สวัสดีครับ
ลงชื่อ ครับ
เรื่องช้างเร่ร่อน กับเรื่องแก็งค์เด็กขอทาน คงคล้ายๆกัน ... แต่เมื่อเรามีจิตคิดเมตตาย่อมได้กุศลแล้ว... คงต้องแยกว่าเป็นเรื่องเฉพาะหน้ากับเรื่องระยะยาว ที่เขารณรงค์ไม่ให้ซื้ออาหารให้ช้างและไม่ให้เงินเด็กขอทานเขาก็มีเหตุผลที่ถูกของเขาเหมือนกัน เวลาที่เราเห็นช้างเห็นเด็กขอทานมาลำบากต่อหน้าเราก็คงสงสารเมตตา ก็เป็นเหตุผลของเราเหมือนกัน ตัดสินยากใครผิดใครถูก

สวัสดีค่ะ...
หลายครั้งที่เราก็ไม่สามารถฝืนไม่ทำอะไรอย่างที่ใจอยากทำ...แม้จะถูกติงถูกเตือนว่านั่นเป็นการส่งเสริมวงจรอุบาทว์ในสังคมให้กว้างขึ้น

เรื่องหนังสือเดินทางไกลกับไซอิ๋วนั้น ทางบริษัทสถาพรบุ้คส์ สนพ.พิมพ์คำเขานำกลับมาพิมพ์ใหม่ในชื่อ "ลิงจอมโจก" ค่ะ ถ้ามีโอกาสลองหาดูตามร้านนะคะ หรือถ้าไปเดินงานหนังสือลองดูตามบู้ธสถาพรนะคะ...

ส่วนตัวกะว่าจะคัดลอกมาลงให้จบเล่มเลยค่ะ ถ้าหาซื้อไม่ได้จริง ๆ ก็รออ่านในบล็อกได้นะคะ

เห็นช้างมาเดินในเมืองแบบนี้ก็อดสงสารไม่ได้ค่ะ
อุ้งเท้าช้างที่มีไว้สำหรับเดินตามดินตามหญ้า
ต้องมาเหยียบย่ำพื้นคอนกรีตอันร้อนระอุแบบนี้

ถ้าเป็นเรา เราก็ให้เงินค่ะ ... ยังทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้

อนุโมทนากับจิตใจอันดีงามต่อเพื่อนร่วมโลกนะคะ

เจ้าของช้าง เข้าใจช้างมากกว่าเรา อยู่ที่บ้านเขาช้างคงอดมากกว่านี้ มนุษย์ย่อมเสาะหาหนทางที่ดีกว่า

มนุษย์มักมีเมตตาแต่ถ้ามีกรุณาเท่าเมตตา ชีวิตทั้งหลายคงสุขขึ้นมากกว่าเดิม

พ ฤ หั ส สุ ข สั น ต์ จ๊ ะ

เอาทะเลมาฝากจ๊ะ
ทะเลอาจจะดูเงียบเหงา แต่ก็สุข สงบ เป็นแหล่งพักใจที่ดี

ขอโทษทีที่ป้าหายไปหลายวัน เพื่อหลบมุมอยู่กับความเงียบสักระยะ
และขอบคุณหลายๆที่แวะเวียนไปเยี่ยมเยียน

แต่แม้จะไม่ค่อยได้เข้ามาก็ยังระลึกถึงเสมอจ๊ะ

รักษาสุขภาพ และมีความสุขกับวันดีๆทุกทุกวันนะจ๊ะ

ผมคิดในใจ
ว่าเราจะแก้ปัญหาเด็กเร่ร่อน
และช้างที่ต้องขอทานได้ยังไง