|
|
๑๑๗-ดอกหญ้ากับเกร็ดน้ำแข็ง
ต้นหญ้าต้นเล็ก ๆ มันงอกขึ้นมา และเจริญเติบโตอยู่ในชายป่าริมทาง ที่คนใช้สัญจรไปมา ทุกวันมันได้สังเกตุเห็นคนเดินไปมามากมาย แต่ไม่มีใครสนใจมันเลยแม้แต่น้อย
เหตุเพราะมันเป็นต้นหญ้า แม้บางครั้งมันจะออกดอกที่สวยที่สุด เท่าที่มันจะทำได้ แต่ก็ไม่มีใครสนใจมันเลย
แมลงตัวเล็ก ๆ บินวนไปมารอบ ๆ ต้นหญ้า บางครั้งมันรู้สึกรำคาญ แต่แมลงพวกนี้ก็มีประโยชน์มากกว่า เพราะมันเป็นตัวช่วยให้ต้นหญ้าได้ขยายพันธุ์รวดเร็วขึ้น โดยไม่ต้องรอกระแสลมเพียงอย่างเดียว
มีคนมากมายเริ่มเดินมาเหยียบย่ำต้นหญ้า มันรู้สึกเจ็บปวดจากการถูกเหยียบย่ำ บางครั้งก็มีสัตว์กินพืชจำพวก วัว ม้า มาเล็มแทะ ใบของต้นหญ้าทำให้มันต้องแตกใบอ่อนอยู่เสมอ ๆ
เกร็ดน้ำแข็งก็ไม่ต่างอะไรกับต้นหญ้านัก มันอาศัยอยู่ภายในตู้เย็น ผู้คนใช้ประโยชน์จากความเย็นของมัน แม้ว่ามันจะรู้สึกภูมิใจบ้างแต่มันก็อยากให้ใครบางคนเหลียวแลมันมากกว่านี้ และไม่อยากจะอาศัยอยู่ภายในห้องแคบ ๆ ในตู้เย็นอีกต่อไป
ในช่วงฤดูหนาวของปีหนึ่ง ต้นหญ้าและเกร็ดน้ำแข็งมีโอกาสได้พบกัน มันต่างเล่าความทุกข์ความไม่สบายใจของกันและกันฟังอย่างไม่มีปิดบัง ในช่วงเช้ามืดวันนั้น ทั้งสองได้อยู่ด้วยกันอย่างใกล้ชิด
มีผู้คนเริ่มเห็นความผิดปกติของต้นหญ้าและเกร็ดน้ำแข็ง ต่างพากันชื่นชมและยินดีที่ทั้งคู่ได้พบกัน สร้างความสงสัยให้กับเกร็ดน้ำแข็งและต้นหญ้าเป็นอย่างมาก
ทำไมผู้คนสนใจเรา
?
เราแค่มาพบกัน มาระบายความรู้สึกกันเท่านั้น
สิ่งที่อยากให้คนสนใจนั้นคือชีวิตประจำวันและประโยชน์ของต้นหญ้า และเกร็ดน้ำแข็งทำในชีวิตประจำวันต่างหาก ไม่ใช่ตอนที่เราทั้งคู่ได้พบเจอกันอย่างนี้
สิ่งเล็กสิ่งน้อยที่เกิดในชีวิตประจำวันของเรา เราเคยพอใจ รู้สึกดีใจ หรือเศร้าใจกันมากมายจนนับครั้งไม่ถ้วน ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดจากความปรุงแต่งของเราทั้งสิ้น ความปรุงแต่งนี้เป็นสาเหตุที่ทำให้เราเกิดความทุกข์ หรือเกิดความยินดี(ซึ่งก็เป็นสภาวะทุกข์ประเภทหนึ่ง)
การปรุงแต่งบางครั้งเกิดจากสิ่งที่ไม่น่าสนใจ สองสิ่งคือ รูป กับ นาม เมื่อแยกกันอยู่ก็ไม่มีใครสนใจ และไม่มีเหตุมีปัจจัยอันใดให้เกิดความพอใจยินดี แต่เมื่อใดที่มันรวมตัวกัน เกิดผัสสะ เกิดการปรุงแต่งเราก็ยินดีเพลิดเพลินไปกับมัน
เหมือนกับต้นหญ้าและเกร็ดน้ำแข็งเมื่อแยกกันอยู่เราก็ไม่สนใจ แต่เมื่อใดที่รวมกัน ก็มีแต่คนพูดถึง อยากจะเข้าไปถ่ายรูป เข้าไปสัมผัส เข้าไปชื่นชมกันอย่างนั้นเอง
*...
มาจบที่รูปกับนามซะอย่างนั้น...
๑๑๗-คงเป็น Blog สุดท้ายคงปีแล้วครับ อีกนานหลายวันกว่าจะได้มาอัพ Blog อีกครั้ง
ตลอดปีที่ผ่านมาก็ผ่านอุปสรรคมามากมายหลายอย่างบางครั้งก็แทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
แต่ก้ผ่านมาได้ ไม่อยากจะเชื่อตัวเองเหมือนกันว่าสิ้นปีนี้จะได้ blog ร้อยกว่า ๆ
จะเรียกว่า มหัสจรรย์ สำหรับผมก็ว่าได้ จากคนเหลวไหล เตร่ ๆ กลายมาเป็นคนมีสาระ(คิดไปเองหรือเปล่า)
+555
แต่ก็...สวัสดีปีใหม่ครับ
| Create Date : 30 ธันวาคม 2551 |
| Last Update : 30 ธันวาคม 2551 8:43:00 น. |
|
18 comments
|
| Counter : 975 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: อัสติสะ  วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:8:48:50 น. |
|
|
|
| โดย: Nissan_n วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:12:40:20 น. |
|
|
|
| โดย: เนระพูสี วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:13:42:37 น. |
|
|
|
| โดย: ย่าชอบเล่า วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:16:47:28 น. |
|
|
|
| โดย: CrackyDong วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:19:52:39 น. |
|
|
|
| โดย: Suessapple วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:22:13:03 น. |
|
|
|
| โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 31 ธันวาคม 2551 เวลา:23:34:34 น. |
|
|
|
| โดย: พี่ Beee เองจ้า (Beee_bu ) วันที่: 1 มกราคม 2552 เวลา:10:52:09 น. |
|
|
|
| โดย: Nissan_n วันที่: 1 มกราคม 2552 เวลา:18:47:36 น. |
|
|
|
| โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 3 มกราคม 2552 เวลา:23:03:37 น. |
|
|
|
| โดย: ปลาทอง...ฮับ (ปลาทอง...ฮับ ) วันที่: 7 มกราคม 2552 เวลา:1:44:38 น. |
|
|
|
| โดย: Nissan_n วันที่: 7 มกราคม 2552 เวลา:10:10:43 น. |
|
|
|
| โดย: Nissan_n วันที่: 8 มกราคม 2552 เวลา:12:19:08 น. |
|
|
|
| โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 10 มกราคม 2552 เวลา:2:26:09 น. |
|
|
|
| โดย: Nissan_n วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:11:31:57 น. |
|
|
|
| โดย: palin วันที่: 11 มกราคม 2552 เวลา:17:18:37 น. |
|
|
|
| โดย: Nissan_n วันที่: 12 มกราคม 2552 เวลา:9:06:40 น. |
|
|
|
| โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 17 มกราคม 2552 เวลา:11:08:19 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]
|
ทุกข์ใดจะทุกข์เท่า การเกิด
ดับทุกข์สิ่งประเสริฐ แน่แท้
ทางสู่นิพพานเลิศ เที่ยงแท้ แน่นา
คือมรรคมีองค์แก้ ดับสิ้นทุกข์ทน
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
