• สารพัน
• จะไม่บอกใครว่าจะกลับบ้าน
• วันที่ 20 ธันวาจะเป็นวันสุดท้ายของฉัน
• การเมืองเรื่องโสโครก
• กุ้งยักษ์หน้าbasil

มิถุนา สาม เศร้า 13 มิถุนา 2535 เฝ้าแม่นอนป่วยอยู่โรงพยาบาล วันรุ่งขึ้นตอนสาย พี่สาวมาถึง เปิดประตูพลั๊วเข้ามาหน้าตื่นรายงานว่าพุ่มพวงตายแล้ว ทั้งสามคนสามอารมณ์ พี่สาวเราภาวะแบบว่าตื่นเต้นและสำคัญในความเป็นผู้ที่นำข่าวมา ส่วนแม่เราชะงักหน้าซีดเผือดเห็นได้ชัด ถึงความตกใจ แต่ในความตกใจนั้นเราเหมือนจะรู้อยู่ในใจว่าแม่นึกถึงตัวเองเพราะแม่ป่วยมากเหลือเกินในเวลานั้น ตัวเราเองอยู่ในอารมณืที่ ไม่รู้ว่าเศร้าหรือเปล่า แต่ความเสียดายมีอยู่สุดขั้วหัวใจในเวลานั้น ก็เพลงของเค้าชั้นร้องได้ทุกเพลงละมั้ง พาลนึกไปว่านี่ใครปล่อยให้เค้าตายง่ายตายดายอย่างนี้ นิ่งปลับอารมณ์เพียงชั่วขณะเดียว ไม่พูดถึงเรื่องนั้นอีกเพราะไม่อยากให้แม่ขวัญเสียเรื่องความตายไปมากกว่านี้ แต่วันนั้นทั้งวันเราก็ทั้งนิ่งทั้งหงอย แต่ก็พยายามโชว์ให้แม่เห็นว่ามันคนละเรื่องคนละคนกันนะแม่ จากนั้นไม่กี่วัน พี่สาวคนโตของฉันตัดสินใจย้ายแม่เข้ามาที่โรงพยาบาลรามา มันเป็นประสบการณ์ที่เลวร้ายและทรมาณใจฉันมาก กับการที่แม่ย้ายมาอยู่ที่รามา เพียงไม่กี่วัน 23 มิถุนา 2535 เวลาพลบค่ำ แม่ฉันก็จากไปอย่างเดียวดายในห้อง ICU ไม่มีใครได้เห็นใจตอนท่านสิ้นแม้แต่คนเดียว............ 17ปีให้หลัง 25 มิถุนา 2552[2009] ฉันกำลังนั่งดูข่าวถ่ายทอดสด เฮลิคอปเตอร์บินช้าช้าออกจากโรงพยาบาล โดยมีร่างไร้วิญญาณของไมเคิล แจ๊คสัน ศิลปินที่ฉันชื่นชมความสามารถอยู่บนนั้น โทรทัศน์รายงานสดทุกระยะ สดชนิดที่ว่าผู้บรรยายก็ยังไม่ทราบเลยว่าเค้าจะพาร่างของไมเคิล ไปไหน ก็ได้แต่ตามถ่ายกันไป   Create Date : 26 มิถุนายน 2552     Last Update : 26 มิถุนายน 2552 10:09:29 น. Counter : 359 Pageviews.   3 comment Share Tweet

ไดอารี่สีเขียว อ่านคนจากการขับรถ อย่างน้อยมันก็เป็นข้อหนึ่งที่ลูกจะใช้ในการเลือกใครสักคนมาเป็นคู่ชีวิตในอนาคตนะลูก มันอาจจะไม่ใช่มาตราฐานสากล แต่มันคือประสบการณ์ของหมะม้า เรียกว่ามาตรฐานของหมะม้าก็แล้วกัน อันนี้หมะม้าเชื่อเลย วันนี้ง่วงแล้ว เดี๋ยวหมะม้าจะกลับมาคุยต่อ เมื่อสะดวกนะลูก   Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2551 14:29:43 น. Counter : 184 Pageviews.   0 comment Share Tweet

วันนี้ยังนึกไม่ออก จะว่าเหงาหรือไม่เหงามันก็เลือกได้ทั้งสองคำตอบ ทำไมชีวิตมันช่างอิสระอย่างนี้ นึกถึงอดีตที่แสนสับสนยุ่งยากเราอยู่มาได้อย่างไร กับวิบากทั้งหลายบางวันรุ่มร้อนเหมือนโดนไฟเผา มันช่างต่างกับชีวิตในวันนี้ ที่เค้าเรียกว่าหน้ามือเป็น.. แต่ของเรามันหลัง....เป็นหน้ามือ แทบไม่น่าเชื่อว่าเป็นไปแล้ว ทั้งที่ก่อนหน้านี้คิดอยู่ตลอดเวลา ...ชีวิตฉันก็คงแค่นี้แหละ มีแต่สีเทากับสีดำ จากวันที่เพื่อนหฉิ๋งของฉันไม่รู้จะเรียกเธอหญิงหรือชายนะ เธอดูไพ่ยิปซีให้เราบอกว่าเราจะต้องเดินทางไกลมาก เป็นไปได้อย่างไรยะเธอ อย่าว่าแต่ค่าตั๋วเครื่องบินเลยเงินจะกินยังแทบไม่มีเล้ย เธอว่าก็ไพ่มันบอกมาอย่างนี้ จะช้าจะเร็วก็ไม่เกิน 3 เดือน วันรุ่งขึ้นดิฉันได้รับโทรศัพท์จากหน่วยงานที่ฉันไปอบรมธุรกิจขนาดเล็ก บอกให้ดิฉันเอาผลงานเข้าไปคัดเพื่อไปออกงานที่อิตาลี่ อู้ยจะเหนื่อยจะยากอย่างไรฉันต้องพางานของฉันเข้าไปให้เค้าดูให้ได้ โทรบอกพี่สาวให้ไปรับลูกที่โรงเรียนพร้อมกับฝากให้ดูแลจนกว่าฉันจะกลับ   Create Date : 20 ตุลาคม 2550     Last Update : 20 ตุลาคม 2550 11:35:14 น. Counter : 159 Pageviews.   1 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com