- 13 AVRIL 12 ดูดฝุ่นในใจ ดูดฝุ่นในใจ ทิ้งบ้านฝุ่นเขลอะ ขนหมาเพียบอยู่หลายวัน เนื่องจากคุณ ก. แม่บ้านกลับเมืองไทยไปเยี่ยมบ้าน ในที่สุด วันนี้ก็ลุกลงไปหยิบเครื่องดูดฝุ่นขึ้นมาดูดฝุ่นผงและขนหมา ต่อด้วยลงม็อบทำความสะอาดหลายรอบจนเกลี้ยงเกลา เท่าที่จะพอทำได้ ก้มๆ เงยๆ มากๆ สาวร่างใหญ่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายอย่างฉันถึงกับเอวแทบเคล็ดไปข้างนึง เลยต้องปรับท่าถูกบ้านเอียงไปอีกข้างในรอบถัดไป ได้ผลเป็นอันดีอาการขัดยอกค่อยๆ หาย บ้านสะอาดเอี่ยม ถึงจะแค่เฉพาะพื้น เพราะตามชั้น ตามโต๊ะข้าวของยังวางเกลื่อนกลาด แต่ก็รู้สึกสบายตาสบายใจขึ้นมาก ได้เวลาทำความสะอาดคนบ้าง ช่วงนี้ไม่ค่อยอิดออดเรื่องอาบน้ำเสียเท่าไหร่ อากาศที่ฮ่องกงเริ่มร้อนขึ้นแล้ว ตอนที่ทำความสะอาดบ้านอยู่ แอบนึกในใจว่าทำเองไม่ต้องพึ่งพาใครอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน ได้เห็นรายละเอียดในซอกมุมที่เช็ดถูเข้าไปไม่ถึงถ้าไม่ตั้งใจจะเห็นจริงๆ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็ไม่ได้คิดว่าการไม่มีแม่บ้านดีกว่าการมีแม่บ้าน เพราะจะว่าไปที่ฉันทำงานบ้านได้สบายๆ ไม่รู้สึกคับข้องใจ เพราะฉันรู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่ได้เป็นงานภาคบังคับ ฉันมีอิสระที่จะทำหรือไม่ทำก็ได้ ไม่ได้เป็นงานประจำ นานๆ ทำทีก็สนุกดีเหมือนกัน แต่ในขณะเดียวกัน ก็รู้สึกว่าถ้าวันหนึ่งจะไม่มีแม่บ้าน (คุณก.เตลิดเพริดไม่ยอมกลับมา หรือต้องย้ายไปอยู่ที่ฝรั่งเศส ไม่มีปัญญาจ่ายแม่บ้าน) ก็ไม่เป็นไร ถึงเวลานั้นก็ปรับตัวปรับใจกันใหม่อีกรอบ ระหว่างที่ดูดฝุ่น ถูบ้านอยู่ เป็นช่วงเวลาเว้นว่างเปิดช่องให้คิดฟุ้งซ่านกระโดดไปเกาะประเด็นต่างๆ ที่ปกติจะกวาดเก็บใส่ใต้พรมไว้ไม่อยากจะคิดถึง พอคิดถึงแล้วข้อสรุปก็ยังเหมือนเดิมว่าอย่าไปคิดถึงมันเลย ไม่เห็นจะมีประโยชน์อันใดเกิดขึ้นมา สิ่งที่ผ่านไปแล้ว ไม่ว่าเป็นอย่างไร ไม่ว่าจะมีร้ายบ้าง ก็ย่อมมีด้านดีที่แอบแฝงอยู่ อาจจะได้เวลาเปิดพรมขึ้นแล้วเปิดเครื่องดูดฝุ่นดูดไอ้ที่ปิดซ่อนจากสายตาเข้าเครื่อง ลงถุงเอาออกไปทิ้งนอกบ้านได้แล้ว แน่ะ ได้ออกทั้งกำลังกาย และได้ออกกำลังจิตใจด้วยในคราวเดียวกัน ดูดฝุ่นทีเดียวดูดไปทั้งฝุ่นบนพื้นและฝุ่นในซอกใจ สงสัยต้องทำบ่อยๆเสียแล้ว   Create Date : 13 เมษายน 2555     Last Update : 13 เมษายน 2555 16:28:40 น. Counter : 1139 Pageviews.   0 comment Share Tweet

- 12 Mars 12 ชีวิตแห่งการริดหนามแหลม ชีวิตแห่งการริดหนามแหลม วันจันทร์ วันหยุดสุดสัปดาห์ของฉัน วันที่อนุญาตตัวเองทำตามใจ จะทำงานหรือจะพักผ่อนหย่อนกายจากการกรำทำหน้าที่หนักจากการร่วมกิจกรรมในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ของหวานใจกับเด็กหญิง ซึ่งเป็นช่วงเวลาแสนสั้นที่สามารถปันไปทำอย่างอื่นด้วยกัน นอกเหนือจากกิจวัตรประจำวันในวันทำงานจันทร์ถึงศุกร์ ช่วงหลัง ฉันพยายามให้สองพ่อลูกได้อยู่ด้วยกันตามลำพัง ออกไปในเมือง ไปตกปลากันสองคน ให้ได้เรียนรู้ทำความรู้จักนิสัยใจคอ เพิ่มสายใยความสัมพันธ์ต่อกันและกันในฐานะพ่อลูก และมนุษย์ต่อมนุษย์ ส่วนฉัน ตอนนี้อยู่ในภาวะแรงกายพอไหว แต่แรงใจชักจะแห้งๆ รู้สึกว่าอะไรๆ รอบตัว งานราษฐ์งานหลวงมันเยอะแยะไปหมด ชักจะเริ่มตั้งคำถามกับตัวเองว่า ตกลงชีวิตมันเป็นอย่างนี้ใช่ไหม มันไม่เคยปล่อยให้อยู่สงบนิ่ง ชีวิตไม่ใช่ภาวะของความสงบนิ่ง ชีวิตไม่ชอบให้ทุกอย่างที่เข้าที่เข้าทาง การเข้าที่เข้าทางไม่มีจริง สภาพปกติของชีวิตคือการใช้ความฉลาดแก้ปัญหาที่แก้ได้ และมีความเฉลียวมากพอที่จะปล่อยวางปัญหาที่แก้ไม่ได้ ทำใจกับการอยู่ในความรกรุงรัง พยายามสะสางไปทีละเรื่องสองเรื่องตามกำลัง แต่อย่าหวังว่าจะมีวันสางได้หมดจด ทางแก้ไขให้ชีวิตเป็นอย่างอื่นคงไม่มี ทำได้แค่ปลง ทำใจยอมรับสภาพนี้ อยู่กับมันในมุมมองใหม่ อย่าไปฝืนธรรมชาติ ธรรมชาติที่ไม่ได้มีแต่ด้านสวยงามบริสุทธิ์ ขาวสะอาด มีความเน่าเฟะ มีด้านดำมืด มีความป่าเถื่อน ต้นไม้ไม่ได้มีแต่ดอกใบสวยงาม แต่มีกิ่งก้านไร้ประโยชน์ มีหนามแหลมด้วย จึงควรเตรียมใจว่าจะต้องเจอ ต้องเจ็บเอาไว้ด้วย ดังนั้น จงอย่าได้ไปโหยหาความเป็นระเบียบเรียบร้อยที่ถาวร ไม่มีอะไรที่ไม่เปลี่ยนแปลง สิ่งที่ดีจะเลวลงหรือไม่ก็ดีขึ้น สิ่งที่เลวจะเลวลงไปอีกหรือไม่ก็ดีขึ้น เราทำได้แต่ค่อยๆ ริดกิ่งก้านรกรุงรัง ริดหนามที่ทิ่มตำออกไปให้อยู่ในสภาพที่พอทนไหวในชั่วปัจจุบัน และอีกไม่นานกิ่งก้านหนามแหลมจะผุดงอกออกมาอีกทั้งที่จุดเดิมและจุดอื่น คนทุกคนกำลังใช้ชีวิตอยู่บนเส้นด้าย จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ได้ จึงควรเดินให้คุ้มค่ากับเวลาที่ได้มา เดินริดหนามกันต่อไป แต่อย่าได้ไปเคร่งเครียดกับมันให้เกินควร อย่าได้เคร่งเครียดกับชีวิตจนเกินควร เดินไปเรื่อยๆ ไม่ต้องเร่ง ไม่ต้องบีบรัดตัวเองมากเกินไป แต่ขณะเดียวกันก็อย่าปล่อยตัวจนเหลวไหลไร้ความรับผิดชอบจนเกินไป สุดท้ายแล้วก็วนกลับมา ณ จุดเดิม คือ การหาเส้นทางสายกลาง แต่เป็นเส้นทางสายกลางที่ชักจะรู้แล้วว่าจะใช้เดินได้ในชั่วขณะหนึ่ง อย่าไปยึดติดกับเส้นทางที่ค้นพบ อีกไม่นานภาวะของชีวิตจะเปลี่ยนไปด้วยปัจจัยภายนอกและภายในอีกหน ให้เราได้คลำทดลองหาเส้นทางเส้นกลางเส้นอื่นอีกรอบ และอีกรอบ และอีกรอบ จนกว่าจะมีใครมาตัดเส้นด้าย หรือเดินสะดุดขาตัวเองร่วงหล่นลงไปเอง   Create Date : 12 มีนาคม 2555     Last Update : 12 มีนาคม 2555 8:05:47 น. Counter : 1224 Pageviews.   1 comment Share Tweet

- 28 Février 12 - ตรึกตรอง ตรึกตรอง เมื่อวานดูสัมภาษณ์ของผู้กำกับหนังเรื่อง The Artist ที่ไปดูกับหวานใจเมื่อวันเสาร์ มีอยู่ตอนหนึ่งที่เขาพูด พอจับใจความได้ว่า คนเราสมัยนี้ต้องเจอกับหัวเลี้ยวหัวต่อ (เขาใช้คำว่า Transition) ตลอดเวลา เพราะยุคนี้ทุกอย่างไม่เคยอยู่นิ่ง ต้องมีการพัฒนาเปลี่ยนแปลง เปลี่ยนผ่านจากจุดหนึ่งไปยังจุดหนึ่งเสมอ แล้วเขาพูดโยงเรื่องนี้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงจากหนังเงียบเป็นหนังพูดในหนังของเขา มานึกตรึกตรองดู ก็จริงของเขานะ เราไม่มีเวลาอยู่เฉยๆ นิ่งๆ กันสักเท่าไหร่ มันต้องก้าวไปเรื่อยๆ เร็วขึ้น ดีขึ้น มากขึ้น ขึ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไป ถ้าไม่ขยับตาม เหมือนจะโดนเบียด โดนชนล้ม โดนข้าม โดนเหยียบ เช้ามาวันนี้ ตอนนั่งส้วม (เอ่อ ที่จริงไม่ต้องละเอียดขนาดนั้นก็ได้) อ่านนิตยสาร MAD มีจดหมายจากผู้อ่านถามมาว่าทำไมนิตยสารถึงออกรายเดือน ทำไมรายการทีวี MAD ถึงออกรายสัปดาห์ได้ บรรณาธิการตอบไปว่า เพราะว่าเราเป็นพวกขี้เกียจตัวเป็นขนน่ะสิ แต่สังเกตหรือเปล่าว่าตอนที่ได้รับนิตยสารถึงบ้านน่ะ ไม่เคยมีเล่มเก่าๆ มาขายใหม่ ไม่เคยเอานิตยสารเดิมส่งให้แบบ rerun นะ เป็นแนวความคิดสองขั้วที่มาตรงกับความรู้สึกของฉันในตอนนี้พอดี ฉันรู้สึกเหนื่อย ฉันรู้สึกหน่าย ฉันรู้สึกไม่ได้หยุดนิ่งๆ ว่างๆ สงบๆ มานานมาก รู้สึกว่าอะไรๆ มันท่วมท้น และกำลังจะล้นเอ่อ และถ้าฉันไม่หยุดตั้งหลัก พิจารณาความรู้สึกนึกคิด พฤติกรรมของตัวเอง สิ่งรายล้อมรอบข้าง หรือหยุดลับมีดเตรียมจัดการถากจัดการถางหญ้ารกๆ ที่ผุดสูงขึ้นทุกที ถ้าฉันยังหลับหูหลับตาแถไปเรื่อยๆ อย่างนี้ วันหนึ่ง ฉันจะสะดุดขาตัวเอง ถลาล้มหน้าคว่ำ แล้วไอ้คอร์สนวดหน้า มาสก์เอย อะไรเอย ที่ทำๆ มา จะสูญเปล่า   Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2555     Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2555 9:50:50 น. Counter : 913 Pageviews.   0 comment Share Tweet

- 25 Février 12 Raison d'être Raison d'être เราตัดสินใจกันแล้วว่าจะส่งเด็กหญิงกลับไปอยู่กับคุณแม่และน้องๆ ที่ขอนแก่น ด้วยเหตุผลหลายข้อ ข้อแรกซึ่งเป็นข้อหลัก เป็นเหตุผลเริ่มต้นของการรับมาดูแล คือ สุขภาพของแกดีขึ้นมาก อาการโรคไขข้ออักเสบในเด็กที่เป็นมาตั้งแต่สามขวบทุเลาเบาบางลงถึงขั้นตอนนี้ไม่ต้องกินยาทุกวันแล้ว และอาการเจ็บที่เคยเป็นก็ปรากฏน้อยมาก ข้อสองที่เป็นข้อรองลงมา คือ เรื่องการศึกษา อยู่ที่นี่ เด็กเข้าเรียนที่โรงเรียนนานาชาติที่พูดอังกฤษเป็นหลัก แถมกระโดดข้ามชั้นจากที่ต้องขึ้นป.สี่เป็น ป.หก แล้วเรียนตามไม่ทัน ถ้าจะให้ทันต้องเรียนพิเศษอย่างเอาเป็นเอาตาย ซึ่งคาดเหตุการณ์ล่วงหน้าได้เลยว่า เด็กจะปิดล็อคตัวเอง ทำตาลอย ไม่รับไม่รู้ เสียเวลา อารมณ์ของทุกฝ่าย ทั้งเด็ก ทั้งครู จึงควรปล่อยให้ไปเรียนสบายๆ ในภาษาไทยที่เมืองไทย ข้อสาม เป็นความเจ็บปวดส่วนตัวที่ต้องยอมรับว่าฉันไม่สามารถดูแลเด็กได้เต็มที่อย่างใจมุ่งหวัง ด้วยภาระหน้าที่อื่นๆ ที่รายรอบรัดตัว ประกอบกับนิสัยใจคอของฉันด้วย เมื่อทำได้ไม่ดี ไม่ได้ดั่งใจก็เกิดความขัดอกขัดใจ คับข้องหมองใจโดยไม่จำเป็น จึงไม่ควรจะฝืน อย่างน้อยที่สุดก็ได้ลองทำแล้ว อย่างน้อยที่สุดก็ได้มีช่วงเวลาที่ได้ทำความรู้จักกันไว้ เพราะอย่างไรก็คงจะต้องเจอะเจอผูกพันกันไปตลอดชีวิต เหตุผลของเหตุผลข้อที่สาม หวานใจให้ความเห็นว่าน่าจะเป็นเพราะ การเลี้ยงเด็กหญิงไม่ใช่ Raison d'être ของฉัน ไม่ใช่เหตุผลในการมีอยู่ หน้าที่ในชีวิต สิ่งสำคัญที่ทำให้ชีวิตมีความหมาย ภารกิจยิ่งใหญ่ที่ธำรงตนให้คงอยู่ หรือพูดง่ายๆ คือ อยู่เพื่อสิ่งนั้น เมื่อฉันไม่คิดว่าชีวิตฉันจะไร้สิ้นความหมายหรือจะเสียใจถ้าไม่ได้ทำ ฉันจึงไม่อาจอดทนฝืนกลั้น เมื่อมีเหตุเล็กๆ น้อยๆ เข้ามากระทบ และตั้งคำถามว่า ทำไมต้องทำ และไม่สามารถตอบได้ว่าทำไม เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่ฉันให้ความสำคัญยิ่งกว่าตัวเอง เมื่อชัดแจ้งดังนั้นแล้ว ก็ดีไป เปิดชีวิตหน้าใหม่ ในบ้านที่ไม่มีเด็กให้ตื่นเช้ามาทำอาหารเช้าให้ ตอนเย็นไม่ต้องละผละจากการงาน แบ่งเวลาสอนการบ้านให้ แต่จะว่าไปแล้ว Raison d'être ของฉันคืออะไร หันไปถามหวานใจ ได้คำตอบว่า "พิมพ์หนังสือที่มีคุณภาพ รักเขา รักซารฺตรฺ รักนิทชฺ และ…. กิน" ลองถามตัวเอง ได้คำตอบ (เรียงตามความสำคัญ) ว่า - รักและดูแลหวานใจ (ไม่ยากมาก เพราะเขาเองก็พอจะแบ่งเบาดูแลตัวเองได้อยู่ เราแค่ทำให้เขามีคุณภาพชีวิตที่ดีกว่าตอนที่เขาดูแลตัวเอง เป็นส่วนเสริมเข้าไปในสิ่งที่อยู่ได้ด้วยตัวเองอยู่แล้ว) - รักและดูแลตัวเอง (ช่วงนี้เริ่มหัดทำ พยายามออกกำลังกาย จากที่ไม่เคยเข้าร้านเสริมสวย ทำเล็บ ทำผม ทำหน้า ก็เริ่มจัดเวลาไปอย่างสม่ำเสมออย่างหนัก และทำเอากระเป๋าเบาไปเยอะเลย) - รักและดูแลสองหมานักปรัชญา (อันนี้ยากนิดนึง เพราะหมาไม่อาจอยู่ได้ด้วยตัวมันเอง ต้องหาข้าว หาน้ำ พาไปปล่อยหนักเบา ตอนนี้โชคดีมีแม่บ้านช่วยดูแล ต่อไปเป็นอย่างไร ไม่รู้ แต่คงจะไม่หนักหนาเหมือนตอนดูแลเด็ก เพราะไม่ต้องห่วงใยเรื่องอนาคตข้างหน้า) - ฝึกทำอาหารอร่อยๆ (ง่ายมากกกกก) และ… กิน (ของโปรด) ที่เหลือก็เรื่องงาน - แปลหนังสือที่อยากแปล (ไม่ยากเท่าไหร่ ก็ใจมันรัก และเป็นงานอาชีพที่แท้จริงของฉัน แม้ว่าช่วงนี้จะห่างหาย โดนอื่นๆ ดึงเวลาไปเยอะ) - พิมพ์หนังสือที่อยากพิมพ์ (งานอดิเรก งานเสริมยามว่าง ไม่ยากเท่าไหร่ แต่หนักหนาไม่น้อย โดยเฉพาะช่วงนี้ อยู่ในช่วงสรุปบัญชีค่าใช้จ่ายประจำปีที่ผ่านมา เห็นแล้วถอนหายใจเฮือก) เอาเถอะ ขณะที่ยังอยู่ ก็อยู่ไป ถึงจะอยู่โดยไม่สามารถทำอะไรที่ควรทำได้หลายๆ อย่างในชีวิต อย่างน้อยก็ตอบได้ว่า อยู่เพื่ออะไร   Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2555     Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2555 9:49:34 น. Counter : 1641 Pageviews.   0 comment Share Tweet

- 6 Fevrier 12 - ตั้งใจไว้ก่อน ตั้งใจไว้ก่อน ตื่นมาอย่างอ่อนระโหย น่าจะเป็นเพราะไวน์ขาวขวดนั้น แต่ก็ตัดใจลุกลงมาทำอาหารเช้าให้เด็กหญิงและพ่อเด็กหญิงได้สำเร็จอีกหนึ่งวัน การมีหน้าที่ประจำวันให้ต้องบังคับตัวเอง จะว่าไปแล้วเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยประคองให้ชีวิตนิ่งขึ้นด้วยคุณสมบัติของการทำซ้ำๆ เดิมๆ ทักษะเพิ่มพูนขึ้นทุกวัน สิ่งที่ต้องทำลดระดับความยุ่งยากลงจากประสบการณ์ที่ได้สั่งสม คนที่ชีวิตวูบวาบไปมา มีการเปลี่ยนแปลงแล้วเล่าอย่างฉัน พอมาได้เจอชักจะเริ่มชอบขึ้นมานิดๆ เหมือนกัน อย่างไรก็ตาม เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา นอนเต็มอิ่ม ตื่นสิบโมง สิบเอ็ดโมง ตามลำดับ การได้นอนยาวๆ ไม่มีหน้าที่ความรับผิดชอบคอยปลุกนี่ช่างเป็นความหอมหวานอันล้ำค่าของชีวิตไปอีกแบบ สัปดาห์ที่แล้ว เน้นเรื่องการดึงตัวเองออกนอกบ้าน ไปเสริมความงามหน้าผมและเล็บ สามารถพาตัวเองไปเรียนโยคะครบทั้งห้าวันได้สำเร็จ แปลกดีที่ไม่ได้รู้สึกภาคภูมิใจอะไรมากนัก ไม่ได้รู้สึกว่ามันหนักหนาจนต้องปรบมือให้ตัวเอง น่าจะเป็นเพราะพอได้อย่างก็จะเสียอีกอย่าง นั่นคือ ทางด้านการงาน ไม่ได้ขยับหยิบจับเสียเท่าไหร่ ค้างคั่งถั่งถมรอให้เคลัยร์อยู่ปึกใหญ่ เป็นภารกิจของสัปดาห์นี้ที่จะลุกขึ้นมาจัดการดูแลให้ชีวิตสมดุล ขณะที่ยังพอมีเวลาจัดเวลาให้สมดุลได้ ภารกิจประจำวันนี้ พาคุณ ก. ไปรับวีซ่าที่ทำเรื่องต่อเอาไว้ ไปกงสุลไทยทำพาสปอร์ตใหม่เตรียมเอาไปเที่ยวมองโกเลียเดือนมิถุนายน แวะไปที่โรงเรียนสอนขับรถนัดหมายวันซ้อมขับรถล่วงหน้า เตรียมไปสอบขับจริงเดือนพฤษภาคม ถึงจะเหลือเวลาอีกหลายเดือน แต่ช่วงนี้เวลาเดินเร็ว คงเป็นเพราะวันๆ ไม่ค่อยได้นิ่งๆ ว่างๆ มีอะไรต่ออะไรให้ทำ ต่อจากนั้น ถ้าเวลาเป็นใจ รอบหนังที่โรงหนังแถวนั้นลงตัว อาจจะแวะเข้าไปดูสักเรื่อง แล้วค่อยกลับบ้านทำงานก่อนจะต้องแปลงกายเป็นติวเตอร์สอนการบ้านเด็กหญิง ตั้งใจเอาไว้อย่างบางเบาว่า ตอนค่ำจะไม่นั่งหน้าจอ จะดื่มแต่น้อย จะเข้านอนแต่หัวค่ำ พรุ่งนี้เช้าจะได้ตื่นขึ้นมาอย่างสดใสกว่าวันนี้ ถ้าคุณ ก. หาซื้อใบเตยได้ ว่าจะลองทำไก่ห่อใบเตยดู รูปแปะบล้อกวันนี้ เป็นวิวยามเย็นที่บ่อตกปลาที่ไปกันเมื่อวาน   Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2555     Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2555 7:21:12 น. Counter : 842 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• ...
• - Je traduis - ผลงานแปล -
• ----
• - Je vis = ชีวิตฉัน
• --
• - J’ecris - Oversee ณ a day
• --
• - J'ecris - Salade ณ Freeform
• --
• - J'ecris - "จากยุโรป" ณ มติชนสุดสัปดาห์
• --
• - J'ecris - Muse'e @ Happening
• -
• - Je bouge = ฉันไปเที่ยว
• ---
• - A LA RECHERCHE DU TEMPS PERDU
• --
• - Gamme Magie Editions - สนพ.กำมะหยี่

• tobetwo99
• นางกอแบกเป้
• JewNid
• แพนด้ามหาภัย
• ช้อย
• grappa
• DesperateMommy
• MoneyPenny
• Thai Wahine
• ปุถุซน
• กัมม์
• DoRaePEET
• Historicus
• Tibou
• whiteuniform
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com