|
|
๔๐๓ - ความงาม ความสุขที่ปิดทับ...?
หากพูดถึงเรื่องความงาม คาดเดาได้ไม่ยากว่าคงเป็นที่ชื่นชอบของคนส่วนใหญ่ ก็ใครเล่าจะชอบสิ่งที่อยู่ตรงข้ามกับความงาม คนทั้งหลายย่อมชอบในความงามด้วยกันทั้งนั้น ความงามนี้ อาจจะเป็นความงามของธรรมชาติรอบ ๆ ตัวก็ได้ หรือเป็นความงามของการใช้ชีวิตคู่ หรือมีความรู้สึกดี ประทับใจในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ก็สามารถเรียกสิ่งนั้นได้ว่า มีความงามในสายตาของเรา
บางครั้งอดสงสัยไม่ได้ว่า ทุกคนปรารถนาสิ่งสวยงามเหมือนกันหมด ถ้าอย่างนั้นความงามที่ทุกคนต้องการมันจะเรียกว่าเป็นความงามในระดับสากลได้หรือเปล่า เพราะเป็นสิ่งที่สามารถรับรู้ เข้าใจได้ มีความปรารถนาตรงกันไม่ว่าชาติใดภาษาใด ก็ย่อมถูกเรียกว่าสิ่งเหล่านี้เป็นของสากล
เคยสงสัยเหมือนกันว่า ทำไมผู้ชายเราต้องมองผู้หญิงและมองหาความงาม ผ่านรูปร่าง หน้าตา(ผู้หญิงก็อาจจะมองผู้ชายที่หน้าตา รูปร่าง เป็นลำดับแรกก่อนเช่นกัน) มันคล้ายกับว่า เราต่างถูกโปรแกรมให้มีความรู้สึกแบบนั้น แล้วอะไรเป็นตัวกระตุ้นและสอนให้เราคิดอย่างนั้น คำตอบมันอาจจะเป็นวิวัฒนาการทางธรรมชาติ ที่ทำให้เราต้องรู้สึก และมีอารมณ์เอนเอียงไปทางกามเมถุนและการแสวงหาคู่ครอง เพื่อรักษาสิ่งที่เรียกว่า
“มรดกทางพันธุกรรมและการวิวัฒนาการ”
ธรรมชาติไม่อาจจะปล่อยให้มนุษย์หรือสัตว์ ต้องอับจนหนทางสูญพันธุ์ไปโดยง่าย มันจะต้องรักษาสิ่งที่เรียกว่าการสืบต่อเผ่าพันธุ์ที่ดีที่สุดเอาไว้ เพราะธรรมชาตินั้นลงทุนลงแรงกับสิ่งมีชีวิตไปไม่น้อย มันจึงต้องมีเครื่องมือบางอย่าง เอาไว้เป็นหลักประกันว่า สัตว์ทั้งหลายจะไม่สูญพันธุ์ เหตุเพราะเหตุผลง่าย ๆ คือ ขี้เกียจ หรือมีความทุกข์ในการผสมพันธุ์ ธรรมชาติจึงรังสรรค์สิ่งตอบแทนเล็กน้อย นั่นคือ อารมณ์แห่งความสุขในขณะผสมพันธุ์ มันเป็นลักษณะเดียวกันทั้งคนและสัตว์ ซึ่งนับว่าเป็นกลยุทธ์ที่ชาญฉลาดของธรรมชาติ ที่ปิดบังซ่อนความทุกข์มหาศาลไว้ภายหลัง ชนิดที่แนบเนียนและไร้ที่ติ ความสำเร็จนี้เห็นได้อย่างชัดเจนคือ การกำเนิดสิ่งมีชีวิตมากมายหลายสายพันธุ์บนโลก โดยอาศัยปัจจัยทางพื้นฐานอย่างเดียวกัน สิ่งหลอกล่อคล้าย ๆ กัน ธรรมชาติดำเนินเกมแห่งชีวิตนี้ไปอย่างเงียบ ๆ ช้า ๆ มนุษย์และสัตว์เดรัจฉาน เป็นผู้เดินตามเกมนั้นโดยไม่รู้ตัว แม้ว่าในปัจจุบัน โลกของเราจะก้าวหน้าทางเทคโนโลยีไปมากเพียงใดก็ตาม แต่เชื่อเถอะว่าโลกที่มันพัฒนาไปเช่นนี้ บางครั้งอาจจะเป็นความจงใจของธรรมชาติ ที่ต้องการคัดสายพันธุ์แบบใหม่ สิ่งมีชีวิตที่ปรับตัวไม่ได้ก็จะค่อย ๆ สูญพันธุ์ไป เพราะมนุษย์เริ่มเข้ายึดพื้นที่ของสัตว์ที่อยู่แหล่งกำเนิดเดิม แต่ถึงอย่างนั้นธรรมชาติแห่งการแสวงหาคู่ของมนุษย์ก็ยังไม่ถูกทำลาย และนับวันก็ยิ่งซับซ้อนมากยิ่งขึ้น จึงไม่แปลกอะไรที่ประชากรของโลกจะเพิ่มมากขึ้นทุกวินาที
ทั้งหมดทั้งมวลที่กล่าวมา สัตว์ทั้งหลายรวมทั้งมนุษย์อาจจะมองเห็นความงามบางสิ่งบางอย่าง จากเพศที่อยู่ตรงข้ามและการโหยหาการดำรงเผ่าพันธุ์ ลักษณะนี้เป็นลักษณะที่ถ่ายทอดสืบต่อกันมาจากบรรพบุรุษของเรามาเนิ่นนาน
แต่หากเราลองคิดอีกที ในมุมกลับกัน หากเราสามารถดิ้นหลุดพ้นจากกรอบของการครอบงำจากอำนาจความอยากพื้นฐานที่มีผลมาจากวิวัฒนาการได้ ชีวิตเราจะเป็นอย่างไร
ความสุขขั้นพื้นฐานที่ธรรมชาติรังสรรค์มันจะยังมีอยู่ไหม หรือว่าเราอาจจะค้นพบความสุขแบบใหม่ ซึ่งมีน้อยคนจะสามารถสัมผัสได้
มันคล้าย ๆ กับปูนาตัวหนึ่งพยายามยกกำแพงบ้านที่ล้มทับตัวของมันอยู่ กำแพงทั้งใหญ่และหนักอึ้ง เกินกว่ากำลังของปูตัวนั้น มีอะไรบางอย่างกระซิบบอกมันว่า
“ปูน้อย แกไม่มีทางยกกำแพงใหญ่ขนาดนั้นได้หรอก แกต้องขุดรูสิ ขุดหาทางออกไป...”
ปูนาก็ขุดรูไป ขุดไปเรื่อย ๆ แต่ก็ไม่พบทางออก เพราะมันไม่รู้ทิศทาง ขุดไปขุดมา ก็วนกลับมาทางเดิม วันหนึ่งมันก็ขุดไปเจอปูนาด้วยกัน ซึ่งเป็นเพศตรงข้าม แล้วก็ได้แต่งงานกัน จนออกลูกหลานมามากมาย และก่อนปูตัวนั้นจะตาย ได้สั่งเสียบอกกับลูกหลานของมันว่า
“ลูก ๆ หลาน ๆ ของฉัน พวกเราถูกขังไว้ใต้กำแพง พวกเจ้าจงหาทางออกไป... ” ลูกหลานปู มันไม่เคยเห็นโลกภายนอก ไม่เคยเห็นกำแพง มันก็จินตนาการไม่ออก ทำได้เพียงทำตามคำสั่งสอนของพ่อแม่คือ ขุด ๆ แล้วก็เป็นอยู่อย่างนั้นหลายชั่วอายุปู จนกระทั่งเรื่องราวของโลกภายนอกและกำแพงที่ปิดทับจางหายไปตามกาลเวลา บรรดาปูก็สืบสายพันธุ์อยู่ใต้ดินเป็นอยู่อย่างนั้น จนคิดว่าโลกของมันมีเพียงเท่านั้น ความสุขและความงดงามที่พวกปูนารุ่นหลานได้รับได้ เป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งที่อยู่ภายใต้กรอบของกำแพงที่ปิดทับ แผ่นนั้น...นั่นเอง
ขอขอบคุณ รูปภาพงาม ๆ จาก //www.sciencephoto.comมากมาย ครับ
 สารบัญ
| Create Date : 03 พฤศจิกายน 2555 |
| Last Update : 3 พฤศจิกายน 2555 10:19:07 น. |
|
10 comments
|
| Counter : 643 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: กิ่งไม้ไทย  วันที่: 3 พฤศจิกายน 2555 เวลา:19:02:53 น. |
|
|
|
| โดย: pantawan วันที่: 3 พฤศจิกายน 2555 เวลา:23:13:43 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 4 พฤศจิกายน 2555 เวลา:5:56:27 น. |
|
|
|
| โดย: เฒ่าจอย วันที่: 5 พฤศจิกายน 2555 เวลา:3:14:13 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 พฤศจิกายน 2555 เวลา:6:01:20 น. |
|
|
|
โดย: ร่มไม้เย็น  วันที่: 5 พฤศจิกายน 2555 เวลา:11:42:40 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 พฤศจิกายน 2555 เวลา:6:10:40 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]
|
ทุกข์ใดจะทุกข์เท่า การเกิด
ดับทุกข์สิ่งประเสริฐ แน่แท้
ทางสู่นิพพานเลิศ เที่ยงแท้ แน่นา
คือมรรคมีองค์แก้ ดับสิ้นทุกข์ทน
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
