Bloggang.com : อัสติสะ - ๓๑๒ - ความปรวนแปรเปลี่ยนแปลง

Bloggang.com : weblog for you and your gang

ภัยแห่งสังสารวัฏนั้น น่ากลัวยิ่งกว่าภัยอื่นใด - อัสติสะ

Group Blog

All blogs

๓๑๒ - ความปรวนแปรเปลี่ยนแปลง

ความโลภของสัตว์ทั้งหลายไม่มีวันสิ้นสุด แม้กาลเวลาได้พรากอัตถภาพการมีรูปร่างไปแล้ว แต่จิตสำนึกในการปรารถนารูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส นั้นยังมีอยู่ และไม่อาจจะวางลงเสียได้โดยง่าย

นั่นแล เหตุเพราะความไม่รู้เป็นหลัก เหตุเพราะความเข้าไปยึดถือตัวตนว่าเป็นของตน ยึดถือในรูปว่าเป็นรูป ยึดถือความคิดว่าร่างนี้ โลกนี้เที่ยง มองข้ามสัจธรรมอันเป็นความธรรมดาซึ่งเกิดดับอยู่เบื้องหน้า มองหาเพียงความสุขน้อยนิดแต่ความทุกข์ที่ติดตามมานั้นเยอะกว่ามาก

การเสพข้องทางอารมณ์นั้นเป็นเหตุให้มนุษย์มีความทุกข์มากว่าความสุข ไม่ว่าอารมณ์นั้นจะดี เลว ปราณีต หรือหยาบเพียงใด ผลลัพธ์ที่ได้ก็ไม่อาจจะทรงอารมณ์นั้นให้อยู่ได้นาน ไม่ช้าความทุกข์ก็จะค่อย ๆ เคลือบคลานมาเยือน

ส่วนความปรวนแปรเปลี่ยนแปลงนั้น เป็นสัจธรรมที่แท้จริง แม้แต่ร่างกายรูปร่างของเรา เมื่อพ้นไปในปีหนึ่ง ๆ ก็เปลี่ยนไป ยิ่งอายุมากขึ้นเท่าไร่ก็ยิ่งต้องดูแลมาก เพื่อหวังปรารถนาให้รูปร่างของตัวเองนั้นใกล้เคียงกับสมัยที่ยังเคยเป็นเด็กรุ่นหนุ่มสาว แต่ถึงแม้จะดูแลสักเพียงใดก็ไม่อาจจะเอาชนะกาลเวลาและความแก่ชราไปได้

จิตใจของเราเองก็เปลี่ยนไปเช่นกัน เช่นสมัยวัยรุ่นเรามีความชอบอย่างนี้ พอมีอายุขึ้นหน่อยความชอบในสิ่งเหล่านั้นก็จางหายไป ปรับเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นตามวัย
หรือ แม้กระทั่งความคิดของมนุษย์ซึ่งมักจะเปลี่ยนแปลงไปตามสิ่งเร้า สิ่งที่เข้ามากระทบผ่านทางอายตนะ แล้วก็มักจะหลงไหล มัวเมาไปตามกับสิ่งเหล่านั้น นี่คือความไม่เที่ยงแท้ทางด้านจิตสัมผัส

พุทธศาสนาเป็นศาสตร์ที่สอนให้เรารู้จักตัวเอง รู้จักเพื่อนคือกิเลสที่เกิดตามกับเรามา แต่ตอนตายมันกับไม่ได้ตายไปพร้อมกับสังขารของเราด้วย แต่มันยังคงฝังแน่นเพื่อรอการอุบัติเพื่อสร้างภพ สร้างชาติใหม่ และสร้างความทุกข์ในรูปแบบใหม่ แต่ให้ความเจ็บปวดเช่นดิม

พระพุทธเจ้าท่านจึงสอนให้เราวางใจและเบื่อหน่ายในการเวียนว่ายตายเกิด เพราะต่อให้เราเกิดใหม่ในสังสารวัฎนี้อีกสักกี่ครั้ง ถึงแม้จะได้เกิดเป็นพระราชาหรือ พระเจ้าจักพรรดิ์ สักหนึ่งร้อยหรือหมื่นชาติ แต่ก็ไม่อาจจะหนีพ้นจากความทุกข์ไปได้