และโปรดปรานใบไหนเป็นพิเศษ
บางคนบอกว่า จะคบใครให้ดูหนังสือที่อ่าน
ส่วนฉันชอบมอง "กระเป๋า" ที่เขาสะพาย
จนจดจำรูปร่างกระเป๋า ได้มากกว่าหน้าตาเจ้าของกระเป๋าเสียอีก
ไม่ว่าจะเป็นกระเป๋าใบเล็ก บอบบาง
หนีบข้างกายคู่กับชุดราตรีฟรุ้งฟริ้ง
หรือเป็นย่ามมอซอสะพายคู่ม่อฮ่อมกลางทุ่ง
ฉันเข้าใจดีว่า กระเป๋าใบสวยไม่ได้อยู่แค่การตัดเย็บอย่างประณีต
ความสุขที่ได้ออกแบบ และนำไปใช้ให้ถูกโอกาส
ตามความเหมาะสม น่าจะเป็นกระเป๋าใบสวยที่มีคุณค่า
ใบนี้ ฉันตั้งชื่อให้ว่า "กระเป๋าติสตู"
เพราะกำลังอ่านเล่ม "ติสตู นักปลูกต้นไม้"
เมื่ออ่านหนังสือค้างไว้ จึงทำกระเป๋าใบย่อมใส่หนังสือพกพาไปด้วย
"ติสตู" เด็กชายตัวเล็กที่ไม่ยอมให้ผู้ใหญ่
อธิบายความเป็นไปในโลก โดยใช้ความคิดสำเร็จรูป
ในวัยแปดขวบ พ่อแม่ส่งติสตูไปโรงเรียนที่มีชื่อเสียง
แต่สุดท้ายโรงเรียนกลับส่งติสตูคืน
เด็กชายกลับได้เรียนรู้โลกรอบตัว
และค้นพบความมหัศจรรย์ในตัวเอง...
ยิ่งอ่านยิ่งสนุก ได้ความรู้เรื่องดอกไม้นานา
ฉันสลับการอ่านไปนั่งเย็บกระเป๋าอีกสองใบ สำหรับสองสาวญาติสนิท
สองสาวสองสไตล์ต่างเลือกลายผ้า ผ้ากุ๊น ผ้าซับใน ซิป สายสะพาย ตามที่คิด
การจับนั่นผสมนี่ การประยุกต์ ฯลฯ ล้วนแล้วแต่เป็นความท้าทาย
การแก้ปัญหา ให้งานลงตัวที่สุด
นี่คือเสน่ห์ของงานดีไอวาย งานอดิเรกที่แสนโปรดปรานของฉัน
กระเป๋า "ติสตู" ใบเรียบ ๆ ใส่หนังสือพ็อกเก็ตบุ๊ก