- 03 MARS 08 สุดสัปดาห์แห่งการกิน --Weekend de bouffe..---      เข้าเดือนมีนาแล้ว เร็วจริงๆ เนอะ ... เอาเถอะ เมื่อรู้สึกว่าเวลาผ่านเร็วอย่างนี้แสดงว่าชีวิตไม่ว่างเปล่ามากนัก เหอะๆๆ      เช้าวันนี้ฝนตกปรอยๆ คงจะเป็นวันจันทร์ที่แสนจะน่าเบื่อหน่ายสำหรับคนที่ต้องออกจากบ้านฝ่าฝนไปทำงานตามออฟฟิศ ส่วนคนที่ทำงานที่บ้าน เวิร์กแอทโฮมสวีทโฮมอย่างฉันก็ลำบากไปอีกแบบ เพราะบรรยากาศมันไม่น่าทำงานเอาเสียเลย น่ามุดกลับเข้าไปนอนใต้ผ้าห่มอุ่นๆ มากกว่า      แต่ไม่ได้หรอก ฉันอยากอัพบล้อก ฮ่าๆ งานการไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ คิดว่าจะอืดฉืดอักสักวันนึงแล้วพรุ่งนี้ค่อยเริ่มจับงานตรวจต้นฉบับ Sainte Rita - แม่พระของคนสิ้นหวัง ที่แอบหวังไว้ว่าจะส่งได้ทันกำหนด / หวาย ... นึกถึงงานแล้ว งานชักแถวลอยมาเลยแฮะ ต้องส่งคอลัมน์ "มิวเซ่" กับ "โอเวอร์ซี" ด้วยนี่ ... แล้วอะไรอีกหว่า ... ช่างมันๆ อัพบล้อกก่อน      สุดสัปดาห์ที่ผ่านมา สองคนสามีภรรยากินกันแหลกมาก ที่จริงก็กินแหลกทุกสุดสัปดาห์ แต่ไม่มีสุดสัปดาห์ไหนที่ฉันขยันถ่ายรูปอาหารแทบทุกมื้อแบบนี้ นานๆ จะฮึดขยันแบบนี้เสียที วันนี้ก็เลยเอามาให้ชมกันแบบเรียงมื้อกันทีเดียว - เริ่มต้นกันที่มื้อค่ำวันศุกร์      เรื่องของเรื่องเกิดขึ้นเมื่อมาร์ค เพื่อนของหวานใจที่อยู่ฮ่องกงกลับมาล่าสัตว์ที่ฝรั่งเศสแล้วล้มหมูป่าได้ พอขากลับฮ่องกงเขามีน้ำใจนึกถึง แวะเอาน่องหมูป่าขนาดเบ่อเริ่มมาให้เราที่บ้าน ฉันกับหวานใจตื่นเต้นกันใหญ่ว่าจะทำอะไรกินดี ตอนแรกว่าจะทำกินกันตั้งแต่วันพฤหัส แต่บ่ายวันพฤหัส ฉันไปเมาอยู่ที่บ้านเป๊บ กินเบียร์ติดลมจนต้องเรียกสามีไปรับ      กลับมาที่หมูป่าต่อ - ฉันไม่เคยทำอาหารจากหมูป่ามาก่อน เลยอาศัยเปิดดูสูตรจากอินเตอร์เน็ต ได้สูตรแรกเป็นหมูป่าอบสมุนไพร กินกับมันฝรั่งบด ลองทำตามบ้าง แอบทำนอกสูตร ทำตามใจตัวเองและตามเครื่องเคราที่มีบ้าง ผลออกมาไม่เลวนัก --- >>> ตามไปดูวิธีการทำ      ด้วยความกริ่งเกรงว่าถ้าอบแล้วไม่สุก เนื้อจะเหนียวและส่งกลิ่นสาบ ฉันเลยเริ่มลงมือตั้งแต่บ่ายหนึ่ง ใส่เตาอบตอนบ่ายสอง ใช้ไฟอ่อนๆ ยกออกมาเสิร์ฟตอนสองทุ่ม รวมเวลาอบหกชั่วโมงพอดี คืนนั้น หวานใจชวนเดเด้กับมิเอะและเลอามาช่วยกินด้วย เพราะถ้ากินสองคนสงสัยจะไม่หมด นี่ขนาดเฉือนเนื้อแบ่งเอาไว้ทำอาหารอีกสองอย่างแล้วนะ ขนาดยังใหญ่โตเหมือนที่โอเบลิกซ์กินในการ์ตูนไม่มีผิด      หมูป่า ภาษาฝรั่งเศสเรียกว่า sanglier ฉันคิดว่าเป็นการเรียกที่มีเหตุมาจากเลือด ซึ่งในภาษาฝรั่งเศสคือ sang เพราะเลือดออกจากเนื้อชุ่มเลือด ปล่อยทิ้งไว้เลือดไหลซึมออกมาเยอะมาก - มื้อกลางวันวันเสาร์      เนื่องจากคืนวันศุกร์ อาหารอร่อย ประกอบกับมีเพื่อนมาที่บ้าน ทำให้หมดไวน์ไปหลายขวด สองสามีภรรยาเลยนอนสลบจนถึงสิบเอ็ดโมง กินกาแฟกันแล้ว ฉันก็เริ่มผัดหมูป่าพริกไทยอ่อน ซึ่งเป็นเมนูที่เป๊บแนะนำให้ลองดู      ฉันหมักหมูป่ากับน้ำมันหอยแช่ตู้เย็นเอาไว้หนึ่งคืน พอถึงตอนนี้แค่ผัดพริกแกงกับน้ำมัน ตามด้วยหมู สุกแล้วโรยใบมะกรูดฝอย ต่อด้วยพริกไทยอ่อนของโปรดที่ซื้อจากตังแฟร์เมื่อวันพฤหัส ผัดหมูป่ากินกับข้าวสวยร้อนๆ และไข่เจียว      อื้มม อร่อยชื่นใจ สะใจกับรสเผ็ดๆ ของเครื่องแกงผสมกับพริกไทยอ่อน เนื้อหมูไม่เหนียวอย่างที่กริ่งแกรงไว้ส่งกลิ่นสาบออกมาเล็กน้อยพอได้รสชาติของอาหารป่า ถึงแม้ว่าจะไม่มีหนังกรอบๆ กรุบๆ อย่างหมูป่าบ้านเราก็เถอะ ...      เฮ้อ หายคิดถึงบ้านลงเยอะเลย - มื้อค่ำวันเสาร์      มื้อนี้ไปกินอาหารตูนีเซียที่บ้านอาร์เล็ตกับดอร่า เริ่มต้นด้วยขนมอบกลมๆ สอดใส้มะกอกดำ กับเนื้อสับเรียกน้ำย่อย แป้งคล้ายๆคุกกี้แต่ไม่หวาน อบใหม่ๆ อร่อยมากๆ ตามมาด้วยขนมปังหน้ามะเขือเทศบดกับก้อนเนื้อสับกลมๆตรงกลาง ว้า...จำชื่อเรียกไม่ได้ ต้องปรับนิสัยใหม่ หัดจำหรือจดชื่ออะไรต่างๆ เสียหน่อยแล้ว      กินของเรียกน้ำย่อยรอเพื่อนของอาร์เล็ตต์อีกสองคนไปหลายชิ้น พอถึงเวลานั่งโต๊ะจริงๆ ฉันก็ดันเลือกผิด กินพาสต้าอบทูน่าก่อน แล้วค่อยตามด้วยนางเอกของคืนนี้คือปลาอบมะนาวใส่ขมิ้นนิดๆ แบบตูนีเซีย ต่อด้วยสลัดถั่วฝักชีสนมแพะ สลัดผลไม้      ปิดท้ายด้วยทีรามิสสุ ... เอิ๊ก กินจนพุงกาง เพราะเจ้าของบ้านคะยั้นคะยอให้กินโน่นกินนี่ ยื่นอาหารให้ไม่หยุด      หวานใจบอกว่าเป็นการต้อนรับแบบอาหรับ ที่จะต้องมั่นใจว่าแขกที่มาบ้านได้กินอาหารอย่างเต็มที่ ฉันไม่เคยรู้จักกับคนอาหรับมาก่อน แอบตกใจนิดๆ      น่าเสียดายที่ไม่ได้ติดแคนดี้ไปด้วย เอาไปแต่สบูปเป็ตต์ กล้องคอมแพคคาสิโอ ถ่ายรูปตอนกลางคืนแล้วแบนแต๊ดแต๋เลย - มื้อกลางวันวันอาทิตย์      ตื่นมาเที่ยงพอดี สองสามีภรรยาไม่อาบน้ำอาบท่า ใส่เสื้อคลุมทับเสื้อของเมื่อวานที่ใส่นอน กระโดดขึ้นจิ๊บจิ๊บ ขับวนข้ามไปที่ถนนอีกฝั่ง จุดหมายปลายทางคือ เลอ วิลลาจ ร้านอาหารประจำหมู่บ้านเนยยี่ ที่ร้านนี้จะมีขาประจำเป็นประชาชนชาวเนยยี่ จูงมือมากินอาหาร บ้างเป็นสามีภรรยาอายุรวมกันน่าจะเกินร้อยห้าสิบ หรือไม่ก็มากันเป็นครอบครัว มีหนุ่มใหญ่อายุเกินห้าสิบมานั่งกินเงียบๆ อยู่บ้างประปราย      ที่ต้องไปเร็วเพราะเกรงว่าจะไม่มีโต๊ะนั่ง พนักงานของร้านนี้จะจำลูกค้าได้ให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น ถึงขนาดรู้ชื่อสกุลกันเลยทีเดียว ฉันกับหวานใจไปกินอาหารที่นี่สี่ห้าครั้ง นานๆไปที นับว่าเป็นขาประจำระดับปลายแถว คงต้องสั่งสมบารมีไปกินถี่ เพียรไปกินอีกนานกว่าจะขึ้นเป็นลูกค้าชั้นหนึ่ง ที่ทางร้านจะเก็บโต๊ะประจำข้างกระจกให้      ฉันเริ่มต้นมื้อด้วยหอยนางรมสด หวานใจสั่งกุ้งสีเทาต้มเกลือมานั่งแกะกิน ต่อด้วยปลาทอดเนยเคียงกับมันฝรั่งผัด ส่วนฉันกินเอ็นหอยเชลล์ซอสเนยกับข้าวบาสมาติก      ปิดท้ายด้วยทาร์ตพรุนฝานบางๆ เปรี้ยวๆ หอมๆ อร่อยดี กับ "คาเฟ่ กูร์มองด์" ที่กำลังเป็นที่นิยมของร้านกาแฟในปารีส เป็นกาแฟที่เสิร์ฟพร้อมเซ็ตของหวานรวมมิตรขนาดเล็กๆ มีสลัดผลไม้ มาการง กับเคร็ม บรุยเล่ ไม่เลวเลยทีเดียว - มื้อเย็นวันอาทิตย์      หลังจากขับลาดุชเชสออกตะลอนในปารีสตลอดช่วงบ่าย ฉันกับหวานใจก็แวะซื้อไวน์ที่มีรสชาติเข้มข้นเตรียมเอาไว้สำหรับ ตุ๋นหมูป่าซอสไวน์แดง เมนูของคืนนี้      ฉันหั่นและหมักหมูป่าส่วนที่เหลือกับไวน์แดงและพืชสมุนไพรต่างๆ เอาไว้ตั้งแต่บ่ายวันศุกร์ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังต้องใช้เวลาในการตุ๋นไฟอ่อนบนเตาถึงสามชั่วโมง หลังจากผัดน้ำมัน ราดเหล้าอามาญัคเผาไฟโชติช่วง กว่าจะได้กินปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืน ดื่มจินโทนิครอแก้วแล้วแก้วเล่าจนเมา      ตุ๋นหมูป่าซอสไวน์แดงกินกับพาสต้าแบบแบนบางๆ เหนียวนุ่ม อร่อยสมกับการรอคอย กินกับไวน์เข้มข้น แรงถึง 14 ดีกรี เข้ากั๊น เข้ากัน >>> ตามไปดูวิธีการทำ >> ฝากข้อความ เชิญคลิกที่นี่   Create Date : 03 มีนาคม 2551     Last Update : 3 มีนาคม 2551 18:47:44 น. Counter : 1345 Pageviews.   2 comment Share Tweet

- 27 FEVRIER 08 พื้นที่ส่วนตัว ---De temps en temps, j'ai besoin de mon espace.---      โอ้ะ..เย โอ๊ะ โอ๊ะ..เย      สัปดาห์ตรวจต้นฉบับผ่านไป ได้เวลาพักมาอัพบล้อกแล้วจ้า      ฉันเคยจับงานบรรณาธิการต้นฉบับให้วรรณกรรมดอทคอมที่ล่วงลับอยู่เป็นปี เลยแอบมั่นใจนิดๆ ว่างานตรวจหนังสือแปลเล่มๆ ไม่น่าจะเกินความสามารถ แต่พอทำเข้าจริงๆ เล่นเอาเหงื่อตกเหมือนกัน เพราะกำหนดส่งเร่งรัด (จะโทษใครได้ ฉันจำวันส่งผิดเอง) ต้องตรวจดูทั้งความหมายและสำนวน ไม่มีคุณมาร์แซลตรวจความหมายรอบแรก กรองให้ก่อนชั้นนึง ฉันรับหน้าที่ดูแค่ความลื่นไหลของภาษาไทยเหมือนงานครั้งกระโน้น      แต่เมื่อทำเสร็จเล่มนี้แล้ว ฉันก็ได้รู้ พอจะกะถูกแล้วว่า งานแปลร้อยกว่าหน้า ใช้เวลาบีบเค้นสมอง --- ตรวจเช็คความหมายแบบละเอียดยิบ แทบจะคำต่อคำ ประโยคต่อประโยค แก้บนกระดาษ แก้บนคอม อ่านทวนปรับสำนวนแล้วเล่า เฉลี่ยวันละเกือบสิบชั่วโมงติดต่อกัน บางวันเลยเถิดถึง 14 ชั่วโมง เจ็ดโมงเช้าถึงสามทุ่ม -- สิริรวมแล้วหนึ่งอาทิตย์ (5 วันทำงาน) ก็เสร็จ      แต่เสร็จแบบสะบักสะบอม สมองช้ำนิ่ม ..เฮ่อ      เล่มต่อไป ตรวจดูกำหนดส่งเรียบร้อยแล้ว เหลือเวลาอีกตั้ง 19 วัน กะว่าจะพักสักวันสองวันแล้วเริ่มทำงานแบบสบายๆ ก็ดันมีงานอื่นๆ จ่อคิวรอ มีคำนำให้เขียนสองเล่ม หนึ่งในฐานะคนแปล หนึ่งในฐานะคนจัดพิมพ์ ไหนจะมีงานแปลโปรแกรมหนังสำหรับลงโบรชัวร์ของเพื่อนฟ๊าบที่เกือบจะลืมไปแล้ว ถ้าเพื่อนไม่เขียนอีเมลมาทวงถามว่าถึงไหนแล้ว ตอบไปว่า ส่งวันศุกร์ละกันนะ ... ยังไม่ได้รวมงานในกิจการสำนักพิมพ์กำมะหยี่ที่ต้องดูแลจัดการอีกสองสามอย่าง      นอกนั้น ทางด้านส่วนตัวก็มีหาข้อมูลคอนเสิร์ตในปารีสที่น่าไปดู จะได้จองตั๋วไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ หาข้อมูลทริปเยือนบาเซโลนาที่ตั้งใจกันไว้ว่าจะไปเดือนหน้า แล้วก็จัดเวลาไปรับภาพที่พิคโตให้หวานใจ พร้อมกับไปดูพิพิธภัณฑ์ เอดิธ ปิอาฟ ซึ่งต้องนัดล่วงหน้า เพราะเขาเปิดให้เข้าแบบมีเจ้าหน้าที่นำชมเท่านั้น ... แฮ่ม ..ตุนเอาไว้เขียนคอลัมน์มิวเซ่ ไหนๆ ก็ตัดใจออกจากบ้านแล้ว      แล้วยังจะเรื่องที่อยากเขียนเกี่ยวกับทริปล่องเรือที่เพิ่งผ่านไปหมาดๆ อีกล่ะ ... นี่ ชีวิตฉัน มันจะไม่ได้นั่งกินนอนกิน อยู่เฉยๆ เป็นคุณนายบ้างเลยหรือไงนะ      เมื่อเช้านี้โผเผลุกจากเตียงตามคาด เมื่อคืน เปิด "พื้นที่ส่วนตัว"อยู่ในห้องครัว ดื่มพัวร์วิลเลียมส์ฉลองทำงานเสร็จหนึ่งเล่ม พร้อมกับเปิดพลิกๆ นิตยสารต่างๆ ที่สมัครเป็นสมาชิกไว้ (พักร้อนสามอาทิตย์ กลับมานิตยสารรออยู่เพียบ อ่านไม่ทันเลย)... กว่าจะได้นอนก็เกือบตีสอง เช้านี้ต้องตื่นมาแปลข่าวตั้งแต่หกโมงครึ่ง      ฤทธิ์เหล้าบวกกับการนอนไม่พอ เล่นเอาปวดหัวตุบๆ บอกตัวเองเป็นมั่นเหมาะว่าเดี๋ยวทำงานเสร็จแล้วจะนอนสักงีบ แต่พอเอาเข้าจริงๆ ก็ยังไม่ยอมล้มตัวนอนเสียที นั่งอัพบล้อกต่อดีกว่า ดูสิ คนเรา      พื้นที่ส่วนตัว - เป็นคำที่ฉันใช้เรียกช่วงเวลาที่ฉันอยากนั่งเงียบๆ อ่านหนังสือ สูบบุหรี่ จิบเหล้า ตอนดึกๆ คนเดียว ...ย้ำ...คนเดียว ตอนแรกๆ หวานใจแอบงอนนิดๆ แต่ต่อมาก็เข้าใจ ไม่มีอาการกระเง้ากระงอดให้เห็น ได้แต่ส่งสายตาน้อยใจมานิดๆ หน่อยๆ ..แหม พ่อคุณ อะไรกันนักกันหนาน้อ      ที่จริงแล้ว ในช่วงกลางวันฉันก็อยู่บ้านคนเดียวตลอด น่าจะมีช่วงเวลาเปิดพื้นที่ส่วนตัวได้ ทำไมต้องมีพื้นที่ส่วนตัวตอนกลางคืนเข้ามาเบียดบังเวลาชีวิตคู่อยู่กับหวานใจอีก ... ไม่รู้สิ เป็นเพราะฉันชอบกินเหล้าตอนกลางคืนดึกๆ เงียบๆ นิ่งๆ ไม่ต้องสนใจใครหรือต้องทำอะไรอื่นมั้ง ตอนกลางวันมันสว่าง เป็นช่วงเวลาทำงาน ติดต่อผู้คน ตอนกลางคืนเป็นช่วงพักผ่อนให้รางวัลกับงานที่ทำในช่วงกลางวัน      บรรยากาศ อารมณ์ และสารเคมีในร่างกายในช่วงเวลาสองช่วงนี้มันต่างกัน จะใช้ทดแทนหรือเอามาสลับแลกกันไม่ได้หรอก... แล้วฉันก็ไม่ได้เปิดทุกวันหรอกนะพื้นที่ส่วนตัวน่ะ เปิดเฉพาะตอนที่เจอเรื่องดีๆ เช่น ทำงานเสร็จ และตอนที่เจอเรื่องร้ายๆ มีเรื่องวุ่นวายใจเข้ามาให้ตั้งสติ ซึ่งตอนนี้โอกาสที่จะเกิดสถานการณ์สุดขั้วสองอย่างนี้กับฉันก็เกิดน้อยลงแล้ว      แฮ่...ไม่รู้จะจบยังไง สมองยังชาๆ อยู่ ชวนไปดูรูปถ่ายที่ฉันเพิ่งอัพลงเวบอัลบั้มที่มัลติพลายดีกว่า เชิญเลยค่ะ >>> ตามไปดู ป.ล. ภาพประกอบ เป็นชุด "สาวมอ'ไซค์" ช่วงนี้ที่นี่อากาศอุ่นขึ้น อยู่ที่ประมาณสิบกว่าองศา เมื่อวันเสาร์ สองสามีภรรยาเลยขี่ลาดุสเชสเล่นในปารีส ป.ล. 2 เมื่อกี้ โรสแมรี คนดูแลตึก เดินหอบขึ้นบันได 4 ชั้น มาส่งห่อหนังสือที่ฉันสั่งจาก amazon.fr หนึ่งในนั้นเป็นหนังสือแปล (จากอิตาลีเป็นฝรั่งเศส) ชื่อ Dire presque la même chose (การกล่าวที่เกือบจะเหมือนกัน) เป็นหนังสือเกี่ยวกับประสบการณ์การแปลของ นักแปล นักเขียน นักแปล บ.ก.ชาวอิตาลีชื่อ Umberto Eco คำนำที่คัดลงปกหลังบอกว่า "หนังสือเล่มนี้ไม่ได้เป็นหนังสือทฤษฎีการแปล ... ผู้เขียนอธิบายให้ทราบว่า ความซื่อสัตย์ในการแปล ไม่ใช่การแปล "คำต่อคำ" แต่เป็น "โลกต่อโลก" นักแปลต้องเปิดโลกใบเดียวกับที่นักเขียนเปิดด้วยคำที่แตกต่าง นักแปลไม่ใช่เป็นคนชั่งวัดคำ แต่เป็นคนชั่งวัดจิตวิญญาณ นักแปลที่ดีต้องรู้จัก "ต่อรอง" กับโลกดั้งเดิม เพื่อเปิดเข้าสู่โลกใหม่ปลายทางอย่างซื่อสัตย์ที่สุด ..." ถ้าอ่านแล้วถูกใจ จะเอามาเล่าให้ฟังในโอกาสต่อไปนะจ๊ะ >> ฝากข้อความ เชิญคลิกที่นี่   Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2551 17:19:51 น. Counter : 868 Pageviews.   3 comment Share Tweet

- 21 FEVRIER 08 บทสนทนาระหว่างสามี-ภรรยา : สิ่งที่สำคัญที่สุด ---Une conversation entre epoux - La chose la plus importante --- เวลา : เกือบเจ็ดโมงเช้า สถานที่ : ในห้องนั่งเล่น ทีวีบนผนังห้องออกอากาศรายการข่าวโทรทัศน์ TV5 เครื่องอัดภาพและเสียงทำงานเสียงหึ่งๆ เบาแทบจะไม่ได้ยิน ภรรยากดปุ่มเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์เตรียมทำงานแปลสคริปต์ข่าวส่งสถานีโทรทัศน์เมืองไทย ก่อนจะเข้าครัวไปคั้นน้ำสม เตรียมโยเกิร์ต หั่นกล้วยหอม ใส่ถาดเป็นอาหารเช้าให้สามี สามีนั่งที่โต๊ะอาหารเปิดโน๊ตบุค ถ่ายไฟล์ภาพที่ถ่ายตอนล่องเรือช่วงพักร้อนเมื่อาทิตย์ที่แล้วลงเครื่องฮาร์ดิสสำรอง ภรรยาเดินวนไปวนมา เก็บเสื้อผ้าใส่แล้วจากกระเป๋าเดินทางที่ยังเปิดอ้าค้างอยู่บนพื้น รวบรวมผ้าสีเข้มใส่เครื่องซัก สามีเปิดเวบไซต์ตรวจดูรายการเดินบัญชีธนาคารผ่านอินเตอร์เน็ต เพราะเมื่อต้นเดือน เพิ่งเจอว่ามีคนขโมยใช้หมายเลขบัตรเครดิตรูดซื้อของที่แคลิฟอเนียร์ไปเป็นเงินโขอยู่ ทำให้ต้องวุ่นวายติดต่อธนาคาร บล้อกบัตร แจ้งความเพื่อนำเอกสารไปประกอบการเรียกเงินคืนจากธนาคาร ภรรยาแว่บเข้าไปดูที่หน้าจอ สามีเปิดให้ดูรายการเดินบัญชี ทุกอย่างเรียบร้อยดี ไม่มีอะไรผิดปกติ แต่สายตาของภรรยาก็สะดุดกึก เอ๊ะ ... ทำไมยังปรากฎรายการหักเงินจากบริษัทอินเตอร์เน็ตไวไฟที่ฮ่องกงอยู่เล่า เราย้ายออกจากที่นั่นมาเป็นปีแล้วนะ นี่ยังต้องจ่ายเน็ตที่ไม่มีคนใช้งานต่ออยู่อีกหรือ ภรรยา : นี่อะไรน่ะ ยังจ่ายอยู่อีกเหรอ ฉันบอกแล้วตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วไม่ใช่เหรอว่าพอกลับจากพักร้อนแล้ว ให้บอกเลขาที่ฮ่องกงติดต่อขอปิด สามี : ก็ไม่มีเวลาน่ะ ต้องค้นหาเมลก่อน ยุ่งยากจะตาย ภรรยา : ก็ใช้ระบบเซิร์ชสิคะ เธอก็รู้ว่าเงินรั่วไหลเล็กๆ น้อยๆ เปล่าประโยชน์อย่างนี้ มันทำให้ฉันปวดใจ (ในใจเริ่มคำนวณคร่าวๆ เดือนละ 19 ยูโร ประมาณ 1000 บาท ปีนึงก็เกือบหมื่นบาท ... เก็บเอาไปช้อปปิ้ง กินอาหาร ทำบุญ ทำหนังสือไม่ดีกว่ารึ... โอ๊ย เสียดาย) สามี : แหม ก็ช่วงนี้น่ะ ฉันมีงานเร่งด่วนและสำคัญต้องทำนี่นา ภรรยา : เหรอคะ สงสัยเราจะไม่ได้ให้คุณค่าในสิ่งเดียวกันในเรื่องนี้ ไม่ทราบว่า มีอะไรในโลกนี้ที่เร่งด่วนและสำคัญกว่าการทำให้ภรรยาสบายใจเหรอคะ สำหรับฉันน่ะไม่มีอะไรในโลกนี้ที่สำคัญไปกว่าการทำให้สามีของฉันพอใจและมีความสุขหรอกนะ >> ฝากข้อความ เชิญคลิกที่นี่   Create Date : 21 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 23 กุมภาพันธ์ 2551 16:28:39 น. Counter : 852 Pageviews.   7 comment Share Tweet

- 19 FEVRIER 08 กลับถึงฝรั่งเศสแล้ว --- Me revoila ... la france ---      ตอนนี้กลับถึงบ้านที่เนยยี่เป็นที่เรียบร้อยแล้วจ้า      อืมม... ถึงจะเพิ่งลงหลักพักอยู่ที่บ้านนี้ไม่นานนัก แต่อพาร์ทเมนต์กำแพงทะลุแหว่งๆ ผนังสีส้มบ้าง เหลืองบ้าง แถมยังตกแต่งไม่เสร็จดีแห่งนี้เริ่มเข้ามามีความผูกพันธ์กับฉันที่ละน้อย จนตอนนี้ฉันสามารถพูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่า "บ้าน" ตอนเปิดประตูเข้ามารู้สึกคุ้นเคย อบอุ่น เป็นที่ของตัวเองอย่างไรก็ไม่รู้ บอกไม่ถูก รู้แต่ว่าเป็นความรู้สึกที่ดีจัง      เมื่อคืนนี้ขึ้นเที่ยวบินดีเลย์ไปหนึ่งชั่วโมง กว่าจะออกจากสุวรรณภูมิได้ ปาเข้าไปตีหนึ่งครึ่ง นอนหลับๆ ตื่นๆ ง่วงถึงขนาดไม่รับอาหารค่ำตอนประมาณตีสาม จึงได้รู้ว่า ถ้าให้เลือกระหว่างความงกกินกับความง่วง บางครั้งความง่วงก็อาจจะเป็นฝ่ายได้ชัยชนะ      บินเที่ยวนี้ นั่งชั้นประหยัดฮ่ะ ไม่ได้เฉิดฉายได้ขึ้นเครื่องก่อนอย่างตอนนั่งชั้นธุรกิจงวดที่แล้ว แต่ก็ไม่ได้เดือดร้อนมากนัก ดีเสียอีก ได้อยู่ใกล้ชิด ได้แอบสังเกตผู้โดยสารร่วมเที่ยวบินมากมาย เที่ยวนี้ เป็นชาวฝรั่งเศสเสียเป็นส่วนใหญ่ มีกลุ่มผู้เกษียณอายุกลุ่มใหญ่นั่งที่นั่งใกล้ๆ มากันเป็นคู่ๆ ดูแล้วสนุกไปอีกแบบ      คนฝรั่งเศสนี้แสนจะขี้บ่นเนอะ อะไรๆ ก็ไม่ได้ดั่งใจสักกะอย่าง บ่นอุบอิบ ออกความเห็นกันในทุกเรื่อง ตั้งแต่รอขึ้นเครื่อง นั่งตามที่นั่ง ลงเครื่อง ต่อคิวผ่านศุลกากร ได้ยินแล้วก็ได้แต่ปลง      หวานใจขับจิ๊บจิ๊บมารอรับที่ทางออก รถติดนิดหน่อย ก่อนจะขับถึงบ้านใช้เวลาเป็นชั่วโมงอยู่เหมือนกัน ทั้งๆ ที่ถ้าเป็นชั่วโมงที่ไม่เร่งนีบจะใช้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้นเอง      ส่งภรรยาลงหน้าตึกแล้ว หวานใจไปทำงาน ฉันเข้าบ้าน เจอผู้ดูแลตึก ทักทายกันนิดหน่อย แล้วรับถึงใส่นิตยสารและจดหมายต่างๆ ที่ส่งมาตลอดสามอาทิตย์ รวมเป็นถุงใหญ่พอควรเชียวล่ะ เปิดผ่านๆ หน้าปกมีแต่ข่าวท่านประธานาธิบดีและภริยาคนใหม่หมาดๆ      อพาร์ทเมนต์รกมาก -- หวานใจเตือนไว้ก่อนแล้ว ฉันเลยไม่ตกใจมากนัก ล้างหน้าล้างตา ชงกาแฟ เอาผ้าเค็มซึ่งมีมากมายใส่เครื่องซัก เปิดคอมน้องป้อม เช็คเมล แปลงานให้ฟ๊าบนิดหน่อย แล้วอดใจไม่ไหว อัพบล้อกสักนิด ก่อนจะไปอาบน้ำอาบท่า เตรียมตัวทำงานตรวจต้นฉบับ "ร้านคนอยากตาย" ที่ฉันหลงลืมเวลาส่งที่กำหนดเอาไว้เองว่าจะส่งต้นเดือนนี้ บ.ก.นก ณ ฟรีฟอร์มทวงมาแล้ว ฉันได้แต่หัวเราะแหะๆ เฮ่อ..แย่จริง      เอาเถอะ ตอนนี้ชาร์จแบ็ตจากการพักร้อนมาแล้ว น่าจะทำเสร็จส่งทันล่ะน่า ...สู้โว้ยยย >> ฝากข้อความ เชิญคลิกที่นี่   Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2551 18:32:52 น. Counter : 812 Pageviews.   1 comment Share Tweet

- 18 FEVRIER 08 กลับมาแล้ว -- Me revoila!! ... --- . เพิ่งกลับมาจากล่องเรือที่ภูเก็ตเมื่อคืนนี้เอง พอถึงกรุงเทพหวานใจพาไปกินอาหารอิตาลีตามลำพังสองต่อสองแถวๆ สุขุมวิท หลังจากต้องอยู่ในเรือกับผู้คนอื่นๆ อีกหกชีวิตตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ ตอนนี้หวานใจกลับฝรั่งเศสแล้ว ส่วนฉันกำลังรอจะตามไปสมทบในคืนวันพรุ่งนี้ ส่วนวันนี้ไป "ประชุมธุระปะปัง" ของสำนักพิมพ์กำมะหยี่ที่บ้านคุณนพดล เพื่อทำความรู้จัก เห็นหน้าค่าตา ตัวเป็นๆ เสียงจริงๆ กันเสียที แต่น่าเสียดายอย่างยิ่งที่ไม่มีรูปมาลงในที่นี้เพราะหวานใจติดเอากล้องไลก้า เดอะ ด็อก กลับไปฝรั่งเศสด้วย และภาพส่วนใหญ่ที่ถ่ายในช่วงหลังๆ อยู่ในแผ่นข้อมูลในกล้อง เนื่องจากในวันแรกของการล่องเรือ น้องแคนดีทูของฉันออกอาการ "กระจกเด้ง" เป็นครั้งที่สอง ทำเอาช็อคไปพักใหญ่ เพราะยังเหลือเวลาบนเรืออีกหลายวัน แต่หวานใจบอกว่าใช้กล้องเดอะด็อกถ่ายก็ได้ เหตุร้ายเลยกลายเป็นดี ถือโอกาสหัดใช้ไลก้าเสียเลย ใช้ได้วันสองวัน ถ่านทำท่าจะหมด ฉันเลยเปลี่ยนไปใช้กล้องคอมแพ็คสนูปเป็ตต์แทนพอกล้อมแกล้มจนจบทริป ทริปนี้มีอะไรเล่าให้ฟังเยอะแยะมากมาย แต่ขอเวลาย่อยและใตร่ตรองให้ตกผลึกก่อน และจะพยายามไม่ให้ตกผลึกจนแข็งมากเกินไปจนแคะมาเล่าไม่ออก...หะหะ ช่วงที่รอนี้รับชมภาพสวยๆ ที่ถ่ายก่อนที่นังแคนดีจะอู้งานทางด้านบนก่อนนะคะ หรือถ้ายังไม่จุใจ สามารถติดตามอ่านบันทึกของคุณแอล เพื่อนร่วมทริปนี้ได้ >> ที่นี่ (คลิกไปดู) ค่ะ >> ฝากข้อความ เชิญคลิกที่นี่   Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2551 18:34:02 น. Counter : 842 Pageviews.   1 comment Share Tweet

• ...
• - Je traduis - ผลงานแปล -
• ----
• - Je vis = ชีวิตฉัน
• --
• - J’ecris - Oversee ณ a day
• --
• - J'ecris - Salade ณ Freeform
• --
• - J'ecris - "จากยุโรป" ณ มติชนสุดสัปดาห์
• --
• - J'ecris - Muse'e @ Happening
• -
• - Je bouge = ฉันไปเที่ยว
• ---
• - A LA RECHERCHE DU TEMPS PERDU
• --
• - Gamme Magie Editions - สนพ.กำมะหยี่

• tobetwo99
• นางกอแบกเป้
• JewNid
• แพนด้ามหาภัย
• ช้อย
• grappa
• DesperateMommy
• MoneyPenny
• Thai Wahine
• ปุถุซน
• กัมม์
• DoRaePEET
• Historicus
• Tibou
• whiteuniform
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com