|
- Diary / Blog Tag บทสรุปปลายปีที่มีความหมาย
- Shinjuku ไปแอบดูยากูซ่า (มาดเท่)
- ฮาราจูกุ กับการตามหาเด็ก Cosplay ในตำนาน
- my "lost" SAMSUNG ฮือ ฮือ,,,,
- Princeton cafe' ชื่อแม้ไม่คุ้น...แต่ไม่ต้องลุ้นความอร่อย
- อย่างนี้เค้าเรียกว่า..."ลิงได้แก้ว" รึเปล่านะ ??
- ผู้ชายของคุณน่ารักเหมือน "น้องหมา" พันธุ์อะไร ??
- Tag...เย้ !! โดน tag กะเค้าแล้ว
- เช้านี้...พูดอะไรกับตัวเองมากมาย
- พลังชีวิต "ขีด" สุดท้าย... -_-!
- อย่าหันมาทางนี้ เจ้าหมาอ้วน!!
- เตรียมตัว "รับปริญญา"
- จอดรถใน Emporium "10 ชม" ....ไฮโซจิงๆ ^_^!
- คำตอบของเด็กสมัยนี้
- ความรักเหมือน "ตู้โทรศัพท์สาธารณะ"
- Mammy, je taime ฉันรัก คุณแม่
- บารอมิเตอร์วัดความสูงของตึกระฟ้าได้อย่างไร...น่านน่ะสิ
- "มนุษย์เงินเดือนมืออาชีพ.." ใครจะเป็นเถ้าแก่ไม่จำเป็นต้องอ่าน
- ไอสไตน์พูดว่า...
- คำถามน่าคิดของวัน
- ถ้าอาหารที่เราทานเป็นแบบนี้ล่ะ
- Paris, je taime ฉันรัก ปารีส (5)
- Paris, je taime ฉันรัก ปารีส (4)
- Paris, je taime ฉันรัก ปารีส (3)
- Paris, je taime ฉันรัก ปารีส (2)
- Paris, je taime ฉันรัก ปารีส
- ฉันหลงรักชายหนุ่มในสายโทรศัพท์
- กว่าจะมาเป็น "หูฉลาม"
- เป็นไข้ซะแล้ว....
- นานๆจะสวม บูท ที
- ถ้าเลิกตอแหล..จะให้แม่ไปขอ
- ตั๊ดสู้ฟุด...ทำไมกลายเป็นเรื่องนี้ไปได้ (2)
- "Full of happiness" ความสุขจากการได้รักของ SJ
- ตั๊ดสู้ฟุด...ทำไมกลายเป็นเรื่องนี้ไปได้
- แล้วก้อนึกสนุกอะไรขึ้นมาได้...
- Food gallery ชุมนุมของดีที่น่าชิม
- เด็กน้อยในวันนั้น คือหญิงสาวในวันนี้ (2)
- เด็กน้อยในวันนั้น คือหญิงสาวในวันนี้ (2)
- AF4 ว่าจะไม่ (ดู) แล้วเชียว...
- เด็กน้อยในวันนั้น คือหญิงสาวในวันนี้
- AF4 ว่าจะไม่ (ดู) แล้วเชียว...
- Transformers Fever อะไรก้อสามารถ Tranform ได้
- Transformers Fever อะไรก้อสามารถ Tranform ได้
- เช้าหม่นๆ
- Transformers ความทรงจำวัยเด็กที่คืนกลับมา
- ทรู ไลฟ์ ทองหล่อ
- โลกร้อน !!!
- เป็นป้าแล้วเหรอเนี่ย??
- ชุดนั่งเล่นแบบประหยัดที่จัดเก็บ
- สิงคโปร์หนที่2 Part II : การเดินทางของ Burger King
- สิงคโปร์หนที่2 Part I : มันจะสนุกมั้ยนะ
- ความรักของสาวยี่สิบปลายๆ
- ว่าที่เจ้าสาว
|
|
|
|
|
อย่าหันมาทางนี้ เจ้าหมาอ้วน!!
สองทุ่มกว่า...น้องชายตัวโตวิ่งขึ้นบันไดมา ทำไงดีๆ...เอ็นทรานซ์ (ชื่อหมาสุดที่รักตัวเดียวของบ้าน) โดนประตูทับขา เสียงกระดูกหักดังกร็อบด้วยอ่ะ มันมืดน่ะมองไม่เห็น เลยเข็นประตูบ้านทับมัน ทำไงดีๆ +฿###%*&@#$^*##@ ..... (เริ่มไม่เป็นภาษาละ เพราะตกใจจัด)
เลือดออกมาก...พื้นแดงไปหมดเลย...+++
พอมีสติวิ่งลงไปดู เจ้าหมาอ้วน (ฉายาที่บ้านใช้เรียกมันเพราะอ้วนมากจากการตอน) ซึ่งตอนนี้กลายสภาพจาก หมาหนุ่มวัยฉกรรจ์ กลายเป็น ตาแก่ อ้อนแอ้น ตูดปอด เดินโซเซเพราะขาหลังไม่มีแรง กำลังนอนเลียขาหลังซ้ายที่มีเลือดไหลออกมาไม่หยุดอยู่...
มันคงเชื่องช้าเดินหลบรถที่น้องชายเลี้ยวเข้าบ้าน มานอนที่มุมมืดประตูบ้าน ซึ่งน้องชายมองไม่เห็นเลื่อนประตูหนักๆบานนั้นเพื่อปิดบ้าน ...แล้วเผลอไปทับขามัน...ดัง กร็อบ เป็นเหตุให้น้องชายวิ่งหน้าตั้ง ร้องเสียงหลงมาหาเราบนบ้าน
เลยช่วยกันขน หมาอ้วน ไปคณะสัตวแพทย์ศาสตร์ ม.เกษตร ซึ่งมีแผนกฉุกเฉินเปิดตลอด 24 ชม.(โทรถามแม่เพื่อนน้องชายมา) เลื่อนเบาะข้างคนขับไปข้างหลังจนสุด และอุ้มมันใส่ลงไป..พอดีตัวเลย
พอไปถึงจับนอนหมอบบนเตียงสเตนเลสสีเงินเย็นเฉียบ ก้อดิ้นผล่านจะกระโดดลงไปขึ้นรถซะให้ได้... กว่าจะส่งเข้าห้องคุณหมอได้...ก้อเล่นเอาเหนื่อยทั้งคนและหมา
แล้วเราก้อรอด้วยใจตุ้มๆต่อมๆ...ถ้ามันเป็นหมาหนุ่มเหมือน 2-3 ปีก่อน เราคงไม่ห่วงมันมากขนาดนี้...แต่นี่ปกติก้อจะเดินไม่ไหวอยู่แล้ว ด้วยสังขารที่ร่วงโรยตามกาลเวลาที่ผ่านมา 10 ปี 4 เดือน..ที่เราอยู่กับมันมา
10 ปี 4 เดือน...วันที่มันเกิด...เช้าเดียวกับเช้าที่เราออกบ้านไปสอบ เอ็นทรานซ์ เลยให้ชื่อนั้นซะเลย...เป็นอนุสรณ์เตือนใจในวันที่เราออกไป กำหนดชีวิตของเราเอง
1 ชม. ต่อมาคุณหมอออกมา พร้อมบอกผลการรักษา ขาไม่หัก...แต่เท้าฉีก เย็บไป 3 เข็ม นัดมาตัดไหมอีก 7 วันข้างหน้า จ่ายค่ายาและรักษาพยาบาลไป 1,700 บาท!! โอ้..พระเจ้า ค่าขนมของช้านนนนน (กับน้องชายหารกัน)... เจ้าหมาอ้วน!!
แล้วคุณหมอก้อใส่ จานพลาสติก สีขาวขุ่นไว้รอบคอของมัน เพื่อกันไม่ให้มันเอี้ยวตัวมากัดผ้าพันแผลออกได้สะดวก... ดูแล้วตลกดี...เหมือน องค์หญิงอามิดาล่า ในสตาร์วอร์
แล้วเราก้ออุ้มมันขึ้นรถ...กลับบ้าน... เจ้าหมาอ้วน นั่งที่เดิม แต่ด้วยท่าทางที่สบายขึ้น นั่งชู แผงคอใหม่ หันมองคนโน่นทีคนนี้ที มองน้องชายที่กำลังขับรถอยู่พร้อมหายใจทางปากแรงๆ กลิ่นปากพุ่งตรงมาที่คนขับตัวโตอย่างจัง เหม็น....อย่าหันมาทางนี้....เจ้าหมาอ้วน!! น้องชายโวยวายออกมาอย่างไม่สบอารมณ์
ไอ้กรวยใส่คอนี่มันทำให้กลิ่นพุ่งมาข้างหน้าอย่างเดียวเลยอ่ะ... มันไม่กระจายกลิ่นออกด้านข้างเลยนี่หว่า
อย่าหันมาทางนี้....เจ้าหมาอ้วน!! เราพูด พลางเอามือบิดหน้ามันหันไปทางน้องชาย (ลืมบอกไป...เรานั่งเบาะหลัง แล้วเอาตัวแทรกตรงกลาง ระหว่างคนขับกับที่นั่งข้างคนขับ) อย่าหันมาทางนี้....เจ้าหมาอ้วน!! น้องชายโวย เอามือซ้ายที่เหลือจากการจับพวงมาลัยมาบิดหน้ามันหันมาทางเรา หันไปทางโน้น....เจ้าหมาอ้วน!! เราพูด เอามือบิดหน้ามันหันไปกลับทางน้องชาย
เป็นอย่างนี้ไปตลอดทางกลับบ้าน....
Create Date : 04 กันยายน 2550 | | |
Last Update : 2 มกราคม 2554 22:55:52 น. |
Counter : 1123 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
ความรักเหมือน "ตู้โทรศัพท์สาธารณะ"
ตู้ที่เดินตรงเข้าไปมักโทรได้เฉพาะหมายเลขฉุกเฉิน
ตู้ที่ใช้ได้มักต้องต่อคิวยาวเหยียด
แต่พอถึงคิวเราเหรียญกลับหยอดไม่ลงซะงั้น
กว่าจะเจอตู้ที่โทรได้จริงๆ ก็ต้องเดินหาจนเมื่อย
และเมื่อเจอแล้วก็ต้องเตรียมเหรียญไว้หยอดสม่ำเสมอ
ไม่อย่างนั้นคุยๆ ไปสัญญาณอาจถูกตัดขาดไป
ต่อใหม่เท่าไรก็ไม่ติด
เหรียญ ในที่นี้เปรียบได้กับ ความเอาใจใส่ การมีเวลาให้
เพราะถ้าเธอไม่มีทั้ง 2 สิ่งคอยหล่อเลี้ยงความรัก
สัญญาณของความสัมพันธ์ก็จะถูกตัดขาดในที่สุด
และไม่สามารถเรียกสัญญาณเดิมกลับมาได้อีก
วันนี้ขอขี้เกียจอีกวันนะคะ... เอา FW mail ที่เพิ่งได้รับมาเมื่อบ่ายๆนี้ มาลงให้อ่าน(อีกแล้ว) แทนการเขียนเล่าเรื่องที่ได้เจอะเจอมาของวัน
อ่านๆดูแล้ว...ชอบค่ะ เค้าเปรียบเทียบได้ดีทีเดียว...ลองอ่านดูนะคะ
ดูซิว่าคุณๆจะชอบมันมั้ย...
มีความสุขมากๆและอย่าลืม "หยอดเหรียญให้สม่ำเสมอ" ไม่อย่างนั้น "สัญญาณอาจถูกตัดขาดไป" ทำให้เสียน้ำตาได้นะคะ
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
Create Date : 16 สิงหาคม 2550 | | |
Last Update : 2 มกราคม 2554 22:54:58 น. |
Counter : 871 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
| |
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
มีคนเชื่อว่าฉันมาจากดาวอังคาร... เธอนี่ประหลาดจิง..มาจากดาวอังคารป่าวยะเนี่ย? เพื่อนชาย(ค่อนข้างคล้ายหญิง)ถาม... ดาวเดียวกับเธอแหละย่ะ...ฉันตอบ ก้อ...ดาวโลกที่แสนน่าอยู่ใบนี้งัย
|
|
|
|
|
|
|