เมื่อวันพฤหัส-ศุกร์ที่ผ่านมา (16-17 ตุลาคม 2551) ได้ถูกส่งไปเข้าร่วม "โครงการสัมมนาเพื่อพัฒนาบุคลากรด้านพัฒนานิสิตนักศึกษา" ณ โฮมแอนด์ฮิว รีสอร์ท จังหวัดนครนายก กับน้องอีก 2 คน





อันที่จริงโครงการสัมมนาของเครือข่ายบัณฑิตอุดมคติไทยอุดมศึกษามีมาหลายปีแล้ว แต่เราไม่ค่อยสนใจเข้าฟัง เพราะคิดว่าอะไรถ้าคิดว่ามันเป็นอุดมคติมันก็คงยากจะปฏิบัติได้จริง ไปคราวนี้ได้เห็นความเปลี่ยนแปลง เขาสามารถสร้างเครือข่ายได้กว้างใหญ่ขึ้นมากเลย มีการนำคุณธรรมจริยธรรมสอดแทรกลงในโครงการต่าง ๆ รวมทั้งการเรียนการสอนของนักศึกษา ทั้งการจัดโครงการให้นักศึกษาและส่งเสริมสนับสนุนให้นักศึกษาดำเินินการกันเอง ถือว่าเป็นจุดเปลี่ยนที่ดี แม้จะลงไปไม่ถึงนักศึกษาทั้งหมด แต่อย่างน้อยก็ถือว่าได้ลงสู่การปฏิบัติแล้ว

มีสถาบันการศึกษาเข้าร่วมประมาณ 70 สถาบัน ผู้เข้าร่วม 180 คน ซึ่งถือว่าเยอะ ภาพรวมของงานก็โอเคนะ ด้วยความที่แต่ละคนเป็นนักกิจกรรมอยู่แลัว การทำความรู้สึกกันจึงไม่ใช่เรื่องยาก ทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใส ร่วมกันระดมความคิดเห็น หลังจากแบ่งกลุ่มก็มารวมกลุ่มเพื่อสรุปตามหัวข้อที่ได้รับ เพื่อนำเสนอวันรุ่งขึ้น ส่วนกลางคืนก็มีิกิจกรรม กลุ่มเราเลือกแสดงละครและร้องเพลง "ค่าน้ำนม" ด้วยความเคยแต่ดูการแสดงของนักศึกษาเวลาไปจัดกิจกรรมให้ มาคราวนี้ต้องเข้าไปมีส่วนร่วมในกิจกรรม ก็เลยรู้สึกอึดอัดเล็ก ๆ แต่มันก็ผ่านไปได้ แต่คราวหน้าถ้ามีแบบนี้ เราว่าจะขอบาย อยู่ทำงานที่โต๊ะคิดกิจกรรมดี ๆ ให้นักศึกษาดีกว่า





ส่วนที่พัก บอกตรง ๆ ว่าหลอนมากเลย เข้าไปก็ได้กลิ่น ๆ ไม่ค่อยดี รอบ ๆ ที่พัก ไม่รู้ใครได้หรือป่าว เพราะไม่กล้าถาม กลัวพี่ที่พักด้วย กับน้องอีกคนจะฝ่อมากกว่านี้ ตอนแรกกะว่าพอกลุ่มเราแสดงละครและร้องเพลงเสร็จ ก็จะฉากออก กลับไปดูละคร "หีบหลอนซ่อนวิญญาณ" ที่บ้านพัก ก็โดนน้องที่เจอในการสัมมนาทักว่าบ้านที่พักชื่อเดียวกับผีในละครเลย ("เอื้องคำ" ) ทำเอาเราฝ่อเหมือนกัน ต้องกลับไปสวดมนต์และแผ่เมตตา น้องที่พักด้วยจากสถาบันอื่น นั่นยิ่งฝ่อหนัก เลยต้องนอนเปิดไฟทั้งคืนเลย



ชั้นบนมีห้องนอน 2 ห้อง ๆ ละ 2 เตียง ต้องตะกายบันไดและแบกกระเป๋าขึ้นไป ห้องน้ำชั้นบนจะเล็กและแคบ ห้องน้ำข้างล่างจะดีกว่า



สภาพห้องน้ำชั้นล่าง พี่ที่พักด้วยกำลังอาบน้ำก็วิ่งร้องออกมา เรานึกว่าเจอดีอะไร 555 ที่แท้เจองู ยาวสักประมาณ 50 ซม. กะลังจะเลื้อยขึ้นผนัง เล่นเอาเราขนลุกเลย ต้องปิดประตู และเรียกแม่บ้านมาเขี่ยออกไป ดีนะทีมันกะลังกินเขียดขาเขียดออกมาคาปาก ถ้าไม่มีเขียดอยู่คาปาก พี่เขาอาจจะโดนมันกัดให้ คิดว่ามันคงขึ้นมาจากท่อ เพราะที่ท่อระบายน้ำทิ้งมันเปิดอยู่เลยให้แม่บ้านเอาหินหนักมาวางปิดท่อไว้ เผื่อความปลอดภัยของทุกคน ...ช่วงเช้าลงมาเข้าห้องน้ำชั้นล่างก็ผวา ๆ เหมือนกัน



หลังพิธีปิดการสัมมนาเขาก็แชะภาพหมู่กัน พอดีงาน (เรา) เข้า เลยต้องไปเจรจาโทรศัพท์นอกห้อง เลยมะได้แชะภาพหมู่กับเขา เราเลยเข้าไปแชะตอนที่เขากะลังแชะกัน



สมบัติใครบ้าง ดูกันเองแล้วกันนะ...