~* SumiTra is a Pali name...it means 'GooD Friend'. *~
คิมหันต์ที่ 5/2

“เราเคยพบกันมาก่อนด้วยอย่างนั้นรึคุณหนู” เฟทเอ่ยถามขึ้นด้วยทีท่านิ่งเฉย ทำให้ฟีต้าหมายจะเอ่ยถึงความเก่าที่ทั้งสองเคยพบ แต่แล้วเมื่อดวงตางามเหลือบเห็นเส้นผมสีนิลกาลของตนก็ชะงักนิ่ง


จงอย่าบอกใครนะ...ฟีต้าว่าสีผมที่แท้ของเจ้าเป็นสีอะไร มิฉะนั้นพวกชาวบ้านทั้งหมดจะรังเกียจเดียดฉันท์เจ้า แล้วเจ้าก็จะไม่สามารถอยู่ในบ้านนี้ได้อีกต่อไป...


ฟีต้ารำลึกถึงคำสั่งของลอนต้าอย่างขึ้นใจ...ใช่ ชายตรงหน้าไม่มีทางจำนางที่มีเรือนผมสีดำได้หรอก แต่นางก็ไม่อาจจะเอื้อนเอ่ยออกไปได้


“ว่าอย่างไรล่ะ? เรารู้จักกันมาก่อนด้วยหรือ?” ชายหนุ่มย้ำซ้ำย่ำถาม


ไม่ได้! หญิงสาวร้องห้ามกึกก้องอยู่ในใจตน


“ข้าจำคนผิดค่ะนายท่าน...ขออภัยเจ้าค่ะ” หญิงสาวรีบเอ่ยออกไป นางไม่ต้องการให้คนอื่นๆ เกลียดนางอีก


หลังจากย้อมผมตนเป็นสีดำ นางคิดว่าตนเองเริ่มมีความสุขมากขึ้น ผู้คนดูเหมือนจะไม่รังเกียจนางอีก และแม้แต่คนที่เคยรู้จักเดินทางผ่านทางมาก็จำนางไม่ได้ ดูเหมือนว่าทุกคนจะมองดูนางอย่างเป็นมิตรยิ่งขึ้นและนางไม่ต้องการจะสูญเสียมันไป


แม้ความเกลียดชังแรกสุดไม่ได้มาจากสีสันของเรือนผมนางก็ตาม หากยามนี้เมื่อผมถูกย้อมเป็นสีดำนางรู้สึกแตกต่างออกไป ไม่เป็นตัวตนน่ารักเกียจในสายตาผู้อื่นเหมือนเมื่อก่อน แม้อุปนิสัยนางจะไม่ต่างผิดไปจากเดิมก็ตามที แต่นางก็พอใจที่จะทิ้งอดีตอันขมขื่นทุกอย่างเอาไว้เบื้องหลังนั่น


ภายใต้การคุ้มครองของเรือนผมสีอีกา


นางหลีกเลี่ยงที่จะออกจากบ้านยามฝนตก และหลังจากนั้นนิ้วของนางก็จะดำไปด้วยสี และบางทีสีผมของนางก็ดูจะเข้มยิ่งขึ้นอีกด้วย ทว่าตราบใดที่มันเป็นสีดำ ไม่มีใครสนใจความผิดปรกตินี้แต่อย่างใด


มือบางรีบจัดการก้มเก็บข้าวของที่หล่นอยู่บนพื้นขะมักเขม้น ทั้งหมดเป็นของที่คนรับใช้ในคฤหาสน์ฝากซื้อ ในฐานะที่ต่ำสุดในคฤหาสน์ นางต้องรับใช้ทุกๆ คนแม้ว่าคุณลอนต้าจะบอกว่ามันไม่จำเป็นเลยก็ตาม แต่นางยินดีกับการได้ทำสิ่งนั้นแม้รู้ทั้งรู้ว่าโดนหลอกใช้ก็ตาม


เฟทมองหญิงสาวแล้วครุ่นคิด หรือนี่จะเป็นแม่สาวผมดำที่แม่ค้าพูดถึง?


“มา...ข้าช่วย...” เฟทก้มลมช่วยนางเก็บของที่ตกหล่นอย่างมากมายนั้นแล้วคิดว่าไม่ผิดแน่เพราะหญิงสาวคนเดียวไม่น่าซื้อของมากมายเช่นนี้หากมิได้ซื้อไปเพื่อผู้อื่น


“ไม่เป็นไรค่ะนายท่านข้าเก็บเองได้เจ้าค่ะ...”


“เจ้าคงเป็นเด็กใหม่ที่ทำงานอยู่ที่บ้านเศรษฐีที่ด้านโน้นใช่หรือไม่?”  เฟทเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจในสิ่งที่อยากรู้ทันที


“คะ? เอ่อ ค่ะ ข้าเป็นคนรับใช้ของบ้านนายท่านทางด้านโน้นเจ้าค่ะ” ฟีต้าเอ่ยตอบแม้ยังก้มเก็บของเงอะๆ งะๆ อยู่ก็ตาม


เยี่ยมมาก แบบนี้เขาก็มีลู่ทางถามข่าวในบ้านนั่นผ่านแม่สาวนี่แล้ว...แผนเด็ดสุดบรรเจิดและดั้งเดิมรุ่นพ่อทีเดียวเชียว...แต่ใช้ได้ทุกยุคล่ะน่า


“อ๋อ...ดีจริง ข้ากำลังจะมาหาคนรู้จักแถวนั้นอยู่พอดี ข้าเดินไปส่งนะ” เฟทเก็บเสร็จก็ยัดทุกอย่างใส่ลงในถุงกระดาษใบใหญ่จากร้านของชำที่เริ่มเปื่อยของหญิงสาว


“เอ่อ ไม่ต้องหรอกค่ะ ข้าเกรงใจ ท่านช่วยข้าเก็บของอีกทั้งข้าซุ่มซ่ามชนท่านยังไม่ได้ขอโทษท่านเลย ขอโทษจริงๆเจ้าค่ะ”


“ข้าวของมากมาย แถมถุงกระดาษที่เจ้าถือก็เริ่มเปื่อย ข้าว่าเจ้าถือคนเดียวไม่ได้หรอก ข้าเองก็ผิดที่ชนเจ้าจนข้าวของเสียหายด้วยอีก ยังไงก็ขอให้ข้าได้ช่วยเจ้าเป็นการชดใช้เถอะนะ” เฟทเอ่ยตอบนาง เมื่อเขาดึงเอาถุงใหญ่ใบหนึ่งมาจากนาง หญิงสาวก็เงยหน้าขึ้นสบตาเขาพร้อมรอยยิ้มเป็นครั้งแรก


และเป็นครั้งแรกที่ทำให้เฟทตะลึงงัน...ใบหน้าใสที่ถูกกรอบเอาไว้ด้วยเรือนผมสีดำรากกับขนของนกกา ดวงตาสีอ่อนออกอำพันมองเขาระยิบระยับอ่อนหวานและแสนสดใสน่ารัก สองแก้มเปล่งปลั่งด้วยเลือดฝาด รอยยิ้มของนางทำให้เฟทคิดถึงดวงตะวันที่เจิดจ้าในยามคิมหันต์ ในทำนองเดียวกันกับน้ำเสียงใสๆ ของนาง


“ขอบคุณค่ะ...”


เฟทตัดสินใจเดินคุยกับหญิงสาวไปเรื่อยๆ น่าแปลกที่เขาคุ้นเคยกับนางได้อย่างรวดเร็ว ราวกับนางรู้จักเขามาก่อนหน้า  เมื่อนางโต้ตอบเขาได้อย่างเป็นธรรมชาติโดยไม่เก้อเขิน ที่ดูจะแปลกก็มีอยู่สิ่งเดียวนั้นก็คือ ยามที่เขาถามถึงเด็กผมสีเงินที่หัวหน้าแม่บ้านซื้อตัวไป


“จริงสิข้าได้ยินมาว่าเมื่อหลายเดือนก่อนหัวหน้าแม่บ้านรับเด็กผิวเผือกมา เจ้ารู้จักบ้างไหม?”


“...” ฟีต้านิ่งงัน นางไม่ตอบอะไรเพียงแค่ปิดปากเงียบ ทำให้เฟทนึกแปลกใจจนต้องถามออกมา


“มีอะไรหรือ?””


“คือ...ไม่มีค่ะ ข้าไม่เคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับหญิงผมขาวแบบนั้นมาก่อนเลย...” ฟีต้าละล่ำละลักตอบพลางหลบตาเขาอีกด้วย


เฟทนึกสะดุดในคำพูดของนาง...เขายังไม่ได้พูดเลยว่าเป็นผู้หญิง? แล้วใยนางต้องทำท่าหวั่นกลัวเช่นนั้นด้วย หรือมีความลับประการใด?


ท่าทางประหลาดนั่นเฟทบันทึกเอาไว้ในใจมิได้พูดออกไป ด้วยเกรงว่าหากมีอะไรผิดปรกติเขาก็ไม่ต้องการให้นางรับรู้ เพราะด้วยท่าทางแปลกๆ ของนางและกลิ่นความกลัวที่โชยมาต้องจมูกเขานั้นบอกกับเขาได้ว่า หญิงสาวกำลังหวาดกลัวอะไรบางอย่างอยู่


“อ๋อ...เหรอ...”


“ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์เดินมาส่ง” เสียงใสเอ่ยกับเขาอีกครั้งเมื่อทั้งสองมาถึงประตูเดี่ยวบานเล็กๆ ด้านหลังคฤหาสน์ใหญ่อันถูกกั้นเอาไว้ด้วยรั้วอิฐแดงสูงรกเถาไอวี่


“ด้วยความยินดี เป็นหน้าที่ของสุภาพบุรุษอยู่แล้วละครับคุณหนู...”


คำพูดล้อเลียนองเขาทำให้หญิงสาวรีบปฏิเสธออกมาหน้าซีดในทันที “ไม่ใช่หรอกค่ะข้าไม่ใช่คุณหนูของบ้านนี้หรอกค่ะ ข้าเป็นแค่คนชั้นต่ำของบ้านนี้เท่านั้นเอง...”


เฟทอึ้งงันไปนิดก่อนหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ...นางซื่อเสียจริงๆ...


“ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้นหรอก จริงสิ...ข้ายังไม่รู้จักชื่อของเจ้าเลย...ข้าชื่อเฟท” หญิงสาวเงยขึ้นมองเขาด้วยดวงตาคู่สวยของนางแล้วเผยอยิ้มเล็กน้อย


“ข้าชื่อฟีต้าเจ้าค่ะ”


ล้อเกวียนซ่อมแซมเสร็จภายในวันเดียว  และพ่อลูกซีรุสและซาราสตัดสินใจที่จะเดินทางกลับในทันทีเพราะพวกเขาได้ทำการค้ากับหมู่บ้านนี้แทนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เมื่อสินค้าเป็นสินค้าทางการเกษตรพ่อลูกซีรุสซาราสจึงต้องค้าขายจำหน่ายมันออกไปอย่างรวดเร็วที่สุด ดังนั้นสองพ่อลูกจึงตัดสินใจจะเดินทางกลับหมู่บ้านของตนทันทีที่เกวียนใช้การได้ เฟทจึงตัดสินใจแยกทางกับคนทั้งสองที่ลิสมัตแห่งนี้...


ไคเมร่าหนุ่มตัดสินใจที่จะที่จะอยู่ที่ลิสมัตต่อไป เฟทยังมีบางสิ่งค้างคาใจของเขาอยู่ที่คฤหาสน์หลังนั้น...อย่างน้อยที่สุดก็แม่สาวน้อยผมดำแสนสวยคนนั้นนั่นแหละ...


นางมีกลิ่นสะอาดและอบอุ่นเหมือนกลิ่นของคิมหันต์ในโอราเคิล ชวนให้นึกถึงยามเช้าในดินแดนบ้านเกิดระหว่างที่เขาไปฝึกตนอยู่กับนักบวชเผ่าอสรพิษและหัวหน้าเบดูอินเผ่าสิงห์ สดชื่นเหมือนแสงแดดอบอุ่นที่ขจัดความหนาวเย็นจนถึงไขกระดูกในทะเลทรายยามราตรีให้หายไป


ฟีต้า...มาอะไรบางอย่างในตัวนางที่ทำให้เขารู้สึกคุ้นเคย ถึงท่าทางของนางจะดูแปลกๆ ก็ตาม อีกทั้งสีผมดำแปลกๆ นั่นอีกด้วย มันดูแปลกสำหรับเขาที่มีผมสีดำมาทั้งชีวิต...เอ...กี่ร้อยปีนะ สองร้อย...อืม...ช่างมันเถอะ การที่มีชีวิตอยู่มาเนิ่นนานนั้นก็เป็นความลำบากอย่างหนึ่ง เหมือนกันกับการจดจำตัวเลขที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วนั่นล่ะ ชายหนุ่มคิดถึงฟีต้าของเขาต่อ...อืม...สีผมของนางดำเกินไป และด้านราวกับถ่าน ซึ่งแลดูไม่เหมาะกับตัวนางเลย..


เฟทเดินคิดเรื่อยเปื่อยมาจนถึงกำแพงอิฐแดงสูงรกเถาไอวี่ที่ๆ เขาเดินมาส่งหญิงสาวเมื่อวันก่อน ไคเมร่าหนุ่มหันมองซ้ายขวาก่อนตัดสินใจบางอย่าง...


เขาไม่รู้จักใครในบ้าน แต่เขาจำเป็นต้องเข้าไปสืบดูผู้คน เขาอยากเจอสาวน้อยฟีต้า แต่เขาก็ไม่มีเวลามากมาย ที่สำคัญเขาต้องตามหาแม่สาวเผือกนางนั้นเพื่อพิสูจน์ว่านางใช่คนที่เขาตามหาอยู่หรือไม่


หวังว่าโชคจะเป็นของเขา ถ้านาไม่ได้หนีไปเสียก่อน มิฉะนั้นเขาจะต้องหาทางตีสนิทกับคนใช้อื่นๆในบ้านเพื่อให้ได้มีโอกาสสืบถามข่าวจากพวกเขา! และมันก็หมายถึงเวลาที่เขาจะต้องจ่ายมันออกไปเพิ่มขึ้นเพื่อแลกมาซึ่งข่าวที่อาจจะไร้ประโยชน์กับเขาก็ได้


ดวงตาสีทองสอดส่ายไปทั่วทั้งบริเวณสนามด้านหลังคฤหาสน์ของคหบดีใหญ่คนหนึ่งที่มาสร้างเอาไว้เพื่อเป็นที่พำนักตากอากาศของครอบครัว


เจ้าขนดำตัวจ้อยมองสอดส่ายสายตาอย่างระมัดระวังสิ่งที่อาจจะเป็นอันตรายที่ไม่คาดคิด อย่างเช่นหมาตัวโตๆ ที่อาจจะวิ่งเข้ามาฟัดตนเองจากด้านหลังและจู่โจมอย่างไม่ให้ตั้งตัว มันมองจนแน่ใจก่อนที่อุ้งเท้านุ่มๆ จะย่างออกไปอย่างเงียบกริบระมัดระวัง


ไม่มีใครสังเกตเห็น เป็นเพราะทุกคนวุ่นอยู่กับงานของตน ดูเหมือนกว่าครอบครัวของคหบดีคนนั้นจะเข้ามาพักยังคฤหาสน์ตากอากาศแห่งนี้กันแล้ว...เขาแลเห็น เสื้อผ้ามากมายและผ้าปูที่นอนตากเรียงรายกันอยู่ในสนามด้านหนึ่งถัดไปจากแปลงสวนครัวเล็กๆ ที่ไม่มีใครใส่ใจ เลยไปยังตัวบ้าน เหล่าคนรับใช้เดินเข้าเดินออกประตูท้ายครัวกันอย่างพลุกพล่าน มีกลิ่นหอมๆ ของอาหารลอยมาต้องจมูก และควันที่เกิดจากการหุงต้มทางปล่องควันห้องครัวด้านหลัง


เจ้าตัวเล็กวิ่งสำรวจบ้านใหญ่หลังงามจนทั่ว จนพบกับทางขึ้นลับเล็กๆ สำหรับตน  ขนปุยเหมือนลูกบอลสีดำกระโดดตัวเบาขึ้นไปบนหลังคาบ้านชั้นสองอย่างง่ายดาย ดวงตาสีทองมองเข้าไปทางด้านในตัวที่พักอาศัย


มันเป็นห้องที่ถูกตกแต่งเอาไว้อย่างสวยงามด้วยผ้าลูกไม้และผ้าลายดอกเล็กๆ ละเอียดยิบสีส้มอมชมพู ห้องนั่งเล่นเด็กผู้หญิง แสดงว่าในครอบครัวคหบดีนี้ต้องมีลูกสาวอยู่อย่างน้อยคนหนึ่งเป็นแน่ จากหน้าต่างบานหนึ่งเจ้าขนดำกระโดดไปอย่างง่ายดายจนถึงห้องอีกห้องที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง ห้องที่ตกแต่งด้วยสีสันที่เย็นตากว่าการตกแต่งเรียบกว่าแต่ยังคงความหรูหราเอาไว้ บนพื้นมีกล่องทหารตะกั่ว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านี่เป็นห้องนอนของเด็กผู้ชาย กล่องของเล่นนั่นเกลื่อนอยู่แสดงว่าเจ้าตัวคงเอาแอบเข้ามาเล่นแล้วไม่ได้เอาไปเก็บที่ห้องเด็กเล่น


ห้องชั้นบนนี้มีอยู่หลายห้องด้วยกัน เฟทสำรวจจนครบทุกห้อง ไม่พบคนในครอบครัวนอกจากเด็กสาวรูปหน้าเรียวตอบผอมบางวัยประมาณสิบเจ็ดที่กำลังเขียนจดหมายหรือบันทึกอะไรบางอย่างในห้องของตัวเอง


ห้องนั่งเล่นเด็กผู้หญิง ห้องเด็กชาย ห้องนายเจ้าบ้านชายและหญิง ห้องนอนของลูกสาว ห้องหนังสือเล็กๆ และห้องนอนสำหรับแขกอีกหลายห้องทางปีกตะวันตก


ขนดำจำทุกอย่างแม่นยำ ก่อนกระโดดลงไปข้างล่างอย่างปราดเปรียวเงียบกริบทางด้านหลังของตัวคฤหาสน์ทางเดียวกับที่เขาใช้เป็นทางขึ้นมา


ดวงตาสีทองมองและนับจำนวนผ้าปูที่นอนที่ตากเอาไว้อย่างมากมายที่สนามหลังบ้าน...แล้วได้ข้อสรุปเล็กๆ ว่าบ้านหลังนี้กำลังจากมีงานเลี้ยงอะไรบางอย่าง


“อุ๊ย เสียงอุทานใสๆ ที่คุ้นหูดังขึ้นจากด้านหลังทำให้เจ้าขนดำตกใจ!


เขาถูกพบ! โดยไม่รู้ตัวได้อย่างไร!


เฟทตระหนกกับสิ่งที่ประสบ เขาหันไปพบฟีต้ามองตรงมาที่เขาด้วยสีหน้าประหลาดใจเช่นกัน


“ลูกแมว?” นางเดินตรงมาที่เขา ด้านหลังของนางคือตะกร้าผ้าใบใหญ่อัดแน่นไปด้วยผ้าสีขาวเปียกที่เพิ่งผ่านการซัก แขนเสื้อของนางถูกถลกขึ้นจนเห็นเรียวแขนกลมกลึงขาวนวลเนียนจนถึงศอก


“มานี่สิจ้ะ เจ้าตัวเล็ก...ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอก มามะ...” เขาได้กลิ่นเป็นมิตรและเห็นรอยยิ้มสดใส นางรู้วิธีเอาชนะใจสัตว์และเข้าถึงพวกมันโดยการมองสบตาอย่างจริงใจและกล้าหาญ


เฟทในร่างลูกแมวขนดำเดินก้มหัวต่ำเข้าไปหาหญิงสาว อันที่จริงแล้วเขาน่าจะกระโดดหนีนางไป หากมือบางที่ยื่นมาและเรียวแขนงามๆ นั่นช่างดึงดูดใจ


เขารู้จักกลิ่นนาง แต่การได้สัมผัสใกล้ๆนั้นดีกว่ามากนัก กลิ่นหอมสะอาดของน้ำชื้นๆหมาดๆจากมือบาง กลิ่นของนางเองที่ราวกับกลิ่นของแสงตะวันอันอบอุ่น


กลิ่นที่เหมือนกับบ้านเกิดของเขา...ยิ่งเข้าใกล้ยิ่งได้กลิ่นนั้นอย่างชัดเจน


มือน้อยรับเจ้าเหมียวตัวจ้อยขึ้นอุ้ม...เจ้าตัวเล็กนี่ช่างเชื่องเกินคาด ผิดกลับพวกลูกแมวที่นางเคยพบซึ่งจะหวาดกลัวมนุษย์ที่พวกมันไม่คุ้นเคยขนนุ่มๆ เสียดสีกับมือนางให้สัมผัสที่แสนดี


“เจ้าหลงทางมาเหรอจ้ะ...เจ้ามาจากไหนกันนี่...เข้ามาในนี้ได้ยังไงเอ่ย?” ฟีต้าพูดกับเจ้าตัวน้อยในอุ้งมือนางราวกับว่ามันสามารถโต้ตอบได้


หญิงสาวเอียงคอนิดๆ ราวกับสงสัย ก่อนวางเขาลง...เฟทจำต้องผละจากอย่างแสนเสียดาย...


“แย่ตรงที่ข้าไม่มีเวลาพอที่จะมาเล่นกับเจ้าได้...ข้ามีงานมากมายที่จะต้องทำผ้าอีกมากที่จะต้องซักด้วย” นางรำพึงพูดกับตนเองเสียมากกว่าพูดกับเจ้าตัวเล็ก แล้วฟีต้าก็ผละไปทำตามหน้าที่ของนาง






Free TextEditor


Create Date : 30 มิถุนายน 2551
Last Update : 30 มิถุนายน 2551 17:43:09 น. 0 comments
Counter : 234 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ArTimuS
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





PhotobucketPhotobucketPhotobucketPhotobucket


นิยายอัพเดท...Photobucket

-ปฏิบัติการหักร้างถางรักPhotobucket
เรื่องราวความรัก แนวโรแมนติกดราม่า ของชายหญิงคู่หนึ่งซึ่งเลิกลากันไป แต่แล้ววันหนึ่ง เขาก็กลับมาเพื่อขอเคียงคู่เธออีกครั้ง ความรักแสนเศร้าครั้งนี้จะเป็นอย่างไร สำหรับผู้ที่ชื่นชอบนิยายรักพลาดได้นะคะ (อัพเดทใหม่ล่าสุดค่ะ)

-คีตคิมหันต์ Photobucket
ภาคต่อจากเรื่องลำนำเหมันต์ เมื่อคุณพ่อคนเก่งลงโทษคุณลูกตัวแสบให้ออกติดตามหาวิหคศักดิ์สิทธิ์จนนำไคเมร่าหนุ่มไปยังโลกมนุษย์จนได้พบกับเด็กสาวผู้อาภัพและเหตุการณ์เหนือความคาดฝัน นิยายแฟนตาซีโรแมนติกที่แฟนนิยายมกราไม่ควรพลาดค่ะ (อัพเดทใหม่ล่าสุดค่ะ)

-Love Happening
เรื่องสั้นของสองหนุ่มสาว และความไม่เข้าใจกัน อุปสรรค และมนต์เสน่ห์แห่งเทศกาล (น่าเสียดายที่ห้องนี้บังเอิญล็อคเพราะเนื้อหาบางตอนไม่ค่อยเหมาะกับเยาวชน แต่ถ้าสนใจและอายุไม่ต่ำกว่า18 สามารถขอพาสเวิร์ดได้โดยการส่งอีเมลมายัง จขบ. หรือหลังไมค์มาก็ได้นะคะ)Photobucket

-Pretty Doll
เรื่องสาวผู้น่ารักของเมทสาวกับนายหนุ่มจอมเสเพลที่เก็บเธอมาเลี้ยง เรื่องรักกุ๊กกิ๊กแนวโรแมนซ์แสนฮาเฮ (น่าเสียดายที่ห้องนี้บังเอิญล็อคเพราะเนื้อหาบางตอนไม่ค่อยเหมาะกับเยาวชน แต่ถ้าสนใจและอายุไม่ต่ำกว่า18 สามารถขอพาสเวิร์ดได้โดยการส่งอีเมลมายัง จขบ. หรือหลังไมค์มาก็ได้นะคะ)PhotobucketPhotobucket

- Love in Rain
รวมเรื่องสั้นของเจ้าของบ้าน เรื่องราวความรัก และสายฝนอันชุ่มฉ่ำ



Photobucket
Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add ArTimuS's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.