|
|
๐๙๒-ท่ามกลางแสง...แห่งศรัทธา
ท่ามกลางแรงศรัทธา และเชื่อมั่นในความดีงาม และคุณของพระพุทธศาสนา เหมือนหนึ่งเปลวเทียนที่จุดติดท่ามกลางลมพายุ เทียนหลายต่อหลายเล่ม ดับวูบลงเพราะไม่อาจจะต้านต่อกำลังลมได้ ชายนักเดินทางถือเทียนเล่มนี้อย่างระวัดระวัง
เขาพยายามพยุงตัวเองให้เดินฝ่าพายุไปให้ได้ และต้องคอยระวัง แสงแห่งศรัทธาไม่ให้วูบดับลง
ยิ่งเดินทางไกลเท่าไหร่ ลมพายุก็ยิ่งแรงมากขึ้นเท่านั้น มีเสียงหนึ่งดังคล้อยมากับสายลมว่า
“จะเดินไปถึงไหน…จะถือเทียนเล่มนี้ไปเพื่ออะไร…เพราะถึงอย่างไร เจ้าก็ไม่สามารถฝ่าลมพายุนี้ไปได้อยู่ดี…มองดูรอบ ๆ กายเจ้าสิ…มีใครบ้างที่เขาต้องการ แสงแห่งเทียนเล่มนี้กันบ้าง…”
ชายนักเดินทางหันเทียนที่อยู่ในมือ ส่องมองดูคนรอบ ๆ กาย บางคนพิการ เดินไปเดินมาลำบาก บางคนเดินไม่ไหวนั่งฟุบลงกับพื้น บางคนก็กำลังคลานอย่างช้า ๆ เหมือนกับกำลังหาอะไรบางอย่างอยู่กับพื้น ทุกคนรอบ ๆ กายของชายนักเดินทาง มองไม่เห็นไม่สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย ทั้งที่เขามีแสงเทียนถืออยู่ในมือ พอที่จะนำทางคนพวกนั้นให้เดินทางออกจากพายุ และความมืดมิดได้
“เห็นมั้ย…คนพวกนี้ เขาไม่สนใจเจ้าแม้แต่นิดเดียว แล้วเจ้าจะทำเพื่อพวกเขาทำไมกัน สู้นำเทียนเล่มนี้เดินกลับไปบ้านที่เจ้าจากมาเสียดีกว่า”
นั่นสินะ… บางครั้งชายนักเดินทางก็รู้สึกท้อแท้เหมือนกัน ไม่รู้ว่าทุกวันนี้เขาทำไปเพื่ออะไร เพื่อใคร และได้อะไรตอบแทน ในเมื่อคนที่อยู่รอบกาย มองไม่เห็น ดูไม่ออกถึงความสำคัญของแสงสว่าง
พวกเขาไม่ได้ตาบอดสนิท แต่การอาศัยอยู่ในที่มืดนานๆ ก็ทำให้ประสาทตาไม่อยากจะตอบสนองต่อแสงสว่าง เปลวเทียนเล่มนี้ อาจจะมีกำลังน้อยเกินไปก็เป็นไปได้
สายลมยิ่งโหมกระหน่ำมากขึ้น…
เปลวไฟเริ่มต้านลมได้น้อยลง มันเริ่มสั่นไหวไปมา ชายนักเดินทางทรุดนั่งลงกับพื้นอย่างอาลัย แสงแห่งศรัทธาคงจะดับลงในไม่ช้า เพราะพายุนี้รุนแรงเหลือเกิน เขาไม่เหลือเรี่ยวแรงที่พอจะนำแสงเทียนแห่งศรัทธาเดินทางต่อไปได้
เสียงหัวเราะชอบใจจากใครสักคนหนึ่ง ดังก้องเข้ามาตามทิศทางลมพายุ
“นั่นแหละ…ถูกต้องที่สุดแล้ว เจ้าฝืนไปก็ไม่ได้อะไรดีขึ้นมา…” ในขณะนั้นเปลวเทียนกำลังจะดับวูบลง แต่ทว่า…
“ดูก่อน บุรุษผู้มีความเพียร แสงสว่างนี้ เราตถาตคได้จุดขึ้นแล้ว เธอเป็นผู้ปรารถนาที่จะนำแสงสว่างนี้ ส่งต่อให้เหล่าสัตว์ทั้งหลาย ผู้มีนัยย์ตามืดบอดเหล่านั้น ได้มองเห็นโลกชัดตามความเป็นจริง หากภายภาคหน้า ไม่มีบุรุษเช่นเธอ ใยเลยแสงสว่างที่ตถาคตจุดขึ้นนี้ จะเดินทางไปถึงเหล่าสัตว์เหล่านั้นได้”
เรี่ยวแรงกำลังของชายนักเดินทางกลับคืนมาอีกครั้ง พร้อมกับเปลวเทียนแห่งศรัทธาได้ลูกโชติช่วง ต่อสู้กับลมพายุ อย่างไม่มีอาการสั่นไหวอีก เขาลุกขึ้นเดินต่อไป ด้วยกำลังใจและความเชื่อมั่น ว่าแสงเทียนแห่งศรัทธานี้ จะต้องเดินทางไปถึงยังสถานที่ที่จะเป็นเชื้อเพลิง สำหรับจุดแสงสว่างขนาดใหญ่ เพียงพอที่จะทำให้เหล่าสัตว์โลก ได้มองเห็นสัจธรรมความเป็นจริงของชีวิตได้ ในอนาคตอันใกล้นี้
| Create Date : 06 พฤศจิกายน 2551 |
| Last Update : 6 พฤศจิกายน 2551 19:57:42 น. |
|
8 comments
|
| Counter : 1125 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Nissan_n  วันที่: 6 พฤศจิกายน 2551 เวลา:20:07:51 น. |
|
|
|
| โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 7 พฤศจิกายน 2551 เวลา:2:53:22 น. |
|
|
|
| โดย: ลิตช์ (Litchi ) วันที่: 7 พฤศจิกายน 2551 เวลา:3:11:00 น. |
|
|
|
| โดย: อัสติสะ วันที่: 7 พฤศจิกายน 2551 เวลา:8:16:08 น. |
|
|
|
| โดย: palin วันที่: 7 พฤศจิกายน 2551 เวลา:15:52:06 น. |
|
|
|
| โดย: พี่ Beee เองจ้า (Beee_bu ) วันที่: 7 พฤศจิกายน 2551 เวลา:20:55:50 น. |
|
|
|
| โดย: fleuri วันที่: 11 พฤศจิกายน 2551 เวลา:0:20:23 น. |
|
|
|
โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า  ) วันที่: 11 พฤศจิกายน 2551 เวลา:21:05:04 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]
|
ทุกข์ใดจะทุกข์เท่า การเกิด
ดับทุกข์สิ่งประเสริฐ แน่แท้
ทางสู่นิพพานเลิศ เที่ยงแท้ แน่นา
คือมรรคมีองค์แก้ ดับสิ้นทุกข์ทน
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
...ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา...
