Time may change my life, But my heart remain the same to you, Time may change your heart.. my love for you never change.
Group Blog
 
All Blogs
 
โครงการปล่อยกะเหรื่ยงไทย ไว้ในเปรู....ภาค1

เอ้าได้ไปแล้วต่างประเทศอ่ะ จัดปายยย ---> เปรู
และแล้วมันก็มาถึงจนได้ หลังจากอ้อนวอน แกมบ่น กะลูกพี่ไปซะนานว่า คนอื่นเค้าไปต่างประเทศกันหมดแล้วเมื่อไหร่จะถึงทีผมซักที (ใจจริงอยากไปเทรนที่เกาหลีมากกว่า)
เหมือนลูกพี่จะรู้ว่าเราอยากจะไปกะเค้ามั่ง ก็เลยจัดมาให้ "ซูดาน" เหอะ ๆ ประเทศไรวะเนี่ย เหมือนโซมาเลียเลย search ดูใน google อากาศร้อนแห้งแล้ง เซ็งเลยกรู
แต่อย่างว่าอ่ะนะ คนมันมีบุญ.... ตกลงแล้วทริปซูดานลูกพี่ก็เลยได้ไปเอง โทษฐานที่เป็นเมเนเจอร์ อ่ะนะ อิ อิ อย่างว่าแหละ คนมันมีบุ๊ญญ มีบุญ...
เหมือนลูกพี่จะรู้ว่า เราเยาะเย้ย อยู่ในท่าทีและแววตา ทริปต่อมาก็เลยจัดมาด้วยความมั่นใจและรวดเร็ว "เฮ้ยงานเปรู นี่ ก็ไอ้เจ๋งไง" และแล้วก็มองมาด้วยแววตามุ่งมัน และเยาะเย้ยกลับ.... (บุญตรูหมดแล้วหรือไงเนี่ย.. ที่ฝรั่งเศสไอ้โจ้ไป, ปอร์ตุเกส ชอยน้อยไป ทีเปรูล่ะเป็นกรูซะได้
ไอ้ตั้ม กะ ไอ้โจ้ ก็ช่วยกันให้ความรู้เกี่ยวกับเปรูกันใหญ่
ตั้ม --- เฮ้ย ได้ข่าวว่ามันมีทหารถือปืนเดินกันในเมืองใช่ป่าววะ?
โจ้ --- เฮ้ย เมื่อวานกรู ดูข่าว เห็น มีนักศึกษาประท้วงกันใหญ่ เลย แถวโรงแรม ที่มึงจะไปพักหรือเปล่าวะ?
พี่กฤษณ์ --- เฮ้ย เปรู น่ะ โรงแรม ดีกว่า ซูดานเยอะ..สบายกว่า (แน่ละซิ เอากรูไปปล่อยแล้วนิ)
...... ตามมาด้วยเพื่อน ๆ อีกมากมายที่ให้กำลังใจ ... เฮ้ย มันอยุ่ตรงไหนของโลกวะเปรูน่ะ? , มียิงกันหรือเปล่าวะ? , เฮ้ย แกไปแล้ว เอาชีวิตรอดกลับมาซื้อของฝากด้วยนะ... เหอะ ๆ ขอบคุณที่ให้กำลังใจนะ


ด้วยความเอื้อเฟื้อจากเพื่อน ๆ และ น้อง ๆ ก็พยายามหาตั๋วให้ได้ไปกันใหญ่ ด้วยคำสั่งตามสไตล์เกาหลี "เร็วที่สุด ถูกที่สุด" โดยไม่รู้ว่าอะไรมันจะพร้อมหรือไม่ ดีที่ไอ้อ้วนมันมีกิ๊กอยู่ agency เลยหาตั๋วที่เหมาะกับความต้องการแบบนี้ได้มา แต่กว่าจะได้มาก็ต้องเลื่อน schedule กันสองรอบ เลยโชคดี (หรือร้ายฟระ) ได้ไป 7 -13 เม.ย กลับสงกรานต์พอดีเลย เอาวะดีกว่า ไปช่วงวันหยุด...



Welcome to fly with KLM

และแล้ววันเดินทางที่รอคอยก็มาถึงนั่งแท็กซี่จากหอมาถึงที่สุวรรณภูมิ โดยราบรื่น ทุกอย่างถูกเตรียมการมาพร้อม (มั้ง) เข้าเช็คอินที่เคาร์เตอร์ KLM ก็เจอยิงคำถามเลย "ไปคนเดียวเหรอคะ? -- ครับ(เห็นกี่คนล่ะเจ๊) , ครั้งแรกใช่มั้ย? -- ครับ (หน้าตากรูไม่น่านั่งเครื่องหรือไง) , ไปทำอะไรคะ -- ติดต่อธุรกิจครับ (อิ อิ หรูไว้ก่อน ตามที่พี่บอยสอนมา) มีกระเป๋ามั้ยคะ -- ไม่มีครับ (ก็ไอ้รุ่งมันบอกว่า กระเป๋า แค่นี้เอาไปไว้บนเครื่องก็ได้นี่) หลังจากนั้นก็วุ่นวายกันใหญ่ ประมาณว่า เฮ้ย มันจะไปตั้งสามสี่วันมันไม่มีกระเป๋า ว่ะ มารุม กันใหญ่ ต้องเปิด invitation letter กับ บัตรพนักงาน กันให้วุ่นวายไปหมด... เฮ้อ เหนื่อย...อย่างว่า ครั้งแรกก็งี้แหละ ตกลงแล้วกระเป๋าเสื้อผ้าก็ต้องเอาไปไว้ใต้เครื่องเพราะเค้าให้เอากระเป๋าขึ้นเครื่องได้ใบเดียว (แล้วก็ไม่บอกแต่แรก)


ก่อนเข้า gate ก็มีการตรวจสิ่งของ ก็สงสัยอยุ่ว่าทำไมบางคนถอดกระทั่งรองเท้ากะเข็มขัดฟระ แว่นตาด้วย ส่วนเราไม่เห็นต้องถอดอะไรซักอย่าง พอเครื่องดังเค้าก็มาค้นเองแหละได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจคนเดียวเงียบ ๆ ระหว่างรอก็เจอกะฝรั่งพลัดถิ่นเต็มไปหมด หน้าตาแต่ละคนบ่งบอกเลยว่าเนเธอร์แลนด์สุด ๆ พวกมันลงอัมสเตอร์ดัมกันหมดแน่ ๆ กูมาไม่ผิดทางแล้ว กะคนไทยเล็กน้อย
พอขึ้นเครื่องไป ก็เจอกะแอร์โฮสเตส หน้าตาบรรยายไม่ถูก ประมาณว่าผู้หญิงตัวใหญ่ ๆ หน้าตาสแกนดิเนเวียร์ หุ่นมีพุง (ที่สำคัญ แก่ด้วย) ประมาณนี้ (ถึงว่า KLM ไม่ได้สายการบินดีเด่น เพราะแอร์นี่เอง )
แต่เค้าก็บริการดีสมกับเป็นสายการบินมีชื่อมานาน ทั้งน้ำทั้งอาหารไม่มีขาด


มาถึงสนามบิน Schipol ที่อัมสเตอร์ดัมอากาศหนาวมาก ประมาณ 6 องศา ตอนเช้า ตอนสาย ๆ แดดออกแล้วก็ประมาณ 12 องศา

นั่งเครื่องเค้ามาแล้ว ก็ถ่ายไว้เป็นหลักฐานซะหน่อย....



นี่อีกรูป จัดปายย...


ข้างในสนามบิน ตรง Gate F2


ลงเครื่องมา หกโมงเช้ากว่า ๆ กว่าจะทำตัวเป็นกะเหรี่ยงสำรวจสถานที่ + หา Gate ที่ต้องไปเจอ ก็หมดไป ชั่วโมงฝ่า ๆ แล้ว
หลายคนคนอาจจะถามว่าทำอะไรนักหนาหาแป๊ปเดียวก็เจอแล้ว --- ก็กรูมันกะเหรี่ยงนี่ฝ่า กว่าจะเดินท่อม ๆ + กระเป๋าก็หนัก กว่าจะสำรวจหน้าตา สิ่งของอีก ก็เลยนาน แถมต้องไปห้องน้ำอีก
ห้องน้ำที่นี่ดีกว่าที่ สุวรรณภูมิ หลายขุม เติบ.. แค่โถอึราดน้ำอัตโนมัติก็กินขาดแล้ว ต้องก้มตัวหลบเซ็นเซอร์ซะหลายรอบ กว่า จะราดน้ำออกมาได้ ถือว่าสะดวกดี แถมมีน้ำยา ให้เช็ดฝาชักโครกอีก ถือว่าสะอาด สุด ๆ ที่น่าแปลกใจที่สุดก็เห็นจะเป็นโถฉี่ จะมีรูปแมลงวัน 1 ตัวไว้ในโถ ขนาดเท่าของจริง ไม่รู้เอาไว้ทำอะไร นัยว่า คงจะเอาไว้เล็ง 55+ โถผู้หญิงมีหรือเปล่าไม่รู้ (ผู้หญิงเค้าเล็งกันป่าวหว่า อิ อิ) ไม่ได้ถ่ายรูป มาอ่ะ ลืมไปเลย มัวแต่วุ่นกะการใช้ชักโครกอัตโนมัติ กะ แปรงฟัน


และแล้วก็ถึงเวลาขึ้นเครื่อง ตอน สิบโมงกว่า ๆ ระหว่างนั้นก็มีฝรั่งมาประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับกฏใหม่ของยูโรป เรื่องการพกของเหลวขึ้นเครื่อง ต้องใส่ถุงแบบ Re-sealable ก็เลยต้องขอมา 1 อันใส่ roll-on ให้อินเทรนด์กะเค้าซักหน่อย

และแล้วความสงสัยตอนตรวจสิ่งของที่เมืองไทยก็ถูกเปิดเผยที่นี่ว่าทำไมเค้าถอดกันเยอะจังฟระ... ก็ที่นี่เค้าห้ามเครื่องตรวจดังเด็ดขาด ดังเมื่อไหร่ กลับไปถอด ดังอีกถอดอีก จนกว่าจะเหลือแค่เสื้อกะกางเกง แถมลูบไล้ซะมีอารมณ์เชียว ทุกซอกทุกหลืบ (นี่ถ้านิ้วเฮียแกเข้ารูตูดกรูได้ คงเอาเข้าไปแล้วล่ะ)
ไม่ได้ถ่ายรูปมาให้ดูอีก เพราะมันแต่เสียว + เคลิบเคลิ้มอยู่ เหอ ๆ
ถึงเวลาขึ้นเครื่องก็ได้ขึ้น Boeing 777-200 ซึ่งดีกว่าเครื่องแรกซึ่งเป็น 747-400 เหมือนแอร์เอเซียนั่นแหละ แต่เครื่อง 777 นี่แรงกว่าแล้ว ก็หรูกว่ากันมาก เพราะมีทีวีให้ดูแต่ละที่นั่ง ดูหนังเล่นเกมส์ได้ด้วย เพราะคราวนี้ใช้เวลาเดินทางนานมาก 13 ชั่วโมงกว่า ๆ (เล่น Tertrist กะดูหนังเรื่อง Udon + Mr.Bean จนจบ ยังไม่ถึงเลย เหอ ๆ)
หลังจาก 13 ชั่วโมงกว่า ๆ ก็มาถึง ลิม่า เวลา สี่โมงเย็นครึ่ง


เครื่องบินอีกละ


บรรยากาศสนามบินที่ Lima


หลังจากลงเครื่องก็ไปที่ immigration ก็เจอกะน้องเจ้าหน้าที่ (น้องจริง ๆ หน้าตาเด็ก ๆ แถมสวยอีกต่างหาก) ต้อนเข้าไปยังเคาน์เตอร์ ก็ไม่มีปัญหาอะไร (นึกแล้วว่า invitation letter ได้ใช้แค่ที่สุวรรณภูมิแค่นั้น ที่อื่นไม่เห็นเค้ามีปัญหาอะไรกัน แค่บอกว่ามาทำอะไรแค่นั้น)
และแล้ว ตรูก็มาถึงจนได้ เปรู.... ติดตามต่อภาคสองของกะเหรี่ยงไทยในเปรู ตอนต่อไปนะครับ


Create Date : 13 เมษายน 2550
Last Update : 14 เมษายน 2550 16:08:24 น. 5 comments
Counter : 291 Pageviews.

 
ดีใจที่ชอบเพลงนะครับ
จะพยายามนำเอามาลงเรื่อยๆครับ


โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 15 เมษายน 2550 เวลา:16:55:21 น.  

 
ขอบคุณที่มาเยี่ยมครับ... หลังจากอัพเรื่องเปรูเสร็จแล้ว ว่าจะเขียนเรื่องเพลงเหมือนกัน(แต่ต้องศึกษาวิธีทำก่อน ) ประมาณจินตนาการระหว่างฟังเพลง ชอบบล็อกคุณ กะว่าก๋า เหมือนกันทำออกมาเหมือนอยุ่ในจินตนาการดี


โดย: anotherhand (anotherhand ) วันที่: 16 เมษายน 2550 เวลา:15:49:18 น.  

 
ในฐานะที่เป็นผู้หญิงนะ ตูว่าพวกเราก็พยายามจะเล็งแหล่ะ ไอ้โถเยี่ยวอ่ะ แต่ เอ่อ.. ไม่ได้ว่ะ ทำไงได้วะ ก็ธรรมชาติมัน no direction หรือเรียกอีกอย่างว่า undirectable (อันนี้คิดเอง) อิ๊ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ




โดย: Goddess of Whatever IP: 222.123.161.233 วันที่: 17 เมษายน 2550 เวลา:10:25:04 น.  

 
แนะนำให้ ลองนะ 55+ ฝึกไว้ก็ดี เพื่อสุขภาพทีดี ของโถฉี่ ข้างเคียง...


โดย: anotherhand (anotherhand ) วันที่: 17 เมษายน 2550 เวลา:20:37:27 น.  

 
อยากไปเปรูบ้างจัง.. มาชูพิกชู


โดย: wiblackangel IP: 124.122.237.173 วันที่: 29 เมษายน 2552 เวลา:22:21:14 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

anotherhand
Location :
ชลบุรี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add anotherhand's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.