|
เมื่อสุนัขของข้าพเจ้า...ติดหมัด
หลายท่านอ่านหัวข้อแล้วคงแปลกใจ ว่าแค่หมาเป็นหมัดแค่นี้ต้องเอามาเขียนด้วยเหรอ... อะไรจะเวอร์ขนาดนั้น .. แต่ก็อ่านให้จบก่อนแล้วค่อยด่าข้าพเจ้าทีหลัง..นะ
หลายวันแล้วที่ข้าพเจ้าสังเกตมันเกา เกาแล้ว เกาอีก ใช้ขาสี่ขาเกาก็ยังไม่หายคัน ดูแล้วก็สงสารมันน่าดู
หลายครั้งที่พยายามจับมันอาบน้ำ แต่มันก็ไม่ชอบ วิ่งหนี หัวซุกหัวซุนไป มันกลายเป็นโรคเกลียดน้ำอย่างแก้ไม่หาย เพราะตอนเล็กไม่ได้เลี้ยงเอง ไม่ได้ให้ชินกับน้ำ ทำให้โตขึ้นมันไม่รู้จักอาบน้ำ คราวนี้สัตว์จำพวก เห็บ หมัดก็เล่นงานตามประสาหมาบ้าน ๆ ที่ปล่อยให้คลุกคลี วิ่งเล่นตามยถากรรม
จะซื้อยามารักษาแต่ก็คงแก้ไม่ได้ขาด ถ้ามันยังขี้เกียจอาบน้ำอยู่ ไม่ช้าโรคอื่นก็จะตามมา
เอ...หันกลับมามองตัวเอง แล้วชีวิตของเรามีอะไรที่แตกต่างจากเจ้าสี่ขาของข้าพเจ้าบ้าง ทุกครั้งที่เกิดปัญหา เราก็มักจะเข้าไปแก้ไขตามแบบที่ตัวเองคิดว่า ใช้ได้ ปัญหานี้แก้ไขได้ เหมือนกับเจ้าสี่ขาที่ใช้ขาทั้งสี่เกา จุดที่คันเพราะฤทธิ์ของหมัด ซึ่งมันก็ช่วยได้ระยะหนึ่ง ไม่เด็ดขาด ไม่ช้าก็มีปัญหาให้เราแก้อยู่เสมอ เราแก้ตรงนี้เสร็จ ก็มีจุดอื่นตามมาอีก เหมือนชีวิตเราทั้งชีวิต จะดำรงอยู่เพื่อสร้างและแก้ปัญหา
เพราะเหตุของความไม่รู้นี่เองเป็นเหตุ ความไม่รู้ทุกข์ ไม่รู้เหตุของทุกข์ ไม่รู้การดับทุกข์ และไม่รู้แนวทางเพื่อความดับทุกข์ เป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้เราแก้ปัญหากัน อย่างไม่มีวันจบสิ้น
คราวหน้าถ้าเจ้าสี่ขาของข้าพเจ้า มันรู้ว่าหมัดเป็นตัวทุกข์ มันก็อยากจะดับทุกข์ แต่โดยไม่ต้องเกา อีกต่อไป เพียงแต่ตามข้าพเจ้าไปอาบน้ำ ทำความสะอาดร่างกายกัน แค่นี้ก็ จบ...
เราก็อย่าให้แพ้เจ้าสี่ขาแล้วกัน
Create Date : 27 มีนาคม 2551 |
Last Update : 27 มีนาคม 2551 21:13:19 น. |
|
3 comments
|
Counter : 535 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ป้ากิโล (Geerorogunso ) วันที่: 28 มีนาคม 2551 เวลา:21:29:21 น. |
|
|
|
โดย: ก๋า เก็กเสียง (กะว่าก๋า ) วันที่: 10 กันยายน 2551 เวลา:18:46:31 น. |
|
|
|
โดย: N_Nirvana วันที่: 26 พฤศจิกายน 2551 เวลา:18:40:56 น. |
|
|
|
| |
|
|
.... ตัวเองก็กลัวค่ะ ว่าไม่รู้ชาติหน้าป้ากิโลจะต้องเกิดมาเป็นหมาน้อย หรือเปล่าเนี่ย ... ต้องท่องขึ้นใจว่าอย่าประมาท ^^