หรือดาวอังคารจะมี "อะไร" บนนั้นจริง...??
Group Blog
 
All blogs
 

สิงคโปร์หนที่2 Part I : มันจะสนุกมั้ยนะ

ปีที่แล้วค่อนข้างตื่นเต้น ที่รู้ว่าจะได้ไปเที่ยวเทศกาลศิลปะ (Art festival) ที่สิงคโปร์ เนื่องจากเป็นการออกนอกประเทศครั้งแรกในชีวิต สนุกดี แต่ร้อนมาก...เพราะแต่ละที่ที่จัดงานอยู่ห่างกัน ตอนไปชม Kid’s festival ที่ Youth center ซึ่งต้องลงไปใช้บริการรถใต้ดิน ต่อด้วยรถเมล์ แล้วก้อเดินขึ้นเนินเขาอีกราวครึ่งชั่วโมง แต่รวมๆแล้วเป็นประสบการณ์ที่ดี เพราะได้เที่ยวแทบครบทุกที่ที่เค้าว่า “Must see in Singapore”

คราวนี้ไปในฐานะทีมออกแบบไปตระเวนดูบ้านดูเมืองเพื่อให้กลับมาพัฒนาตลาดและผลิตภัณฑ์ (ชื่อฝ่าย) ของบริษัท คิดว่าคงน่าเบื่อทีเดียว..เพราะคงไม่มีอะไรแปลกใหม่

ถึงที่พัก 11 โมงกว่า ที่พักของเราเป็นโรงแรมห้องแถวชื่อ 1929 Hotel สถาปัตยกรรมแบบ”ชิโนโปรตุกีส” คือห้องแถวในภูเก็ตบ้านเรานั่นเอง อยู่ใกล้ย่านไชน่าทาวน์ อย่าดูถูกว่ามันเป็นเพียงห้องแถวธรรมดา เพราะมันเป็นโรงแรม 3 ดาวที่ฮิปกิ๊บเก๋ที่สุดในย่านนั้นเลยทีเดียว...


ห้องพักที่นี่เล็กที่สุดเท่าที่เคยเห็นมาเลยก้อว่าได้ พอเปิดประตูห้องมาปุ๊บก้อต้องตกใจกับอ่างล้างหน้าที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์ทางซ้ายมือที่ใกล้มากขนาดเอื้อมมือไปบิดก๊อกน้ำได้เลย ถัดไปคือเตียงขนาด 5 ฟุตตั้งชิดติดหน้าต่าง เหลือทางเดินแคบๆไปยังห้องน้ำที่อยู่ด้านหลังอ่างล้างหน้า โอ้..แม่เจ้า...ห้องน้ำเป็นกระจกครึ่งบนใส ครึ่งล้างแปะสติ๊กเกอร์สีขาวขุ่น...กันโป๊ !! แรกๆก้อเขินๆพี่ร่วมห้องอยู่เหมือนกัน วันหลังๆก้อสบาย...ชิลล์ๆ


ล๊อบบี้ด้านล่างก้อน่ารักดี แคบแต่มีเฟอร์นิเจอร์เก่าดังๆมากมาย คนที่ชอบสะสมของเก่าของ designer ชื่อดังคิดว่าต้องชอบแน่ๆ แม้จะไม่มีความรู้เรื่องเฟอร์นิเจอร์เก่ามากนัก แต่ก้อสามารถรู้จักมันได้ ถ้าเราดู poster ที่มีรูปร่างหน้าตาเก้าอี้ design ต่างๆที่ระบุชื่อ designer และปีที่ผลิตไว้อย่างละเอียดที่แปะในลิฟท์ และหลายตัวใน poster นั้นก้อได้มาตั้งอยู่ในล๊อบบี้นี้เรียบร้อยแล้ว


ตัวนี้คงเคยเห็น เพราะวางขายทั่วไปในบ้านเรา ชายคนนี้ชื่อพี่เต้ย


ตัวนี้แถมหมีสีเขียว ตั้งอยู่หน้าลิฟท์ ออกจากลิฟท์ทีไรเห็นมันในท่าใหม่ทุกที เดาว่าคงมีคนเดินผ่านไปมาแอบเปลี่ยนท่าให้มันแน่เลย (เราก้อด้วย) รูปนี้คุณมาเรียม ฝ่ายจัดซื้อ


ตัวนี้เก้าอี้ตัดผม และดิชั้นเอง

หลังจากเก็บของเรียบร้อย ก้อออกหามื้อเที่ยงทานกัน ตั้งหลักที่ร้าน Burger King เนื่องจากเป็นของกินที่ทุกคนคุ้นเคย คิดว่าง่ายที่สุดแล้วเชียว...แต่ที่ไหนได้ Burger King 13 ชุดสำหรับ 13 คน ประกอบด้วย Burger ก้อนโตที่แบ่งคนละครึ่งก้อนน่าจะกำลังดี / French fried กองสูงเป็นภูเขา และโค้กยักษ์ 13 แก้ว ปาเข้าไป 8,000 บาท !! อยู่เมืองไทยเคยทำแบบนี้มั้ยล่า ??

ไม่เป็นไรเก็บไว้กินระหว่างทางได้...เดินๆทั้งวันเดี๋ยวก้อหิว....เราต่างช่วยกันปลอบใจตัวเอง จึงเก็บ Burger 6 ก้อนที่เหลือใส่ถุงให้น้องจ๊อชน้องเล็กสุดถือ และ French fried อีก 5 กล่องใหญ่ใส่ในเป้พี่เต้ย พี่ชายอารมณ์ดีแบกไป นี่แค่เริ่มต้นนะยังทุลักทุเลซะแล้ว การเดินทางครั้งนี้ชักน่าสนุกแล้วสิ




 

Create Date : 01 กรกฎาคม 2550    
Last Update : 2 มกราคม 2554 22:46:16 น.
Counter : 777 Pageviews.  
Share

ความรักของสาวยี่สิบปลายๆ

สืบเนื่องมาจากการพบปะสังสรรค์กันในคืนวันศุกร์ สิ้นเดือน ที่ฝนตก รถติดมหาโหด จนอยากจะโทรบอกเพื่อนว่า “ขอไม่มาตามนัดแล้วกันนะ”

แต่สุดท้าย...ก้อพาสังขารอันมอมแมม ม่อล่อกม่อแลก จากทองหล่อขึ้นรถไฟฟ้ามาถึง “สีฟ้า”(แก่จัง) ร้านอาหารเก่าแก่เชื่อขนมกินได้ ณ สยามแสควร์จนได้

เรื่องสำคัญที่ทำให้ต้องมาวันนี้ก้อคือ..เจี๊ยบจะแจกการ์ดแต่งงาน อย่างนี้ไงถึงต้องมาให้ได้สิ ใจความสำคัญนอกจากจะพูดคุยถามสารทุกข์สุขดิบกันของนาง 12 (ก้อมาทั้งหมด 12 คน) คุยถึงงานแต่ง และที่มาที่ไปของชีวิตรักของเจี๊ยบแล้ว ก้อคงไม่พ้นเรื่อง “ผู้ชาย”

จะเป็นเรื่องไหนไปไม่ได้นอกจากเรื่อง “ผู้ชาย” หรือจะเรียกให้งามก้อน่าจะเรียกว่า “เรื่องรัก” ในวัยยี่สิบปลายของหญิงสาวที่มีหน้าที่การงานค่อนข้างจะลงตัว เริ่มเสถียรแล้วก้อว่าได้ กลับเป็นช่วงเวลาที่ผันผวนสุดๆ ในด้านความรัก มีทั้งโสดบ้าง ไม่โสดบ้างสลับกันไป

นอกจากเจี๊ยบผู้มีความสุข ที่กำลังจะแต่งงานเป็นคนที่ 2 ของห้อง กับเพื่อนอีกหนึ่งนางที่แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาไปแล้วเป็นคนแรก ก้อยังไม่มีวี่แววของสาวนางใดอีกที่จะประกาศสละสถานภาพโสดที่ยึดครองมานานพอควรนี้ลง ฉะนั้น Topic ที่คุยกันวันนั้นจึงเป็นเรื่องเกี่ยวกับ “ประสบการณ์รัก” ที่ผ่านมาในช่วงที่เราห่างหายกันไป

เพื่อนคนนึง...คุณหมอแสนสวย มีหนุ่มๆมารุมจีบมากมาย ช่วงอายุหนุ่มๆของเธอกว้างมาก 16-35 ปี โอ้..แม่เจ้าเสน่ห์ของเธอช่างแผ่อาณาเขตข้ามรุ่นไปไกล หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่มาสนใจเธอเยอะก้อจิง แต่เธอรู้ดีว่าด้วยเงื่อนไขที่ตัวเองวางไว้แล้ว ขณะนี้ยัง ไม่มีใครเลยที่สามารถผ่านเกณฑ์นั้นมาได้ และเธอก้อเชื่อว่ากฎเกณฑ์เหล่านั้นมันไม่ได้มากมายและยากเย็นอะไรเลย เธอจึงยืนยันที่จะรักษาจำนวนข้อของกฎเกณฑ์เหล่านั้นไว้ ดังนั้นคนส่วนใหญ่ที่เธอคบจึงมีอายุประมาณ 3 เดือน

กับอีกหนึ่งนางสาว...น่าตาน่ารัก มีคนจีบเธอมากมายสมัยเป็นนิสิตคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี ทุกครั้งที่มาเยือนเราที่คณะแล้วกลับออกไป ไม่ทันจะลับหลังดี...พวกเพื่อนชายต่างพากันเข้ามาถามถึงว่าสาวเจ้าเป็นใคร แต่ ณ วันนี้เธอก้อยังไม่ตัดสินใจลงเอยกับใคร เพราะเป้าหมายที่เธอตั้งไว้สูง และเนื่องจากชายที่เคยรักค่อนข้างจะร้ายกาจกับเธอ จึงเป็นการยากที่จะเยียวยาหัวใจให้กลับมาดีและรักใครได้มากมายแบบนั้นอีก

และกับอีกหนึ่งสาวนักบัญชี เจ๊จัดแจงที่รักของเพื่อนๆ ผู้มีจิตใจงาม มองโลกในแง่ดี และค่อนข้างหัวโบราณกลับไม่ทุกข์ร้อนกับเรื่องเหล่านี้ เพราะขณะนี้เธอกำลัง enjoy กับการเข้า fitness และมีสังคมชาว fitness ด้วยกันที่สนิทสนม เป็นเพื่อนกิน เพื่อนเที่ยว ทำให้ไม่มีเวลาจะมานั่งเหงา เปล่าเปลี่ยวใจ เพื่อนๆในกลุ่มของเธอประกอบด้วยสาวน้อย สาวใหญ่ วัยต่างๆกันไป และชายคล้ายหญิงอีกจำนวนหนึ่ง

โอ้...โลกเรา นับวันยิ่งหมุนเปลี่ยนไปเร็วจนตามไม่ทัน นับวันการสร้างความสัมพันธ์ของคนเรามันจะมีหลายระดับ หลายรูปแบบ จนนักวิชาการบัญญัติกันแทบไม่ทัน คงต้องยืมศัพท์ที่วัยรุ่นเค้าเรียกของเค้ามาใช้กันไปพลางๆก่อนแล้วกัน เพราะมันง่ายแก่การสื่อสารและเปลี่ยนสถานะได้เร็วดั่งใจดี ไม่ว่าจะเป็น “กิ๊ก” เอย...“เพื่อนสนิท” เอย... “คนพิเศษ” เอย.... “คนรู้ใจ” หรือ “คนที่เป็นมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน”

ไม่อย่างนั้นคงไม่มีใครช่างคิดเอาไปเขียนเป็นเพลงมาถามกันหรอกว่า “ตกลงเราเป็นอะไรกัน”

แต่พอกลับมาถามเจี๊ยบอีกทีว่าแน่ใจได้ไงว่านี่เรียกว่ารัก และจะเป็นรักแท้ที่เธอเลือกแล้วว่าจะอยู่ด้วยไปตลอดชีวิต เธอกลับยิ้มสบายๆ แล้วตอบด้วยเสียงที่มั่นใจว่า “แล้วเราจะรู้เองแหละเพื่อน”

ความรักนี่ก้อแปลกดีนะ...ความใช่ ความพอดี ความลงตัวมันอยู่ที่ไหน คงไม่มีใครบอกได้นอกจากตัวเราจิงๆ


ขอให้รักจงเจริญ...




 

Create Date : 30 มิถุนายน 2550    
Last Update : 2 มกราคม 2554 22:47:36 น.
Counter : 392 Pageviews.  
Share

ว่าที่เจ้าสาว

เมื่อวานมีนัดทานข้าวเย็นกับเพื่อนเก่าป้าแก่ เพื่อนเลิฟสมัยมัธยม นานแล้วที่ไม่ได้เจอกัน พอยิ่งโตขึ้นทำไมมันเจอกันยากกันเย็นอย่างนี้นะ อาจเป็นเพราะแต่ละคนมีภาระหน้าที่ ความรับผิดชอบด้านการงานกันมากขึ้น (ตามวัยที่มากขึ้น) นี่ขนาดยังไม่ค่อยได้ออกเหย้าออกเรือนกันไป ยังหาเวลามาเจอกันแบบครบๆนี่ช่างยากเหลื้อเกิน

เรื่องของเรื่องที่ทุกคนมารวมตัวกันในวันนี้ก้อคือ “เจี๊ยบจะแต่งงาน!” แล้วมันเป็นปรากฏการณ์แปลกประหลาดผิดธรรมชาติตรงไหนกันล่ะ สำหรับวิศวกรสาว สวย ผู้มีหน้าที่การงานมั่นคง สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาโทจากเมืองนอกเมืองนา วัยก้อ... 29 แล้ว

...สมเหตุสมผลด้วยประการทั้งปวง


มันจะไม่แปลกเลยถ้าหากเจี๊ยบเป็นเหมือนหญิงสาวทั่วไป ที่มีประสบการณ์รักอันโชกโชน มีหนุ่มๆมาให้เป็นตัวเลือกมากมายตามประสาสาวสวย นิสัยดี ในทางกลับกันเจี๊ยบเป็นคนเรียบร้อย น่ารัก ดูสุขุมเป็นผู้ใหญ่และไม่ชอบเที่ยวเล่นไร้สาระ

แล้วเจี๊ยบกับแฟนพบกันได้ยังไงล่ะ ?? คำถามที่เพื่อนต้องการคำตอบที่สุดบนโต๊ะอาหารมื้อนั้น

หลังจากคะยั้นคะยอยู่นานจึงได้เรื่องว่า ตั้งแต่สมัย ICQ ยังฮิตทั่วบ้านทั่วเมืองกันอยู่ (เด็กบางคนอาจจะเกิดไม่ทัน) ก้อมีฝรั่งชาว Canadian นายหนึ่ง random เข้ามาเจอกับสาวไทยนางนี้ ที่เธอคุยกับเขาเพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์และฝึกภาษาอังกฤษ ซึ่งขณะนั้นเธอกำลังเรียนพิเศษภาษาอังกฤษและเตรียมตัวอย่างหนักเพื่อสอบโทเฟลไปศึกษาต่อยังต่างประเทศ การพูดคุยกันระหว่างหญิงสาวใฝ่เรียนกับชายหนุ่มแสนสุภาพเป็นไปอย่างธรรมดา แต่ทุกวันจนเกิดความคุ้นเคย

6 เดือนต่อมา...เมื่อฝ่ายหญิงเดินทางไปศึกษาต่อก้อได้พบกับชายคนนั้นเป็นครั้งแรก และเป็นครั้งคราวเนื่องจากไม่ได้อยู่เมืองเดียวกัน

2 ปีผ่านไป...เธอสำเร็จการศึกษากลับมาเมืองไทย ทำงานใช้ทุน ได้แต่ติดต่อกันทุกเช้าผ่านช่องทางเดียวคือ ..อินเทอร์เน็ต..โลกที่หลายคนคิดว่ามีแต่ความหลอกลวง จับต้องและเชื่อถือไม่ได้ พวกเขาคุยกันทุกเช้ารอคอยเวลาที่ฝ่ายชายจะบินมาเยี่ยมเธอและพบกับครอบครัวของเธอ ในช่วงปิดเทอมเพียงปีละครั้ง ทำอย่างนั้นนานถึง 4 ปี

6 ปีผ่านไป...ระยะเวลาอันยาวนานและระยะทางอันยาวไกล ได้พิสูจน์รักระหว่างเธอและชายหนุ่มผู้ซึ่งขณะนี้เป็นว่าที่ดอกเตอร์ด้าน Geography ได้เป็นอย่างดี จนมีวันนี้ วันที่....เจี๊ยบจะแต่งงาน และนัดพวกเรามาแจกการ์ดเชิญไปงานของเธอ

หลังจากทั้ง 12 เพื่อนสาวได้ฟังเรื่องของเจี๊ยบแล้วก้อต่างอึ้ง นิ่ง เงียบงัน...เหลือเชื่อ...มันเป็นไปได้ด้วยเหรอเนี่ย....จนมีเพื่อนคนหนึ่งพึมพำออกมาว่า “มันคือ...พรหมลิขิต” ใช่...มันจะเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้นอกจากคำๆนี้ คนเราอยู่กันไกลคนละซีกโลก คนบนโลกมีเป็นร้อยเป็นล้านคน ทำไมเค้าถึงได้เจอเธอ (I seek you จิงๆ) คนกี่คนที่ถูกหลอกโดยคนที่อยู่ด้วยกัน คนที่เดินเคียงข้างกัน คนที่เห็นหน้ากันทุกวัน คนตั้งกี่คนที่ถูกโลกไซเบอร์โลกที่มีแต่ความหลอกลวง เชื่อถือไม่ได้ทำให้ผิดหวัง เจ็บช้ำใจ

นับว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีที่เจี๊ยบใจดีเล่าให้พวกเราฟัง

ก้อ...ขอแสดงความยินดีกับว่าที่เจ้าสาว (คนที่ 2 ของห้อง) ขอให้มีความสุขทุกคืนวัน ขอให้รักกันยาวนานถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร (ทำไมต้องกระบอง ?? ไม่เข้าใจ...ก้อจำเค้ามา)

มีความสุขมากๆนะจ้ะเจี๊ยบ




 

Create Date : 30 มิถุนายน 2550    
Last Update : 2 มกราคม 2554 22:47:19 น.
Counter : 558 Pageviews.  
Share

1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  

annie_martian
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

มีคนเชื่อว่าฉันมาจากดาวอังคาร...
เธอนี่ประหลาดจิง..มาจากดาวอังคารป่าวยะเนี่ย?
เพื่อนชาย(ค่อนข้างคล้ายหญิง)ถาม...
ดาวเดียวกับเธอแหละย่ะ...ฉันตอบ
ก้อ...ดาวโลกที่แสนน่าอยู่ใบนี้งัย
Friends' blogs
[Add annie_martian's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.