อยากรู้จริง ใครก็ได้ช่วย ผมที ( ขอซัก Zeed นึง ) สวัสดีครับ พี่ๆน้องๆทุกคน ในพันทิพย์ ตอนนี้ผมอายุ 29 ปี กำลังจะย้ายงานต้นปีหน้า มีความตั้งใจว่าจะ ออกไปทำงานเกี่ยวกับสังคมสงเคราะห์ หรือ งานเพื่อคนยากจนหรือคนด้อยโอกาสในสังคม แม้แต่งานที่เกี่ยวกับ การพัฒนา บำบัดฟื้นฟู หรือ เยียวรักษาเป็นกำลังใจ ให้แก่เด็ก คนชรา หรือ คนพิการก็ได้ครับ ผมจบ ป.ตรี วิศวคอมพ์ที่พระจอมเกล้าธนบุรีมาครับ กำลังหาข้อมูลอยู่พอดี ได้ปรึกษากับเพื่อนๆ เค้าแนะนำว่าให้ลองเข้ามาถามที่พันทิพย์ดูก่อน มีข้อสงสัยดังนีี้ครับ.. 1. เรื่องที่อยู่ ที่กิน นี่เค้าจะมีให้เรามั้ยฮะ หรือ มีเงินเดือนพอ จ่ายค่าห้องพัก ค่ากินรึเปล่าครับ เพราะ ผมยังไม่สามารถทำงานแบบไม่มีเงินเดือนเลยได้ในทันที เนื่องจาก มีเงินสำรองพอประคองตัวเองอยู่รอดได้ในระดับหนึ่งเท่านั้นเอง 2. เรื่อง วุฒิการศึกษา ต้องไปเรียนเอาวุฒิเพิ่มอีกหรือเปล่าครับ เพราะจบมาไม่ตรงสายกับงานที่ต้องการจะทำ 3. พื้นที่ทำงาน ในสมุทรปราการ ,กทม. หรือปริมณฑล ที่ใกล้่เคียงมีมั้ยครับ ได้ยินเพื่อนบอกว่า มีแต่ต่างจังหวัดไกลๆ เป็นห่วงแฟน ไม่อยากไปทำงานไกลมากน่ะครับ 4. ผมควรจะไปหาข้อมูลสำหรับสมัครงานที่ไหนดีครับ เพราะค้นหาในเว็บเยอะมากจริงๆ ได้ยินเพื่อนบอกว่า มีแบบมูลนิธิบังหน้าก็มี จึงสับสน ว่าควรจะค้นในเว็บแล้วไปลองสมัครแต่ละที่ๆ หรือไปที่กรมแรงงานเลยดีกว่า 5. ใครมีีประสบการณ์ในการทำแบบนี้มาแล้ว ถ้าหากอยากแนะนำองค์กร หรือแบ่งปันประสบการณ์การทำงานจริง จะขอบคุณมากเลยครับ เพราะผมกะว่า จะลองไปทำแบบชั่วคราวดูก่อน เพื่อจะได้รู้ว่า ชอบงานแบบไหนจริงๆจังๆ เนื่องจากรู้คร่าวๆแค่ว่า อยากทำงานสังคมสงเคราะห์เพื่อช่วยเหลือคนยากจน คนด้อยโอกาสทางสังคมหรือคนพิการเท่านั้นเอง ปล. ขอบคุณทุกๆคนมากครับที่เข้ามาตอบ ไม่รู้จะไปถามใครจริงๆครับ   Create Date : 30 มีนาคม 2554     Last Update : 30 มีนาคม 2554 18:58:05 น. Counter : 585 Pageviews.   0 comment Share Tweet

STEP:3 โอ๊ย ไม่ได้ดั่งใจ ไปโรงเรียนดีกว่า                 โอ๊ย!ไม่ได้ดั่งใจ ไปโรงเรียนดีกว่า  ก่อนอื่น เราขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจจากเพื่อนๆที่น่ารักชาวBloggang นะคะ หลังจากที่เราหัดเดินเตาะแตะมาได้ซักพัก ใช้มุกเดินเส้นตรงเป็นอย่างเดียว หากินไปวันๆ ชักเริ่มเบื่อ อยากจะเย็บกระเป๋า อยากจะทำอะไรที่มันเป็นชิ้นเป็นอันกว่านี้ ก็ทำไม่ได้ เพราะไม่มีทักษะเลย เราเลยไปเยี่ยมคุณกุ๊ก(google)ญาติสนิทอีกครั้ง หาโรงเรียน ที่ไหนบ้างจะสอนการสร้างPattern หรือ ทักษะการตัดเย็บให้เราได้บ้าง พอดีเรามาเปิดเจอโรงเรียนฝึกอาชีพกรุงเทพฯ ปลายอุโมงค์ฝันก็เริ่มมีแสงสว่างรำไร เราเลยไปเรียนออกแบบตัดเย็บเสื้อผ้าซะเลย โดยเชื่อแน่ว่า ถ้าสร้างPattern ตัดเย็บเสื้อผ้าได้แล้ว อะไรๆก็คงไม่ไหลเกินเอื้อม แล้วก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ขอบคุณโีรงเรียนฝึกอาชีพหลวงพ่อทวีศักดิ์ สถานศึกษา ขอบคุณอาจารย์ฐิติยาพร ถ้วยทอง ที่ประสิทธ์ประสาทวิชา ถ่ายทอดความรู้ทุกสิ่งอย่าง แบบไม่มีเม้ม ขอบคุณเพื่อนๆหลายๆคน ที่น่ารักมาก มีน้ำใจกับเรามาโดยตลอด ขอบคุณวันเวลา ที่ทำให้เีรามาพบเจอกับมิตรภาพที่อบอุ่น แต่น แตน แต๊น และนี้ก็เป็นผลงานเล็กๆน้อยๆ ที่เราไปหัดตัดเสื้อผ้ามา อิๆ อันนี้เป็นชุดชายขายหมี่เกี๊ยวญี่ปุ่น ผลงานม่ายร่ายเรื่องเลย อันนี้แอบตัดตอนยังไม่ได้ไปเรียนหนะ มั่วเอาตามมีตามเกิด พอดีทุกอย่างที่ทำไปเพื่อเงิน เอ๊ย!เพื่อเพื่อนเรา ขอร้องให้ตัดให้ พอดีจะใส่ไปงานปาร์ตี้ปีใหม่ คอนเซป งานวัดญี่ปุ่นนนนน เสื้อปกคอบัว ผลงานชิ้นแรก เสื้อคอ ปกเชิ๊ต เราทำสายเข็มขัดสองสี ด้านนอกสีชมพู ด้านในสีฟ้า สลับได้ เวลาต้องการเปลี่ยนอารมย์ แล้วก็กุ๊นด้วยแผ่นหนังเทียม แฮะๆ ถ้าใครอยากลดพุง เราว่าใส่ชุดแนวเนี๊ย เห็นผลชะงักเลย เสื้อชูชีพ ด้านหน้า เสื้อชูชีพ ด้านข้าง เสื้อชูชีพด้านหลัง เสื้อชูชีพ ด้านใน   อันนี้เราภูมิใจเป็นพิเศษ เสื้อชูชีพจ้า คุณลูกค้าที่รักเราสั่งทำ เสื้อชูชีพ พอแค่บอก เราก็รับงานเลย แปลกดี เิริ่มต้นจากไปหาเจ้าเดิม ญาติเรา คุณกุ๊ก เลือกหาแบบที่ชอบใจ แล้วก็หารายละเอียดของวัสดุที่ใช้ตัดเย็บ ว่าทำจากอะไร วัสดุเกือบทั้งหมด เราไปหาซื้อได้ที่วงเวียนใหญ่ โอ้โหผ้าไนรอน 420เส้น แข็งมากกกก กว่าจะเย็บได้ แต่ก็ท้าทายดี ซึ่งวัสดุที่ใจตัดเย็บเกือบ100 เปอร์เซนต์ เราดั้นด้น ไปหามาได้ครบเลย แฮะๆ คือว่าเสื้อชูชีพมันเป็นอุปกรณ์ช่วยชีวิตหงะ ถ้าขืนไม่เหมือน คุณลูกค้าที่รักเราเอาไปใช้งานจริงแล้วเกิดไม่เวิร์คขึ้นมา แย่เลย เสื้อชูชีพตัวนี้เราภูมิในนำเสนอมาก เพราะเสื้อทุกชี้น สามารถถอดแยกจากกันได้ แล้วส่วนสายล๊อกเป้า ก็สามารถดึงเก็บไว้ด้านในเสื้อม่ายต้องห้อยต่องแต่งเป็นหางแมวด้วยหละ และที่พิเศษสุด ด้านหน้าอกเสื้อ เราก็ไปสั่งปักลายพิเศษตามต้องการอีกด้วย ทำงานชิ้นนี้กว่าจะเสร็จ ร่วม 2 อาทิตย์ แต่พอเห็นผลงาน พร้อมรับตังค์มา2พันแล้วก็หายเหนื่อย เริ่มมั่นใจตัวเองมากขึ้นว่า ลิงทะโมนอย่างเรา ชักเข้าเค้า ว่าจะมาถูกทาง   Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2554     Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2554 1:26:51 น. Counter : 551 Pageviews.   3 comment Share Tweet

ก้าวที่2 หัดตั้งไข่...กรอบรูปคุณหมีขี้เบื่อ   มาถึงตอนที่ 2 ก็เริ่มตั้งไข่แล้วซิ  หลังจากที่เราทำงานสานไปซักพัก เรามาใช้หมอง นั่งคิดต่อว่า เราจะทำไรต่อดี ซึ่งสำหรับเราแล้ว เราเริ่มคิดได้ว่า ส่วนใหญ่ ทุกๆงาน Hand Made ที่ทำ ถ้าขาดทักษะการเย็บแล้ว งานมันก็ ม่าย ร่าย อย่าง จาย เราเลยลงทุนไปถอยจักรเย็บผ้ามา 1 ตัว เริ่มหัดจากการเย็บเส้นตรงเป็นอย่างเดียว จะทำงานอะไรดีน๊า และแล้ว เราก็ค้นพบมันจนได้ อะแฮ่ม ก่อนขึ้น เราต้องขอขอบคุณอย่างสูงเลยกับงานต้นแบบ แฮะๆ ก็จากเพื่อนๆในBlogเนี่ยแหละ จำได้ว่า เราเข้ามาดู เห็นเป็นงานกรอบไม้ กรอบห่อผ้าแล้วเอาตุ๊กตามาติดเข็มกลัดเข้าไป น่ารักมากเลย เราเลยมี Idea ไปต่อยอด เป็นงานกรอบไม้Magnet ติดคุณหมีแม่เหล็กเข้าไป เวลาเธอเบื่อ ก็สามารถย้ายที่ได้ หรือเวลาเหม็นหน้ากัน ก็จับมันอัญเชิญออกไปไว้ที่อื่นชั่วคราว เชิญชมผลงานได้แล้วจ้า ANNSUKE:001 ANNSUKE:002 ANNSUKE:003 ANNSUKE:004 ANNSUKE:005 ANNSUKE:006 ANNSUKE:006.2 ANNSUKE:007.1 ANNSUKE:007.2 ANNSUKE:008 ANNSUKE:009 ANNSUKE:010 ANNSUKE:011 ANNSUKE:012 ANNSUKE:013 ANNSUKE:014.1 ANNSUKE:014.2   Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2554     Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2554 17:11:01 น. Counter : 404 Pageviews.   7 comment Share Tweet

สาน....ฝัน ผลงานชิ้นแรก (: Free TextEditor เริ่มต้นจากความชอบในงาน Hand Made ทุกชนิด แต่ถามใจตัวเองว่า อย่างแก จะทำอะไรเป็นบ้าง หาความเรียบร้อย...ไม่มี ทะโมนก็ที่1 อะๆ ลืมบอกไป เราจบวิศวะ หงะ งานที่เคยทำก็ออกภาคสนาม ตะลอนๆตลอด ความเป็นผีบ้านผีเรือน เอ๊ยแม่ศรีเรือนนั้นหายากเต็มที งั้นเริ่มจากงานที่อะไรถึกบึกบึน ใช้แรงหน่อยดีกว่า เอ่อ..พอดีวันนั้นเราไปเดินตลาดน้ำดอนหวาย เห็นแม่ค้าเค้าสานตระกร้าขาย สีสันสวยงามโดนใจเรามาก เราเลยซื้อมา1ใบ จากนั้นก็ไปถามคุณกุ๊ก(google) หาซื้อเส้นมาสาน เราเลยไปถอยมาจากสัมเพง จากความไม่รู้ว่าจะทำได้มั้ย แต่จัดเต็ม ซื้อมาแล้วครบทุกสี หมดเงินไปหลายพัน เพราะงั้นแล้ว ถึงทำไม่ได้ก็ต้องได้แล้วเรา จากนั้นก็ทำการแงะตระกร้าใบเก่ามาเรียนแบบ จนออกมาเป็นงานสำเร็จจนได้ แหม! ไม่เสียแรงเลยที่เกิดเป็นคนไทย ชนชาติที่มีความสามารถในการCoppy           จากชิ้นแรก ทดสอบความสามารถตัวเอง แล้วก็ปลื้มใจ เราน่าจะทำงานแนวนี้ได้ เราเลยคิดการใหญ่ สานต่อใบที่2 ไถเงิน เอ๊ย!รวมรวมเงินจากเพื่อนๆมา 1000 บาท ทำกระเป๋าสานใบโข่งให้เจ้านายเราเป็นของขวัญวันเกิด เพื่อนลงg'bo เราลงci' แรกๆเกือบถอดใจ ไม่รู้วิธีการว่าจะรวบ จะสานยังงัยให้เข้าที่ เพราะใบใหญ่มาก สิ่งที่ทำได้คือ ใช้มือใช้เท้า ยกขึ้นมาช่วยโอบ เป็นอุรังอุตัง จนสำเร็จออกมาจนได้ แต่ แต่ แต่ หูหละ สายกระเป๋าหละจะทำยังงัย เรา้เลยดั้นด้นไปวงเวียนใหญ่ ซอยเจริญรัตน์ ไปหาหูหาอุปกรณ์มาติดตอกลงไป และแล้ว เราก็บ้าพลัง ซื้ออุปกรณ์ตอกทุกชนิด มาเก็บไว้ หมดอีกเป็นพันเหมือนกัน ไม่ได้การหละ หมดงานนี้ไม่ทำอะไรเพิ่มเติม มีหวังเงินหมด หดหาย ฝันจาง ต้องรีบตื่นขึ้นมา สู่โลกที่น่าเบื่ออีกแน่เลยเรา และแล้ว....      ใบที่3มาก็เริ่มตามทำให้แม่ค้า ป้าร้านขายน้ำ เห็นแกว่าจะเอาไว้ใส่ยา เวลาไปหาหมอที่โรงพยาบาล กระทัดรัดดี ใบที่4 ก็คลอดตามมา ใบนี้เหมาะสำหรับนักช๊อปปิ้งตัวแม่ เพราะใบใหญ่สะใจ สามารถใส่ของได้ตั้งแต่ไม้จิ้มฟัน ยันเรือรบ เอ่อ...แบบว่า เป็นคำพังเพยหนะ เรือรบคงใส่ไม่ได้ ใบนี้เราภูมิใจมาก ตอนนั้นคิดไม่ออกว่าจะเอาอะไรมาทำสายปิดปากกระเป๋า พอดีหันไปมองหน้าตัวเองในกระจก โอ๊ย คนอะไร น่ารักจัง แฮะๆ ล้อเล่นน่า พอดีว่ามองไป เห็นเข็มขัดที่เราใส่อยู่ เลยรูดออกมาทาบอยู่ ปรากฎว่าเป๊ะ เข้ากันได้พอดี เลยสละมาทำสายซะเลย วัน   ใบที่5 กระเป๋าใส่เชี่ยนหมาก เอ๊ย!กระเป๋าใส่ของ สำหรับคนที่ชอบงานออกแนวคลาสสิก    ใบที่6 ขนาดพอเหมาะ ถือไปทำงาน เด่น  เด้ง โดนใจ ใบที่ึ7 กระเป๋าใส่ของอเนกประสงค์ เจ้าของเป็นช่างทำผม แล้วก็เป็นอาจารย์สอนเสริมสวยด้วย เค้าชอบสไตล์ดำ เทา ใบใหญ่ๆ ไว้ใส่ไดร์เป๋าผม อุปกรณ์เสริมสวย วิกผม หัวหุ่นในบางครั้ง เพื่อไปสาธิตเด็กๆ ไม่งั้นบางทีหากระเป๋าใส่มิดชิดไม่ได้ รวบใส่ถุงก๊อบแก๊บ ทำเอาคนรอบข้างที่ไม่รู้ เห็นหัวใส่วิก แพลมๆออกมา พาลเข้าใจผิด ขนหัวลุกไปตามๆกัน  ใบที่ 8 กระเป๋าใส่เด็ก เอ๊ย!กระเป๋าใส่ไหมพรม ใบนี้เพื่อนเราสั่งทำพิเศษ ขนาดขาวร่วมครึ่งเมตรเลย เห็นว่าจะต้องเอาไปใส่ก้านไม้ยาวๆ สำหรับขัดลาย เราก็ไม่เข้าใจเท่าไหร่ เพราะเราก็ไม่ถนัดงานแนวนี้ แล้วก็ขอให้เราบุใย หุ้มผ้าด้านใน เผื่อกันไหมผมไปติดเวลาเก็บ เราก็จัดให้ แถมติดสายหนังแท้ แค่ค่าสายอย่างเดียวก็ 300 แล้วหละ เหงื่อแตกเลยเรา แต่ผลงานออกมา ก็ภูมิใจ ยิ่งพอรับตังค์ค่าทำมา 1500 บาท ก็ลั้นลาหายเหนื่อยเลยเรา   Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2554     Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2554 22:41:28 น. Counter : 593 Pageviews.   4 comment Share Tweet

จากปริญญาการศึกษา ถึงปริญญาชีวิต บนเส้นทางแห่งความฝัน.... สวัสดีคะเพื่อนๆชาวBloggang           เราแอบซุ่มดูBlog นี้อยู่นานแล้ว ประทับใจเพื่อนๆ และผลงานในBlogนี้มากเลย ตั้งแต่แรกเห็น เราฝันมาตลอดว่าวันนึง เราอยากมีผลงานขึ้นมากับเค้าบ้างจัง ได้แต่ฝันๆๆ จาก ป.ตรี ถึง ป.โท จากการทำงานที่บากบั่น มีเงินมากมาย สุดท้ายมันตอบโจทย์ในใจเราไม่ได้ซักที จนวันนึง เราเลยตัดสินใจเดินออกนอกเส้นทาง หันเหไปสู่เส้นทางฝัน ที่มีในใจมานาน ลองดูซักตั้งซิว่า เราจะไขว่คว้าความฝัน ให้มานั่งบนความจริงของชีวิตได้รึมั่ย เราเคยอ่านหนังสือเล่มนึง เค้าบอกว่า จงเลือกทำงานที่รัก เพราะมันจะทำให้เธออยู่กับมันไปได้ทั้งชีวิต แต่ถ้าเธอเลือกไม่ได้ ก็จงรักงานที่เธอทำ เธอจะได้อยู่กับมันไปได้นานๆ งั้นเราก็ขอพิสูจน์หน่อยซิว่า ถ้าเราละทิ้งทุกอย่างมาทำงานที่เรารัก เราจะเลี้ยงชีพชอบ(รอดตาย)อยู่กับมันไปได้ทั้งชีวิตจิงๆรึป่าว             Free TextEditor   Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2554     Last Update : 5 กุมภาพันธ์ 2554 10:56:28 น. Counter : 434 Pageviews.   2 comment Share Tweet