Bloggang.com : อัสติสะ - ๒๑๙-ท่ามกลางสายหมอก

Bloggang.com : weblog for you and your gang

ภัยแห่งสังสารวัฏนั้น น่ากลัวยิ่งกว่าภัยอื่นใด - อัสติสะ

Group Blog

All blogs

๒๑๙-ท่ามกลางสายหมอก

ชายนักเดินทางยังคงเดินทางต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง เขาได้เดินทางมาถึงยังสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งปกคลุมไปด้วยหมอก บางช่วงก็มีฝนตก ทำให้พื้นดินเปียกชื้นยากต่อการเดินทางอย่างยิ่ง เขาปรารถนาอยากจะหาที่พักสักครู่ ถ้ำและเงื้อมผา หรือ ร่มไม้บริเวณนี้ช่างหายากยิ่ง อย่าว่าแต่บ้านคนเลย
ข้างหน้าของชายนักเดินทางเริ่มมีหมอกลงหนาตา เขาแทบจะมองไม่เห็นเส้นทางข้างหน้า ทุกทิศทุกทางขาวโพลนเต็มไปด้วยหมอก เสื้อผ้าของเขาเริ่มเปียกชุ่ม และเขารู้สึกไม่ค่อยสบายตัว เนื่องจากต้องอยู่ท่ามกลางสายหมอก และความชื้นเป็นเวลานานหลายวัน

สถานที่แห่งนี้คือ ที่ใดกันแน่ ทำไมทุกที่จึงเต็มไปด้วยหมอก และละอองฝน

ทันใดนั้น ก็มีเสียง "กร็อด ๆ ๆ ” คล้ายก้อนหินกำลังเคลื่อนที่ ดังเข้ามายังตำแหน่งที่ชายนักเดินทางยืนอยู่ ซึ่งเป็นระยะที่ไม่ไกลนัก แม้ว่าสายตาของเขาจะมองไม่เห็นภูมิทัศน์ได้ชัดเจน แต่เพียงแค่มองเห็นเงาตะคุ่มของวัตถุบางอย่าง ก็พอจะเดาได้ว่ามันคือ ก้อนหินขนาดใหญ่ และกำลังกลิ้งหล่นมาทางเขา

ชายนักเดินทางกระโดดหลบอย่างไม่คิดลังเล เพราะหากขืนยืนงงเป็นเป้านิ่ง มีหวังต้องถูกทับแบนเป็นกล้วยปิ้งแน่ ๆ ก้อนหินขนาดใหญ่เคลื่อนผ่านร่างของชายนักเดินทางไปอย่างฉิวเฉียด แต่ในทันที่ที่เขากระโดหลบไปนั้น ก็มีเศษก้อนหินขนาดเล็ก เข้ามาปะทะกับร่างของเราอย่างจัง ซึ่งเป็นเหตุสุดวิสัยที่เขาจะหลบได้ทัน

ร่างของชายนักเดินทางถูกแรงกระแทกจากก้อนหิน กลิ้งไปอีกทิศหนึ่ง ซึ่งข้างหน้านั้นเป็นหุบเหวขนาดใหญ่ ซึ่งถูกปกคลุมไปด้วยกลุ่มหมอกหนาทึบ ร่างของเขากำลังปลิวตกลงไปก้นเหวอย่างไม่อาจจะหาวัตถุใด ๆ เหนี่ยวรั้งไว้ได้

จิตใจของชายนักเดินทางแม้จะเข้มแข็งเพียงใด แต่ก็ไม่อาจระงับความตกใจไว้ได้ เพราะคราวนี้เป็นการใกล้เฉียดตายอย่างไม่ทันตั้งตัว
“นี่คงเป็นจุดจบของเราแล้ว...สิ” ชายนักเดินทางคิด
ความตกใจนั้น ได้บิดบังความเจ็บปวดจากแรงกระทบของก้อนหินไปอย่างหมดสิ้น รอบตัวเขามีแต่ความขาวโพลนของกลุ่มหมอก ไม่อาจจะคะเนถึงความลึกของหุบเหวเบื้องล่างได้เลย

แม้ความตายจะรอเขาอยู่ในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า แต่ชายนักเดินทางยังคงอาลัยกับบางสิ่งที่ยังค้างคาใจเขาเสมอ

“ลาก่อน...นิพพาน ดินแดนอันเป็นที่สุขเกษม ฉันคงไม่อาจไปถึงเสียแล้วในชาตินี้ ”

ร่างของชายนักเดินทางตกลงกระทบกับต้นไม้ต้นหนึ่ง ก่อนจะล่วงถึงพื้นอย่างรุนแรง

"พลุบ!..." และแล้วสติสัมปัชชัญญะของเขาก็วูบหายไปนับตั่งแต่บัดนั้น