านั้น ฉันหวังว่าคุณนุ้ยจะหาไฟล์เก่าเจอ ไม่งั้นอาจจะต้องบากหน้าไปขอจากทีมแม่ไก่ขยันที่จัดหน้าเล่มนี้ให้ในตอนนั้น สรุปว่าเป็นวันที่ตื่นเต้นดี และสงบดีด้วย การหาหนทางแก้ปัญหาต่างๆ ทำให้อะดรีนาลีนหลั่ง กระชุ่มกระชวยแบบไม่ร้อนรน คิดว่าส่วนหนึ่งเป็นเพราะโยคะในช่วงเช้าช่วยจัดระเบียบความรู้สึก ช่วยเว้นวรรคไม่ให้ฉันหมกมุ่นจนเสียสติ สามารถกลับมาหันมาเผชิญกับปัญหาได้อย่างมีปัญญา เป็นอีกวันที่ฉันรู้สึกได้ถึงความหัศจรรย์ของมนุษย์ ของคนที่มีน้ำใจยื่นมือเข้ามาช่วยฉันในวันนี้ ทั้งฝน น้องอาร์ท น้องฝ้ายที่ช่วยพิสูจน์อักษรคำนำสำนักพิมพ์ใหม่อย่างว่องไว และน้องออมที่มาช่วยเป็นไม้เป็นมือดูแลการขนหนังสือไปส่งที่บูธงานหนังสือ รวมทั้งทีม สนพ. ๑ ที่มาเป็นแรงกำลังช่วยขนหนังสือ ทำให้ฉันตัดกังวลเรื่องการจัดส่งหนังสือสามารถดูแลเรื่องการแก้เพลต เติมหน้าได้อย่างเต็มที่ ถือเป็นวันที่ดีมากอีกวันหนึ่งในชีวิตของฉัน >> ฝากข้อความเชิญคลิกที่นี่   Create Date : 25 มีนาคม 2553     Last Update : 25 มีนาคม 2553 18:14:15 น. Counter : 976 Pageviews.   2 comment Share Tweet

- 24 Mars 10 เอาเหอะค่ะ เอาเหอะค่ะ หลังจากหันรีหันขวาง มีสิ่งที่ต้องคิดใคร่ครวญวางขั้นตอน เตรียมประสานงานต่างๆ ที่เมื่อวานดึงฉันออกจากเตียงแต่เช้าตรู่มานั่งเขียนอีเมลตั้งแต่หกโมงเช้า วันนี้ ได้ข้อมูล ได้ข้อสรุป ได้มีการตัดสิน มีความก้าวหน้าไปหนึ่งขั้น ที่เหลือดูเหมือนจะสุดมือที่ฉันจะเข้าไปผลักดันได้แล้ว คงต้องรอให้มีการขยับคืบไปถึงขั้นตอนต่อไป เอาเหอะ เดี๋ยวกลับมาจากพักร้อนกลางเดือนหน้าแล้วค่อยดูอีกที วันนี้เลยเป็นวันเบาๆ ตอนเช้าไม่ได้ไปโยคะ เพราะคลาดกับครูที่นัดกันไว้ว่าจะไปที่เรียนด้วยรถยนต์ของฉัน นัดกัน 10 โมง 15 ตอนสิบโมงฉันโทร.ไปหา ไม่มีคนรับสาย ส่งข้อความไม่เห็นมีตอบกลับ ฉันเลยให้คนขับขับพาไปซื้อกับข้าวที่ซูเปอร์มาร์เก็ตแทน ระหว่างเดินเลือกซื้อของ ครูส่งข้อความมาว่ามารอฉัน แต่พอได้ข้อความจากฉันเลยกลับบ้าน เดี๋ยวเจอกันตอนคาบเย็น คาบเย็นที่เมื่อวานครูก็เบี้ยวไปแล้วหนนึง คาบของวันนี้ฉันเลยไม่คาดหวังอะไรมาก เอาเหอะ สอนก็เรียน ไม่สอนก็ไม่เรียน ตอนนี้ร่างกายครูยังไม่หายจากบาดเจ็บจากอุบัติเหตุ จะไปโทษว่าครูชอบเบี้ยวก็ไม่ได้หรอก เหมือนกับคอร์สปั้นดินแหละ วันนี้ครูส่งข้อความมาขอเลื่อนเป็นวันพรุ่งนี้ และการขอเลื่อนเป็นวันถัดไปเคยเกิดขึ้นมาแล้วเมื่ออาทิตย์ก่อน แล้วครูก็ไม่เห็นจะโผล่มา เมื่อวานครูเล่าให้ฟังว่า ไม่สบายเลยกินยาแล้วเบลอจำไม่ได้ว่าต้องมาสอน มาจำได้อีกทีวันเสาร์ เอาเหอะ ไม่เป็นไร ถ้าพรุ่งนี้จำได้ก็มาละกัน ถ้ามาไม่ได้ก็มาอาทิตย์หน้า ซื้อผัก ผลไม้ และเครื่องใช้ในบ้านเข้าบ้าน ตอนแรกว่าจะทำลาบวุ้นเส้น วันนี้เจอเห็ดฟางกระป๋องจากเมืองจีน อยากลองดูว่าพอไหวมั้ย แต่ร้านขายหมูเจ้าประจำดันไม่เปิด เลยเปลี่ยนเมนูทำอาหารญี่ปุ่นง่ายๆ ทอดกุ้งชุบแป้งทอดเป็นคอร์สแรก ต้มจืดหัวผักกาดของโปรดของหวานใจตั้งปุดๆ อยู่บนเตา ว่าจะทำไข่ตุ๋นของโปรดของฉัน คราวนี้จะไม่นึ่งนานจนเนื้อกระด้างอย่างคราวนี้แล้ว จานหลักเป็นกับปลาย่างซีอิ๊ว กินกับข้าวสวยร้อนๆ น่าจะพอไหว ฉันปล่อยวาง ตั้งอกตั้งใจทำอาหาร และมีความสุขสงบถึงขนาดมีความคิดแว่บเข้ามาว่า ฉันน่าจะจัดสรรวันในสัปดาห์วันหนึ่งให้เป็นวันที่ที่งานอาชีพเป็นเรื่องรอง การทำอาหารเป็นเรื่องหลัก เป็นวันที่ทุ่มเทให้กับการทำอาหารซึ่งเป็นงานอดิเรกที่ฉันชอบอีกอย่างหนึ่ง จะได้หัดทำอาหารแปลกๆ ใหม่ๆ มีเวลาวางแผนคิดหา ซื้อเครื่องปรุง มีเวลาละเลียดทำรอรับสามีกลับบ้าน ไม่ใช่เมนูที่คิดปุบปับจากเครื่องปรุงที่มีอยู่ตรงหน้าอย่างทุกวันนี้ ที่ส่งผลให้อาหารเวียนวนแต่จานเดิมๆ อันที่จริงวันทำอาหารจะเป็นวันเสาร์-อาทิตย์ก็ได้ แต่เสาร์-อาทิตย์ บางทีบางทีฉันก็อยากขี้เกียจไม่หยิบไม่จับอะไรเลย วันเสาร์อยากทำอะไรง่ายๆ แค่ข้าวสวยไข่เจียว ส่วนวันอาทิตย์หวานใจยึดเป็นวันทำอาหารของเขา ถ้าฉันไม่จัดวันทำอาหารในช่วงสัปดาห์ ฉันจะไม่มีวันได้ลงมือทำอาหารจริงๆ จังๆ เอาเหอะ เดี๋ยวค่อยดูก็แล้วกันว่าทำวันไหนดี หรือควรจะเป็นวันไหนก็ได้วันใดวันหนึ่งในสัปดาห์สลับกันไป แล้วแต่สภาพชีวิตช่วงนั้น วันนี้แม่วสันตะไม่มาทำงาน ขอลาหยุดเนื่องในวันเกิดและฉันคาดว่าเธอคงต้องเตรียมงานแต่งงานด้วยล่ะ เลยอนุญาตให้หยุด เอาเหอะ ฉันไม่ได้อยู่บ้านคนเดียวเสียหน่อย มีไอ้ลูกหมาเดินตามต้อยๆ ตลอดเวลา ไม่เป็นไรหรอก บ้านเลอะ พรุ่งนี้เธอก็มาทำความสะอาด บ้านอื่นเลอะยิ่งกว่าบ้านฉันหลายเท่า คนเขายังอยู่กันได้เลย เอาเหอะ >> ฝากข้อความเชิญคลิกที่นี่   Create Date : 24 มีนาคม 2553     Last Update : 24 มีนาคม 2553 16:02:06 น. Counter : 836 Pageviews.   1 comment Share Tweet

- 22 Mars 10 อย่าผัดผ่อน อย่าผัดผ่อน วันนี้เริ่มงานตั้งแต่แปดโมงเช้า เพราะเมื่อคืนราตรีนำคำตอบในเรื่องหนึ่งมาให้ ตื่นมาเดินหัันรีหันขวาง รีรอ หยั่งชั่งข้อดีข้อเสีย แล้วบอกตัวเองว่า อย่าผัดผ่อน สิ่งใดที่ต้องทำก็ต้องทำ ทำให้เสร็จๆ ปล่อยไปจะบานปลายได้ไม่คุ้มเสีย ส่งข้อความไปบอกครูโยคะว่าเช้านี้ไม่ว่าง ไปเรียนไม่ได้ เจอกันตอนเย็นก็แล้วกัน เปิดคอมพ์ เขียนอีเมลฉบับแรก ต่อด้วยฉบับสอง ส่งคอมเมนต์แก้ไขครั้งสุดท้ายของต้นฉบับเล่ม “ปีศาจแห่งเล็กซิงตัน” ต่อด้วยอีเมลเรื่องต่างๆ นานา ฉบับที่ สาม สี่ ห้า หก... ได้รับอีเมลจากทางโรงพิมพ์ภาพพิมพ์บอกว่า “ด้วยรัก ความตายและหัวใจสลาย” พิมพ์ครั้งที่สองเสร็จเรียบร้อยแล้ว เลยเข้าไปอัพเดทแจ้งข่าวดีในเว็บ ลากเข้า FB เข้ามาแปะซ้ำในบล็อกนี้ แล้วนั่งทำภาพของนักแปลเล่ม “ปีศาจแห่งเล็กซิงตัน” อัพประวัติขึ้นเว็บกำมะหยี่ วันนี้วสันตะ แม่บ้านทำความสะอาดมาทำงานตอนบ่ายสามเพราะต้องลองชุดแต่งงาน เธอจะเข้าพิธีแต่งงานเสาร์-อาทิตย์นี้ ฉันคงเลี่ยงไม่ไปไม่ได้ ก็ดีเหมือนกันเปลี่ยนบรรยากาศ แล้วจะถ่ายรูปมาฝากกันนะคะ เฮ่อ ... เหนื่อย ตาจะปิด แต่นอนกลางวันไม่ได้ เพราะนอนแล้วจะนอนยาว เอาไงดี งานวันนี้ คิดว่าทำมามากพอแล้ว ทำต่อเดี๋ยวจะเครียดเกินไป หาอะไรทำสนุกๆ อย่างเช่นจับตัวไอ้ลูกหมาอาบน้ำครั้งแรกในชีวิตดีกว่า ก่อนหน้านี้ฉันจะเช็ดตัว ลงแป้ง แปรงขนเท่านั้น ตอนนี้ลูกหมาฉีดวัคซีนครบหมดแล้ว ตอนนี้อากาศก็อ้าวๆ น้ำเย็นๆ ที่ไอ้หนูจะสะบัดใส่หน้า คงทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นบ้าง >> ฝากข้อความเชิญคลิกที่นี่   Create Date : 22 มีนาคม 2553     Last Update : 22 มีนาคม 2553 17:49:42 น. Counter : 774 Pageviews.   0 comment Share Tweet

- 21 Mars 10 ยุ่งเหยิงดีหนอ ยุ่งเหยิงดีหนอ วันนี้ฉันได้เรียนรู้สิ่งหนึ่งที่สำคัญ นั่นคือ โลกนี้ขับเคลื่อนไปพร้อมกับความยุ่งเหยิงความซับซ้อนยุ่งยากมากมาย คนที่มองไม่เห็นสัจธรรมในข้อนี้ และพยายามจัดระเบียบวางทุกอย่างให้เข้าที่เข้าทางตลอดเวลา จะไม่มีทางได้พักจิตใจใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่า เพราะสิ่งต้านทานพยายามแก้ไขอย่างหลับหูหลับตาเป็นสิ่งที่เป็นธรรมชาติของโลก และของมนุษย์ เช่นฉัน เมื่อยี่สิบสี่ชั่วโมงที่แล้วเป็นต้น ตอนนั้น ฉันพยายามบริหารวางทุกอย่างให้เรียบร้อย แต่พอมาตอนนี้ เมื่อสิ่งที่เคยอึมครึมเปิดสว่างเข้าถึงขั้นที่ต้องตัดสินใจ ฉันทบทวนพิจารณาความรู้สึกของตัวเองในอดีต เทียบเคียงกับความรู้ที่วาบเข้ามาในตอนนี้ เลยได้เข้าใจได้ว่า ที่ฉันเคยทุกข์ เคยวิตกกังวล เป็นเพราะฉันกำลังพยายามฝืนทำต้านธรรมชาติของโลก จึงทำให้ฉันเข้าใจคำพูดของพี่เลิศ ตอนที่เล่าให้ฟังว่าพระอาจารย์เคยตอบคำถามของคนที่ถามว่าจะทำใจกับปัญหาในชีวิตอย่างไรดี ท่านตอบว่าให้อดทน และถึงทนไม่ได้ก็ต้องทน วันนี้ จึงเป็นเหมือนวันที่ฉันได้เริ่มชีวิตใหม่ แต่ก็นั่นล่ะ ใช่ว่าฉันจะเปลี่ยนจากหน้าไปเป็นหลัง ไม่สนใจไยดีปล่อยตัวล่องลอยไปบนคลื่นชีวิต ในช่วงเวลาแห่งการเป็นคนเจ้าระเบียบพยายามควบคุมทุกอย่างให้ได้ดีอย่างใจ ฉันได้สัมผัสความสุขของการที่ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในร่องในรอยในบางขณะ ฉันได้ลิ้มรสความภาคภูมิใจในการทำงานที่รับผิดชอบจนสำเร็จ พายุใหญ่โหมเข้ามาลูกนี้ใช่ว่าจะไม่มีอะไรให้ต้องเก็บกวาดทั้งในระยะสั้นและระยะยาว แต่มองในแง่ดี สิ่งที่ผ่านมาเป็นประสบการณ์ที่ดี ที่จะทำให้ฉันเติบโตขึ้น ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นมนุษย์ที่เต็มขึ้น ใจกว้างขึ้น มั่นคงขึ้น ปล่อยวางขึ้น สิ่งที่ได้มาจากการพยายามฝืนโลกคือผลงานที่นำความภาคภูมิใจมาให้ ส่วนสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปจะเปิดโอกาสให้ฉันมีชีวิตอย่างมีความสงบตามอัตภาพมากขึ้น ทุกอย่างมีได้ก็มีเสีย สิ่งที่ให้ความสุขใจ มันไม่เคยมาเดี่ยวๆ มันต้องมีด้านที่เราต้องอดทนและปรับใจรับหรือรักให้ได้ มันก็เหมือนกับการเลี้ยงหมา ถ้าอยากมีเพื่อนเอาไว้แก้เหงา อยากรู้สึกดีกับความรักที่เดินตามต้อยๆ ทั้งวัน อีกด้านหนึ่งที่ไม่น่าพิสมัยนักที่ต้องทำ คือการเก็บขี้หมา >> ฝากข้อความเชิญคลิกที่นี่   Create Date : 21 มีนาคม 2553     Last Update : 21 มีนาคม 2553 22:08:21 น. Counter : 917 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• ...
• - Je traduis - ผลงานแปล -
• ----
• - Je vis = ชีวิตฉัน
• --
• - J’ecris - Oversee ณ a day
• --
• - J'ecris - Salade ณ Freeform
• --
• - J'ecris - "จากยุโรป" ณ มติชนสุดสัปดาห์
• --
• - J'ecris - Muse'e @ Happening
• -
• - Je bouge = ฉันไปเที่ยว
• ---
• - A LA RECHERCHE DU TEMPS PERDU
• --
• - Gamme Magie Editions - สนพ.กำมะหยี่

• tobetwo99
• นางกอแบกเป้
• JewNid
• แพนด้ามหาภัย
• ช้อย
• grappa
• DesperateMommy
• MoneyPenny
• Thai Wahine
• ปุถุซน
• กัมม์
• DoRaePEET
• Historicus
• Tibou
• whiteuniform
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com