BlogGang.com : : ใบบอน - เรื่องของฉัน...เรื่องเล่าเคล้าน้ำตา ตอนที่ 10

Blog ของคนรักการอ่านและการกิน ^^

Group Blog

All Blogs

เรื่องของฉัน...เรื่องเล่าเคล้าน้ำตา ตอนที่ 10

วันเสาร์ 11 พฤศจิกายน วันนี้เป็นวันที่ฉันตัดสินใจ และให้คำตอบเค้าค่ะ

ฉันขอสรุปเรื่องทั้งหมดนะคะ รวมถึงการตัดสินใจของฉัน

ฉันบอกเค้าว่า ฉันยังรักเค้า แต่ฉันก็พร้อมจะเลิกกับเค้า ถ้าเค้าไม่อยากเลิกกับฉัน ไม่อยากเสียฉันไป เค้าต้องยอมรับเงื่อนไขของฉัน

1. เค้าต้องลาออกจากงาน ให้มีผลสิ้นเดือนนี้ (จริง ๆ อยากให้ออกเดี๋ยวนี้เลย แต่ว่าเราก็ต้องแฟร์กับบริษัทด้วยนะคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวแต่กระทบกับเรื่องงาน บริษัทเค้าเสียหาย แล้วตำแหน่งงานของเค้าก็ไม่ใช่น้อย เป็นฝ่ายบริหาร เพราะฉะนั้นต้องให้เวลาเคลียร์งานด้วยค่ะ)
2. ระหว่างที่ยังทำงานอยู่ ฉันจะไปอยู่กับเค้าที่โน่น
3. หลังออกจากงานให้กลับมาอยู่กรุงเทพฯ ทันทีแล้วค่อยหางานใหม่
4. ตั้งแต่วันนี้ถึงวันแต่งงาน เราจะกลับไปเหมือนเป็นแฟนกัน ไม่อยู่บ้านเดียวกันอีก ถ้าเค้ามาหาฉัน ตอนเย็นก็ต้องกลับ ห้ามค้าง
5. ตอนที่เค้าบอกเลิกผู้หญิงคนนั้น ต้องให้ฉันอยู่ด้วย ฉันจะไม่พูด ไม่แทรก ยกเว้นผู้หญิงคนนั้นจะพูดกับฉันก่อน แต่ฉันต้องนั่งอยู่ด้วยตอนเค้าบอกเลิกกัน
6. เค้าต้องเอาบัญชีธนาคาร และ บัตร ATM ไว้กับฉัน ส่วนบัตรเครดิตให้เค้าใช้เหมือนเดิม เพราะฉันตรวจสอบรายการใช้จ่ายได้อยู่แล้ว

ฉันบอกว่าที่ฉันต้องตั้งเงื่อนไขแบบนี้ เพราะฉันไม่ไว้ใจเค้าแล้ว ถ้าเค้ารับเงื่อนไขของฉันไม่ได้ เราก็เลิกกัน

ฉันโทรไปปรึกษาพี่สาวเค้าค่ะ เกี่ยวกับข้อ 2 พี่สาวบอกว่า ถ้าฉันจะไปอยู่กับเค้าที่โน่น ก็ไม่มีความสุขกันทั้งคู่ ฉันอยู่ที่โน่นก็ลำบาก เค้าก็รู้สึกเหมือนฉันไปคุม (ก็ไปคุมจริง ๆ แหละค่ะ) คือไม่มีความสุขกันทั้งคู่ ถ้าเราจะกลับมาคบกัน ลองหาทางออกที่รับได้ทั้งคู่ แล้วเพราะมีข้อ 2 จึงทำให้ข้อ 4 แทบจะเป็นไปไม่ได้

วันจันทร์ 13 พฤศจิกายน ตอนแรกตั้งใจว่าจะไปหาเค้าที่ต่างจังหวัด ให้ถึงที่โน่นพอดีกับที่เค้าเลิกงาน แต่ว่าฉันติดธุระเล็กน้อย เลยไปช้า 2 ชั่วโมงค่ะ ก่อนออกจากหมอชิตก็โทรหาเค้าก่อน ว่าฉันจะไปช้านะ

ฉันเลยได้รู้ว่าตอนนี้ทางคุณพ่อคุณแม่ของเค้าทราบเรื่องแล้ว เพราะพี่สาวเล่าให้ฟังแล้ว แล้วเค้าก็บอกฉันว่า พี่สาวเค้าแนะนำให้เค้าคุยกับคนนั้นก่อน แล้วพอฉันไปถึงค่อยไปคุยกัน 3 คน เพราะว่าถ้าจะเกิดเรื่องร้ายแรงอะไร จะได้เบาลง (ตอนนั้นบอกตามตรงว่าไม่เข้าใจค่ะ ว่าทำไมต้องคุยกันก่อนไม่รอฉัน บางทีฉันก็คิดอะไรไม่ได้ถ้วนถี่ทุกเรื่องหรอกนะคะ) ฉันย้ำกับเค้าว่า เค้ารับปากฉันแล้วว่าจะให้ฉันไปนั่งฟังด้วย ก็ต้องทำตามที่รับปากไว้สิ แล้วฉันก็ถามเค้าว่า แล้ววันนี้ได้คุยอะไรเรื่องนี้กับคนนั้นบ้างหรือเปล่า เค้าก็บอกว่ามีบ้าง เพราะคนนั้นมาถามเค้าว่าตกลงจะเอายังไง แต่เค้าบอกไปว่าเอาไว้คุยกันตอนเย็น เพราะตอนนี้มันเวลางาน

ระหว่างที่ฉันนั่งรถไปหาเค้า ประมาณว่าอีก 1 ชั่วโมงจะถึงแล้วฉันก็โทรหาเค้า เค้ารับสาย แล้วจากเสียงที่ได้ยิน ฉันเลยเดาได้ว่าตอนนี้เค้าอยู่กับผู้หญิงคนนั้น ฉันเลยโมโหจี๊ดขึ้นมา ถามเค้าว่าไหนบอกจะให้ฉันไปนั่งฟังด้วยไง ระหว่างนั้นฉันได้ยินเสียงผู้หญิงคนนั้นแทรกมาในโทรศัพท์ “บอกฉันด้วยนะว่ายังไง เธอก็ไม่เลิกกับเค้า” เธอพูดซ้ำ 2 รอบ ฉันฟังแล้วโมโหมาก ส่วนเค้าก็พึมพำว่า “ทำไมถึงใจแข็งกันทั้งคู่ด้วยนะ” ฉันเลยบอกเค้าว่า “จะให้ฉันอ่อน แล้วยอมให้เค้ามีเมียน้อยอย่างนั้นหรือ” ฉันไม่อยากคุยกับเค้าแล้วเลยวางสาย

แล้วฉันก็โทรหาพี่สาวเค้า พี่สาวบอกว่าพี่สาวเป็นคนแนะนำเองว่าให้ไปคุยกันก่อน เพราะจริง ๆ แล้วเรื่องนี้มันเป็นเรื่องระหว่างเค้ากับคนนั้นต้องเคลียร์กันเอง เกิดผู้หญิงคนนั้นคุมอารมณ์ไม่อยู่แล้วด่าทอ หรือทำร้ายร่างกายฉัน มันจะไม่คุ้ม ฉันไม่ควรจะเอาพิมเสนไปแลกกับเกลือ หรือถ้าฉันไปนั่งอยู่ด้วย อาจจะเป็นการกดดันทางโน้นมาเกินไป ถ้าคนนั้นคิดฆ่าตัวตายขึ้นมาแล้วมันเกิดพลาด ตายไปจริง ๆ ฉันจะรับผิดชอบในส่วนนี้ไหวหรือ อยากให้ฉันคิดดูให้ดี

ฉันฟังพี่สาวแล้วก็เห็นจริงตามนั้นเพราะตอนแรกฉันก็ไม่ทันคิดจริง ๆ ว่า ถ้าฉันไปนั่งอยู่ด้วยจะเกิดอะไรขึ้น ตอนแรกฉันคิดถึงเพียงแต่ว่าฉันต้องการรับรู้ว่าเค้าบอกเลิกกันแล้วจริง ๆ แล้วพี่สาวก็ย้ำกับฉันว่าไม่ต้องห่วง เพราะเค้ายืนยันกับพี่สาวแล้วว่าวันนี้จะไปบอกเลิกกับคนนั้นแน่นอน หรือถ้าผู้หญิงไม่ยอมเลิก อย่างน้อยที่สุดเค้าก็จะขนของบางส่วนออกไปนอนที่อื่นก่อนในคืนนี้

พอฉันไปถึงฉันก็โทรหาเค้าให้มารับฉัน แต่พอเห็นเค้ามา กลับมีผู้หญิงคนนั้นนั่งมากด้วย ฉันเลยโทรหาเค้าแล้วบอกว่า ฉันไม่คิดจะไปนั่งฟังอยู่ด้วยแล้วนะ ฉันตั้งใจจะไปอยู่ที่ไหนสักที่ระหว่างรอเค้าเคลียร์กันให้จบ แล้วเค้าพาผู้หญิงคนนั้นมารับฉันด้วยทำไม

เค้าบอกว่า ผู้หญิงคนนั้นอยากคุยกับฉัน

ฉันบอกว่า ถ้าอย่างนั้นก็ได้ แต่ถ้าจะคุยให้คุยกันตรงนี้ (จริง ๆ แล้วตรงนั้นก็คือข้างถนนนั่นแหละค่ะ คือตอนนั้นฉันคิดว่าฉันไม่อยากไปคุยในที่รโหฐาน เพราะเกรงจะฟิวส์ขาด แล้วเกิดการทำร้ายร่างกายกันเกิดขึ้น มันจะไม่คุ้ม)

เค้าบอกว่าจะคุยกันตรงนี้ได้อย่างไร แล้วผู้หญิงคนนั้นก็แทรกขึ้นมาว่า ไปหาที่คุยกัน ที่โรงแรมก็ได้ เพราะถึงอย่างไรคืนนี้ก็ต้องหาที่อยู่ให้ฉันนอนพัก

ฉันฟังแล้วก็รู้สึกโมโหขึ้นมาอีกแล้ว หันขวับไปถามเค้าว่า ยังไม่ย้ายออกอีกเหรอ ไหนบอกว่าหาที่พักได้แล้วไง

ผู้หญิงคนนั้นก็แทรกขึ้นมาอีกว่า ที่พักนั้นเค้าพาเธอไปดูแล้ว เพราะเราตั้งใจจะย้ายออกไปอยู่ที่นั่นด้วยกัน

ฉันฟังแล้วพูดไม่ออกเลยค่ะ เลยหันไปมองหน้าเค้า เค้าเลยบอกว่า ไปหาที่นั่งคุยกันเถอะ อย่ามาคุยกันตรงนี้เลย

สรุปว่าเราก็เลยไปเช่าห้องที่โรงแรมเดิมที่ฉันมาพักคราวก่อน เพื่อคุยกัน

พอไปถึงที่พัก ฉันก็ถามคนนั้นว่า จะพูดอะไรก็พูดมาฉันจะรับฟัง

เธอคนนั้นบอกกับฉันว่า ไม่ว่าจะอย่างไรเธอก็ไม่ยอมเลิกกับเค้า

ฉันถามว่า มีเรื่องจะพูดแค่นี้ใช่มั้ย (ตอนนี้ฉันกลับมาสงบนิ่งเหมือนเดิมแล้วค่ะ แต่เมื่อสักครู่ตอนเห็นเค้ามารับฉันด้วยกัน เห็นแล้วโมโหมาก ๆ เลยค่ะ)

ฉันหันไปบอกเค้าว่า อยากให้ฉันรับฟังสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นจะพูด ฉันก็ฟังแล้ว แล้วเค้าจะคุยอะไรกันต่อมั้ย ฉันจะไปรอข้างนอก

เค้าบอกว่า ไม่ต้องออกไปหรอก คุยกัน 3 คนนี่แหละ
ฉันบอกว่า ถ้าอย่างนั้นก็พูดมา ฉันจะรับฟัง

เค้าบอกว่า จริงอยู่ ตอนแรกเค้าบอกว่าจะเลือกฉัน แต่พอเค้ามาคุยได้รับฟังเหตุผลของผู้หญิงคนนั้นแล้ว ตอนนี้เค้าก็กลับมาเป็นเลือกไม่ได้อีกแล้ว แล้วเค้าก็พูดถึงว่า ถ้าเค้าเลือกฉัน เค้าก็ต้องเสียสังคมที่ต่างจังหวัดที่เค้าอยู่มา 7 ปี แต่ถ้าเค้าเลือกคนนั้น เค้าก็ต้องเสียสังคมที่กรุงเทพฯ รวมถึงเพื่อน ๆ ของเรา(เพื่อนที่มหาวิทยาลัยค่ะ) ที่คบกันมาเป็น 10 ปี เค้าเองตัดสินใจไม่ได้จริง ๆ เพราะว่ามันมีผลกระทบกับทุกฝ่ายไม่ว่าจะเป็นทางไหน

แล้วผู้หญิงคนนั้นก็หันมาพูดกับฉันว่า เพราะฉันจึงทำให้เค้าต้องลำบากใจขนาดนี้ แล้วก็หันไปพูดกับเค้าว่า อย่าคิดมาก เดี๋ยวเส้นเลือดในสมองก็แตกหรอก

ฉันบอกตามตรงว่า ตั้งแต่เค้าเริ่มพูด ฉันก็เริ่มยิ้ม ยิ่งเค้าพูดมากขึ้นเท่าไร ฉันก็ยิ่งยิ้ม จนบางครั้งอดใจไม่ไหว ฉันก็หัวเราะคิกคักด้วยซ้ำไป ต้องบอกก่อนว่า ฉันไม่ได้ตั้งใจจะกวนประสาทใครนะคะ แต่ฉันขำจริง ๆ แล้วที่ยิ้มก็เพราะว่าดีใจที่มันเป็นแบบนี้

เค้าคงเห็นแล้วว่าฉันยิ้ม ฉันไม่รู้ว่าเค้าจะเข้าใจหรือเปล่าว่าทำไมฉันถึงยิ้ม หรือเค้าอาจจะคิดว่าฉันยิ้มทำไม ไม่เห็นมีอะไรน่าขำเลย เรื่องออกจะซีเรียส

แล้วเค้าก็พูดต่อ เค้าถามฉันกับหญิงคนนั้นว่า แต่ละคนเคยคิดบ้างมั้ยว่า ถ้าเค้าเลิกกับอีกคนไป อีกคนจะเป็นอย่างไร ครอบครัว และ สังคมของอีกคนหนึ่งจะเป็นอย่างไร พอเค้าพูดเสร็จ ในห้องก็มีแต่ความเงียบ

ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าเค้าเงียบรอให้ฉันพูด ฉันเห็นเงียบนานแล้ว เลยถามว่า ให้ฉันพูดแล้วใช่มั้ย โอเค ถ้าอย่างนั้นฉันจะพูดสั้น ๆ เค้าถามว่าฉันคิดถึงอีกคนหนึ่งบ้างมั้ยใช่ไหมคะ ฉันบอกได้เลยว่าคิดสิ ทำไมฉันจะไม่คิด แต่ว่า ฉันเองก็คิดถึงครอบครัวของฉันเหมือนกัน

แล้วฉันก็ถามเค้าว่า ฉันพูดแค่นี้เข้าใจมั้ยคะ หรือฉันต้องขยายความหรือเปล่า

เค้าพยักหน้าว่าเข้าใจสิ่งที่ฉันต้องการจะสื่อ

แล้วเค้าก็หันไปบอกผู้หญิงคนนั้นว่า ขอเค้าคุยกับฉัน 2 คน ขอให้เธอออกไปรอข้างนอกก่อน

Create Date : 08 ธันวาคม 2549

Last Update : 8 ธันวาคม 2549 9:51:08 น.

3 comments

Counter : 441 Pageviews.

โดย: DiamondTom

วันที่: 8 ธันวาคม 2549 เวลา:10:56:32 น.

เราได้อ่านหนังสือของคุณแล้วมันอาจจะช้าไปหน่อยแต่มันทำให้เราได้รู้ความจริงอะไรอีกหลายอย่างคุณคือผู้หญิงที่เข้มแข็งมากเราขอยกย่องและเป็นกำลังใจให้คุณเราเคารพและเชื่อมั่นในการตัดสินใจของคุณ

โดย: ความรัก IP: 222.123.236.139 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:10:25 น.

คุณรู้ไม๊คะว่าเรื่องแบบนี้กำลังเกิดกับชั้นเหมือนกัน

โดย: Me too IP: 196.3.49.1 วันที่: 20 ธันวาคม 2550 เวลา:18:01:19 น.

ใบบอน

Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

เป็นคนชอบอ่านหนังสือ ชอบทำอาหาร และชอบทำขนมแจกเพื่อน ๆ

เคยคิดว่า ถ้าต้องไปติดเกาะ อยากขอหนังสือที่มีอยู่ไปติดเกาะด้วย พร้อมเครื่องครัว แค่นี้ชีวิตก็มีความสุขแล้ว

Friends' blogs

Webmaster - BlogGang

[Add ใบบอน's blog to your web]

Links

Bloggang.com

Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.