|
|
บทที่ 7 เรย์วาเทล
7 เรย์วาเทล
มาโอเป็นผู้สอนเรื่องต่างๆ ของเรย์วาเทลให้ข้า เขาบอกว่าได้ความรู้เรื่องเหล่านั้นมาจากการเดินทางไปยังเมืองใหญ่ต่างๆ ที่มีการค้นคว้าเรื่องเรย์วาเทลและบันทึกไว้มากมาย ข้าไม่อาจลืมได้เลยว่าสิ่งแรกที่เขาเอ่ยต่อข้าเกี่ยวกับเรย์วาเทลคืออะไร
ในโลกนี้มีเรย์วาเทลต้นกำเนิดสามตน ซึ่งเป็นผู้พิทักษ์ดูแลหอคอยอาร์ โทเนลิโก้ทั้งสามที่ค้ำจุนโลก คือเอโอเลีย เฟรเลีย และทีเรีย เรียกขานกันว่าสามเทพธิดาแห่งเอเลเมีย เรย์วาเทลต้นกำเนิดทั้งสามเป็นต้นกำเนิดการสร้างสรรค์เรย์วาเทลเบต้า และเรย์วาเทลเบต้าก็เป็นต้นกำเนิดการสร้างสรรค์เรย์วาเทลเบต้าเลือดบริสุทธิ์อีกต่อหนึ่ง
ข้าไม่ใคร่เข้าใจเรื่องต้นกำเนิดการสร้างสรรค์ที่มาโออธิบายได้เพียงว่าไม่เหมือนการกำเนิดของมนุษย์ หรือการกำเนิดจากครรภ์ ทว่าข้าเข้าใจสิ่งที่ตัวข้าเป็นชัดเจนถ่องแท้กว่า
...เรย์วาเทลรุ่นที่สาม...
เรย์วาเทลรุ่นที่สามถือกำเนิดจากแม่ที่เป็นเรย์วาเทล และพ่อที่เป็นมนุษย์
แต่แรกมาโอไม่ได้บอกโดยตรงว่าข้าเป็นเรย์วาเทลรุ่นที่สาม ทว่าข้าทราบได้ทันทีเมื่อเขากล่าวถึงลักษณะของพวกนาง
ส่วนมากเรย์วาเทลพวกนี้จะมีรอยสัก และ...
รอยสัก เหมือนกับที่ข้ามีน่ะหรือ ข้าขัดขึ้น
รอยสัก...เจ้ามีรอยสักอย่างนั้นหรือ สีหน้าของมาโอดูทั้งประหลาดใจและเคร่งเครียดอย่างบอกไม่ถูก
ข้าพยักหน้า ก่อนจะเลิกแขนเสื้อขึ้นให้เขาดูรอยสักคล้ายอักขระบางอย่าง
ท่านยายบอกว่าข้ามีรอยสักนี้ตั้งแต่ท่านพบตัวข้าแล้ว
แล้ว...เจ้าก็เจ็บป่วยบ่อยๆ และมักมีไข้สูงมาตั้งแต่เด็กใช่ไหม
ใช่ ท่านทราบได้อย่างไรกัน
มาโอกลับนิ่งเงียบไปนานจนข้าสังหรณ์ไม่ดี
มีอะไรหรือ
ไม่มีอะไรหรอก ข้าเพียงแต่นึกไม่ถึงเท่านั้นเองว่าเจ้าเป็นเรย์วาเทลรุ่นที่สาม ข้านึกว่าน่าจะเป็นเรย์วาเทลเบต้า หรือเบต้าเลือดบริสุทธิ์มากกว่า เพราะพวกรุ่นที่สามมักจะไม่มีอำนาจมากขนาดร้องเพลงเมตาฟาลิก้าได้
แต่...ถึงจะเป็นรุ่นที่สาม ข้าก็มีอำนาจช่วยเหลือคนอื่นๆ ได้อย่างนี้ใช่ไหมคะ เท่านั้นก็เพียงพอแล้วนี่นา
นั่นสินะ มาโอยิ้มออกมา กระนั้น...ข้าก็รู้สึกเหมือนยิ้มของเขาช่างเฝื่อนเหลือเกิน
--------------------------------------------------------------------------
มาโอพักอยู่ในเรเลนทัสเพียงคืนเดียวก็จากไป แต่เขาสัญญาว่าจะกลับมาหาข้าอีกโดยเร็ว เพราะมีของที่ต้องการมอบให้ข้า และเราทั้งสองก็ได้พบกันอีกเดือนหนึ่งหลังจากนั้นในบ้านหลังใหม่ของข้า อันเป็นกระท่อมเล็กๆ ใกล้กับโคนของมหาพฤกษาอิมแพลนต้า ณ ที่นั่นข้ากับมาโอช่วยกันทำสวนครัวและแปลงดอกไม้เล็กๆ ตามแบบบ้านในความฝันที่ท่านยายเคยเล่าให้ข้าฟัง เช่นเดียวกับชาวหมู่บ้านเริ่มทำไร่นาและสร้างบ้านเรือนตามความฝันจากต้นไม้ที่งอกงามเป็นป่าย่อมๆ แผ่กระจายไปโดยรอบมหาพฤกษา ข้าตื้นตันมากเมื่อสิ่งแรกที่พวกเขาสร้างคือที่อยู่ของข้า กระนั้น พวกเขาก็บอกว่าสิ่งนี้ยังตอบแทนการที่ข้าฟื้นฟูเรเลนทัสได้ไม่หมดสิ้น
มาโอนำหนังสือภาษาฮิมนอส...ภาษาโบราณที่ปรากฏในบทเพลงซึ่งเทพธิดาสอนให้แก่ข้ามาฝาก พร้อมกับคำบอก
เมื่ออำนาจเรย์วาเทลของเจ้าตื่นขึ้นมากกว่านี้ จะมีวันที่เจ้ารู้สึกไม่สบายจนต้องนอนพักเฉยๆ สักวันสองวันเพื่อให้ร่างกายสามารถปรับตัวได้ เรื่องแบบนั้นอาจเกิดขึ้นราวสามเดือนครั้ง ข้าจะคอยอยู่ดูแลเจ้าในตอนนั้น
เป็นเช่นที่มาโอพูด เพียงแค่สองวันหลังจากเขากลับมายังเรเลนทัส ข้าก็มีอาการประหลาดอย่างที่ว่า ข้าเองบรรยายไม่ใคร่ถูกนัก นอกจากว่ามีไข้สูงมากและเจ็บปวดในที่ที่บ่งบอกไม่ถูก ประหนึ่งมีเข็มนับร้อยนับพันเล่มทิ่มแทงอยู่ในร่าง มาโอคอยเฝ้าอยู่ข้างเตียงของข้าและเช็ดตัวให้ข้าแทบตลอดเวลาที่ข้ามีอาการ จะออกห่างข้านานสักหน่อยก็เพื่อไปทำอาหารหรือต้มน้ำอุ่นมาให้ข้าเท่านั้น
สุดท้าย...เรื่องเช่นนั้นก็กลับกลายเป็นกิจวัตร และความเจ็บปวดอันแสนหวานที่ข้าคุ้นชิน น่าประหลาดที่การมีมาโอคอยดูแลข้าทำให้อาการเฉพาะของเรย์วาเทลเหล่านั้นไม่ทรมานเท่าไรในความรู้สึก ข้ากลับคิดว่าดีเสียอีกที่ข้าเป็นเรย์วาเทลและมีอาการเช่นนั้น หาไม่แล้ว...มาโอก็คงจะผ่านเลยข้าไปโดยไม่หวนคืนมาอีกเป็นแน่
นอกจากนี้ อีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ข้ายินดีในการเป็นเรย์วาเทล ก็คือการมาเยือนของเทพธิดาสีขาว
เทพธิดาพระองค์นั้นยังคงมาเยือนข้าในความฝัน และขับขานมนต์เพลงต่างๆ ให้ข้าฟัง บทเพลงที่นำพาพืชพรรณให้ผลิดอกออกผล บทเพลงที่รักษาอาการป่วยไข้หรือบาดเจ็บ บทเพลงที่ทำให้น้ำขุ่นข้นกลับใสสะอาด ข้าใช้มนต์ที่เทพธิดาสอนให้ช่วยเหลือชาวบ้านอย่างแข็งขัน ข้าดีใจที่ได้เห็นรอยยิ้มของพวกเขา ดีใจที่ได้เห็นสีเขียวขจีของหมู่ไม้และสีสดใสของดอกไม้นานาพันธุ์ในดินแดนที่เคยแห้งแล้ง
ไม่นาน...ข้าพบว่าเรเลนทัสมิใช่หมู่บ้านแร้นแค้นอีกแล้ว หากแต่เป็นเมืองอันอุดมสมบูรณ์ตลอดทั้งปี ผู้คนใหม่ๆ อพยพเข้ามาและก่อสร้างบ้านเรือนจากไม้ จากอิฐ หัวหน้าหมู่บ้านกลายเป็นเจ้าเมือง ชาวเมืองหลายคนร่ำรวยด้วยการค้าขายพืชผลและปศุสัตว์ ชาวหมู่บ้านเพียงไม่กี่ร้อยคนกลับกลายเป็นพันคนในไม่ช้า
มาโอแวะเวียนมายังเรเลนทัสตรงตามกำหนดที่ข้าจะรู้สึกไม่สบายทุกครั้งอย่างแม่นยำ บางครั้งเขาออกเดินทางไปนานถึงเดือนครึ่ง แต่ก็กลับมาหาข้าเสมอ เขายังคงนำสิ่งต่างๆ จากแดนไกลมาฝากข้าอยู่เรื่อยๆ รวมถึงหนังสือภาษาฮิมนอสซึ่งค่อยๆ เต็มชั้นหนังสือไม้ที่เขาต่อให้ น่าประหลาดที่ข้าเรียนรู้ภาษานี้ได้รวดเร็วราวกับเคยรู้จักมาก่อน รวมทั้งภาษาฮิมนอสสำเนียงพาสตาเลียซึ่งสั้นกระชับกว่า และมาโอบอกว่ายากกว่า ทว่าข้ากลับรู้สึกคุ้นเคยกับสำเนียงหลังยิ่งกว่าภาษาฮิมนอสแบบมาตรฐานเสียอีก
มาโอบอกข้าว่าในโลกภายนอกยังมีเรย์วาเทลอื่นๆ อยู่ แต่ไม่มากนักในพื้นที่แถบนี้ บางครั้ง ข้านึกอยากตามมาโอออกไปดูโลกภายนอกสักครั้ง ส่วนหนึ่งเพื่อพบกับเรย์วาเทลตนอื่นๆ ทว่าพวกชาวบ้านล้วนไม่อยากให้ข้าจากไป พวกเขายังต้องพึ่งพาข้ามากมาย ข้าจึงได้แต่ปฏิเสธคำชวนของมาโอไปทุกครั้ง
ขอให้พวกเขาพึ่งพาตนเองได้ก่อนเถอะนะ แล้วข้าจะไปกับท่านแน่ๆ
พวกเขาไม่ใช่เด็กแล้วนะ ราพลังก้า มาโอมักตอบเช่นนี้พร้อมกับโคลงศีรษะ เจ้าให้พวกเขาไปมากมายแล้ว แต่พวกเขาก็ยังเรียกร้องจากเจ้าอยู่เรื่อยๆ เจ้าควรปรามให้พวกเขาพอเสียบ้าง ถึงจะมีอำนาจวิเศษกว่าผู้คนทั่วไป เรย์วาเทลก็มีร่างกายที่เปราะบางพอๆ กัน...หรือที่จริงอาจจะมากกว่ามนุษย์ธรรมดาเสียอีก อาการที่กำเริบอยู่ทุกๆ สามเดือนเป็นเครื่องบอกได้ดี
กระนั้น มาโอก็ยอมตามความปรารถนาของข้า...เท่าที่ข้าแสดงให้เห็นว่าต้องการจากเขาเสมอ เขาต้องการให้ข้ามีความสุขที่สุด แม้นเขาจะมิได้เอ่ยคำนั้น...ข้าก็ประจักษ์แจ้งอยู่แก่ใจ
ข้าเองก็ปรารถนาจะมอบความสุขให้แก่เขา ข้าสัมผัสได้ว่าเขายังคงโหยหาการเดินทางราวกับตามหาบางสิ่ง ข้าจึงปล่อยให้เขาไปตามเส้นทางของเขาเสมอ เนื่องเพราะข้าทราบว่า...จุดสิ้นสุดของการเดินทางแต่ละครั้งคือกระท่อมเล็กๆ ของข้า ไม่มีวันเปลี่ยนแปรไปจากนี้
แม้นเมื่อเวลาผันผ่าน...ท่าทีของเขาจะบ่งบอกชัดเจนขึ้นว่าคงไม่กลับมาเหยียบย่างเรเลนทัสอีก...หากไม่มีข้ารออยู่ที่นี่ก็ตาม
--------------------------------------------------------------------------
เพลงเมตาฟาลิก้าฉบับสมบูรณ์ที่จริงเป็นเพลงที่ต้องร้องประสาน แต่ในนี้ราพลังก้าจะร้องคนเดียว และมีอำนาจลดลงพอสร้างความอุดมสมบูรณ์ให้กับเมืองทั้งเมืองครับ จุดมุ่งหมายของการร้องประสานเมตาฟาลิก้าในเกมคือการสร้างแผ่นดินใหม่ทั้งทวีปเลยทีเดียว
ภาษาฮิมนอสเป็นภาษาเฉพาะของเกมอาร์โทเนลิโก้ ใช้ในบทเพลงและมีคำศัพท์กับไวยากรณ์เฉพาะตัว ลองอ่านข้อมูลดูตามนี้ได้ครับ แต่สารภาพว่าผมเองก็ไม่เคยอ่านอย่างจริงจังครับ ดูตามเนื้อเพลงที่มีคนแปลให้แล้วมากกว่า ^^a
//conlang.wikia.com/wiki/Conlang:Hymmnos
และแล้วเวลาก็ค่อยๆ ผ่านไปพร้อมกับความสงบสุข สิ่งใดจะรออยู่เบื้องหน้าราพลังก้ากับมาโอ ขอให้ติดตามต่อไปครับ :)
| Create Date : 26 พฤษภาคม 2552 |
| Last Update : 26 พฤษภาคม 2552 13:45:55 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 361 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [