ภัยแห่งสังสารวัฏนั้น น่ากลัวยิ่งกว่าภัยอื่นใด - อัสติสะ
Group Blog
 
All blogs
 
๑๑๖-หุบเขาไร้รัก



การเดินของชายนักเดินทางเริ่มขึ้นอีกครั้ง แผลจากการบาดเจ็บจากการเดินทางที่ผ่านเริ่มทุเลา มีอาการดีขึ้นตามลำดับ
เขาได้เผชิญพิษภัยจากความอ่อนแอ ความเป็นคนลังเลมาแล้ว และไม่อยากกลับไปเป็นทุกข์ทรมาณอีก ชายนักเดินทางเริ่มที่จะปฏิเสธเรื่องความรัก และไม่ยินดีที่จะหาเพื่อนร่วมทางอีก เขาเริ่มเป็นคนมีทัศนะที่เปลี่ยนไป เขาเริ่มค้นหาความเป็นปัจเจกบุคคลที่มีอยู่ภายในตัวของเขาเอง
แต่การเดินทางของเขานั้นช่างยาวไกลเหลือเกิน และมีบททดสอบของชีวิตมากมายนัก จนในที่สุดเขาก็เดินมาถึงยังสถานที่หนึ่งมีชื่อว่า ‘หุบเขาไร้รัก’
ซึ่งมีป้ายบอกชื่อหุบเขาอย่างชัดเจน ที่นี่ไม่มีความรัก และไม่มีการดิ้นรนแสวงหาสิ่งที่เรียกว่าคู่ครอง ทุกคนต่างอยู่ต่างใช้ชีวิตแยกขาดจากกัน ไม่มีการพูดคุย หรือไปมาหาสู่กัน
ที่นี่มีแต่ความสงบไม่มีความเดือดร้อนแต่ประการใด

‘หรือว่าเราจะถึงจุดหมายแล้ว…’ ชายนักเดินทางนึก เขาคิดว่ามันน่าจะอยู่ไกลกว่านี้ด้วยซ้ำ
‘แต่ไม่มีป้ายบอกว่า นิพพาน หรือว่ามันจะเป็นชื่อเดียวกัน ก็อาจจะเป็นไปได้’ ชายนักเดินทางนึก

ทันใดนั้นก็มีบุรุษผู้หนึ่งปรากฏตัวขึ้น เหมือนกับรู้ความคิดนึกของนักเดินทาง

“ท่านเป็นใครกัน…”ชายนักเดินทางถาม
“ข้าพเจ้าเป็นผู้ที่อาศัยอยู่ ณ สถานที่แห่งนี้” บุรุษผู้นั้นตอบ
“ท่านอาศัยอยู่นานแล้วหรือ” ชายนักเดินทางถามอีก
“นานจนข้าพเจ้าจำความไม่ได้เลย”
“ถ้าอย่างนั้นไฟบรรลัยกัลป์ ก็เผาไหม้มาไม่ถึงที่นี่ใช่ไหมครับ” ชายนักเดินทางถาม
“ถูกต้องแล้ว มีผู้คนจำนวนมากมาพักผ่อน หลบภัยอาศัยอยู่ ณ ที่แห่งนี้”
“เหตุใดจึงเรียกว่า หุบเขาไร้รัก”ชายนักเดินทางถามอย่างสงสัย
“เพราะว่าที่นี่ไม่มีรัก ไม่มีโลภ ไม่มีการจับคู่อยู่กินอย่างมนุษย์เผ่าอื่น ที่นี่จึงร่มเย็นไม่ทุกข์ร้อนกับเรื่องกามราคะ พวกเราจึงอยู่กันได้ไม่มีใครเบียดเบียนใคร”
“หุบเขาไร้รักกับนิพพานนี้ เป็นสถานที่เดียวกันหรือไม่ เพราะข้าพเจ้ากำลังเดินไปหาสถานที่ที่มีชื่อว่า นิพพาน” ชายนักเดินทางถาม
“ข้าพเจ้าตอบไม่ได้ แต่หากนิพพานของท่านหมายถึงความสงบร่มเย็น สถานที่แห่งนี้ก็คงไม่ต่างกันนัก”บุรุษผู้นั้นตอบ

ชายนักเดินเกิดความลังเลอีกครั้ง นิพพานที่เขาเดินทางค้นหาจะใช่ที่แห่งนี้หรือเปล่า
สถานที่แห่งนี้คือหุบเขาไร้รัก ฟังดูชื่อก็รู้สึกแปลกแล้วในความรู้สึก
ผู้ที่คิดชื่อนี้ขึ้นมาคงเป็นคนที่รู้จักความรักเป็นอย่างดีพอสมควร หรือไม่ก็เป็นผู้ที่ผิดหวังกับความรัก หรือไม่ก็เป็นผู้ที่เข้าใจเรื่องพิษภัยแห่งความรัก ความโลภเป็นอย่างดี เขาจึงได้ตั้งสถานที่แห่งนี้ขึ้นมา

แต่มันจะพ้นจากภัยพิบัติได้จริง ๆ หรือ
ชายนักเดินทางเพิ่งจะสูญเสียแขนซ้ายไป เหตุเพราะความลุ่มหลงในครั้งก่อน และจากประสบการณ์ครั้งนั้นทำให้เขาได้รับบทเรียนราคาแพงที่สุดในชีวิต เขาไม่ปักใจชื่ออะไรง่าย ๆ
จนกว่าจะเรียนรู้และมองเห็น สัมผัสด้วยตัวเอง

เขาตัดสินใจที่จะอยู่อาศัยที่หุบเขาไร้รักเพื่อเรียนรู้ชีวิต แต่ก็ลังระแวงต่อไฟบรรลัยกัลป์ที่มันอาจจะเกิดขึ้นมาอีกเมื่อไหร่ก็ได้
เขาเริ่มเห็นความสงบของตนเอง ความสุขที่เกิดจากภายใน ความสุขที่เกิดจากฌาน เป็นตัวหล่อเลี้ยงคนที่นี่ให้มีชีวิตอยู่ ชายนักเดินทางไม่จำเป็นต้องทานอาหาร เขามีความอิ่มอยู่ตลอดเวลา ที่นี่ช่างเป็นสวรรค์ที่สมบูรณ์แบบจริง ๆ

คนที่หุบเขาไร้รักช่างน่าประทับใจยิ่ง ไม่มีใครอยากเดินทางไปไหน มีแต่คนมาอาศัยอยู่เรื่อย ๆ

แต่อนิจจาความไม่เที่ยงแท้มันก็เกิดขึ้นจนได้ ในที่นี้แม้ไฟบรรลัยกัลป์ไหม้มาไม่ถึง แต่ว่าไฟแห่งกิเลส ราคะ มันยังคุกรุ่นอยู่ในสันดานจิตของทุกรูปทุกนาม

ชายนักเดินทางเผลอสติ นึกถึงคนรักขึ้นมา ยิ่งนานวันเขายิ่งคิดถึงเธอมากขึ้น และอยากจะพาเธอมาอยู่ ณ สถานที่อันเป็นที่สงบแห่งนี้ แต่ก็เพียงแค่คิดถึงทั้งที่รู้ว่าในความเป็นจริงมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว เพราะชายนักเดินทางไม่รู้เลยว่าเธออาศัย หรือไปจุติยังภพ ภูมิใด

เสียงประกาศชื่อของชายนักเดินทางดังขึ้น
เขาตกใจว่า คนในสถานที่แห่งนี้รู้จักชื่อของเขาได้อย่างไร เพราะตั่งแต่มาอยู่ที่นี่นอกจากบุรุษคนแรกที่สนทนาด้วยก็ไม่ได้พูดได้คุยกับใครอีกเลย

ไม่นานนักภาพของบุรษคนนั้นก็ปรากฏต่อหน้าเขาอีกครั้ง ประหนึ่งรู้ทันความคิดของเขาอีก
“ข้าพเจ้าเสียใจที่จะต้องบอกว่า ท่านไม่สามารถอาศัยอยู่ในหุบเขาไร้รักได้อีกแล้ว” บุรุษผู้นั้นพูด
“ทำไมกัน ข้าพเจ้าทำผิดอะไร” ชายนักเดินทางท้วง
“ความตรึกนึกในกามารมณ์เกิดขึ้นกับท่านแล้ว ความคิดที่ต้องแสวงหาคู่ได้เกิดขึ้นกับท่านแล้ว

ดังนั้นท่านจึงไม่เหมาะกับสถานที่แห่งนี้ ขอให้ท่านจงเดินทางไปต่อเถิด ก่อนที่ร่างของท่านจะสลายไปยังสถานที่ที่ข้าพเจ้าก็ไม่สามารถบอกได้…” บุรุษผู้นั้นอธิบาย

ชายนักเดินจึงยอมรับโดยจำนน สถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่พิเศษจริง ๆ เขาไม่เหมาะมกับที่แห่งนี้ และเขายังต้องเดินทางต่อไปยังที่สานที่ที่เรียกว่านิพพาน เขาคิดว่าเมื่อไปถึงแล้วจะไม่มีการขับไล่ อย่างเช่นหุบเขาไร้รักแห่งนี้

อย่างน้อยเขาก็รู้ว่าหุบเขาไร้รักกับนิพพานเป็นคนละสถานที่กัน ชายนักเดินทางจึงมุ่งหน้าเดินทางต่อไป แม้ใจจริงจะอาลัยและคิดถึงความสงบของหุบเขาไร้รักมากมายเพียงใดก็ตาม
-จบ-



Create Date : 26 ธันวาคม 2551
Last Update : 26 ธันวาคม 2551 7:57:37 น. 8 comments
Counter : 788 Pageviews.

 
แวะมาทักทายวันฟ้าสดใสคะ เหมือนใจที่ขุ่นมัวมาร่วม 1 เดือนเต็ม ตอนนี้มันได้ผ่านช่วงวิกฤตออกมาได้แล้ว

พึ่งรู้ว่าวันฟ้าสดใสจริงๆมันเป็นแบบนี้นี่เอง ทำตัวเองให้ทุกเองอยู่ตั้งนาน จริงๆทุกอย่างอยู่ที่ใจ ขอบคุณนะคะสำหรับคำแนะนำดีๆที่ส่งให้ เดี๋ยวว่างๆแล้วจะกลับมาอ่านอีกรอบนะคะ

ตอนนี้ขอมาแนวระบายสิ่งที่อยู่ในใจตอนนี้ก่อนอะคะ


โดย: eeh (คิตตี้น้อยสีชมพู ) วันที่: 26 ธันวาคม 2551 เวลา:9:42:28 น.  

 
ขอเป็นญ.นักเดินทางสักคนค่ะ
เพราะชีวิตคล้ายกันมากมาย


โดย: ??? IP: 203.114.104.233 วันที่: 26 ธันวาคม 2551 เวลา:10:35:58 น.  

 
อ่านจบแล้ว ขอcopy ข้อความนี้พร้อม Link ให้ใครคนนึงที่เราคิดว่าเค้าเหมาะที่จะอ่านนะคะ ไม่รู้ว่าเรื่องราวนี้จะบอกอะไรกับใครคนนึงได้แค่ไหน แต่ก็แค่อยากบอกว่านี่แหละสิ่งที่ใจเราเองก็กำลังเป็นอยู่เช่นกัน


โดย: eeh (คิตตี้น้อยสีชมพู ) วันที่: 26 ธันวาคม 2551 เวลา:10:36:07 น.  

 

คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...


สดชื่น แจ่มใส และมีความสุข ในวันหยุดที่จะมาถึงนะคะ



โดย: หอมกร วันที่: 26 ธันวาคม 2551 เวลา:10:58:15 น.  

 
เข้ามาอ่านค่ะ


โดย: ทุกคนไม่ได้รู้ทุกสิ่ง วันที่: 27 ธันวาคม 2551 เวลา:12:53:09 น.  

 


โดย: Molly_Nanny วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:12:12:33 น.  

 
กำลังเดินทางหา หุบเขาไร้ทุกข์ค่ะ ไม่มีโทษทางกาย ไม่มีโทษทางวาจา ไม่มีโทษทางใจ


โดย: กิ่งไม้ไทย วันที่: 31 ธันวาคม 2551 เวลา:4:13:42 น.  

 
บางคนอาจคิดว่ารักกับการนิพพาน
เป็นสิ่งที่อยู่ตรงข้ามกันอย่างสุดขั้ว

แต่ผมคิดว่้าเราเข้าถึงนิพพานได้
แม้แต่ในขณะที่เรามีรัก (ในความหมายของคู่ชีวิต)

เหมือนที่ผมเชื่อว่า
ไม่จำเป็นต้องบวช
ก็สามารถเข้าถึงสภาวะนิพพานได้

แต่ของแบบนี้
คงต้องบอกว่าแล้วแต่ความเชื่อนะครับ




โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 17 มกราคม 2552 เวลา:11:06:48 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

อัสติสะ
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]




ทุกข์ใดจะทุกข์เท่า การเกิด
ดับทุกข์สิ่งประเสริฐ แน่แท้
ทางสู่นิพพานเลิศ เที่ยงแท้ แน่นา
คือมรรคมีองค์แก้ ดับสิ้นทุกข์ทน






Google



New Comments
Friends' blogs
[Add อัสติสะ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.