ในยามว่าง: สิ่งที่จดในความรู้สึก ที่เป็นนามธรรม (vol.2)
วันนี้ฉันได้ฟังสปอยภาพยนตร์เรื่องนึงจากทางทรูล่ะค่ะ
เขาบอกว่า "คนบางคนใช้เวลาทั้งหมดที่จะลืมความรักครั้งแรก แต่กับคนบางคนกลับใช้เวลาเพื่อจะจดจำความรักครั้งสุดท้าย"
ประโยคนี้ทำให้ฉันคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาค่ะว่า ทำไมกันเวลาที่ใครบางคนเคยบอกว่าคนๆนึงสำคัญกับตัวเขามาก แต่คนๆนั้นกลับลืมคนสำคัญไปได้อย่างง่ายดายเมื่อสิ่งอื่นๆเข้ามา กับคนอีกคนพยายามจะลืมคนกลับไม่สามารถที่จะลืมได้
โลกเรานี้ก็ช่างแปลกจริงๆ เพราะเรา ไม่อาจจะลืมได้อย่างใจ เราก็เลยรู้สึกเหงา เมื่อเวลาที่ไม่มีคนที่เราพยายามจะลืมอยู่ข้างๆ ทั้งๆที่เป็นคนที่เราอยากจะขจัดไปจากความคิด แต่เพราะอยากให้เป็นอย่างนั้น เราก็รู้สึกเศร้าเพราะคนๆนั้น และบางครั้งเราก็อยากให้คนที่เราอยากจะลืมนั้น  จดจำเรา มากที่สุดด้วย
ความรู้สึกของคนเรานั้นช่างสลับซับซ้อนและยากที่จะเข้าใจมากเหลือเกิน หรือว่าเพราะที่แท้แล้ว คนที่เราอยากจะลืมคือคนที่เราอยากจะจำมากที่สุด แต่ไม่อาจจะไปอยู่ใกล้ๆคนๆนั้นได้ เราจึงอยากที่จะลืมเพื่อที่จะหนีจากความเหงา เพราะว่าเราเหงาที่ไม่อาจจะอยู่ใกล้ๆเขาได้ เราก็เลยอยากจะให้ตัวเองไม่เคยได้พบคนๆนั้น 
แต่ว่า...ถ้าไม่ได้พบคนๆนั้นมาก่อน เราจะยังคงเป็นตัวตนที่เป็นอยู่ในตอนนี้หรือเปล่า ถ้าเราไม่เคยพบคนๆนั้นแล้วก็จะไม่มีเราในตอนนี้อยู่ตรงนี้ ถ้าอย่างนั้นแล้วจะไม่เหงารู้สึกเหงาเหรอ
ฉันคิดว่า ไม่ว่าจะเจอเขาคนนั้นหรือไม่ ตัวฉันก็ยังคงเหงาอยู่ดี แต่ความเหงาที่ได้พบเจอนั้นมันแตกต่างกันค่ะ
ฉันคิดว่าตัวเองตอนไม่มีใครนั้นเหงาอย่างว่างเปล่า แต่ตัวฉันในตอนนี้เหงาก็จริงแต่ไม่ว่างเปล่าค่ะ มันยังมีความรู้สึกอื่นๆอีกมากมาย ฉันตั้งคำถามกับตัวเองว่า ถ้าวันนั้นเราไม่พบกันฉันจะเสียใจไหม ฉันในวันนี้จะเป็นยังไง และฉันก็ได้คำตอบค่ะ
ฉันรู้ว่าฉันคงจะมานั่งนึกเสียดายโอกาสที่จะได้พบสิ่งที่ฉันได้พบมา เสียได้ที่พลาดสิ่งสวยงามยามได้อยู่ด้วยกันหรือได้ให้ความรัก  หรือได้รับความรักจากใครสักคนแม้ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ
ฉะนั้นแล้วฉันควรจะเสียใจที่สิ่งสวยงามเหล่านั้นต้องแลกมาด้วยความเหงาเล็กๆในตอนนี้รึเปล่า นั่นคือสิ่งที่ฉันคิดว่าเราจะต้องถามใจตัวเองว่า ที่จริงแล้วเรานั้นต้องการอะไร ต้องการที่จะลืมจริงหรือ หรือว่า อยากที่จะจดเอาไว้ในความทรงจำ 
สำหรับฉัน...ฉันอาจจะไม่ต้องการจะเหงาอีกก็จริง แต่ก็ไม่ต้องการที่จะมานั่งเสียดายที่ไม่ได้รับรู้ความรู้สึกที่สวยงามนั้น แม้ว่าความเหงาและเศร้าจะกระทบต่อใจของฉัน แต่เพราะมีสิ่งเหล่านั้นรวมกันในภาพเดียวกันนี้ ...
 ภาพของความทรงจำอันนี้จึงสวยงามค่ะ
Free TextEditor
| Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2552 |
| Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2552 2:01:23 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 684 Pageviews. |
 |
|
เมื่อเวลาที่ไม่มีคนที่เราพยายามจะลืมอยู่ข้างๆ ทั้งๆที่เป็นคนที่เราอยากจะขจัดไปจากความคิด แต่เพราะอยากให้เป็นอย่างนั้น เราก็รู้สึกเศร้าเพราะคนๆนั้น และบางครั้งเราก็อยากให้คนที่เราอยากจะลืมนั้น 
จดจำเรา มากที่สุดด้วย 
แต่ไม่อาจจะไปอยู่ใกล้ๆคนๆนั้นได้ เราจึงอยากที่จะลืมเพื่อที่จะหนีจากความเหงา เพราะว่าเราเหงาที่ไม่อาจจะอยู่ใกล้ๆเขาได้ เราก็เลยอยากจะให้ตัวเองไม่เคยได้พบคนๆนั้น 
ถ้าเราไม่เคยพบคนๆนั้นแล้วก็จะไม่มีเราในตอนนี้อยู่ตรงนี้ ถ้าอย่างนั้นแล้วจะไม่เหงารู้สึกเหงาเหรอ
และฉันก็ได้คำตอบค่ะ 
หรือได้รับความรักจากใครสักคนแม้ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ 
ภาพของความทรงจำอันนี้จึงสวยงามค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
