Bloggang.com : อัสติสะ - ๓๔๘ - น้ำมันชีวิต

Bloggang.com : weblog for you and your gang

ภัยแห่งสังสารวัฏนั้น น่ากลัวยิ่งกว่าภัยอื่นใด - อัสติสะ

Group Blog

All blogs

๓๔๘ - น้ำมันชีวิต

สมมติว่าทุกคนมีรถอยู่คันหนึ่ง โดนที่รถของคนนั้น ๆ จะไม่สามารถเติมน้ำได้อีกแล้ว หมายความว่าตั่งแต่คุณได้รับรถมา เขาก็เติมน้ำมันมาให้เลย คุณสามารถขับรถคันนี้ไปไหนมาไหนก็ได้ ตราบเท่าที่น้ำมันในถังยังเหลือ แต่ทุกชีวิตนั้นก็ย่อมมีระเบียบแบบแผนและกติกาบางอย่าง คุณได้รถมาก็มาพร้อมกับเงื่อนไขและคำเตือนเช่นกัน

“น้ำมันที่จะทำให้รถเราวิ่งได้มีจำกัดนักนะ...ขอจงใช้น้ำมันนี้สำหรับขับเคลื่อนรถให้เกิดประโยชน์สูงสุดเถิด ” เจ้าของศูนย์บริการรถบอกกับลูกค้าของเขาทุกคนเสมอ บางคนก็สนใจกับคำพูดของเขา แต่บางคนก็ไม่สนใจ และเจ้าของยังย้ำอีกว่า

“จงขับรถไปยังจังหวัดแห่งหนึ่งทางตอนเหนือสุดนะ ที่นั่นเป็นเป้าหมาย คุณจะมีชีวิตที่ผาสุกเป็นที่สงบ และไม่ต้องเดินทางด้วยรถอีก รถของคุณสามารถวิ่งไปถึงที่นั่นได้โดยไม่ยากเย็น ถ้าตั้งใจขับและไม่หลงทางเสียก่อน แถมคุณก็จะยังมีน้ำเหลือกว่าครึ่งถังเชียวนะ ” เจ้าของแนะนำ

มีคนมากมายสนใจสถานที่แห่งนั้น แต่ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะสามารถเดินทางไปถึงได้ เพราะความเลือนลางของแผนที่ และสิ่งเย้ายวนต่าง ๆ นา ๆ ระหว่างทาง ทำให้คนส่วนมากหลงลืมเรื่องการเดินทาง และหยุดนิ่งชื่นชมกับธรรมชาติที่สวยงามข้างทาง ในไม่ช้าคนทั้งหลายก็พากันลืมเลือน ถ้อยคำของเจ้าของศูนย์รถบอก

เมื่อกาลเวลาผ่านไประยะหนึ่ง เข็มที่บ่งบอกถึงระดับน้ำมันเริ่มชี้ให้เห็นว่าน้ำมันของพวกเขากำลังจะหมด เขาจะไม่มีรถสำหรับเดินทางอีกต่อไป เขาจะต้องติดค้างอยู่ ณ สถานที่แห่งนั้นตลอดไป หลายคนเริ่มตระหนัก และเริ่มนึกถึงเจ้าของศูนย์รถในวันที่พวกเขาได้รับรถมาวันแรก

ทำอย่างไรดี...?

มีคนบอกว่าการออกเดินทางนับแต่เวลานี้ ก็ยังไม่สายนัก เพราะพวกเรายังพอมีน้ำมันหลงเหลืออยู่ การอาศัยอยู่ที่นี่ แม้ธรรมชาติจะสวยงาม แต่เมื่อยามแล้งหรือเมื่อถึงฤดูหนาว สภาพอากาศมันช่างโหดร้ายทรมาณกับผู้อยู่อาศัยเหลือเกิน

คนที่ตระหนักในเรื่องนี้ และเริ่มออกเดินทางอีกครั้ง ด้วยระยะเวลายาวนาน ทำให้หลงลืมคำบอกของเจ้าของศูนย์รถไปบ้าง และหลงทางซ้ำแล้วซ้ำเล่า ที่จำได้ดีคือการเดินทางไปเรื่อย ๆ ไปทางทิศเหนือ
รถบางคันต้องประสบอุบัติเหตุตกเหวบ้าง ติดหล่มบ้าง หรือชนกันเองบ้าง สุดท้ายก็มีหลายคันต้องน้ำมันหมดไปเสียก่อน มีเพียงรถน้อยคันมากที่สามารถเดินทางไปถึงเป้าหมายได้ ซึ่งเป็นที่สงบ ผาสุก ไม่มีภัยธรรมชาติใด เหมือนเช่นเจ้าของศูนย์รถพูดทุกประการ

จบ -

ชีวิตเรานี้มันไม่ต่างอะไรกับการได้รถและน้ำมันเต็มถัง มีความพร้อมสำหรับการออกเดินทางไปยังสถานที่แห่งใดก็ได้ บางคนชอบออกไปสถานที่รื่นรมย์ และออกไปสร้างสรรค์จิตนาการใหม่ ๆ ให้กับโลก บางคนใช้รถนั้นออกไปปล้นสดม สร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น บางคนใช้รถนั้นออกเดินทางเพื่อตามหาตัวตนที่แท้จริง และเสาะหาชีวิตอันประเสริฐ และอีกมากมายหลายหลากเหตุผล แล้วแต่ความคิดและแรงปรารถนาของใครของมัน...

แต่ไม่ว่าคุณจะมีเหตุผลอย่างไรก็ตาม ขอพึงระลึกไว้เสมอว่า การได้อัตภาพแห่งความเป็นมนุษย์นี้ หาใช่ของที่จะเกิดขึ้นได้โดยง่าย อย่างพึงใช้อัตภาพที่ได้มาโดยยากนี้ประกอบอกุศล อันจะเป็นการสร้างเวรภัยต่อผู้อื่นและตนเองในอนาคต แต่ขอให้ใช้อัตภาพนี้เสาะแสวงหาความรุ่งเรืองให้กับชีวิต อยู่ด้วยความไม่ประมาท มีสติระลึกถึงความผิดชอบชั่วดีอยู่ทุกขณะ เท่านี้เราก็จะสามารถสรรค์ชีวิตที่ร่มเย็นได้ไม่ยาก ความสุขอันเป็นเป้าหมายของชีวิตแต่ละคนนั้น ถ้าจะแบ่งออกก็สามารถแบ่งได้เป็นความสุขระยะใกล้กับความสุขระยะไกล ความสุขระยะใกล้ก็คือความสุขที่เกิดจากประกอบกุศล ผลบุญหรือคุณงามความดีแล้ว สามารถสัมผัสได้ในปัจจุบัน กับความสุขระยะไกล คือความสุขจากการทำลายอาสวะกิเลสสำเร็จ นั่นคือ นิพพาน

เราได้ชีวิตนี้มาแล้วพึงกระทำความสุขทั้งสองนี้ให้ถึงพร้อม อย่ารอให้น้ำมันชีวิตเหลือน้อยเต็มทีแล้วจึงค่อยคิดได้ เพราะเมื่อใกล้ถึงเวลานั้น...ทุกอย่างมันอาจจะสายเกินไปแล้วก็ได้

********หมายเหตุ********
รถ เปรียบดังชีวิตและร่างกายของเราที่ได้มีโอกาสเกิดเป็นมนุษย์
น้ำมัน เปรียบดังอายุขัยของเรา ซึ่งจะไม่มีวันเติมได้ใหม่ และมีแต่จะหดน้อยลงทุกที ๆ
ดินแดนอันผาสุก เปรียบเหมือน นิพพาน
อุบัติเหตุของรถ เปรียบเหมือน พิษภัย เคราะห์กรรม ที่เราต้องพบเจอ
สิ่งสวยงามข้างทางเปรียบเหมือน กับสิ่งที่ล่อให้เราหลง ในปัจุบันนี้ ก็ได้แก่ความบันเทิงในรูปแบบต่าง รูปกระทบที่น่าใคร่ ทรัพย์สิน เงิน ทอง บ้าน คนรัก ฯลฯ